Kıskançlık Neredeyse Hayatımı Mahvediyordu

İKİNCİ kocam Mehmeta ile evlendiğimde, kıskançlık beni gerçekten kötü şekilde etkilemeye başladı. İlgilenmemiz gereken üvey çocuklarımız vardı ve eski eşlerimizle de uğraşmak zorundaydık. Durum zaman zaman dayanılmaz oluyordu. Ailede sürtüşmeler olduğunda Mehmet hiçbir zaman beni destekler görünmezdi. Onun hâlâ eski karısını sevdiği hissine kapılmaya başladım. Kıskançlığımı kontrol altına almak yerine bunun yaşamıma hâkim olmasına izin verdim. Mehmet’in eski karısı çevremdeyken kendimi duygusal açıdan tehdit altında hissediyordum.

Mehmet’i sürekli gözlüyordum, hatta nereye baktığını anlamak için gözlerini dikkatle izliyordum. Bakışlarında gerçekten düşünmediği şeyleri bile okuyordum. Zaman zaman onu, hâlâ eski karısını sevmekle açıkça suçluyordum. Bir keresinde bundan o kadar sıkıldı ki, İsa’nın takipçilerinin bir büyük toplantısından çıkıp gitti. Yehova’nın önünde suçluluk duydum. Ailemin yaşamını mutsuz hale getirdim; çünkü sonunda çocuklar da etkilenmişti. Yaptıklarım nedeniyle kendimden nefret ediyordum; fakat görünen oydu ki, ne kadar denedimse de kıskançlığıma hâkim olamıyordum.

Mehmet bana yardım etmek yerine misilleme yapmaya başladı. Onu suçladığımda bana, “Kıskançsın, çok kıskançsın” diye bağırıyordu. Hatta beni kasten kıskandırmaya çalışıyor gibiydi. Belki böyle yapmakla kıskançlığımı iyileştireceğini düşündü, fakat bu, durumu daha da kötüleştirdi. Başka kadınlara bakıp ne kadar güzel olduklarını söylemeye başladı. Bu, kendimi daha da değersiz ve istenmeyen biri olarak görmeme neden oldu. Öyle bir duruma geldim ki, başka bir duygu, yani nefret, çirkin yüzünü göstermeye başladı. Aklım o kadar karışmıştı ki, onun ve ailesinin hayatımdan çıkmasını istiyordum.

Mukaddes Kitabın “kıskançlık kemiklerin çürüklüğüdür” sözleriyle anlatmak istediği tam buydu. (Süleymanın Meselleri 14:30) Artık sağlığım da etkilenmeye başladı. Midemde uzun bir tedavi gerektiren ülserler başgösterdi. Mehmet’in yaptığı her şeyden kuşkulanarak yaşamımı daha da berbat duruma getirdim. Ceplerini arıyordum; telefon numaraları bulursam, o numaralara telefon edip kime ait olduklarını araştırıyordum. İçin için kendimden o kadar utanıyordum ki, Yehova’nın önünde duyduğum utanç yüzünden ağlıyordum. Yine de kendime engel olamıyordum. Kendi kendimin en kötü düşmanı olmuştum.

Ruhi düşünüşüm dua bile edemeyecek kadar kötüleşti. Yehova’yı seviyordum ve gerçekten de doğru olanı yapmak istiyordum. Kocalar ve kadınlar hakkındaki ayetlerin hepsini biliyordum, fakat onları uygulayamıyordum. Harikulade çocuklarım vardı; yine de, hayatımda ilk kez artık yaşamak istemiyordum.

İsa’nın takipçilerinin cemaatindeki ihtiyarlar çok büyük teşvik kaynağıydı ve bana yardım etmek amacıyla ellerinden geleni yaptılar. Fakat ne zaman konuyu benim kıskançlığıma getirseler, utandığım için bunu inkâr edip böyle bir sorunum olduğunu kabul etmek istemiyordum.

Sonunda sağlığım o kadar bozuldu ki, ameliyat için hastaneye yatmak zorunda kaldım. Oradayken hayatın böyle devam edemeyeceğini anladım. Mehmet ile durumumuzu duygusal bakımdan birbirimize böyle yakın olmadan gözden geçirmek amacıyla üç ay için ayrılmaya karar verdik. Bu sırada şahane bir şey oldu. Uyan! dergisinde, “Alkoliklerin Ergin Çocuklarına Yardım”b başlıklı bir makale çıktı.

Diyeceğim, annem alkolikti. Fiziksel bakımdan kötüye kullanılmadımsa da, ana-babam birbirlerine de bana da hiçbir zaman sevgi göstermemişti. Annemin beni kollarına aldığını ya da beni sevdiğini söylediğini hatırlayamıyorum. Bu nedenle ben, sevebilmeyi veya aynı derece önemli olan sevilebilmeyi nasıl başaracağımı aslında bilmeden büyüdüm.

Annem bana sık sık babamın aşk maceralarından ve ona güvenemediğinden söz ederdi. Böylece sanırım genelde erkeklere güvenmeyerek büyüdüm. Yetiştirilme tarzım nedeniyle, kendimi başkalarından, özellikle de diğer kadınlardan daha aşağı gördüm. Uyan! dergisindeki o makaleyi okumam bu şeylerin önemini kavramama yardım etti. İlk kez kıskançlık sorunumun temel nedenlerini anladım.

Uyan! dergisindeki makaleyi Mehmet’e de gösterdim; bu makale, onun beni daha iyi anlamasına yardım etti. Kısa süre içinde o ve ben, Mukaddes Kitabın ayrılmayı düşünen çiftlerle ilgili öğüdünü izleyebildik ve barıştık. (I. Korintoslular 7:10, 11) Şimdi evliliğimiz hiç olmadığı kadar iyi durumda. Çoğu şeyi, özellikle de İsa’nın takipçilerine özgü faaliyetleri birlikte yapıyoruz. Mehmet bana karşı daha duygudaş davranıyor. Hemen her gün, beni ne kadar sevdiğini söylüyor ve şimdi buna gerçekten inanıyorum.

Mehmet’in eski karısıyla biraraya geleceğimizi öğrendiğim zaman, İsa’nın olgun bir takipçisine yakışır biçimde davranmama yardım edip güç vermesi için Yehova’ya dua ediyorum. Bu işe yarıyor. Ona duyduğum düşmanca duygular bile azalıyor. Artık olumsuz düşünceler beslemiyorum ya da hayal gücümün beni sürüklemesine izin vermiyorum.

Uygun olmayan kıskançlığı hâlâ bir ölçüde duyuyorum. Sadece Tanrı’nın yeni dünyasındaki kusursuz yaşam bundan tamamen kurtulmamı sağlayacak. Bu arada, kıskançlığımın bana hâkim olmasına izin vermek yerine onu kontrol altına almayı öğrendim. Evet, kıskançlık neredeyse hayatımı mahvediyordu, fakat Yehova ve teşkilatı sayesinde şimdi daha mutlu bir insanım ve sağlığım normale döndü. Tanrım Yehova ile yeniden güçlü bir ilişkiye sahip oldum.

[Dipnotlar]