อาหารการกินเรื่องที่น่าเป็นห่วง
“ไปเถิด, ไปรับประทานอาหารของเจ้าด้วยความยินดีเถอะ” เป็นคำกล่าวในคัมภีร์ไบเบิลที่พระธรรมท่านผู้ประกาศ 9:7. ที่จริง การรับประทานอาหารไม่ใช่แค่สิ่งจำเป็นเท่านั้น แต่ยังเป็นความเพลิดเพลินยินดีมากที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิต.
ลองพิจารณาเรื่องของโทมัสวัย 34 ปี. เขาโปรดเนื้อมาก. และเขารับประทานทุกวัน—บ่อยครั้งวันละหลาย ๆ เวลา. อาหารเช้าตามปกติของเขาประกอบด้วยนม, ไข่หลายฟอง, ขนมปังหรือไม่ก็ขนมปังปิ้งโปะด้วยเนย, และไส้กรอกหรือไม่ก็เบคอน. ที่ร้านอาหารฟาสต์ฟูด เขาสั่งชีสเบอร์เกอร์, มันฝรั่งทอด, และนมปั่น. เมื่อออกไปรับประทานอาหารนอกบ้าน เขาจะเลือกสเต็กเนื้อเป็นอาหารจานหลัก. ภัตตาคารโปรดของเขาเสิร์ฟสเต็กขนาด 680 กรัม และมันฝรั่งอบราดด้วยครีมเปรี้ยวหนาเตอะ แบบนี้แหละที่เขาชอบ. เค้กช็อกโกแลตโปะหน้าด้วยไอศกรีมช็อกโกแลตเป็นของหวานโปรดของเขา.
โทมัสสูง 178 เซนติเมตร หนัก 89 กิโลกรัม; เขามีน้ำหนักเกินไป 9 กิโลกรัม ตามแนวแนะของรัฐบาลสหรัฐปี 1995 ว่าด้วยการรับประทานอาหารที่ได้สัดส่วน. โทมัสบอกว่า “ผมไม่หนักใจเรื่องน้ำหนักตัว. สุขภาพของผมยอดเยี่ยม. ผมไม่เคยขาดงานสักวันในช่วง 12 ปีที่ผ่านมา. ส่วนใหญ่แล้ว ผมรู้สึกสบายและมีกำลังวังชา—แน่นอน ยกเว้นหลังจากรับประทานสเต็กขนาด 680 กรัม.”
กระนั้น อาหารการกินของโทมัสอาจก่อผลร้ายต่อเขา โดยค่อย ๆ ทำให้เขามีโอกาสประสบภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดเฉียบพลันได้ไหม? ในหนังสือเราเสียชีวิตอย่างไร (ภาษาอังกฤษ) ของนายแพทย์เชอร์วิน นูแลนด์ เขาพูดถึง ‘ลักษณะการดำรงชีวิตแบบต่าง ๆ ที่เป็นการฆ่าตัวตาย’ และนับรวมเอาการกิน ‘เนื้อวัว, เบคอนชิ้นหนา ๆ, และเนยเข้าไว้ด้วย.’
อาหารบางชนิดทำให้หลายคนเป็นโรคหัวใจได้อย่างไร? มีอะไรบ้างในอาหารเหล่านั้นซึ่งก่ออันตราย? ก่อนจะพิจารณาคำถามดังกล่าว ให้เราพินิจดูอันตรายต่อสุขภาพจากการมีน้ำหนักมากเกินไป.
[รูปภาพหน้า 3]
ทำไมอาหารแบบนี้จึงเป็นเรื่องน่าห่วง?