Epafras—“Mesih’in Sadık Hizmetçisi”
KORİNTOS, Efesos ve Filipi’deki Hıristiyan cemaatlerini kim kurdu? Herhalde tereddüt etmeden ‘“Milletlerin resulü” Pavlus’ diye yanıtlayacaksınız. (Romalılar 11:13) Yanıtınız doğrudur.
Peki, Kolose, İerapolis (Hierapolis) ve Laodikya’daki (Laodikeia) cemaatleri kim kurdu? Bundan emin olamayız ama, bu kişinin Epafras adlı bir adam olması mümkündür. Her ne olursa olsun, ‘Mesih’in sadık bir hizmetçisi’ olarak adlandırıldığından, bu incil vaizi hakkında daha çok şey bilmek isteyebilirsiniz.—Koloseliler 1:7.
Lykos Vadisinin İncil Vaizi
Epafras adı, Epafroditos’un kısaltılmış biçimidir. Fakat Epafras, Filipili Epafroditos’la karıştırılmamalıdır. Epafras, Küçük Asya’daki Lykos (Çürüksu) Çayı vadisindeki cemaatlerin üç merkezinden biri olan Kolose’dendi. Kolose, Firigya antik bölgesinde, Laodikeia’dan 18 kilometre ve Hierapolis’ten 19 kilometre uzaklıktaydı.
Mukaddes Kitap Tanrı’nın Gökteki Krallığının iyi haberinin Firigya’ya nasıl ulaştığını açıkça belirtmiyor. Bununla birlikte, Firigyalılar MS 33 yılının Pentikost gününde Yeruşalim’deydiler; belki de onlardan bazıları Koloseliydi. (Resullerin İşleri 2:1, 5, 10) Pavlus’un Efesos’taki hizmeti (MS yaklaşık 52-55) sırasında bu bölgede verilen şahitlik öyle güçlü ve etkiliydi ki, sadece Efesoslular değil, “hem Yahudi hem Yunanlı, bütün Asyada oturanlar, Rab sözünü işittiler.” (Resullerin İşleri 19:10) O bölgede İsa’nın takipçisi olan birçok kişi kendisini hiç görmediğine göre, Pavlus’un iyi haberi Lykos Vadisinin tümünde vaaz etmediği anlaşılıyor.—Koloseliler 2:1.
Pavlus’a göre, Koloselilere “hakikatte Allahın inayeti” hakkında öğretim veren kişi Epafras’tı. Pavlus’un bu iş arkadaşını “bizim tarafımızdan Mesihin sadık hizmetçisi” diye adlandırması, Epafras’ın bölgede etkin bir incil vaizi olduğunu gösterir.—Koloseliler 1:6, 7.
Hem resul Pavlus hem de incil vaizi Epafras, Lykos Vadisindeki iman kardeşlerinin ruhi refahıyla çok ilgilendiler. Pavlus, “Milletlerin resulü” olarak onların ilerlemeleriyle ilgili haberleri duymaktan sevinç duymuş olmalı. Gerçekten de Pavlus’a, Koloselilerin ruhi durumu hakkında bilgi veren kişi Epafras’tan başkası değildi.—Koloseliler 1:4, 8.
Epafras’ın Raporu
Koloseliler’in karşılaştığı sorunlar, Epafras’ı uzaklardaki Roma’da bulunan Pavlus’la bunları özel olarak görüşmek üzere yola çıkaracak kadar ciddiydi. Aslında Pavlus’u tanımadığı bu kardeşlere iki mektup yazmaya iten şeyin Epafras’ın verdiği ayrıntılı rapor olduğu açıktır. Mektuplardan biri Koloselilere yazılmıştı. Anlaşıldığına göre daha sonra muhafaza edilmeyen diğer mektup Laodikyalılara gönderilmişti. (Koloseliler 4:16) Bu mektupların içeriğinin, İsa’nın o takipçilerinin Epafras’ın sezdiği ihtiyaçlarına karşılık vermeyi amaçladığını düşünmek mantıklıdır. O hangi ihtiyaçları görmüştü? Bu, onun kişiliği hakkında bize ne anlatır?
