Ocak

İsa “kadını görünce ona acıdı” (Luka 7:13). Fakat o, bu anneye acımakla kalmadı; ona şefkat gösterdi. Mutlaka rahatlatıcı bir tonda konuşarak kadına “Ağlama” dedi. Ardından ona yardım etmek için harekete geçti; ölen genci diriltti ve “onu annesine verdi” (Luka 7:14, 15). İsa’nın, dul kadının oğlunu dirilttiği bu mucizeden kederli olanlara şefkat göstermekle ilgili çok değerli bir ders alıyoruz. İyi bir gözlemci olursak yasta olan kişilere tıpkı İsa gibi şefkat gösterebiliriz. İlk adımı atarak sözlerimizle ve davranışlarımızla onlara yardım edebilir ve teselli edebiliriz (Özd. 17:17; 2. Kor. 1:3, 4; 1. Pet. 3:8). Nazik sözlerin ya da sadece sarılmanın bile büyük bir etkisi olabilir. w23.04 5-6 p. 13-15

İsa dostunun öldüğünü biliyordu. Yine de bulunduğu yerde iki gün daha kaldı ve daha sonra Beytanya’ya doğru yola çıktı. Oraya vardığında Lazar öleli dört gün olmuştu. İsa hem dostlarına yardım etmek hem de Tanrı’yı yüceltmek için olağanüstü bir şey yapacaktı (Yuhn. 11:6, 11, 17). Bu kayıttan dostlukla ilgili çok önemli bir ders alıyoruz. Şunu düşünün: Meryem ve Marta İsa’ya haber gönderdiğinde ondan Beytanya’ya gelmesini istemediler. Sadece dostu Lazar’ın hasta olduğunu haber vermek istediler (Yuhn. 11:3). Lazar öldüğünde İsa onu uzaktan da diriltebilirdi. Fakat o, Beytanya’ya gidip dostları Meryem ve Marta’nın yanında olmak istedi. Sizin de böyle bir dostunuz var mı? Daha siz kendisinden istemeden yardımınıza koşan biri gerçek dosttur. ‘Sıkıntılı günde’ ona güvenebileceğinizi bilirsiniz (Özd. 17:17). Tıpkı İsa gibi biz de böyle bir dost olabiliriz. w23.04 10 p. 10-11

Bir zorlukla mücadele ederken sanki yeni dünya hiç gelmeyecekmiş gibi düşünebiliriz. Bu imanımızın zayıfladığı anlamına mı gelir? Her zaman değil. Bir örnek üzerinde düşünelim. Çetin bir kış yaşıyorsak, yaz sanki gelmeyecekmiş gibi hissedebiliriz. Ama yaz gelir. Aynı şekilde zorluklar bizi bunalttığında yeni dünya sanki hiç gelmeyecekmiş gibi hissedebiliriz. Ama imanımız güçlüyse Yehova’nın vaatlerinin gerçekleşeceğini biliriz (Mezm. 94:3, 14, 15; İbr. 6:17-19). Böyle bir güven sayesinde, hayatımızda ilk yeri Yehova’ya vermeye devam edebiliriz. Güçlü bir imana ihtiyaç duyacağımız diğer bir alan da duyuru işimizdir. Birçok kişi ‘iyi haberin’ gerçekçi olmadığını düşünüyor (Mat. 24:14; Hez. 33:32). Biz bu şüpheci tutumdan asla etkilenmeyelim. Bunun olmaması için imanımızı güçlü tutmaya devam etmeliyiz. w23.04 27 p. 6-7; 28 p. 14

Hiç Yehova dualarınızı cevaplamıyormuş gibi hissettiniz mi? Eğer öyleyse yalnız değilsiniz. Birçok kardeşimiz, özellikle zor bir dönemden geçerken böyle düşünüyor. Biz de sıkıntılarla boğuşurken Yehova’nın dualarımızı cevapladığını fark edemeyebiliriz. Yehova’nın dualarımızı cevapladığından neden emin olabiliriz? Kutsal Kitap Yehova’nın bizi çok sevdiğini ve bize çok değer verdiğini gösterir (Hag. 2:7; 1. Yuhn. 4:10). Bu yüzden yardıma ihtiyacımız olduğunda O’na dua etmemizi istiyor (1. Pet. 5:6, 7). Tanrımızın arzusu O’na yakın kalmamız ve zorlukları birlikte aşmamız. Kutsal Kitapta, Yehova’nın birçok imanlı kişinin duasını nasıl cevapladığı kayıtlıdır. Aklınıza bazı örnekler geliyor mu? w23.05 8 p. 1-4

