จากผู้อ่านของเรา
ทำไมจึงข่มโทสะ? ขอบคุณสำหรับบทความ “ทำไมจึงข่มโทสะ?” (8 มิถุนายน 1997) ดิฉันมาจากครอบครัวใหญ่และในวัยเด็กได้เห็นการตีกันในบ้านหลายคราว. พ่อแม่ของดิฉันหย่ากัน และตั้งแต่นั้นมาโทสะของดิฉันพลุ่งขึ้นเป็นครั้งคราว. ดิฉันอธิษฐานถึงพระยะโฮวาทั้งกลางวันและกลางคืน ทูลขอพระองค์ทรงช่วยดิฉันสำหรับปัญหานี้. เป็นเรื่องน่าแปลกจริง ๆ ที่ได้อ่านบทความนี้ซึ่งดูเหมือนมุ่งมาที่ตัวดิฉัน! ดิฉันคิดคำนึงถึงข้อพระคัมภีร์ที่ยกมาอ้าง เช่น เอเฟโซ 4:26 ซึ่งบอกว่า “อย่าให้ถึงตะวันตกท่านยังโกรธอยู่.” สามีและดิฉันได้นำข้อนี้มาใช้. เนื่องด้วยพระยะโฮวาและบทความนี้ ดิฉันจึงสามารถเอาชนะปัญหาของตนได้.
เอ. อาร์. เอส., สหรัฐ
“ได้ยินได้ฟังแต่ครั้งเยาว์วัย” บทความนี้ (8 มิถุนายน 1997) มีผลกระทบต่อผมอย่างยิ่ง. ในการออกไปเผยแพร่ตามบ้าน ผมพบเยาวชนบ่อย ๆ. แทนที่จะมองข้ามหรือตีค่าต่ำไป ผมพูดกับพวกเขาเสมอเรื่องอุทยาน. ขอบคุณมากที่พิมพ์ประสบการณ์นี้เพราะเป็นที่กระตุ้นใจผมให้ทำต่อไปในทำนองเดียวกัน. ใครจะรู้ว่าคนไหนจะเป็นรายต่อไปที่ “ได้ยินได้ฟังแต่ครั้งเยาว์วัย”?
เอ็ม. โอ. ยู., ไนจีเรีย
ตื่นเถิด! ดิฉันต้องขอโทษที่ลืมต่ออายุบอกรับวารสารตื่นเถิด! ที่ดีเลิศ. นี่เป็นวารสารที่ให้ข้อมูล, ความรู้, และข้อเท็จจริงโดยมีหัวเรื่องที่กระตุ้นใจให้ตื่นตัว. ดิฉันต้องการทุกฉบับที่ขาดไป. ดิฉันจะขาดไม่ได้แม้แต่ฉบับเดียว. ขอบคุณที่ช่วยเหลือด้วยความอดทนเพื่อขจัดความไม่รู้.
เอ็น. เอส., ศรีลังกา
วิวัฒนาการกับการทรงสร้าง ชุดบทความเรื่อง “เรามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? โดยบังเอิญหรือมุ่งหมายจงใจ?” (8 พฤษภาคม 1997) มีการเสนออย่างชัดเจน, เรียบง่าย, และด้วยเหตุผลดียิ่ง. ดิฉันพบว่าน่าตื่นเต้นที่เห็นหลักฐานทางวิทยาศาสตร์สนับสนุนการทรงสร้างหน้าแล้วหน้าเล่า. รูปภาพเสริมความน่าเชื่อถือ. ที่ดิฉันชอบเป็นพิเศษคือ การอ่านเรื่องเซลล์และส่วนต่าง ๆ ของเซลล์อีกครั้ง. การพินิจพิเคราะห์หน้าที่ของไมโตคอนดรีออนและกอลจิ บอดี เป็นสิ่งที่ดิฉันไม่ได้ทำตั้งแต่อยู่ในโรงเรียน และดิฉันเพลิดเพลินอย่างแท้จริงกับการทำเช่นนั้น.
