จากผู้อ่านของเรา
การหย่าร้าง เมื่อดิฉันอ่านบทความ “ทัศนะของคัมภีร์ไบเบิล . . . พระเจ้าทรงเกลียดชังการหย่าร้างชนิดใด?” (8 กุมภาพันธ์ 1994) ดิฉันซาบซึ้งมาก. เนื่องจากเพิ่งจะหย่าเมื่อเร็ว ๆ นี้หลังจากได้อยู่กับคู่สมรสที่ไม่ซื่อสัตย์มา 20 ปี ดิฉันจึงตระหนักว่าพระยะโฮวาไม่เกลียดการตัดสินใจหย่าของดิฉันและดิฉันไม่ต้องรู้สึกผิด. จริง ความรู้สึกต่าง ๆ เช่น ความซึมเศร้า, ความเหงา, และความรู้สึกผิดอาจ “เกิดขึ้นอย่างคาดไม่ถึง.” แต่เวลาและการวางใจในพระยะโฮวาเป็นปัจจัยต่าง ๆ ที่ช่วยรักษา.
บี. เอ็ม., สหรัฐ
ในชีวิตสมรสของดิฉันสามีต่อต้านมากที่ดิฉันเป็นพยานพระยะโฮวา. ในที่สุดเขาย้ายไปอยู่กับเพื่อนหญิงของเขาและฟ้องหย่า. ดิฉันรู้สึกจริง ๆ ว่าพระเจ้าได้ ‘เรียกดิฉันมาให้อยู่เย็นเป็นสุข.’ (1 โกรินโธ 7:15) การแตกแยกในครอบครัวทำความเสียหายแก่ลูก ๆ ของดิฉัน และดิฉันได้อ่านมาลาคี 2:16 หลายครั้งตลอดหลายปีและสงสัยว่าดิฉันได้ทำสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่. บทความของคุณได้ช่วยดิฉันให้มีทัศนะที่สมดุลต่อข้อพระคัมภีร์นี้.
เจ. ซี., สหรัฐ
การไม่รู้หนังสือ ดิฉันเคยรู้สึกบ่อย ๆ ว่าอยากจะเขียนขอบคุณหลังจากได้อ่านบทความที่น่าสนใจ. แต่ในที่สุด บทความชุด “การขจัดความไม่รู้หนังสือ” (8 มีนาคม 1994) ทำให้ดิฉันมั่นใจที่จะทำเช่นนั้น. สัปดาห์หน้าดิฉันจะเริ่มศึกษาคัมภีร์ไบเบิลกับสตรีผู้หนึ่งซึ่งอ่านเขียนไม่ได้. ดิฉันไม่รู้มาก่อนว่าจะทำอย่างไรดี แต่ตอนนี้ดิฉันทราบวิธีจากบทความดังกล่าว. บทความนี้มาได้ถูกจังหวะพอดี!
เอ็ม. เอ. ซี., อิตาลี
มะเร็งเต้านม ขอบคุณมากสำหรับการพิมพ์บทความชุดมะเร็งเต้านม (8 เมษายน 1994) ดิฉันได้ตรวจด้วยตนเองเป็นครั้งเป็นคราวและเคยคิดว่าเป็นเพียงต่อมแข็ง ๆ เท่านั้น. ดิฉันไม่แน่ใจเอามาก ๆ ดิฉันไม่ได้ทำอะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้. อย่างไรก็ดี หลังจากได้อ่านบทความนี้ ดิฉันไปโรงพยาบาลและทราบว่าตัวเองเป็นมะเร็ง. ได้มีการจัดเตรียมให้ดิฉันรับการผ่าตัด. ดิฉันขอขอบคุณอย่างสุดซึ้งจากหัวใจ.
ที. วาย., ญี่ปุ่น
ตั้งแต่ดิฉันได้รับการผ่าตัดมะเร็งเต้านม ดิฉันไม่สามารถอ่านเรื่องใด ๆ ที่เกี่ยวกับมะเร็งได้. ดังนั้นเมื่อวารสารเล่มนี้ออกมา ดิฉันจึงไม่ตื่นเต้นยินดี. แต่โดยปกติแล้วดิฉันอ่านตื่นเถิด! ทุกฉบับจากหน้าแรกถึงหน้าสุดท้าย และคืนนั้นดิฉันตัดสินใจที่จะลองอ่านดูสักหน่อยและจะหยุดถ้ารู้สึกกลัว. แต่แล้ว ดิฉันก็ไม่อาจจะหยุดอ่านได้. บทความดังกล่าวเขียนได้ดีมาก, ให้ความรู้, และห่วงใยจริง ๆ.
จี. เค., สหรัฐ
บทความนี้ช่วยให้ดิฉันเห็นวิธีที่พระยะโฮวาทรงเข้าใจความกลัวของเราเรื่องการเผชิญกับความเจ็บป่วยที่คุกคามชีวิต. ดิฉันเคยคิดเสมอว่า คนที่รู้สึกอย่างนี้เป็นคนอ่อนแอและขาดความเชื่อ. บทความนี้ช่วยดิฉันจริง ๆ ให้มองเห็นความเห็นอกเห็นใจอันล้ำลึกของพระยะโฮวา.
เค. จี., สหรัฐ
ถ้าเคยมีวารสารพูดกับใครสักคนมาแล้วละก็ วารสารฉบับนั้นแหละได้พูดกับดิฉันอย่างแน่นอน. ดิฉันกับสามีนั่งบนเก้าอี้โซฟาพร้อมด้วยใบเสร็จค่ารักษาพยาบาลสำหรับการผ่าตัดมะเร็งเต้านมกระจัดกระจายอยู่รอบ ๆ ตัวเรา. ขณะที่เราเขียนเช็คใบแล้วใบเล่า บุรุษไปรษณีย์ก็มาส่งตื่นเถิด! ฉบับนี้ ดิฉันอ่านบทความดังกล่าวในวันนั้นทีเดียวพร้อมด้วยความสนใจมากเป็นพิเศษ. ขอบคุณแทนผู้หญิงทุกคนซึ่งจะเกิดความกล้าเมื่อได้อ่านบทความนี้.
อี. เจ., สหรัฐ
การวิ่งไล่ตามเงิน ในฐานะผู้อ่านวัยรุ่นของวารสารตื่นเถิด! ดิฉันประทับใจจริง ๆ จากบทความชุด “การวิ่งไล่ตามเงิน—จะสิ้นสุดตรงไหน?” (8 เมษายน 1994) ดูเหมือนว่าคนรุ่นเดียวกับดิฉันมีเป้าหมายเพียงอย่างเดียว: หาเงิน. อย่างไรก็ดี การติดตามสิ่งที่พระยะโฮวาสอนนำมาซึ่งเกียรติยศมากกว่าการนมัสการสิ่งที่เสื่อมสลายได้.
เค. อาร์., ฝรั่งเศส