Meryem’in Yehova’yla kişisel bir ilişkisi vardı ve bu ilişki Yusuf’a bağlı değildi. O, Kutsal Yazıları çok iyi biliyordu. Ayrıca derin düşünmek için zaman ayırıyordu (Luka 2:19, 51). Meryem’in Yehova’yla böylesine yakın bir ilişkiye sahip olması onu iyi bir eş haline getirdi. Bugün birçok hemşiremiz Meryem’i örnek alıyor. Örneğin onlardan biri Emiko. O şöyle diyor: “Bekârken ruhi alışkanlıklarımı sürdürmek için kendim bir program yapıyordum. Ama evlendikten sonra kocam bizim için dua ediyordu ve ruhen önderlik ediyordu. Oysa Yehova’yla ilişkimi korumak için ben de bir şeyler yapmalıydım. Dua etmek, Kutsal Kitabı okumak ve üzerinde derin düşünmek için zaman ayırdım. Bu sayede Yehova’yla baş başa kalabiliyordum” (Gal. 6:5). Hemşireler, Yehova’yla ilişkinizi güçlendirmeye devam edin. Böylece kocanız sizi daha çok sevecek ve övecek (Özd. 31:30). w23.05 21 p. 6

Tanrı korkusuna doğuştan sahip değiliz, bunu geliştirmemiz gerekir. Bunun bir yolu Yehova’nın yarattığı eserleri gözlemlemektir. Böylece O’nun hikmetini, gücünü ve bize olan sevgisini “yaratılan şeyler yoluyla” fark edebiliriz (Rom. 1:20). Bunu fark ettikçe Yehova’ya olan sevgimiz ve saygımız derinleşir. Tanrı korkusu geliştirmenin başka bir yolu sık sık dua etmektir. Ne kadar çok dua edersek Yehova’yı o kadar iyi tanır ve O’na yaklaşırız. Bir zorluğa dayanmak için Yehova’dan yardım istediğimiz her seferinde, O’nun gücünü hatırlarız. Fidye için O’na teşekkür ettiğimizde, bize duyduğu sevgiyi bir kez daha fark ederiz. Ya da bir sorunla mücadele ederken Yehova’dan yardım istediğimizde, O’nun ne kadar hikmetli bir Tanrı olduğunu kendimize hatırlatırız. Böyle dualar Yehova’ya olan saygımızı artırır. Böylece O’nunla dostluğumuza zarar verebilecek her şeyden kaçınmak isteriz. w23.06 15 p. 6-7

Yehova her zaman toplumuna net kanunlar vermiştir. Örneğin birinci yüzyılda yönetim kurulu tüm Hıristiyanların uyması gereken şu üç noktaya dikkat çekti: (1) Putperestliği reddederek sadece Yehova’ya tapınmak, (2) kanın kutsallığına saygı göstermek ve (3) Kutsal Kitapta bulunan yüksek ahlak standartlarına göre yaşamak (Elçi. 15:28, 29). Peki bugün bizler bu üç noktada kararlılığımızı nasıl koruyabiliriz? Yehova’ya tapınarak ve itaat ederek. Yehova İsraillilerin Kendisine tam bağlılık göstermesini emretti (Tekr. 5:6-10). Ayrıca İsa da, Şeytan onu ayartmaya çalıştığında sadece Yehova’ya tapınılması gerektiğini açıkça söylemişti (Mat. 4:8-10). Bu yüzden bizler putlara tapmıyoruz. Ayrıca din adamlarını, politikacıları ya da spor ve eğlence dünyasındaki ünlüleri putlaştırmıyoruz. Biz sadece ‘her şeyi yaratan’ Tanrımıza tapınıyoruz (Vah. 4:11). w23.07 14-15 p. 3-4

