Kötüden Nefret Edelim

YEHOVA kutsal bir Tanrı’dır. Eski zamanlarda ‘İsrailin Kuddûsüydü’ ve bu sıfatla İsrail’den temiz ve lekesiz olmalarını istedi. (Mezmur 89:18) Seçilmiş kavmine şöyle dedi: “Siz de mukaddes olacaksınız, çünkü ben mukaddesim.” (Levililer 11:45) ‘RABBİN dağına çıkmak’ isteyen birinin ‘elleri temiz ve yüreği pak’ olmalıydı. (Mezmur 24:3, 4) Bu, yalnızca günahkâr davranışlardan kaçınmak anlamına gelmiyordu. “Şerden [kötüden] nefret etmek” demekti.—Süleymanın Meselleri 8:13.

Yehova İsrail milletinin kötü davranışları belirleyip bunlardan kaçınabilmesi için sevgi dolu şekilde ayrıntılı yasalar verdi. (Romalılar 7:7, 12) Bu yasalar, ahlak konusunda uyulması gereken yol gösterici kurallar içeriyordu. Zina, eşcinsel davranışlar, ensest ilişkiler ve hayvanlarla cinsel ilişkiler kutsallıktan uzak, ruhi kirliliğe yol açan davranışlar olarak belirlendi. (Levililer 18:23; 20:10-17) Bu alçaltıcı davranışlardan suçlu olanlar İsrail milletinde yaşatılmazdı.

İsa’nın meshedilmiş takipçilerinden oluşan cemaat “Allahın İsraili” olduğunda onlara da benzer ahlak standartları verildi. (Galatyalılar 6:16) İsa’nın takipçileri de “kötüden nefret” etmeliydi. (Romalılar 12:9) Yehova’nın İsrail’e söyledikleri onlar için de geçerlidir: “Mukaddes olacaksınız, çünkü ben mukaddesim.” (I. Petrus 1:15, 16) Fuhuş, zina, eşcinsel davranışlar, hayvanlarla cinsel ilişki ve ensest gibi kutsallıktan uzak uygulamalar İsa’nın takipçilerinin cemaatini bozmamalıydı. Bu tür şeyleri bırakmayı reddedenler Tanrı’nın Krallığına alınmayacak. (Romalılar 1:26, 27; 2:22; I. Korintoslular 6:9, 10; İbraniler 13:4) Bu “son günlerde” aynı standartlar ‘başka koyunlara’ uygulanır. (II. Timoteos 3:1; Yuhanna 10:16) Sonuç olarak İsa’nın meshedilmiş takipçileri ve başka koyunlar, Yehova’nın Şahitleri olarak Tanrılarının ismini taşıyabilecek temiz ve sağlıklı bir kavim oluşturur.—İşaya 43:10.

Cemaati Temiz Tutmak

Bunun tersine, dünya her tür ahlaksızlığı hoş görüyor. İsa’nın hakiki takipçileri farklıysalar da, şimdi Yehova’ya hizmet eden pek çok kişinin bir zamanlar dünyada olduğunu unutmamalılar. Mukaddes olan Tanrımızı tanımadan önce bir ‘sefahat çukurunda’ yuvarlanarak zayıf bedenlerinin arzularını ve hülyalarını gerçekleştirmekte sakınca görmemiş pek çok kişi var. (I. Petrus 4:4) Resul Pavlus, milletlerden olan yozlaşmış insanların iğrenç uygulamalarını tarif ettikten sonra şöyle söyledi: “Bazılarınız böyle idiniz.” Yine de şöyle devam etti: “Fakat yıkandınız, fakat takdis olundunuz, fakat Rab İsa Mesihin isminde ve Allahımızın Ruhunda salih kılındınız.”—I. Korintoslular 6:11.

Ne kadar rahatlatıcı bir açıklama! Yaşamının önceki yıllarında ne yapmış olursa olsun, İsa hakkındaki görkemli iyi haber onun yüreğini etkilerse, kişi değişir. İman gösterip kendisini Yehova Tanrı’ya vakfeder. O zamandan itibaren Tanrı’nın gözünde temizlenmiş, ahlaksal açıdan pak bir yaşam sürer. (İbraniler 9:14) Daha önceden işlediği günahlar bağışlanır ve ‘ileride olan şeylere uzanabilir.’a—Filipililer 3:13, 14; Romalılar 4:7, 8.

