İlk Yalan—Onun Etkilerinin Giderilmesi

HERKES Şeytan’ın ardınca gitmedi veya onun dinsel yeniliklerini kabul etmedi. Örneğin, İbrahim, hakiki Tanrı’ya tapınmaya devam etti. Hayatın, sonunda Tanrı’ya gösterilecek itaate bağlı olduğuna inandı. Bu nedenle Yehova, “zürriyetinde yerin bütün milletleri mubarek kılınacaklar” diyerek onu bereketledi. (Tekv. 22:18) Bu ne demektir? Uzun zaman önce Aden’de vaat edilen “zürriyet” İbrahim’in soyundan gelecekti.—Gal. 3:16.

Daha sonra, imanlı kimselere “zürriyet” hakkında başka ayrıntılar açıklandı. Bu “zürriyet” Yahuda sıptından ve Kral Davud’un soyundan gelecekti. Beytlehem şehrinde bir bakireden doğacaktı. (Tekv. 49:10; II. Sam. 7:13; Mika 5:2) Uygun zamanda vaat edilen “zürriyet” tam belirtilen yerde ve gereken aileden doğdu. Bu kişi, daha sonra Mesih diye adlandırılan İsa idi.—Luka 2:8-11.

İsa doğduğu zaman, Şeytan’ın dünyası koyu bir dinsel karanlık içindeydi. O zamanın en kudretli imparatorluğunun, yani Roma’nın yönetimi altında, birçok farklı Babili dinler gelişmişti. İmanlı İbrahim’in soyundan gelen birçok İsrailli, hakiki tapınmadan saptılar. Onların dinsel liderleri gururluydu ve adil olduklarını zannediyorlardı. Bazıları, Babili öğretileri kabul etmişlerdi. Yahudi bir tarihçi olan Josephus’a göre, Ferisiler, (meşhur bir dinsel fırka) “canların içinde ölümsüz bir kuvvetin bulunduğuna” “ve kötü adamların canlarının ebedi işkenceye tabi tutulduklarına” inanıyorlardı.

İsa, birçoklarının pak tapınmaya geri dönmelerine yardım etmeğe muktedirdi. Takipçilerine, Şeytan’ın şeyler sisteminin ne dinsel, ne de siyasal bir “kısmı olmalarını” öğretti. (Yuh. 15:19) Hastaları iyileştirdi, ölüleri diriltti ve alçak gönüllülere büyük şefkat gösterdi. Onlar İsa’yı sevdiler, fakat birçok din adamı, zalim yollarını ve sahte öğretilerini teşhir ettiği için, İsa’dan nefret ettiler. Bundan dolayı sonunda onu öldürdüler.

İsa’nın ölümü Şeytan’ın galibiyeti gibi gözüktü, fakat bu az sürdü. Tanrı, İsa’yı kısa zaman sonra ölümden ruhi hayata diriltti. İsa’nın ölümü ve diriltmesiyle Tanrı, Şeytan’ın yalanının kötü etkilerinin giderilmesi için büyük bir adım attı. Hakikat yolunu takip etmek isteyenler için, itaatsiz Âdem’in kaybetmiş olduğu hayatı tekrar kazanmalarını mümkün kıldı. Resul Pavlus, “nasıl cümlesi Âdemde ölüyorlarsa öylece cümlesi Mesihte diriltilecelerdir” dedi.—I. Kor. 15:22-26.

Hıristiyanlık ve İrtidat

İnsan için artık günah ve ölümden kurtuluşu kazanmak mümkündü. Cennet, Tanrı’nın krallığı vasıtasıyla yeniden kurulacaktı; onun hükümdarı diriltilen İsa Mesih olacaktı. Bazı kişiler bu krallıkta hüküm sürme imtiyazına bile sahip olacaklardı. Miladi tarihimizin ilk yüzyılında ilan edilen bu dinamik mesaj, birçok insanın yüreğini harekete geçirdi. Mesih’in takipçilerinin cemaati —daha sonra o kişiler Hıristiyanlar olarak adlandırıldılar—Yeruşalim’de kuruldu ve kısa sürede binlerce kişiye ulaştı.

Öfkelenen Şeytan saldırıya geçti. Kısa süre sonra Hıristiyanlar, imanları yüzünden Yeruşalim’de öldürülüyorlardı; zulüm birçoklarını şehirden kaçırdı, fakat onlar “iyi haberi” birlikte götürdüler. Önce Samiriyelilerden ve sonra da milletlerden birçok kişi Hıristiyanlar olarak vaftiz edildiler. Birkaç on yıl içinde mesaj, o zaman bilenen dünyanın her tarafına yayıldı. Bu, olaylarla dolu bir zaman devresiydi.—Res. İşl. 17:6; Kol. 1:23.

Nihayet, sadist imparator Neron’un günlerinde, Roma İmparatorluğunun kudreti Hıristiyanlığa karşı alevlendi. Romalıların bayramlarında, Hıristiyanların bedenleri meşale olarak kullanıldı. Arenalarda vahşi hayvanların önüne atıldılar. Yine de, Hıristiyanlık yayılmağa devam etti. Fakat Şeytan’ın başka yöntemleri de vardı.