Şeytan’ın dünyasında cinsel ahlaksızlık ve pornografi çok yaygın (Efes. 4:19). Bu nedenle Tanrı korkusu geliştirmemiz ve kötüden uzak durmamız gerekiyor. Özdeyişler 9. bölümde hikmet ve akılsızlık iki farklı kadına benzetiliyor. İki kadın da, “sağduyudan yoksun” yani deneyimsiz kişilere davette bulunuyor. Onlardan her biri sanki “Evime gel, soframda yemek ye” diyor (Özd. 9:1, 4-6). Fakat bu iki davet sonuçları açısından birbirinden çok farklı. ‘Aptal kadının’ davetini ele alalım (Özd. 9:13-18). O sağduyudan yoksun olanları ‘Buraya gelin, birlikte yemek yiyelim’ diye çağırır. Kutsal Kitap oraya gidenlerden “ölümün tutsakları” olarak bahseder. Bu bölümler, bizi yabancı ve ‘ahlaksız kadına’ karşı uyarır. Şöyle der: “Onun evinden ölüm çukuruna gidilir” (Özd. 2:11-19). Özdeyişler 5:3-10’da ise başka bir kadından bahsedilir ve “O kadının ayakları ölüm çukurunun yolunu tutar” der. w23.06 22 p. 6-7

İhtiyarlar makul olmalıdır (1. Tim. 3:2, 3). Örneğin bir ihtiyar sırf diğerlerinden daha büyük diye her zaman dediklerinin kabul edileceğini düşünmemelidir. Yehova’nın ruhu herhangi bir ihtiyarı harekete geçirebilir ve hikmetli bir karar verilmesini sağlayabilir. Makul ihtiyarlar bir Kutsal Kitap ilkesi çiğnenmediği sürece çoğunluğun kararını destekler. Kendi tercihleri farklı bile olsa bunu yaparlar. Makul olursak birçok nimet elde ederiz. Kardeşlerimizle iyi bir ilişkiye sahip oluruz ve cemaatte barış olur. Yehova’nın toplumundaki farklı kişiliklerin ve kültürlerin aslında çok büyük bir zenginlik olduğunu anlarız ve bundan zevk alırız. En önemlisi de makul Tanrımız Yehova’yı örnek aldığımızı bilmek bizi çok mutlu eder. w23.07 25 p. 16-17

Daniel Tanrı’dan gelen sözleri doğru bir güdüyle inceledi. Hakikati bilmek istiyordu. O aynı zamanda alçakgönüllüydü. Yehova’nın yalnızca O’nu tanıyanlara ve O’nun standartlarına göre yaşayanlara anlayış vereceğinin farkındaydı (Dan. 2:27, 28). Daniel her zaman Yehova’dan yardım isteyerek alçakgönüllü olduğunu gösterdi (Dan. 2:18). Daniel ayrıca peygamberlik sözlerini titizlikle araştırdı. O dönemlerde Kutsal Yazıların sadece belli bir kısmı mevcuttu ve o bunların hepsini araştırdı (Yer. 25:11, 12; Dan. 9:2). Biz Daniel’i nasıl örnek alabiliriz? İnceleme yaparken doğru bir güdüye sahip olun. Peygamberlik sözlerini hakikati anlamak için mi inceliyorsunuz? Eğer böyleyse Yehova size yardım edecek (Yuhn. 4:23, 24; 14:16, 17). Bazıları Kutsal Kitabın Tanrı’nın sözü olmadığını kanıtlamaya çalışıyor. Bunu yaparlarsa oradaki standartlara göre yaşamak zorunda kalmayacaklarını düşünüyorlar. Fakat biz doğru bir güdüye sahip olmalıyız. w23.08 9-10 p. 7-8

