“Hayatımız ve Hizmetimiz İbadeti Kitapçığı” İçin Kaynaklar

Hayatımız ve Hizmetimiz İbadeti Kitapçığı İçin Kaynaklar

1-7 EYLÜL

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | ÖZDEYİŞLER 29

Kutsal Kitap’tan İnciler

it “Flattery” p. 1

Pohpohlamak

Bir kişiyi süslü sözlerle memnun etme; yağcılık yapma; yalandan, samimiyetsizce veya aşırı şekilde övme eylemidir. Genelde kişinin egosunu tatmin etmek ve gururunu okşamak için yapılır. Dolayısıyla kişiye zarar verir. Birini pohpohlayan kişinin amacı onun gözüne girmek, çıkar elde etmek, kendisine karşı borçlu hissettirmek veya kendini yüceltmektir. Hedef genelde karşıdaki kişiyi tuzağa düşürmektir (Öz 29:5). Pohpohlamak yukarıdan gelen hikmetin sonucu değildir, bu dünyaya özgüdür. Bencillik, ayrımcılık ve ikiyüzlülükle yakından bağlantılıdır (Yk 3:17). Samimiyetsizlik, yalan söylemek, insanları aşırı övmek ya da yüceltmek, çıkar için gururlarını okşamak Tanrı’nın onaylamadığı davranışlardır (2Ko 1:12; Ga 1:10; Ef 4:25; Kl 3:9; Vh 21:8).

29 EYLÜL–5 EKİM

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | VAİZ 3-4

Kutsal Kitap’tan İnciler

it “Love” p. 39

Sevgi

“Sevmenin Vakti.” Sevgi yalnızca, Yehova’nın buna layık görmediği veya kötülük yolunda olan kişilerden esirgenir. Tüm insanlara sevgi gösterilir. Ancak biri Tanrı’dan nefret ettiğini gösteren davranışlarda bulunursa, o kişiye sevgi gösterme zamanı sona erer. Hem Yehova hem de İsa doğruluğu sever ve kötülükten nefret eder (Me 45:7; İb 1:9). Gerçek Tanrı’ya güçlü bir nefret duyanlar sevgi gösterilmeye layık değildir. Böyle kişilere sevgi göstermeye devam etmek işe yaramaz, çünkü Tanrı’dan nefret edenler O’nun sevgisine karşılık vermez (Me 139:21, 22; İş 26:10). Bu yüzden Tanrı’nın onlardan nefret etmesi ve onlara karşı harekete geçmek için vakit belirlemesi yerindedir (Me 21:8, 9; Vz 3:1, 8).

13-19 EKİM

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | VAİZ 7-8

‘Yas Evine Gidin’

it “Mourning” p. 9

Yas Tutmak

Yas Tutmanın Vakti. Vaiz 3:1, 4 şöyle der: “Ağlamanın vakti, gülmenin vakti var; dövünmenin vakti, oynamanın vakti var.” Tüm insanlar ölümlü olduğundan hikmetlilerin yüreği ziyafet evinde değil, “yas evindedir” (Vz 7:2, 4; ayrıca Öz 14:13 ile karşılaştırın). Hikmetli bir kişi yakınlarını kaybedenlere duygudaşlık göstermek ve onları teselli etmek için elinden geleni yapar. Eğlenmek uğruna böyle bir fırsatı kaçırmaz. Bu kendisinin de ölümlü olduğunu hatırlamasına ve Yaratıcısına karşı yüreğinde doğru bir tutuma sahip olmasına yardım eder.

20-26 EKİM

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | VAİZ 9-10

Kutsal Kitap’tan İnciler

it “Gossip, Slander” p. 4, 8

Dedikodu, İftira

Dedikodu iftiraya yol açabilir ve iftira atan kişinin yıkımına sebep olabilir. Vaiz 10:12-14’teki şu sözlerin doğruluğu çok açık: “Akılsızın ağzı . . . . kendini mahveder. Ağzından çıkan ilk söz akılsızlıktır, son söz ise yıkıcı bir deliliktir. Akılsız kişi çok konuşur.”

Dedikodu bazı durumlarda zararsız olabilirse de iftiraya dönüşebilir ya da yol açabilir. İftira ise her zaman zararlıdır; insanları kırar ve aralarında soruna yol açar. İftira atan kişinin niyeti kötü olabilir ya da olmayabilir. Yine de böyle biri kendini Tanrı’nın önünde kötü bir duruma sokar. Çünkü ‘kardeşleri birbirine düşürmek’ Tanrı’nın nefret ettiği davranışlar arasındadır (Öz 6:16-19). “İftiracı” ya da “suçlayan” anlamındaki Yunanca sözcük diabolos’tur. Kutsal Kitap’ta bu sözcük Tanrı’ya iftira atan Şeytan için bir ünvan (“İblis”) olarak da kullanılır (Yhn 8:44; Vh 12:9, 10; Ba 3:2-5). Bu, karalayıcı suçlamaların kaynağının Şeytan olduğunu gösterir.

27 EKİM–2 KASIM

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | VAİZ 11-12

Kutsal Kitap’tan İnciler

it “Inspiration” p. 10

İlham

Belli ki Tanrı’nın Kutsal Yazıları yazması için kullandığı kişiler otomatik şekilde duyduklarını olduğu gibi yazmadılar. Örneğin Elçi Yuhanna’nın Tanrı ilhamıyla kaleme aldığı Vahiy kitabını düşünelim. Bir melek mesajı ona “simgelerle” iletti. Daha sonra Yuhanna “Tanrı’dan gelen ve İsa Mesih’in aktardığı söze, gördüğü her şeye tanıklık etti” (Vh 1:1, 2). Yuhanna “ruhun etkisiyle” kendini “Efendimizin gününde” buldu ve ona şöyle dendi: “Gördüklerini bir tomara yaz” (Vh 1:10, 11). Anlaşılan Tanrı Kutsal Kitap yazarlarının, gördükleri görüntüleri tarif ederken kendi zihinsel yetilerini kullanmasına izin verdi. Kullanacakları kelimeleri ve ifadeleri yazarlar seçti (Hb 2:2). Tabii Yehova her zaman onları belirli ölçüde kontrol etmeye ve onlara rehberlik sağlamaya devam etti. Böylece bu insanların yazdıkları hem doğru hem de Yehova’nın amacıyla uyumlu oldu (Öz 30:5, 6). Vaiz 12:9, 10 ayetleri de yazarların kişisel çabasının bu işe dahil olduğunu gösterir. Orada bir yazarın ‘hoş sözleri, gerçek ve doğru sözleri’ düzgün şekilde aktarmak için etraflıca düşündüğü, araştırma ve derleme yaptığı anlatılır (Lu 1:1-4 ile karşılaştırın).