Yehova, adam öldürme ve zina suçu işleyen tövbekâr Davud’la putperestlik yapmak ve çok kan dökmekten suçlu olan tövbekâr Manasse’yi affetti. (II. Samuel 12:9, 13; II. Tarihler 33:2-6, 10-13) Eğer tövbe eder ve O’na içtenlikle ve alçakgönüllülükle yaklaşırsak bizi de affetmeye hazır olduğundan gerçekten minnettar olabiliriz. Yine de Yehova’nın Davud ve Manasse’yi affetmesine rağmen bu iki adam ve onlarla birlikte İsrailliler de günahkâr davranışlarının sonuçlarıyla yaşamak zorunda kaldı. (II. Samuel 12:11, 12; Yeremya 15:3-5) Benzer şekilde, tövbe eden günahkârlar Yehova tarafından affedilmekle birlikte davranışlarının kaçınılmaz sonuçlarıyla karşılaşabilir.

Kaçınılmaz Sonuçlar

Örneğin sefahat içinde ahlaksız bir yaşamı olup AIDS hastalığına yakalanan biri, hakikati kabul ederek dönüp vakf ve vaftiz noktasına gelebilir. Şimdi Tanrı’yla ilişkisi ve gelecek için harika bir ümidi olan, İsa’nın ruhen temiz bir takipçisidir; fakat hâlâ bir AIDS hastasıdır. Sonunda hastalıktan ölebilir; bu, önceki davranışının üzücü fakat kaçınılmaz bir sonucudur. İsa’nın bazı takipçileri için önceden yaptıkları büyük bir ahlaksızlığın etkileri başka yönlerden devam edebilir. Vaftizlerinden yıllar sonra, belki de bu ortamdaki hayatlarının geri kalan kısmı boyunca, eski ahlaksız yaşamlarına dönmeye yönelik bedensel dürtüleriyle savaşmak zorunda kalabilirler. Yehova’nın ruhunun yardımıyla çoğu kimse buna karşı koymayı başardı. Fakat sürekli bir mücadele vermeleri gerekir.—Galatyalılar 5:16, 17.

Böyle kimseler dürtülerini kontrol ettikleri sürece günah işlemezler. Fakat hâlâ güçlü bedensel tepilerle mücadele etmek zorundayken, eğer erkekseler cemaatte sorumluluk almak ‘istemeyerek’ hikmetli şekilde karar verebilirler. (I. Timoteos 3:1) Neden? Çünkü cemaatin ihtiyarlara duyduğu güveni bilirler. (İşaya 32:1, 2; İbraniler 13:17) Birçok özel konuda ihtiyarlara danışıldığını ve onların hassas olayları ele almak zorunda olduklarını fark ederler. Temiz olmayan bedensel arzulara karşı sürekli mücadele veren biri için böyle sorumluluk gerektiren bir konumu istemek ne sevgi dolu, hikmetli ne de makul bir davranış olur.—Süleymanın Meselleri 14:16; Yuhanna 15:12, 13; Romalılar 12:1.

Vaftiz edilmeden önce çocuklara sarkıntılık etmiş bir adam için başka bir sonuç söz konusu olabilir. Hakikati öğrendiğinde, bu acımasız günahı cemaate taşımayarak tövbe edip döner. Ondan sonra iyi bir gelişme gösterebilir, yanlış tepilerinin tamamen üstesinden gelir ve hatta cemaatte sorumluluk gerektiren bir konumu isteme eğilimi gösterebilir. Buna rağmen, eğer eskiden çocuklara sarkıntılık etmiş biri olarak toplumdaki kötü ününü silmek zorundaysa ne olacak? ‘Ayıplanacak yönü olmayan, . . . . dışarıda olanlar tarafından kendisi hakkında iyi bir tanıklıkta bulunulan, . . . . suçlamadan uzak’ biri durumunda mıdır? (I. Timoteos 3:1-7, 10; Titus 1:7) Hayır. Bu nedenle, cemaat imtiyazları için yeterlik kazanamayacaktır.

İsa’nın Vakfolmuş Bir Takipçisi Günah İşlerse

Yehova, zayıf olduğumuzu ve vaftizden sonra bile günaha düşebileceğimizi bilir. Resul Pavlus günlerindeki İsa’nın takipçilerine şunları yazdı: “Günah işlemiyesiniz diye, bu şeyleri size yazıyorum. Ve eğer biri günah işlerse, Babanın nezdinde Şefaatçimiz, salih İsa Mesih, vardır; ve kendisi günahlarımıza, ve yalnız bizim günahlarımıza değil, fakat bütün dünyaya kefarettir.” (I. Yuhanna 2:1, 2) Evet, Yehova, İsa’nın vaftiz edilmiş takipçilerinden günaha düşenleri, gerçekten tövbe edip yanlış yollarından döndükleri takdirde İsa’nın kurbanlığına dayanarak bağışlar.

