4 “‘O kung ang isang kaluluwa ay sumumpa hanggang sa makapagsalita siya nang di-pinag-iisipan+ sa kaniyang mga labi upang gumawa ng masama+ o gumawa ng mabuti may kinalaman sa anumang bagay na masasalita ng tao nang di-pinag-iisipan sa isang sinumpaang kapahayagan,+ bagaman nalingid iyon sa kaniya, gayunma’y nalaman niya iyon, nagkasala nga siya may kinalaman sa isa sa mga bagay na ito.

2 Kung ang isang lalaki ay manata+ kay Jehova o sumumpa ng isang sumpa+ na magtalaga sa kaniyang kaluluwa ng isang panata ng pagkakait sa sarili,+ huwag niyang lalabagin ang kaniyang salita.+ Gagawin niya ang ayon sa lahat ng lumabas sa kaniyang bibig.+

21 Ang mga lalaki nga ng Israel ay sumumpa sa Mizpa,+ na nagsasabi: “Walang sinumang lalaki sa atin ang magbibigay ng kaniyang anak na babae sa Benjamin bilang asawa.”+

25 Isa ngang silo kapag ang makalupang tao ay humiyaw nang padalus-dalos, “Banal!”+ at pagkatapos ng mga panata+ ay saka lamang niya maiisipang magsuri.+

6 Huwag mong pahintulutang pagkasalahin ng iyong bibig ang iyong laman,+ ni sabihin mo man sa harap ng anghel+ na iyon ay isang pagkakamali.+ Bakit kailangan pang magalit ang tunay na Diyos dahil sa iyong tinig at gibain ang gawa ng iyong mga kamay?+