เบื้องหลังข่าว
ทำไมจึงเผยแพร่?
มีเจ้าหน้าที่บางคนได้กล่าวถึงการขาดไปซึ่งการเผยแพร่ในส่วนของเหล่าผู้ที่ไปโบสถ์ว่าเกี่ยวโยงกับการลดลงของจำนวนสมาชิกโบสถ์ในศาสนาใหญ่ ๆ. ความกังวลเกี่ยวกับปัญหานี้ในปี 1988 ได้กระตุ้นให้สหคริสต์จักรของพระคริสต์ให้นำเอาเรื่อง “การเผยแพร่และการเพิ่มสมาชิก” ขึ้นมาเป็นเรื่องสำคัญอันดับแรกของช่วงสี่ปีนี้.
หนังสือพิมพ์ เซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก ไทมส์ รายงานว่า นิกายใหญ่อื่น ๆ ในสหรัฐอเมริกา รวมทั้งคริสต์จักรเพรสไบทีเรียนและเอพิสโคพัลก็ได้ปฏิบัติในทำนองเดียวกัน. อย่างไรก็ตาม จากการสำรวจเมื่อไม่นานมานี้เกี่ยวกับโบสถ์สองร้อยกว่าแห่งของสหคริสต์จักรของพระคริสต์ในสหรัฐเผยให้เห็นว่า ส่วนใหญ่ของสมาชิกจำนวนหนึ่งล้านหกแสนคนนั้นไม่ค่อยแสดงความสนใจในการพูดคุยกับคนอื่นในเรื่องความเชื่อของเขา. สมาชิกคนหนึ่งถามว่า “ทำไมเราจะต้องพูดกับคนอื่นในเมื่อเราก็ทำดีอยู่แล้ว?” อีกคนพูดว่า “หากคุณดำเนินชีวิตตามความเชื่อ คุณก็ไม่จำเป็นต้องพูดถึงความเชื่อของคุณ.”
กระนั้น ในหนังสือศาสนาสำคัญ ๆ ของชาวอเมริกัน เวด คลาร์ก รูฟ นักประพันธ์ร่วมยอมรับว่า “วิธีที่ผู้คนพูดเกี่ยวกับศาสนาและชีวิตฝ่ายวิญญาณของเขานั้นเกี่ยวข้องทั้งสิ้นกับการอยู่รอดของความเชื่อนั้น ๆ.
ถ้าหาก “การทำดี” และมี “ความเชื่อ” ก็เพียงพอแล้วที่พระเจ้าจะทรงพอพระทัย เพราะเหตุใดอัครสาวกเปาโลจึงได้เขียนว่า “ถ้าข้าพเจ้ามิได้ประกาศ วิบัติจะเกิดแก่ข้าพเจ้า!”? ท่านอธิบายแก่เพื่อนร่วมความเชื่อในโรมว่า “ถ้าท่านจะรับด้วยปากของท่านว่าพระเยซูเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า และเชื่อในใจว่า พระเจ้าได้ทรงโปรดบันดาลให้พระองค์เป็นขึ้นมาจากความตาย ท่านจะรอด. ด้วยว่าซึ่งมีใจเชื่อก็เป็นการชอบธรรม และซึ่งรับด้วยปากก็เป็นที่รอด.”—1 โกรินโธ 9:16; โรม 10:9, 10.
การหาประโยชน์จากเรื่องเพศ
มากกว่าครึ่งของนิยายภาพการ์ตูนประมาณ 1,100 เรื่องในสิ่งพิมพ์มากมายหลายประเภทของญี่ปุ่น ซึ่งรวมทั้งสิ่งพิมพ์สำหรับเด็กด้วย มีภาพแสดงถึงการปฏิบัติต่าง ๆ ทางเพศ นี่เป็นคำกล่าวของศาสตราจารย์ มาโมรุ ฟุกุโตมิ. เขาเป็นผู้นำในการสำรวจนิตยสารและสิ่งพิมพ์อื่น ๆ มากกว่า 390 ชนิดซึ่งมีการจำหน่ายออกไปในหนึ่งเดือนในกรุงโตเกียว. ศาสตราจารย์ฟุกุโตมิกล่าวว่า “รูปภาพการปฏิบัติทางเพศส่วนใหญ่เป็นในรูปแบบที่ผู้ชายบังคับขู่เข็ญผู้หญิงที่ไม่สมัครใจ [ให้ร่วมประเวณี] และท้ายสุดผู้หญิงก็มีการตอบสนองอย่างเต็มอกเต็มใจ.” เดอะ เดลี โยมิอุริ รายงานว่า เกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของภาพถ่าย 6,861 ภาพในนิตยสารญี่ปุ่นอันเป็นที่นิยมกันที่มีการวิเคราะห์ “เป็นภาพผู้หญิงที่อยู่ในท่าที่ปลุกเร้าทางเพศ.” โดยที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ในภาพเหล่านั้น “อยู่ในชุดชั้นใน ชุดว่ายน้ำหรือไม่ก็เปลือย” มีเพียงสี่สิบเปอร์เซ็นต์ที่สวมเสื้อผ้าและเจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ของผู้ชายในรูปภาพที่สวมเสื้อผ้า.
การหาประโยชน์จากเรื่องทางเพศเช่นนั้นมีผลกระทบต่อเยาวชนอย่างไร? พระธรรมสุภาษิตพรรณนาให้เห็นภาพชายหนุ่มผู้หนึ่งซึ่ง “ไร้ความเข้าใจ” ถูกดึงดูดเข้าไปหาบ้านหญิงโสเภณี. (สุภาษิต 7:7) และหญิงโสเภณีนั้นล่ะ? “ประเดี๋ยวก็ไปอยู่ที่ถนน ประเดี๋ยวก็ไปอยู่ตามลานกว้าง และซุ่มคอยอยู่ทุกแพร่ง. และหล่อนก็จับเขาไว้.” (สุภาษิต 7:8-13) ในสมัยนี้ แม้แต่สิ่งพิมพ์ก็ ‘ซุ่มคอยจับ’ เยาวชนอยู่. แต่คัมภีร์ไบเบิลให้คำเตือนสติว่า “อย่าให้ใจของเจ้าน้อมไปในทางของหญิงนั้น. อย่าหลงไปในทางของหล่อน.”—สุภาษิต 7:25.