Bunun bir örneği birinci yüzyılda Korintos’taki cemaatte görüldü. Resul Pavlus, yeni kurulan bu cemaatte bir ensest fuhuş olayı duydu ve bunu yapan adamın müşareketten kesilmesi için talimatlar verdi. Daha sonra günahkâr kişi tövbe etti ve Pavlus, cemaati onu yine aralarına almaya teşvik etti. (I. Korintoslular 5:1, 13; II. Korintoslular 2:5-9) Böylece Yehova’nın sevgi dolu inayetinin iyileştirici gücü ve İsa’nın fidye kurbanlığının değeriyle bu adam günahından temizlendi. Bugün de benzer şeyler olabilir. Ancak bir kez daha belirtmek gerekirse, ciddi bir günah işleyen vaftiz edilmiş biri tövbe edip Yehova’nın gözünde bağışlansa da, hâlâ günahının süregelen sonuçları olabilir.—Süleymanın Meselleri 10:16, 17; Galatyalılar 6:7.

Örneğin vakfolmuş bir kız fuhuş yaparsa, davranışından derin bir pişmanlık duyup sonunda cemaatin yardımıyla ruhi sağlığını yeniden kazanabilir. Fakat eğer ahlaksız davranışı yüzünden hamile kalırsa ne olur? O zaman yaptığı şey yüzünden tüm yaşamı kaçınılmaz biçimde değişir. Zina yapan biri tövbe eder ve müşareketten kesilmeyebilir. Fakat masum eşin boşanmak için Kutsal Yazılara dayanan bir nedeni vardır ve bunu seçebilir. (Matta 19:9) Eşi böyle yaparsa, kendisi, Yehova tarafından bağışlansa bile geri kalan hayatında günahının bu ciddi sonucuyla yaşayacaktır.—I. Yuhanna 1:9.

Biri başka bir kadınla evlenmek amacıyla sevgisizlik gösterip karısını boşarsa ne olur? Belki sonunda tövbe eder ve cemaate geri alınır. Zamanla gelişme gösterip ‘olgunluğa doğru ilerleyebilir.’ (İbraniler 6:1) Fakat karısı başka biriyle yaşamadığı sürece, cemaatte sorumlu bir konumda hizmet etmek için yeterlik kazanamaz. İlk eşini boşamak için Kutsal Yazılara dayanan temeli olmadığından “bir kadın kocası” değildir.—I. Timoteos 3:2, 12.

Bunlar, İsa’nın bir takipçisinin kötü olana karşı nefret geliştirmesi gerektiğini gösteren güçlü nedenler değil midir?

Çocuklara Sarkıntılık Eden Biri

İsa’nın vaftiz edilmiş yetişkin bir takipçisi bir çocuğa sarkıntılıkta bulunursa ne olur? Günahkâr kişi, Yehova’nın onu asla bağışlamayacağı kadar kötü müdür? Hayır, mutlaka böyle olması gerekmez. İsa “Ruhülkudüse karşı küfreden” bağışlanmayacak dedi. Pavlus da hakikati bilmesine rağmen inatla günah işlemeyi alışkanlık haline getiren biri için kurban yoktur, dedi. (Luka 12:10; İbraniler 10:26, 27) Fakat Mukaddes Kitabın hiçbir yerinde İsa’nın bir takipçisiyken—ensest ya da başka türlü olsun—bir çocuğu cinsel yönden suiistimal eden bir yetişkinin bağışlanmayacağı söylenmez. Gerçekte yüreğinden, içtenlikle tövbe eder ve bu davranışından dönerse günahları temizlenebilir. Buna rağmen beslediği yanlış bedensel tepilerle hâlâ mücadele etmek zorunda kalabilir. (Efesoslular 1:8) Kaçınamayacağı sonuçlar olabilir.

Yaşadığı ülkenin kanunlarına bağlı olarak, çocuklara sarkıntılık eden kişi bir süre hapse girmek zorunda kalabilir veya devletin koyduğu başka yaptırımlarla karşılaşabilir. Cemaat onu bu durumdan korumayacak. Üstelik, böyle biri daha sonra da dikkate alınması gereken ciddi bir zayıflık göstermiştir. Tövbe ettiği anlaşılıyorsa, ruhi bir ilerleme göstermeye, tarla hizmetine katılmaya, hatta Konuşma Yeteneğini Geliştirme İbadetinde ve Hizmet İbadetinin öğretimle ilgili olmayan bölümlerinde yer almaya teşvik edilecektir. Bu, onun cemaatte sorumlu bir konumda hizmet etmek üzere yeterli olduğu anlamına gelmez. Bununla ilgili Kutsal Yazılara dayanan hangi nedenler var?

