ทุกข์ทรมานจากโรคโฟเบีย
“คนที่เป็นโรคโฟเบียมักจะ เป็นเป้าแห่งการหัวเราะขบขัน. แต่สำหรับพวกเขาแล้ว ไม่ ‘ตลก’ เลย.”—เจริลีน รอสส์ ผู้อำนวยการศูนย์บำบัดโรคเกี่ยวกับความวิตกกังวล
คำ “โฟเบีย” หมายถึงความกลัวแบบรุนแรง, ไม่ตรงตามความเป็นจริงต่อวัตถุสิ่งของ, เหตุการณ์, หรือความรู้สึกอย่างใดอย่างหนึ่ง. แต่ลำพังคำนิยามอย่างเดียวไม่อาจถ่ายทอดความหวาดผวาและความโดดเดี่ยวเดียวดายซึ่งเป็นอาการของโรคนี้. เรแอน ดูมองต์ ซึ่งเป็นผู้บำบัดรักษาโรคโฟเบียมานานกว่าสองทศวรรษ ให้ข้อสังเกตว่า “คนที่เป็นโรคโฟเบียอาจจะหลีกเลี่ยงสถานการณ์มากมายหลายอย่างจนพวกเขาต้องกักตัวเองอยู่แต่ในบ้าน, หรือพวกเขาอาจจะอยู่ด้วยความกังวลที่ไม่ทุเลาลงเลย, หรือไม่ก็บรรเทาความกังวลด้วยแอลกอฮอล์ ซึ่งอาจจะเป็นเหตุให้ปัญหาเพิ่มมากขึ้น.”
โฟเบียจัดอยู่ในกลุ่มโรคที่เรียกกันว่า โรควิตกกังวล.a มีการคาดคะเนว่า 12 เปอร์เซ็นต์ของประชากรผู้ใหญ่ในสหรัฐจะประสบกับอาการโฟเบีย ณ ช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิต. หลายคนในจำนวนนี้จะทนทุกข์อย่างเงียบ ๆ เป็นเวลาหลายปี. สมาคมโรควิตกกังวลแห่งอเมริการายงานว่า “น่าเศร้า ประมาณสามในสี่ของคนที่มีอาการโฟเบียไม่เคยได้รับความช่วยเหลือเลย. หลายคนที่เป็นโฟเบียไม่กล้าขอความช่วยเหลือเพราะอาย. ส่วนคนอื่น ๆ ไม่เข้าใจว่าตนเป็นอะไร หรือไม่รู้ว่าจะหาความช่วยเหลือได้จากที่ไหน และบางคนก็กลัวการบำบัดรักษา.”
โรคโฟเบียที่รู้จักกันนั้นมีหลายร้อยชนิด แต่โดยปกติแล้ว พวกผู้เชี่ยวชาญจะแบ่งออกเป็นสามประเภท. ซิมเพิลโฟเบีย (โรคกลัวเชิงเดียว) จะปักใจกลัวเฉพาะวัตถุเดียวหรือสถานการณ์เดียว เช่น แมลง, สัตว์, การโดยสารเครื่องบิน, และห้องที่ปิดทึบ. แอ็กโกราโฟเบีย (โรคกลัวที่โล่งแจ้ง) มักจะเกิดควบคู่ไปกับอาการแพนิก. ผู้ป่วยกลัวว่าจะเกิดอาการแพนิกถึงขนาดต้องหลีกเลี่ยงทุกสถานที่และทุกสภาพการณ์ที่เคยเกิดอาการมาก่อน. โซเชียลโฟเบีย (โรคกลัวสังคม) มีลักษณะเฉพาะคือ กลัวจะขายหน้าในที่สาธารณะ เช่น การพูดต่อหน้าผู้ฟัง.
ลองพิจารณาเพียงหนึ่งในสามประเภทดังกล่าว นั่นคือ โรคกลัวสังคม. วารสารเดอะ วอชิงโตเนียน กล่าวว่า “ถึงแม้จะเอาโรคกลัวเชิงเดียวทุกชนิดมารวมเข้าด้วยกัน เช่น การกลัวงูหรือกลัวการโดยสารเครื่องบิน ความทุกข์ทรมานที่เกิดขึ้นก็ยังไม่เทียบเท่ากับโรคกลัวสังคม.” คำกล่าวนี้เป็นความจริงไหม? ถ้าใช่ เพราะเหตุใด? ให้เรามาดูกัน.
[เชิงอรรถ]
a โรคอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลนั้น นับรวมโรคแพนิก, โรคย้ำคิดย้ำทำ, โรคเครียดหลังจากได้รับความบอบช้ำทางจิตใจ, และโรควิตกกังวลทั่วไป. เพื่อได้ข้อมูลเพิ่มเติม โปรดดู ตื่นเถิด! ฉบับ 8 กุมภาพันธ์ 1996 (ภาษาอังกฤษ) เรื่อง “พฤติกรรมย้ำคิดย้ำทำ—ควบคุมชีวิตของคุณไหม?” และฉบับ 8 มิถุนายน 1996 เรื่อง “การรับมือกับโรคแพนิก.”