เจ. เอส., สหรัฐ
ในฐานะเป็นนักศึกษาด้านชีววิทยาและนักอไญยนิยมมาตลอด ผมขอขอบคุณสำหรับบทความเหล่านี้. ทั้ง ๆ ที่บทความเหล่านี้มีการทำให้บางเรื่องเรียบง่ายเกินไป . . . กระนั้นก็ตาม บทความเหล่านี้นำความสนใจไปสู่ปัญหาที่แท้จริงเกี่ยวกับทฤษฎีวิวัฒนาการปัจจุบันคือ มีการตั้งสมมุติฐานกันแทบทั่วไปโดยวงการวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับความสำคัญของการคัดเลือกตามธรรมชาติในการวิวัฒนาการ แม้ว่ามีช่องโหว่มากในหลักฐาน. วิทยาศาสตร์ต้องยอมต่อการทดสอบโดยผู้กังขาเสมอไป หากจะเรียกได้อย่างถูกต้องว่าเป็นวิทยาศาสตร์. ในการชี้ถึงจุดอ่อนในทฤษฎีดาร์วินสมัยใหม่ คุณไม่เพียงแต่เสนอข้อพิสูจน์เพื่อความเชื่อในพระยะโฮวา แต่ยังทำประโยชน์สำหรับการตรวจค้นทางวิทยาศาสตร์ในอนาคตอีกด้วย. ขอบคุณ.
เอ. เอส., สหรัฐ
พฤติกรรมทางเพศ—เจตคติที่เปลี่ยนไป ดิฉันขอแสดงความหยั่งรู้ค่าอย่างจริงใจสำหรับชุดบทความ “พฤติกรรมทางเพศ—ความหมายของเจตคติที่เปลี่ยนไป” (8 มิถุนายน 1997) นับว่าเป็นการส่งเสริมอย่างยิ่งเพื่อให้ความเชื่อของดิฉันเข้มแข็ง. ชายคนหนึ่งในละแวกบ้านบอกเมื่อไม่นานมานี้ว่า ดิฉัน ‘พิการทางกาย’ เพราะดิฉันอายุ 19 ปีและยังเป็นพรหมจารี. ดิฉันรู้สึกดีใจที่สามารถบอกให้เขารู้ว่า ในสายพระเนตรของพระยะโฮวา ดิฉันมีสุขภาพดีทั้งทางกายและทางฝ่ายวิญญาณ.
ดับเบิลยู. เอ็ม. ซี. ซี., ซิมบับเว
การพูดถึง “ยีนสำส่อน” ในหน้า 10 นั้นไม่ถูกต้อง. ในฐานะนิสิตปีที่สี่ด้านวิทยาศาสตร์ชีววิทยา ดิฉันบอกคุณได้ว่า “ยีนสำส่อน” หมายถึงยีนต่าง ๆ ในโครโมโซมหนึ่งซึ่งเคลื่อนตัวภายในโครโมโซมนั้นหรือโยกย้ายไปยังโครโมโซมอีกตัวหนึ่ง. ไม่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมเลย.
แอล. พี., แคนาดา
คำกล่าวที่ว่าพระเจ้าได้ทรงสร้างเราพร้อมกับ “ยีนสำส่อน” ที่แท้เป็นการอ้างถึงคำปราศรัยโดยบิชอปของคริสตจักรแองกลิกันแห่งเอดินบะระ สกอตแลนด์ ซึ่งส่วนหนึ่งได้ยกมาไว้ที่หน้า 4 ของ “ตื่นเถิด!” ฉบับนั้น. บิชอปคนนั้นบอกว่า “พระเจ้า . . . ทรงประทานยีนสำส่อนให้เรา”—เห็นได้ชัดว่าเป็นความพยายามที่จะแก้ตัวสำหรับการประพฤติแบบสำส่อน. บทความของเราแฉความโฉดเขลาของคำอ้างดังกล่าว.—บ.ก.