รุดหน้าไปสู่หลักชัย!
จุดเด่นจากพระธรรมฟิลิปปอย
อัครสาวกเปาโลต้องการให้คริสเตียนในเมืองฟิลิปปอยรุดหน้าต่อ ๆ ไปสู่หลักชัยเพื่อได้รางวัลชีวิตถาวร. เนื่องจากเหตุนี้ ท่านเขียนถึงพวกเขาในราว ๆ ปีสากลศักราช 60 หรือ 61 ระหว่างท่านถูกขุมขังครั้งแรกในกรุงโรม. จดหมายของท่านถูกส่งไปถึงประชาคมหนึ่งที่ท่านได้ก่อตั้งขึ้นราว ๆ สิบปีก่อนหน้านั้นในเมืองฟิลิปปอย เมืองที่ฟิลิปแห่งมาเซดอน (ราชบิดาของอเล็กซานเดอร์มหาราช) เป็นผู้สร้างขึ้น. ระหว่างศตวรรษแรกสากลศักราช เมืองนั้นกลายเป็น “เมืองเอกในเขตเมืองมากะโดเนีย” ซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนของกรีซตอนเหนือและยูโกสลาเวียตอนใต้.—กิจการ 16:11, 12.
ผู้มีความเชื่อชาวฟิลิปปอยเป็นคนยากจน แต่ทว่าใจกว้าง. พวกเขาได้ส่งบางสิ่งบางอย่างไปเพื่อสนองความต้องการของเปาโลมากกว่าหนึ่งครั้ง. (ฟิลิปปอย 4:14-17) แต่จดหมายของท่านไม่ใช่เป็นเพียงแต่จดหมายขอบคุณ. จดหมายนั้นให้การหนุนกำลังใจ แสดงความรัก และให้คำแนะนำ.
คุณลักษณะแบบคริสเตียนปรากฏชัด
จดหมายของเปาโลเริ่มต้นด้วยหลักฐานแห่งความรักของท่านต่อผู้มีความเชื่อชาวฟิลิปปอย. (1:1-30) ท่านขอบพระคุณพระยะโฮวาสำหรับการบริจาคของพวกเขาเพื่อส่งเสริมข่าวดีและอธิษฐานเพื่อความรักของพวกเขาเพิ่มทวีขึ้น. เปาโลยินดีที่การที่ท่านถูกคุมขังเป็นเหตุให้พวกเขา ‘มีใจกล้าขึ้นที่จะกล่าวคำของพระเจ้าโดยปราศจากความกลัว.’ ท่านปรารถนาจะไปอยู่กับพระคริสต์ แต่รู้สึกว่าท่านยังรับใช้พวกเขาได้อยู่. เปาโลต้องการให้พวกเขา “ต่อสู้เหมือนอย่างเป็นคนเดียวเพื่อความเชื่อในกิตติคุณนั้น” ต่อ ๆ ไปด้วย.
ถัดจากนั้นก็เป็นคำแนะนำในเรื่องเจตคติและความประพฤติ. (2:1-30) ชาวฟิลิปปอยได้รับการสนับสนุนให้แสดงความสนใจเป็นส่วนตัวในคนอื่น ๆ และสำแดงความถ่อมใจเหมือนที่พระคริสต์ทรงสำแดงนั้น. พวกเขา “ปรากฏดุจดวงสว่างต่าง ๆ ในโลก” และได้รับการเร่งเร้าให้คง “ยึดมั่นในพระวาทะแห่งชีวิต” ต่อไป. เปาโลหวังที่จะส่งติโมเธียวไปหาพวกเขา และมั่นใจว่าท่านเองคงจะมาถึงในไม่ช้า. เพื่อทำให้พวกเขามั่นใจอีกครั้งในเรื่องเอปาฟะโรดีโต ผู้ซึ่งก่อนหน้านั้นป่วยมาก เปาโลจึงส่งผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ภักดีคนนี้ไปหาเขา.
