Awit 142
Ang Pag-asa ng Sangnilalang sa Paglaya
1. Sangnilalang ay nahihirapan;
Hasik niya’y siyang inaani.
Diyos iniwanan; tao’y sadlakan
Ng dusa at ng pighati.
2. Nasasabik sa kanyang paglaya,
Sa Diyos lamang ang pag-asa.
Siya’y kaibigan, tinutulungan
Ang nagbubuntong-hininga.
3. Ang kalayaan at kaligtasan,
Makakamit na ng tao.
Anak niyang hirang ay inatasan
Nang lingap ng Diyos matamo.
4. Kung sasamahan ang bagong bayan,
Liligaya ang maamo.
Antabayanan; inyong asahan,
Kahariang itinuturo.