จงทำทุกสิ่งเพื่อถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า
1 น่าชื่นใจเพียงไรที่ได้คบหากับพี่น้องที่รักของเรา. (1 โก. 16:17, 18) เราทำเช่นนี้ที่การประชุมประจำสัปดาห์, การประชุมหมวด, การประชุมภาค, และในการเผยแพร่ในเขตงาน. นอกจากนี้ เรายังมีการคบหากันด้วยในโอกาสไม่เป็นทางการ เช่น เมื่อเรามีแขกมาเยี่ยมที่บ้าน. เมื่อทำเช่นนั้น เราแสดงน้ำใจต้อนรับแขกและชูใจกันและกัน. (โรม 12:13; 1 เป. 4:9) เมื่อจัดงานเลี้ยงฉลองสมรส จงใส่ใจในคำแนะนำอันดีเยี่ยมในหอสังเกตการณ์ ฉบับ 1 ตุลาคม 1984.
2 งานชุมนุมสังสรรค์: ไม่ว่าเรา “จะกินจะดื่มก็ดี, หรือจะทำประการใดก็ดี” เราควร “ทำทุกสิ่งให้เป็นที่ถวายเกียรติยศแก่พระเจ้า.” (1 โก. 10:31-33) บางคนไม่ทำตามคำแนะนำนี้ และปัญหาจึงเกิดขึ้นเรื่อย ๆ เนื่องจากการชุมนุมสังสรรค์มีขนาดใหญ่เกินจะควบคุมดูแลได้อย่างเหมาะสม. ในบางกรณี มีการเชิญผู้คนนับร้อย ๆ หรือมากกว่านั้นมายังงานชุมนุมซึ่งเน้นการบันเทิงแบบโลก. บางครั้งผู้ที่มาร่วมงานถูกขอให้จ่ายค่าผ่านประตูหรือค่าธรรมเนียมอื่น ๆ. งานชุมนุมเช่นนั้นเกือบเหมือนงานเลี้ยงแบบโลก น้ำใจในงานนั้นขัดกับความถูกต้องและหลักการในคัมภีร์ไบเบิล.—โรม 13:13, 14; เอเฟ. 5:15-20.
3 เคยมีรายงานว่า พยานฯ จำนวนมากชุมนุมกันในสถานที่เช่าซึ่งการบันเทิงเป็นแบบไม่ดีงามและเป็นแบบโลกและขาดการควบคุมดูแลอย่างเหมาะสม. กิจกรรมคล้ายกันซึ่งโฆษณาว่าเป็นวันสุดสัปดาห์ของ “พยานพระยะโฮวา” มีการจัดขึ้นที่โรงแรมหรือบ้านพักตากอากาศ. เนื่องจากความยุ่งยากในการควบคุมดูแลคนกลุ่มใหญ่เช่นนั้นอย่างเหมาะสม ปัญหาจึงเกิดขึ้น. บางครั้งยังผลเป็นการเอะอะโวยวาย, การดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไป, และแม้แต่การผิดศีลธรรม. (เอเฟ. 5:3, 4) การชุมนุมสังสรรค์ที่เกิดการประพฤติเช่นนั้นไม่ถวายเกียรติแด่พระยะโฮวา. ตรงกันข้าม การชุมนุมเหล่านั้นนำคำตำหนิมาสู่เชื่อเสียงอันดีของประชาคมและทำให้คนอื่น ๆ สะดุด.—1 โก. 10:23, 24, 29.
4 คริสเตียนได้รับการสนับสนุนให้แสดงน้ำใจต้อนรับแขก แต่ควรมีการมุ่งเน้นที่การให้กันและกันฝ่ายวิญญาณ. (โรม 1:11, 12) ตามปกติแล้วการชุมนุมเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ดีที่สุด. หนังสือจัดให้เป็นระเบียบ กล่าวในหน้า 176 ดังนี้: “บางครั้ง อาจมีการเชิญหลายครอบครัวมาที่บ้านเพื่อการคบหาวิสาสะแบบคริสเตียน. . . . นับว่าสมควรที่บุคคลซึ่งเป็นเจ้าภาพในกรณีเช่นนั้น จะถือเป็นความรับผิดชอบส่วนตัวต่อสิ่งที่เกิดขึ้น. โดยคำนึงถึงเรื่องนี้ คริสเตียนที่สุขุมคงเห็นว่าเป็นการดีที่จะจำกัดขนาดกลุ่มคน และระยะเวลาการสังสรรค์.” พระเยซูทรงบ่งชี้ว่า ไม่จำเป็นต้องอะไรสลับซับซ้อนในเมื่อเป้าหมายของเราคือการหนุนกำลังใจเพื่อน ๆ ของเราทางฝ่ายวิญญาณ.—ลูกา 10:40-42.
5 การแสดงน้ำใจต้อนรับแขกต่อเพื่อนคริสเตียนเป็นสิ่งดีเยี่ยม. กระนั้น ก็มีความแตกต่างมากระหว่างการชุมนุมขนาดพอเหมาะในบ้านของเรากับงานที่จัดใหญ่โตซึ่งสะท้อนน้ำใจแบบโลกในสถานที่เช่า. เมื่อคุณเชิญคนอื่น ๆ มาเป็นแขกของคุณ คุณควรแน่ใจว่า คุณสามารถรับผิดชอบได้เต็มที่ต่อสิ่งที่เกิดขึ้น.—ดูหอสังเกตการณ์ ฉบับ 15 สิงหาคม 1992 หน้า 17-20.
6 จริงทีเดียว พระยะโฮวาทรงอวยพระพรเราให้มีสังคมพี่น้องที่เราได้รับการชูใจให้สดชื่นซึ่งกระตุ้นเราให้ทำการงานที่ดีต่อไป. (มัด. 5:16; 1 เป. 2:12) ด้วยการแสดงความถ่อมตนและความมีเหตุผลในกิจกรรมทางสังคม เราจะนำพระเกียรติมาสู่พระเจ้าและเสริมสร้างคนอื่น ๆ ขึ้นเสมอ.—โรม 15:2.