รุดหน้าต่อไปสู่หลักชัย
ต่อจากนั้นอัครสาวกแสดงให้ชาวฟิลิปปอยเห็นว่าความไว้วางใจของพวกเขาควรอยู่ที่ไหนขณะที่พวกเขารุดหน้าไปสู่หลักชัย. (3:1-21, ฉบับแปลใหม่) ความไว้วางใจนั้นควรอยู่ในพระเยซูคริสต์ มิใช่ในเนื้อหนังหรือในการรับสุหนัตเช่นที่บางคนกระทำนั้น. เปาโลถือว่าหลักฐานอ้างอิงทางฝ่ายเนื้อหนังของท่านนั้นเป็นหยากเยื่อเพราะเห็นแก่ “ความประเสริฐแห่งความรู้ถึงพระคริสต์.” อัครสาวก “กำลังบากบั่นมุ่งไปสู่หลักชัย เพื่อจะได้รับรางวัลซึ่งในพระเยซูคริสต์ พระเจ้าได้ทรงเรียกจากเบื้องบนให้เราไปรับ” และได้สนับสนุนชาวฟิลิปปอยให้มีเจตคติทางใจอย่างเดียวกัน.
การเอาคำแนะนำตอนจบของเปาโลมาใช้ จะช่วยชาวฟิลิปปอยให้รักษาหลักชัยและรางวัลอยู่ในสายตาเสมอ. (4:1-23) ท่านเร่งเร้าพวกเขาให้มอบความกระวนกระวายของเขาไว้กับพระเจ้าในคำอธิษฐาน และให้บรรจุจิตใจของเขาด้วยความคิดที่บริสุทธิ์สะอาด. เปาโลได้ชมเชยพวกเขาอีกครั้งสำหรับความใจกว้างของพวกเขา และจบลงด้วยคำอำนวยพรและความปรารถนาให้พระกรุณาอันไม่พึงได้รับของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตอยู่กับน้ำใจที่พวกเขาได้แสดงออกมานั้น.
จดหมายของเปาโลถึงชาวฟิลิปปอยนั้นส่งเสริมความใจกว้าง ความรัก และความถ่อมใจ. จดหมายนั้นช่วยพยานพระยะโฮวาอย่างแน่นอนให้รุดหน้าต่อ ๆ ไปสู่หลักชัยเพื่อได้รับรางวัลเกี่ยวกับชีวิตถาวร.
[กรอบ/รูปภาพหน้า 25]
ไปสู่หลักชัย: เปาโลเขียนว่า “ลืมสิ่งที่ผ่านพ้นมาแล้วเสีย และโน้มตัวออกไปหาสิ่งที่อยู่ข้างหน้า ข้าพเจ้ากำลังบากบั่นมุ่งไปสู่หลักชัย เพื่อจะได้รับรางวัลซึ่งในพระเยซูคริสต์ พระเจ้าได้ทรงเรียกจากเบื้องบนให้เราไปรับ.” (ฟิลิปปอย 3:13, 14, ฉบับแปลใหม่) อัครสาวกทุ่มเทตัวเองเหมือนคนที่อยู่ในการวิ่งแข่ง. ท่านมิได้ทำให้เวลาและความพยายามเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ด้วยการเหลียวหลัง แต่รุดหน้าไปสู่หลักชัยเหมือนนักวิ่งพยายามเต็มที่ที่จะผ่านเส้นชัย. สำหรับเปาโลและคริสเตียนผู้ถูกเจิมคนอื่น ๆ แล้วรางวัลนั้นคือชีวิตฝ่ายสวรรค์โดยการกลับเป็นขึ้นจากตายหลังจากเสร็จสิ้นแนวทางแห่งความซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าทางภาคพื้นโลก. ไม่ว่าความหวังของเราเป็นฝ่ายสวรรค์ หรือทางภาคพื้นโลกก็ตาม ขอให้เรารักษาความซื่อสัตย์มั่นคงต่อพระยะโฮวาและรุดหน้าไปสู่หลักชัยในฐานะพยานของพระองค์.—2 ติโมเธียว 4:7.