ตู้ปัญหา
▪ เราควรเชื่อฟังคำเตือนอะไรเมื่อให้คำพยานแก่นักโทษ?
ทั่วโลกมีนักโทษอย่างน้อยแปดล้านคน ซึ่งบางคนในจำนวนนี้แสดงความสนใจต่อข่าวดี. (1 ติโม. 2:4) สำนักงานสาขาหนึ่งได้รับจดหมายราว ๆ 1,400 ฉบับในแต่ละเดือนจากเหล่านักโทษและสมาชิกครอบครัวของเขาเพื่อขอสรรพหนังสือหรือขอให้ไปเยี่ยมเป็นส่วนตัว. แม้นักโทษหลายคนจะสนใจอย่างจริงใจ แต่ประสบการณ์แสดงให้เห็นว่ามีบางคนแสร้งทำทีว่าสนใจเพื่อแสวงประโยชน์อย่างเห็นแก่ตัวจากประชาชนของพระเจ้า. เมื่อคำนึงถึงสิ่งนี้ ทุกคน ควรเชื่อฟังคำเตือนต่อไปนี้เกี่ยวด้วยการให้คำพยานแก่นักโทษ.
ในหลายกรณี มีการให้คำพยานแก่นักโทษทางจดหมาย. ขอแนะนำอย่างหนักแน่นว่าไม่ให้พี่น้องหญิงเขียนจดหมายถึงนักโทษชาย แม้จะมีเจตนาเพื่อให้ความช่วยเหลือฝ่ายวิญญาณ. หน้าที่นี้ควรทำโดยพี่น้องชายที่มีคุณวุฒิเท่านั้น. พี่น้องหญิงที่มีคุณวุฒิอาจได้รับมอบหมายให้ติดต่อทางจดหมายกับนักโทษหญิงที่แสดงความสนใจอย่างจริงใจในความจริงของคัมภีร์ไบเบิล. ไม่ควรส่งเงินหรือของกำนัลส่วนตัวให้นักโทษ แม้เขาจะขอสิ่งนั้นก็ตาม.
เมื่อผู้ต้องขังแสดงความสนใจ ควรส่งชื่อและที่อยู่ของเขาถึงประชาคมในเขตที่เรือนจำนั้นตั้งอยู่. ตามปกติแล้ว พี่น้องชายที่มีคุณวุฒิในประชาคมนั้นจะรู้วิธีจัดการกับสถานการณ์ต่าง ๆ ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้. ถ้าไม่รู้ว่าจะส่งถึงประชาคมใด ก็ควรส่งข้อมูลดังกล่าวไปยังสำนักงานสาขา.
ไม่ขัดข้องหากพี่น้องซึ่งได้รับมอบหมายจะจัดการประชุมกับนักโทษเพื่อนักโทษหลายคนจะศึกษาในเวลาเดียวกัน. อย่างไรก็ตาม ไม่ควรจัดโอกาสพิเศษเพื่อให้ผู้ประกาศเข้าไปพูดคุยปะปนอยู่กับนักโทษต่าง ๆ ในเรือนจำโดยไม่มีข้อจำกัด. นอกจากนี้ ไม่สมควรที่พี่น้องจะไปประกาศที่เรือนจำและอยู่ใกล้ชิดกับพวกนักโทษโดยไม่วางแผนล่วงหน้าอย่างรอบคอบ.
ขอให้เรา “ระแวดระวังเหมือนงูและกระนั้น ไม่เป็นพิษเป็นภัยเหมือนนกพิราบ” ขณะที่เราประกาศข่าวดีแก่นักโทษในเรือนจำ.—มัด. 10:16, ล.ม.