Kendimizi başkalarıyla karşılaştırırsak gerçekçi olmayan beklentilere sahip olabiliriz ve bu da bizim için bir yük olur (Gal. 6:4). Eğer bunu yaparsak, kıskanç ve rekabetçi biri haline gelebiliriz (Gal. 5:26). Sırf başkaları yapıyor diye bizim için mümkün olmayan şeyleri yapmaya çalışırsak bundan zarar görürüz. Kutsal Kitap “Ertelenen beklentiler yüreği hasta eder” der (Özd. 13:12). Ertelenen beklentiler bile bizi olumsuz yönde etkiliyorsa, hiç gerçekleşmeyecek beklentiler bize daha çok zarar vermez mi? Gerçekten de bu, yaşam koşusunda gücümüzü tüketebilir ve bizi yavaşlatabilir. Yehova sizden beklentileri konusunda makuldür. Siz de öyle olun. Yehova, asla yapabileceğinizden fazlasını beklemez (2. Kor. 8:12). O’nun, yaptıklarınızı başkalarının yaptıklarıyla karşılaştırmadığından emin olabilirsiniz (Mat. 25:20-23). Yehova sizin hizmetinize, sizin sadakatinize ve sizin tahammülünüze değer veriyor. w23.08 29 p. 10-11

Yehova Şimşon’un duasını cevapladı ve bir mucize yaparak onun için yerden su çıkardı. “Şimşon suyu içince kendine geldi, canlandı” (Hâk. 15:19). Anlaşılan bu su kaynağı, yıllar sonra Samuel Hâkimler kitabını kaleme aldığında hâlâ vardı. İsrailoğulları bu su kaynağını gördüğünde belki de durup şöyle düşünüyordu: Yehova Kendisine güvenen kullarına zor zamanlarında yardım eder. Bizim de bazı yeteneklerimiz olabilir ve Yehova’ya hizmet ederken çok şey başarmış olabiliriz. Fakat yine de her zaman Yehova’dan yardım istemeliyiz. Alçakgönüllü olmalıyız ve Yehova’nın bizden istediklerini ancak O’na güvenirsek başarabileceğimizi kabul etmeliyiz. Şimşon Yehova’nın sağladığı suyu içince canlanmıştı. Benzer şekilde biz de Yehova’nın yaptığı tüm düzenlemelerden tam olarak yararlanırsak ruhen güçleniriz (Mat. 11:28). w23.09 4 p. 8-10

Bazen gergin bir durumla karşılaşabiliriz. Örneğin biri Tanrımız Yehova hakkında kötü şeyler söyleyebilir ya da Kutsal Kitapla alay edebilir. Böyle durumlarda ne yapabiliriz? Yumuşak başlı olabilmek için Yehova’ya dua etmeliyiz. Bize ruhunu vermesini ve hikmetli davranmamıza yardım etmesini dilemeliyiz. Peki ya sonradan bir olayda olması gerektiği gibi davranmadığımızı fark edersek? Bu durumda Yehova’ya tekrar dua edebiliriz. Ve bir dahaki sefer nasıl daha doğru şekilde davranabileceğimizi düşünebiliriz. Böylece Yehova kutsal ruhuyla öfkemizi kontrol etmemize ve yumuşak başlı olmamıza yardım edecek. Sakin kalmakta zorlandığımızda bazı ayetler dilimizi tutmamıza yardım edebilir. Bu ayetleri kutsal ruh aklımıza getirebilir (Yuhn. 14:26). Örneğin Özdeyişler’deki ilkeler yumuşak başlı biri olmamıza katkıda bulunabilir (Özd. 15:18). Ayrıca Özdeyişler kitabı gergin anlarda sakin kalmanın ne gibi yararları olduğunu da gösteriyor (Özd. 10:19; 17:27; 21:23; 25:15). w23.09 15 p. 6-7

