จากผู้อ่านของเรา
ผู้เผยแพร่เต็มเวลาที่พิการ ตลอดหลายปีมีบทความหลายเรื่องที่กระทบหัวใจของดิฉัน—แต่ไม่มีสักเรื่องที่ซึ้งใจเท่ากับประสบการณ์ของ กลอเรีย วิลเลียมส์ “กระสุนนัดหนึ่งเปลี่ยนชีวิตของดิฉัน.” (8 พฤศจิกายน 1995) ปัญหาของดิฉันกลายเป็นเรื่องกระจ้อยร่อยเมื่อเทียบกับของเธอ! ขอบคุณที่ให้อาหารฝ่ายวิญญาณที่อุดมสมบูรณ์และการหนุนกำลังใจเช่นนั้นแก่พวกเรา.
อี. แอล., แคนาดา
ประสบการณ์นี้เตือนดิฉันว่า ไม่ว่าเราจะตกอยู่ในสภาพการณ์อะไรก็ตาม ไม่ว่าเลวร้ายเพียงใด เราสามารถอธิษฐานถึงพระยะโฮวาเพื่อขอความช่วยเหลือ. ขณะนี้ดิฉันประสบปัญหายุ่งยากที่โรงเรียนและรู้สึกหมดกำลังใจ. แต่การอ่านบทความนี้ให้กำลังใจดิฉันเป็นอันมาก.
เอ็ม. เอส., ญี่ปุ่น
ขณะที่อ่านเรื่องราวของ กลอเรีย วิลเลียมส์ ผมน้ำตาคลอ. เรื่องนั้นให้กำลังใจผมที่จะทำอย่างดีที่สุดต่อไปในงานเผยแพร่ทั้ง ๆ ที่อยู่ในบ้านที่แตกแยกทางศาสนา.
เอฟ. ซี., อิตาลี
บทความนี้ให้กำลังใจผมให้เพียรอดทนต่อไปกับเป้าหมายการเผยแพร่เต็มเวลา. ถ้า กลอเรีย วิลเลียมส์ ทำได้ ทำไมผมจะทำไม่ได้—ในเมื่อผมมีอวัยวะครบสมบูรณ์?
ไอ. โอ. เอ., ไนจีเรีย
ไม้ หนูอายุ 11 ปี และหนูชอบจริง ๆ ในบทความเรื่อง “ทำไมจึงสร้างด้วยไม้?” (8 พฤศจิกายน 1995) บทความนั้นช่วยให้หนูหยั่งรู้ค่าฤทธานุภาพและพระปรีชาของพระยะโฮวา. บทความนั้นยังดึงดูดหนูให้เข้าใกล้ชิดพระองค์และพระบุตรพระเยซูคริสต์ยิ่งขึ้น เพราะหนูตระหนักว่าพระองค์ทั้งสองมีพระสติปัญญาสักเพียงใด.
เอ. บี., สหรัฐ
เหตุใดยังโสด? ขอบคุณมากสำหรับบทความเรื่อง “หนุ่มสาวถามว่า . . . ทำไมทุกคนแต่งงานยกเว้นฉัน?” (8 พฤศจิกายน 1995) เกิดการบูมในเรื่องการแต่งงานขึ้นอย่างฉับพลันในแถบนี้โดยมีหลายคนแต่งงานกันเมื่ออายุยังน้อย ๆ. บางคนเป็นห่วงดิฉัน เนื่องจากอายุ 18 ปี และยังไม่มีเพื่อนชาย. บทความนั้นมาถึงในเวลาที่เหมาะเจาะพอดีเพื่อช่วยดิฉันรักษาทัศนะที่สมดุล.
เอส. แซด., เยอรมนี
เนื่องจากอายุ 19 ปี และเป็นโสด บ่อยครั้งดิฉันสงสัยว่า ดิฉันพลาดอะไรไปหรือจึงไม่มีใครแสดงความสนใจในตัวดิฉัน. ผู้ที่ไม่มีความเชื่อบางคนได้แสดงความสนใจ แต่นั่นไม่ใช่ความสนใจแบบที่ดิฉันต้องการ. บทความนั้นช่วยให้ดิฉันเห็นว่าต้องอดทนและสิ่งสำคัญจริง ๆ คือการที่ดิฉันทำให้พระยะโฮวาพอพระทัย.
เจ. จี., สหรัฐ
ฐานะเป็นชายโสดวัย 38 ปี ผมเคยถามตัวเองด้วยคำถามที่ตั้งขึ้นตามหัวเรื่องของบทความนี้. เนื่องจากได้อดทนต่อการปฏิเสธจนนับไม่ถ้วนของพี่น้องหญิงคริสเตียนที่เป็นโสด ผมจึงรู้ดีถึงความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจาก “ความหวังใจที่ถูกเลื่อนให้เนิ่นไป.” (สุภาษิต 13:12) นับเป็นการเสริมความมั่นใจกับผมที่รู้ว่า พระยะโฮวาทรงถือความรู้สึกของคริสเตียนโสดในสภาพการณ์นี้ว่าเป็นการชอบด้วยเหตุผลและพระองค์หยั่งรู้ค่าความอดทนอย่างซื่อสัตย์ของเรา.
ดี. ที., สหรัฐ