5:22

mga katangian na bunga ng espiritu: Madalas lumitaw sa Kasulatan ang terminong pang-agrikultura na kar·posʹ, o “bunga.” Ginamit ito dito sa makasagisag na paraan para tumukoy sa mga katangiang naibibigay ng banal na espiritu, o aktibong puwersa ng Diyos, sa mga tao. (Gal 5:16) Kung paanong namumunga ang isang puno kapag inaalagaan itong mabuti, nagkakaroon din ang isang tao ng “mga katangian na bunga ng espiritu” kapag hinahayaan niyang gabayan ng espiritu ang pag-iisip at paggawi niya. (Ihambing ang Aw 1:1-3.) Makikita sa mga katangiang iyon ang personalidad ng Diyos na Jehova, ang Pinagmumulan ng banal na espiritu. (Col 3:9, 10) Hindi sinaklaw ng listahang ito ang lahat ng katangiang naibibigay ng banal na espiritu sa mga Kristiyano bilang bunga nito. (Tingnan ang study note sa Gal 5:23.) Ang lahat ng katangiang iyon ang bumubuo sa bagong personalidad. (Efe 4:24) Ginamit ni Pablo dito ang anyong pang-isahan ng salitang Griego na kar·posʹ, “bunga.” Sinasabi ng mga komentarista sa Bibliya na posibleng anyong pang-isahan ang ginamit dito para ipakita na ang magagandang katangiang nabanggit ay para bang bumubuo ng isang bunga; mahalagang magkaroon ng lahat ng katangiang ito, dahil magkakaugnay ang mga ito.

pag-ibig: Malinaw na maiintindihan ang kahulugan ng Kristiyanong pag-ibig (sa Griego, a·gaʹpe) kung ilalarawan ang mga ginagawa nito, gaya ng ginawa ni Pablo sa 1Co 13:4-8. (Tingnan ang study note sa 1Co 13:4.) Ginamit din ni Juan ang terminong a·gaʹpe sa 1Ju 4:8-10, kung saan inilarawan niya ang “pag-ibig ng Diyos.” Sinabi pa nga ni Juan na “ang Diyos ay pag-ibig,” ibig sabihin, si Jehova ang personipikasyon ng pag-ibig. (Tingnan ang study note sa Ju 3:16.) Sinabi ni Jesus na ang pag-ibig sa Diyos at sa kapuwa ang dalawang pinakamahalagang utos.—Mat 22:37-39; tingnan ang study note sa Mat 22:37.

kagalakan: Ang positibong nararamdaman ng isa kapag may inaasahan siya o natanggap na magandang bagay; ang pagkadama ng tunay na kaligayahan. Ang salitang Griego na isinaling “kagalakan” ay tumutukoy sa isang masidhing damdamin na nasa puso. Si Jehova, ang “maligayang Diyos,” ang Pinagmumulan ng kagalakan, at gusto niyang maging masaya ang bayan niya. (1Ti 1:11) Sa tulong ng espiritu ng Diyos, makakapanatiling maligaya ang isang Kristiyano sa kabila ng pagsubok, malungkot na mga karanasan, o pag-uusig.—Col 1:11; Heb 12:2; San 1:2-4.

kapayapaan: Malawak ang kahulugan ng salitang Griego para sa “kapayapaan.” Sa kontekstong ito, ang “kapayapaan” ay ang kapanatagan ng isip at puso na nagmumula sa pagkakaroon ng malapít na kaugnayan kay Jehova, “ang Diyos ng kapayapaan.” (Fil 4:9; 1Te 5:23; Heb 13:20; tingnan ang study note sa 1Co 14:33.) Madalas banggitin nang magkasama ang banal na espiritu ng Diyos at ang “kapayapaan.” (Gaw 9:31; Ro 8:6; 15:13) Sa tulong ng espiritu, ang mga may mapayapang kaugnayan sa Diyos ay may magandang kaugnayan din sa iba at nakakapagtaguyod ng pagtutulungan at pagkakaisa.—Mat 5:9; 2Co 13:11; San 3:18.