Elçi Petrus, yıllar boyunca Yehova’ya sadakatle hizmet etmişti. İsa’ya hizmeti boyunca eşlik etti. Yahudi olmayanlara iyi haberi duyurdu. Sonradan yönetim kurulunun bir üyesi oldu. O yakında hayatının sona ereceğini biliyordu, fakat daha yapacak işleri vardı. MS yaklaşık 62-64’te Petrus Tanrı ilhamıyla iki mektup kaleme aldı. Bunlar Kutsal Kitaptaki 1. ve 2. Petrus kitaplarıdır (2. Pet. 1:13-15). Petrus bu iki mektubu tam zamanında kaleme aldı. Çünkü kardeşler ‘çeşitli sınavlarla’ boğuşuyordu (1. Pet. 1:6). Bazı kötü kişiler cemaatte sahte öğretileri ve kirli davranışları yaymaya çalışıyordu (2. Pet. 2:1, 2, 14). Ayrıca Yeruşalim’de yaşayan Hıristiyanlar için ‘her şeyin sonu yakındı’ (1. Pet. 4:7). Yani yakında Roma ordusu Yeruşalim’i ve mabedi yok edecekti. Şüphesiz Petrus’un mektupları kardeşlere çok yarar sağladı. Hem o sıradaki hem de gelecekteki zorluklara dayanmak için güç buldular. w23.09 26 p. 1-2

İsa gibi biz de genelde zor koşullarda itaati öğreniriz. Örneğin COVID-19 salgını başladığında İbadet Salonuna ve evden eve hizmetine gitmemek için talimat aldık. Bu talimata uymakta zorlandınız mı? Yine de bunu yaptınız ve itaatiniz sizi korudu. Cemaatteki birliği güçlendirdi ve Yehova’yı memnun etti. Bu sayede şu anda büyük sıkıntıda alacağınız talimatlara itaat etmek için daha hazırlıklısınız. Ve o dönem geldiğinde bunu yapmanız hayatınızı kurtaracak (Eyüp 36:11). Bizim itaat etmemizin başlıca nedeni, Yehova’ya olan sevgimiz ve O’nu memnun etmek istememiz (1. Yuhn. 5:3). Yehova’nın bizim için yaptığı onca şeyin karşılığını ödeyemeyiz (Mezm. 116:12). Ama yapabileceğimiz bir şey var: O’na ve yetki verdiği kişilere itaat edebiliriz. Bunu yaparsak hikmetli davranmış oluruz ve hikmetli olursak da Yehova’nın yüreğini sevindiririz (Özd. 27:11). w23.10 11 p. 18-19

Bir melek gelip sizinle konuşsaydı, onu herhalde dinlerdiniz. Aslında bugün bir melek “her millete, her kabileye, her dile ve her halka” bir duyuruda bulunuyor. Şöyle diyor: “Tanrı’dan korkun ve O’nu yüceltin! Göğü [ve] yeri . . . . yaratana tapının” (Vah. 14:6, 7). Yehova tek gerçek Tanrı’dır ve herkes O’na tapınmalıdır. Yehova bize ruhi mabette O’na ibadet etme ayrıcalığı verdi. Bunun için ne kadar şükretsek azdır. Ruhi mabet tam olarak nedir? Bununla ilgili bilgileri nerede bulabiliriz? Ruhi mabet fiziksel bir yapı değildir. Bu, Yehova’nın fidyeye dayanarak yaptığı bir düzenlemedir. Bu düzenleme sayesinde Tanrı’ya, O’nun kabul edeceği şekilde ibadet edebiliriz. Pavlus bu düzenlemeyi Yahudiye’de yaşayan İbranilere yazdığı mektupta açıkladı. w23.10 24 p. 1-2

MÖ 522’de Yahudilerin düşmanları mabedin inşasını durdurmak için yasak çıkarttırdı. Fakat Zekeriya Yahudilere bir güvence verdi. Yehova ruhuyla her zorluğu aşmalarına yardım edecekti. Gerçekten de öyle oldu. Kral I. Darius MÖ 520’de mabedin inşasına getirilen yasağı kaldırdı ve Yahudilere maddi destek sağladı. Ayrıca yetkililere bu işe yardım etmelerini emretti (Ezra 6:1, 6-10). Yehova halkına bir vaatte bulundu. Mabedin inşasına öncelik verirlerse her zaman onları destekleyecekti (Hag. 1:8, 13, 14; Zek. 1:3, 16). Bu peygamberlerin teşvikiyle Yahudiler MÖ 520’de inşa işine kaldığı yerden devam ettiler. Bu projeyi 5 yıldan kısa sürede tamamladılar. Yahudiler zorluklara rağmen Tanrı’nın isteğini yapmaya öncelik verdiler. Bu nedenle Yehova onları destekledi. Bunun sonucunda Yehova’ya sevinçle hizmet ettiler (Ezra 6:14-16, 22). w23.11 15 p. 6-7