İçten Bozulma

Resul Pavlus, Kolose’deki Hıristiyanları uyarmıştı. “Sakının, sizi boş ve aldatıcı felsefe ile kimse yağma etmesin” demişti. (Kol. 2:8; New İnternational Version). Efesostaki ihtiyarlara: “Biliyorum ki, ben gittikten sonra, sürüyü esirgemiyen azgın kurtlar aranıza girecektir ve şakirtleri artlarınca çekmek için sapık şeyler söyliyen adamlar kendi aranızdan çıkacaklardır” demişti. (Res. İşl. 10:29, 30) Pavlus’un uyarısı gerçekleşmeğe başladı. Hünerle ve görünüşte güzel, fakat hakikate uygun olmayan nedenlerle, yavaş yavaş birçoklarının gayretlerini zayıflatmağa çalışan aldatıcı kişiler cemaatlere sızdılar.

Birçok yüzyıl sonra, Mukaddes Yazılara uygun olmayan öğretilerle tamamen bozulmuş olan ve halk tarafından beğenilen bir tür Hıristiyan dini gelişti. Babili bir öğreti olan canın ölmezliği, yavaş yavaş içeri girdi. Babil’de bilinen üçlük ve üçlüğe benzer tanrılara tapınıldı. Cehennem ateşi ve araf görüşü öğretildi. “Tanrı’nın Annesine” dualar sunuldu. Roma İmparatoru Konstantin’in günlerinde, Hıristiyanlık dünyadan ayrı kalacağına, bu irtidat etmiş şekliyle imparatorluğun devlet dini haline geldi.

İsa, resullerin ölümünden sonra, sahte Hıristiyanlığın tohumunun içeriye gireceğini ve “hasat” zamanına kadar sahte ve hakiki Hıristiyanların yan yana bulunacaklarını peygamberlik etmişti. (Mat. 13:24-30, 36-43) Şimdi bu durum gerçekleşmiştir. Sahte Hıristiyanlık kuvvetlendi ve kendi yolunu takip etmeyenlere karşı garazla, öfke ile saldırdı. Hıristiyan olduklarını iddia eden bazı kişiler, imanlarından dolayı yakıldılar. Onları seyreden papaz ve rahiplerin yüzleri onların yanan bedenleriyle aydınlandı.

Mukaddes Kitap yüzyıllar boyunca, ancak donuk bir şekilde ışık verebildi. Tanrı’nın Sözü, ölü bir lisan olan Latince’de muhafaza edildi ve onu konuşulan lisanlara çevirenlere insafsızca eza edildi. Fakat Mukaddes Kitap yaşamağa devam etti. Hakiki Hıristiyanlık ise, İsa’nın dediği gibi, yaşayacaktı ve yaşadı da. Bugün hâlâ her ikisi de bulunuyor.

İhya Edilen Cennet

Aden bahçesinde binlerce yıl önce söylenen bu yalan, insan ailesi için gerçekten felaket doğurdu ve tahmin edilmez ıztıraplara yol açtı. Çok şükür ki, insanlık onun kötü sonuçlarına daha fazla tahammül etmek zorunda kalmayacak.

Şeytan’ın başını ezecek ve planlarını başarısızlıkla sonuçlandıracak olan “zürriyet” İsa’nın şahsında ortaya çıktı. İsa, ölümünden sonra ruhi hayata diriltildi ve göğe çıktı; “düşmanları ayaklarına basamak konuluncaya kadar bekledi.” (İbr. 10:13) Bu bekleme süresinin şimdi bitmiş olduğuna dair deliller var; zira Mukaddes Kitabın peygamberlikleri ve kronolojisi, M. S. 1914 yılında İsa’nın semavi kral olarak hüküm sürmeğe başladığını ve “izzetinde geldi”ğini işaret eder.—Mat. 24, 25; Markos 13; Luka 21 baplarına bak.

Bu, yalanı başlatan Şeytan’a kısa bir süre bırakıldığı anlamına gelir. (Vah. 12:12) İnsanlığın 1914’den beri geçirdiği dünya çapındaki olaylar ve ihtilaller, onun bu husustaki büyük öfkesinin kanıtıdır. Yalanıyla geliştirdiği ezici siyasal ve dinsel sistemlere rağmen, Şeytan, yakında ebediyen yok olacaktır.—Dan. 2:44; Vah. 18:4-8.

İnsanlık için bu ne kadar ferahlatıcı olacak! Tanrı’nın ilk bahçesindeki barış, güzellik ve mutluluk sonunda yine kurulacak ve cennet, yeryüzüne tamamen yayılacaktır. (Vah. 21:3, 4) Bunu görmek ister miydiniz? Tanrı’nın iradesi şudur ki, “bütün insanlar kurtulsunlar ve hakikat bilgisine gelsinler.” (I. Tim. 2:4) Sizlere sunulan Yehova Tanrı’nın iyiliğinden neden faydalanmayasınızu? Şeytan’ın yalanlarından kaçın ve Tanrı’nın Sözü olan Mukaddes Kitaptan hakikati arayın. Sonunda, ilk şeytani yalanın korkunç sonuçları tamamen tersine döndüğü zaman, siz buna şahit olacaksınız.