Koloselilere yazılan mektuptan, İsa’nın oradaki takipçilerinin çilecilik, ruhçuluk ve batıl inançlar içeren putperest felsefeler yüzünden içinde bulundukları tehlikenin Epafras’ı kaygılandırdığı görülüyor. Üstelik, bazı yiyeceklerden çekinmekle ve belirli günlerin kutlanmasıyla ilgili Yahudi öğretisi de cemaatin bazı mensuplarını etkilemiş olabilirdi.—Koloseliler 2:4, 8, 16, 20-23.
Pavlus’un bu konularda yazması, Epafras’ın, iman kardeşlerinin ihtiyaçlarına karşı ne kadar uyanık ve duyarlı olduğunu gösterir. O, içinde yaşadıkları ortamın tehlikelerinin bilincinde olarak sevgi dolu şekilde kardeşlerinin ruhi refahıyla ilgilendi. Epafras, Pavlus’tan öğüt vermesini istedi; bu onun alçakgönüllü olduğunu gösterir. Belki daha deneyimli birinden öğüt alma ihtiyacını hissetti. Her ne olursa olsun Epafras hikmetle hareket etti.—Süleymanın Meselleri 15:22.
Duaya Değer Veren Bir Adam
Pavlus, İsa’nın Kolose’deki takipçilerine gönderdiği mektubun sonunda şunları söyler: “Allahın her muradında kâmil ve tamamen kani olarak durasınız diye, sizden olan, Mesih İsanın kulu Epafras, dualarında sizin için daima cehdetmekte olup size selâm eder. Çünkü onun hakkında şehadet ederim ki Laodikyada olanlar için ve İerapoliste olanlar için ve sizin için büyük özleyişi vardır.”—Koloseliler 4:12, 13.
Evet, Roma’da Pavlus’un ‘hapis arkadaşıyken’ bile Epafras, Kolose, Laodikya ve İerapolis’teki kardeşlerini düşünüyordu ve onlar için dua ediyordu. (Filimon 23) O, dua yoluyla kardeşleri uğruna sözcüğün tam anlamıyla ‘mücadele etti.’ Bilgin D. Edmond Hiebert’e göre, burada kullanılan Yunanca sözcük “yorucu ve özverili bir faaliyet” ifade eder; bu, İsa Mesih’in Getsemani bahçesinde dua ederken yaşadığı zihinsel ‘ıstıraba’ benzer. (Luka 22:44) Epafras, manevi kardeşlerinin istikrar kazanmalarını ve İsa’nın takipçilerine özgü tam olgunluğa erişmelerini içtenlikle arzu etti. Böyle ruhi düşünüşlü bir kardeş cemaatler için ne büyük bir nimet olmuş olmalı!
Epafras “sevgili hizmet arkadaşı” olarak adlandırıldığına göre, kendisini iman kardeşlerine sevdirdiğine kuşku yok. (Koloseliler 1:7) Koşullar izin veriyorsa, cemaatin tüm mensupları içtenlikle ve sevgiyle kendilerinden serbestçe vermelidirler. Örneğin, hastalara, yaşlılara ya da özel ihtiyaçları olan başkalarına yardım etmeye dikkat edilebilir. Cemaatte ilgilenilmesi gereken farklı sorumluluklar olabilir ya da belki teokratik inşaat projelerine katkıda bulunulabilir.
Epafras’ın yaptığı gibi başkaları için dua etmek, herkesin yapabileceği bir kutsal hizmet biçimidir. Bu dualar, Yehova’ya tapınan kişilerden ruhi ya da fiziksel nitelikte çeşitli tehlikeler veya sıkıntılarla karşılaşmak zorunda kalanlara duyulan ilgiyi yansıtan ifadeler içerebilir. Bu yönde canla başla çabalarsak, Epafras gibi olabiliriz. Her birimiz, Yehova’nın sadık hizmetçilerinin ailesinde “sevgili hizmet arkadaşı” olduğumuzu kanıtlama ayrıcalığına ve sevincine sahip olabiliriz.