Her şeyden önce, bir ihtiyarın “nefsine hâkim” olması gerekir. (Titus 1:8) Gerçi hiçbirimiz nefsimize kusursuz olarak hâkim değiliz. (Romalılar 7:21-25) Fakat İsa’nın vakfolmuş yetişkin bir takipçisiyken bir çocuğu cinsel yönden suiistimal etme günahına düşen kişi doğal olmayan bedensel bir zayıflığını açığa vurmuş olur. Deneyimler, böyle bir yetişkinin başka çocuklara da sarkıntılık edebileceğini gösterdi. Çocuklara sarkıntılık eden herkesin bu günahı tekrarlamadığı doğrudur, fakat birçokları yapar. Ayrıca cemaat, kimin çocuklara sarkıntılık etmeyi tekrarlama eğiliminde olup kimin olmadığını söylemek için yürekleri okuyamaz. (Yeremya 17:9) Bu nedenle, Pavlus’un Timoteos’a verdiği öğüt, çocuklara sarkıntılık etmiş vaftizli yetişkinlerin durumuna özel bir önemle uygulanır: “Biri üzerine acele ile el koyma; ve başkalarının günahlarına iştirak etme.” (I. Timoteos 5:22) Çocuklarımızın korunması için, bu tür davranışta bulunduğu bilinen biri, cemaatte sorumlu bir konum için yeterli sayılamaz. Ayrıca, öncü olamaz veya başka özel, dolgun vakitli bir hizmet imtiyazı alamaz.—Çıkış 21:28, 29’daki ilkeyle karşılaştırın.

Bazıları şöyle sorabilir: ‘Başka tür günahlarda da, yaptığını itiraf edip açıkça tövbe eden bazıları bunu daha sonra tekrarlamadılar mı?’ Evet, bu oldu, fakat göz önüne alınacak başka etkenler de var. Örneğin, bir birey diğer bir yetişkine yönelik ahlaksız girişimlerde bulunursa, o yetişkinin bu girişimlere karşı koyabilmesi gerekir. Çocukları kandırmak, şaşırtmak ya da tehditlerle korkutmak çok daha kolaydır. Mukaddes Kitap bir çocuğun hikmet eksikliğinden söz eder. (Süleymanın Meselleri 22:15; I. Korintoslular 13:11) İsa çocukları alçakgönüllülük ve masumiyet örneği olarak gösterdi. (Matta 18:4; Luka 18:16, 17) Bir çocuğun masumiyeti tam bir deneyimsizliği de içerir. Çocukların çoğu açık yürekli ve insanları memnun etmeye isteklidir, dolayısıyla kendilerine düzen kuran, tanıyıp güvendikleri bir yetişkinin suiistimaline karşı savunmasızdır. Bu nedenle, cemaat Yehova’nın önünde çocuklarını korumakla sorumludur.

İyi eğitilmiş çocuklar ana-babalarına, ihtiyarlara ve diğer yetişkinlere itaat etmeyi ve onları onurlandırmayı öğrenir. (Efesoslular 6:1, 2; I. Timoteos 5:1, 2; İbraniler 13:7) Bu yetkili kişilerden birinin, çocukları baştan çıkarmak ya da cinsel davranışlara zorlamak amacıyla onun masum güvenini kötüye kullanması sarsıcı bir sapıklık olur. Bu yolla cinsel yönden sarkıntılığa uğrayanlar, duygusal sarsıntı yaratan sonuçların üstesinden gelmek için genellikle yıllarca mücadele eder. Bu nedenle, çocuklara sarkıntılık eden bu tür kişiler kuvvetli bir cemaat disiplinine ve sınırlamalara tabi tutulur. Önem verilmesi gereken şey onun yetkili bir kişi olarak konumu değil, bunun yerine cemaatin lekesiz paklığıdır.—I. Korintoslular 5:6; II. Petrus 3:14.

Çocuklara sarkıntılık eden biri içten tövbe ederse Mukaddes Kitap ilkelerini uygulamaktaki hikmeti fark edecek. Kötü olandan nefret etmeyi gerçekten öğrenirse yaptığını kötü görecek ve günahını tekrarlamaktan kaçınmak üzere mücadele edecek. (Süleymanın Meselleri 8:13; Romalılar 12:9) Ayrıca, onun gibi tövbe eden bir günahkâr, mukaddes Tanrımıza hâlâ tapınabileceği ve yeryüzünde sonsuza dek yaşayacak olan “doğru” olanlar arasında bulunmayı ümit edebileceğinden, sevgisinin büyüklüğü nedeniyle şüphesiz Yehova’ya teşekkür edecektir.—Süleymanın Meselleri 2:21.

[Dipnot]

[Sayfa 28’deki pasaj]

Tövbe eden günahkârlar Yehova tarafından affedilmekle birlikte davranışlarının kaçınılmaz sonuçlarıyla karşılaşabilir