Yehova Hakkında Konuşmak Sevinç Verir
1 Yehova’nın bir emrine göre, geçmiş zamanlarda ona tapınanlar önüne geldiklerinde sevinçli olmalıydılar. (Tesn. 12:18) Onlara verdiği sayısız nimetlerden dolayı neden sevinmesinler ve Yehova’ya hamdetmesinler?—Mezm. 20:5.
2 Bizim de Yehova’nın önünde sevinçli olabilmemiz için birçok fırsatımız var. Cemaatteki haftalık olağan toplantıların ferahlatıcı sevincine ilâveten, küçük veya büyük çaptaki tüm toplantılarda duyduğumuz sevinci bir düşünelim. Yehova, ruhî ihtiyaçlarımız için fazlasıyle tedarikte bulunduğundan her gün sevinçli olabiliriz. Oğlu İsa Mesih sayesinde de sevindirici ebedî hayat ümidine sahibiz.
3 Tanrı’dan gelen bu hediyeleri takdir ederek kendisi hakkında başkalarına da konuşmak üzere harekete geçmekteyiz; ve bu, sevincimizi daha da artırmakta, zira “vermek almaktan daha mutludur.”—Res. İşl. 20:35.
4 Acaba, muhalefet senin sevincinin azalmasına neden oluyor mu? Kayıtsızlık veya ziyaret ettiğin kimseleri evlerinde bulamamak, cesaretini kırıyor mu? Belki de çekingensin. Yürekten sevgiyle bağlandığın şeyler hakkında konuşmak istediğin halde, kişiliğin yabancılara tabiî olarak hemen yanaşabilmeni engelleyebilir. Başkalarının iyi haberi va’zetmek duydukları sevinci sen de nasıl tadabilirsin?
5 İlk olarak, sevincin, ruhun bir meyvesi olduğunu hatırlayalım. O geliştirilmelidir. Her ne kadar Yehova sana ruhu ile yardım etmeyi vaat ediyorsa da, bu nimete erişebilmek için şahsen gayret sarf ettiğini göstermelisin. O, seni tasvip ettiğini bilmekten ileri gelen sevince sahip olmanı istemektedir. Sevincimiz mutlu bir tavırla çehremizden aksedebilir; fakat aslında bu daha fazlasını, yani, tüm tapınmamızda ve hizmetimizde Yehova’ya memnunluk vermekten doğan ve içimizde derinden duyduğumuz bir huzura sahip olmamızı ifade eder.
6 İsa’nın ve ilk Hıristiyanların yaşayışlarını dikkate alalım. Birçok zorluklara katlandılar ve bazen de acı tecrübeler geçirdiler, fakat çok da sevinçli idiler. Meselâ, resuller hapse atılmış, iyi haberi va’zetmekten ötürü azarlanmış ve sonra kamçılanmışlardı. Onların tutumu neydi? Resullerin İşlerinin 5:41, 42 ayetlerini oku. İsa, yetmiş şakirdini yolladığı zaman, ihtimal bazıları endişeliydiler, fakat “sevinçle döndüler” ve tecrübelerini anlattılar.—Luka 10:17.
7 Sunduğun iyi habere birinin ilgi göstermesini sağladığın zaman böyle bir sevinci sen de duyabilirsin. Şayet birisi seninle Mukaddes Kitabı tetkik etmeyi kabul ederse veya toplantılara katılması için yaptığın daveti kabul ederse, yüreğin gerçekten sevinecektir. Resul Pavlus, birçok zorluklara rağmen ve en deneyici durumlar altında yardım ettiği kimselerden doğan sevincinden bahsetmişti.—I. Sel. 2:19, 20.
8 Evet, Yehova hakkında konuşmak gerçekten sevinç verir. Hakikat tohumlarının ekilmesi, sulanması ve büyümesi, çok gayret sarf etmeni gerektirebilir, fakat Yehova hakkında konuşmanın getireceği iyi sonuçların seni sevindireceği de kesindir.—Mezm. 126:5, 6.