Birçok insan İbrahim peygamberi duymuş olsa da onun hakkında çok az bilgiye sahip. Oysa siz İbrahim hakkında birçok şeyi biliyorsunuz. Örneğin Kutsal Kitapta ondan, ‘iman eden herkesin babası’ olarak bahsedilir (Rom. 4:11). Fakat yine de şöyle düşünebilirsiniz: “İbrahim gibi güçlü bir imana sahip olmam mümkün mü?” Evet, mümkün. İbrahim gibi güçlü bir imana sahip olmanın bir yolu onun hayatını incelemektir. O, Tanrı emrettiği için uzak bir yere taşındı. Uzun yıllar boyunca çadırlarda yaşadı ve çok sevdiği oğlu İshak’ı kurban etmeye hazırdı. Tüm bu yaptıkları onun imanının ne kadar güçlü olduğunu gösteriyordu. İbrahim’in imanı ve işleri ona Tanrı’nın onayını ve dostluğunu kazandırdı (Yak. 2:22, 23). Yehova bizim de bu nimetlere sahip olmamızı istiyor. Bu yüzden Pavlus’a ve Yakup’a İbrahim’i nasıl örnek alabileceğimizi yazdırdı. w23.12 2 p. 1-2

Hemşireler, iletişim becerilerinizi geliştirin. İletişim, tüm Hıristiyanlar için çok önemlidir. Yakup bu konuyla ilgili yukarıdaki sözleri söyleyerek bir tavsiyede bulundu. Başkaları konuşurken onları dikkatle dinlerseniz duygudaşlık göstermiş olursunuz (1. Pet. 3:8). Eğer birinin ne söylediğini ya da ne hissettiğini tam olarak anlamadıysanız ona yerinde sorular sorabilirsiniz. Ayrıca konuşmadan önce biraz düşünün (Özd. 15:28). Kendinize şöyle sorun: “Söyleyeceğim şey doğru ve olumlu mu? Saygılı ve nazik miyim?” İyi iletişim kuran hemşirelerden birçok şey öğrenebilirsiniz (Özd. 31:26). Onların nasıl konuştuğunu gözlemleyin. İletişim becerilerinizi ne kadar geliştirirseniz başkalarıyla ilişkileriniz o kadar iyi olur. w23.12 21 p. 12

Bugün Yehova bizi desteklemek için ailemizi, arkadaşlarımızı ya da ihtiyarları kullanıyor. Tabii acılar yaşarken içimizden yalnız kalmak gelebilir. Bu normaldir. Peki Yehova’nın sağladığı destekten yararlanmak için ne yapmalıyız? Kendinizi soyutlamaktan kaçının. Başkalarından uzak durduğumuzda bakış açımız daralır. Yani sürekli kendimiz ve problemlerimiz hakkında düşünmeye başlarız. Bu da vereceğimiz kararları etkiler. Elbette hepimizin yalnız kalmaya ihtiyacı var, özellikle de sarsıcı bir olay yaşadığımızda. Ama uzun bir süre yalnız kalırsak Yehova’nın bize yardım etmek için uzattığı eli geri çevirmiş oluruz. Bu yüzden ailenizden, dostlarınızdan ve ihtiyarlardan gelen yardımı kabul edin. Onları Yehova’nın sizi desteklemek için kullandığı kişiler olarak görün (Özd. 17:17; İşa. 32:1, 2). w24.01 24 p. 12-13

