1:7

Ayon sa kasaganaan ng walang-kapantay na kabaitan ng Diyos: O “Ayon sa kayamanan ng di-sana-nararapat na kabaitan ng Diyos.” Mayamang lunsod ang Efeso, pero idiniin ni Pablo sa liham niya na ang pagiging tunay na mayaman—mayaman sa espirituwal—ay dahil sa walang-kapantay na kabaitan ng Diyos. (Efe 1:18; 2:7; 3:8) Ginamit ni Pablo nang 12 beses sa liham niya sa mga taga-Efeso ang terminong Griego na isinaling “walang-kapantay na kabaitan.” Nang makipagkita siya sa matatandang lalaki sa Efeso sa isang naunang pagkakataon, binanggit din niya ang napakagandang katangiang ito.—Gaw 20:17, 24, 32; tingnan ang study note sa Gaw 13:43 at Glosari, “Walang-kapantay na kabaitan.”

pantubos . . . para mapalaya tayo: Tingnan ang study note sa Mat 20:28; Ro 3:24 at Glosari, “Pantubos.”

sa pamamagitan ng dugo ng kaniyang anak: Sa pamamagitan ng dugo ni Jesu-Kristo. Kahit na ginamit sa ilang salin ang salitang “kamatayan,” makikita sa literal na saling “dugo” ang konsepto sa Bibliya ng pagbabayad-sala sa pamamagitan ng dugo. (Tingnan sa Glosari, “Pagbabayad-sala.”) Sa Araw ng Pagbabayad-Sala, may itinakdang mga hayop na inihahain. Dinadala ng mataas na saserdote ang ilang bahagi ng dugo ng mga ito sa Kabanal-banalan ng tabernakulo o templo at inihaharap ito sa Diyos. (Lev 16:2-19) Natupad kay Jesus ang isinasagisag ng Araw ng Pagbabayad-Sala, gaya ng ipinaliwanag ni Pablo sa liham niya sa mga Hebreo. (Heb 9:11-14, 24, 28; 10:11-14) Kung paanong dinadala ng mataas na saserdote ang inihaing dugo sa Kabanal-banalan sa Araw ng Pagbabayad-Sala, iniharap ni Jesus sa Diyos sa langit ang halaga ng dugo niya.