pagtitiis: O “mahabang pagtitiis.” Ang salitang Griego dito ay puwedeng literal na isaling “mahabang espiritu” (Kingdom Interlinear) at nagpapahiwatig ng pagiging kalmado habang nagtitiis at pagiging hindi magagalitin. Ang Diyos na Jehova ang pinakamagandang halimbawa ng pagtitiis. (Ro 2:4; 9:22; 1Ti 1:16; 1Pe 3:20; 2Pe 3:9, 15) Sinabi ni Pablo na ang pagtitiis ay isang mahalagang katangian ng Kristiyanong pag-ibig.—1Co 13:4; tingnan ang Ap. A2.

kabaitan: Pagiging mapagmalasakit sa iba at pagtulong at pagbibigay ng pabor sa kanila nang bukal sa loob. Mabait ang Diyos na Jehova kahit sa mga walang utang na loob at masasama. (Luc 6:35; Ro 2:4; 11:22; Tit 3:4, 5) Isang anyo ng salitang Griego para sa “kabaitan” ang ginamit para ilarawan ang pamatok ni Jesus na “madaling dalhin.” (Mat 11:30; tlb.) Ang mga Kristiyano na nasa ilalim ng pamatok na iyan ay pinapayuhan na maging mabait.—Efe 4:32; Col 3:12.

kabutihan: Katangian o kalagayan ng pagiging mabuti; kaugnay nito ang mataas na moralidad. Sa isang diksyunaryo, ang salitang Griego para sa “kabutihan” ay tumutukoy sa isang “magandang katangian na naipapakita partikular na sa pamamagitan ng pagmamalasakit sa iba.” Kaya ang isang Kristiyano ay hindi lang dapat na maging mabuti, kundi dapat din siyang gumawa ng mabuti. Kahit na di-perpekto ang isang Kristiyano, puwede pa rin siyang maging mabuti kung susunod siya sa mga utos ni Jehova at tutularan niya ang kabutihan at pagkabukas-palad ng Diyos. (Gaw 9:36, 39; 16:14, 15; Ro 7:18; Efe 5:1) Si Jehova ay mabuti sa sukdulang diwa. (Aw 25:8; Zac 9:17; Mar 10:18 at study note) Napakabukas-palad at makonsiderasyon niyang Diyos.—Gaw 14:17.

pananampalataya: Ang terminong “pananampalataya” ay salin para sa salitang Griego na piʹstis, na pangunahin nang tumutukoy sa pagtitiwala at matibay na pananalig. Sa patnubay ng espiritu, binigyang-kahulugan ni Pablo ang “pananampalataya” sa Heb 11:1. Gaya ng pag-ibig, mas maiintindihan ang kahulugan ng pananampalataya kung ilalarawan ang mga ginagawa nito. (San 2:18, 22; tingnan ang study note sa Ju 3:16.) Ipinapakita ng Kasulatan na dapat na patuloy na tumibay ang pananampalataya ng isang Kristiyano, kaya naman sinabi ng mga alagad ni Jesus: “Palakasin mo ang pananampalataya namin.” (Luc 17:5) Pinuri ni Pablo ang mga Kristiyano sa Tesalonica. Sinabi niya: “Patuloy na lumalakas ang inyong pananampalataya.” (2Te 1:3; tingnan din ang 2Co 10:15.) Sa aklat ng Galacia, mahigit 20 beses binanggit ang “pananampalataya,” at pinakamadalas itong tumutukoy sa pagtitiwala sa Diyos o kay Kristo, gaya sa talatang ito. (Gal 3:6, 11) Sa 2Te 3:2, sinabi ni Pablo: “Hindi lahat ng tao ay may pananampalataya.” Para magkaroon ang isa ng matibay na pananampalataya, kailangan niya ang banal na espiritu ni Jehova.