Nezirler saçlarını kesmezdi. Bu şekilde Yehova’ya tam olarak itaat ettiklerini gösterirlerdi. Üzücüdür ki, İsrail tarihine baktığımızda Nezirlere bazen saygı duyulmadığını görüyoruz. Gerçekten de bir Nezir için adağına bağlı kalmak ve farklı biri olmayı göze almak cesaret istiyordu (Amos 2:12). Yehova’ya itaat etmeyi seçtiğimiz için etrafımızdaki insanlardan farklıyız. İşte ya da okulda Yehova’nın Şahidi olduğumuzu söylemek için cesarete ihtiyacımız var. İnsanların tutumu ve davranışları her geçen gün daha da kötüleşiyor. Bu nedenle Kutsal Kitaptaki ilkelere bağlı bir yaşam sürmek ve iyi haberi duyurmak gittikçe zorlaşabilir (2. Tim. 1:8; 3:13). Fakat şunu unutmayalım: Başkalarından farklı olmaktan korkmazsak, Yehova’nın yüreğini sevindiririz (Özd. 27:11; Mal. 3:18). w24.02 16 p. 7; 17 p. 9

Roma’da bulunan cemaatteki çeşitliliği düşünelim. Orada Musa Kanununa göre yetiştirilen Yahudiler ve bambaşka bir kültürden gelen diğer milletlerden insanlar vardı. Ayrıca anlaşılan bazı Hıristiyanlar köle, bazıları özgürdü. Hatta aralarında köle sahibi olanlar bile vardı. Hıristiyanlar bu farklılıkların üstesinden nasıl geldi? Aralarındaki sevgiyi nasıl güçlendirdiler? Pavlus onlara “Birbirinizi kabul edin” dedi. O ne demek istedi? “Kabul edin” olarak çevrilen kelime bunu memnuniyetle yapmak fikri taşır. Tıpkı birini eve ya da bir arkadaş çevresine dostça kabul etmek gibi. Örneğin Pavlus Filimon’a ondan kaçan kölesi Onisimos’u ‘dostça karşılamasını’ söyledi (Filim. 17). Priskilla ve Akuila ise Hıristiyanlık hakkında kendilerinden daha az bilgisi olan Apollos’u ‘yanlarına aldılar’, onunla dost oldular (Elçi. 18:26). Evet, Hıristiyanlar farklılıkların onları bölmesine izin vermedi. Tersine bunların üstesinden geldiler ve birbirlerini kabul ettiler. w23.07 6 p. 13

Kendimizi Yehova’ya adamamızın en büyük sebebi O’na duyduğumuz sevgidir. Bu sevgi yalnızca bir duygudan ibaret değildir. Temelinde “tam bilgi” ve “ruhun verdiği anlayış” vardır (Kol. 1:9). Gerçekten de Yehova hakkında öğrendikleriniz O’na olan sevginizi artırdı. Kutsal Kitabı incelediğinizde şunlara ikna oldunuz: (1) Yehova gerçekten var, (2) Kutsal Kitap O’nun sözü, (3) O, amacını gerçekleştirmek için teşkilatını kullanıyor. Kendilerini Yehova’ya adayan kişiler Kutsal Kitaptaki temel öğretileri bilmeli ve Tanrı’nın standartlarına uygun bir yaşam sürmelidir. Onlar öğrendiklerini başkalarına anlatmak için ellerinden geleni yaparlar (Mat. 28:19, 20). Tanrı’ya duydukları sevgi güçlüdür ve yalnızca O’na tapınırlar. Siz de böyle misiniz? w24.03 4-5 p. 6-8

Abigail Nabal’la evliydi. O Kutsal Kitaba göre kaba ve kötü biriydi (1. Sam. 25:3). Böyle bir adamla yaşamak hiç şüphesiz Abigail için çok zor olmalıydı. Peki Abigail’in bu evliliğe son vermek için bir fırsatı oldu mu? Evet. Kocası, İsrail’in gelecekteki kralı Davut’u ve adamlarını aşağılamıştı (1. Sam. 25:9-13). Davut da onu öldürmeye karar verdi. Abigail kaçabilir ve Davut’u engellemeyebilirdi. Ama bunu yapmadı. Nabal’ı öldürmemesi için Davut’u ikna etti (1. Sam. 25:23-27). Peki o bunu neden yaptı? Abigail Yehova’yı seviyordu ve O’nun evlilikle ilgili standartlarına saygı duyuyordu. O ayrıca evliliğin, Yehova’nın gözünde kutsal olduğunun farkındaydı. Abigail Yehova’yı memnun etmek istiyordu. Bu yüzden kocası da dahil ev halkını kurtarmak için elinden geleni yaptı. Hemen harekete geçti ve Davut’un Nabal’ı öldürmesine engel oldu. w24.03 16 p. 9-10

Cemaatinizde yaşamını sadeleştirip Yehova’ya daha fazla hizmet etmek isteyen kardeşler var mı? Zor olsa da okulda farklı olmayı göze alan gençler tanıyor musunuz? Ailesinden muhalefet görenler var mı? Bu kardeşlerinizi teşvik etmek için her fırsatı değerlendirin. Onların özverilerini ve cesaretlerini ne kadar takdir ettiğinizi dile getirin (Filim. 4, 5, 7). Yehova O’nu memnun etmek istediğimizi biliyor. Adağımıza uygun yaşamak için özverilerde bulunmaya istekli olduğumuzun farkında. Bunu yapacağımıza güveniyor. O’na olan sevgimizi nasıl göstereceğimizi kendimiz seçebiliyoruz. Yehova buna izin vererek bizi onurlandırıyor (Özd. 23:15, 16). Öyleyse Yehova’ya hizmet etmeye ve O’na elimizden gelenin en iyisini sunmaya devam edelim. w24.02 18 p. 14; 19 p. 16

Şu sahneyi gözünüzde canlandırın: MS 29’un sonbaharı; İsa’nın hizmetinin başlarındayız. İsa ve annesi Meryem Kana kasabasında bir düğüne davetliler. Meryem anlaşılan misafirlerle ilgileniyordu. Fakat düğün sırasında bir sorun ortaya çıktı: Şarap tükenmişti. Meryem hemen oğlunun yanına gitti ve ona şöyle dedi: “Şarapları kalmadı” (Yuhn. 2:1-3). Peki şimdi İsa ne yapacaktı? O bir mucize yaptı; suyu çok kaliteli bir şaraba çevirdi (Yuhn. 2:9, 10). İsa hizmeti boyunca başka birçok mucize yaptı. O, gücünü on binlerce insana yardım etmek için kullandı. Örneğin, onun yaptığı iki mucizeyi düşünelim. Bir defasında 5 bin erkeği ve daha sonra da 4 bin erkeği doyurmuştu. Onların yanlarındaki kadın ve çocukları da hesaba katacak olursak, toplamda 27 binden fazla kişinin karnını doyurmuş olabilir (Mat. 14:15-21; 15:32-38). Ayrıca İsa bu iki olayda hasta olan birçok kişiyi de iyileştirmişti (Mat. 14:14; 15:30, 31). w23.04 2 p. 1-2

Travmatik bir olayın ardından kendimizi fiziksel ve duygusal olarak çok zayıf hissedebiliriz. Tıpkı İlya gibi ayağa kalkmak bize zor gelebilir. Sadece uyumak isteyebiliriz (1. Kral. 19:5-7). Yehova’ya hizmet etmeyi sürdürebilmek için yardıma ihtiyacımız var. Yola devam etmekte zorlandığımızda Yehova bugünün ayetinde belirtildiği gibi, bize yardım edeceği konusunda güvence veriyor. Kral Davut bu yardımı bizzat gördü. Zorluklarla ve düşmanlarıyla mücadele ederken Yehova’ya şöyle dedi: ‘Sağ elinle beni desteklersin’ (Mezm. 18:35). Yehova bize yardım etmek için sık sık başkalarını kullanır. Örneğin Davut güçsüz hissettiğinde dostu Yonatan onu ziyaret etti. Onu güçlendirdi ve cesaretlendirdi (1. Sam. 23:16, 17). Benzer şekilde Yehova İlya’ya yardım etmesi için Elişa’yı seçti (1. Kral. 19:16, 21; 2. Kral. 2:2). w24.01 23-24 p. 10-12

‘Gerçek hikmetle’ simgelenen kadının davetinden Yehova’nın ne kadar cömert olduğunu ve iyi şeyleri bize bol bol vermeyi istediğini öğreniriz. Bu kayıttaki simgesel kadın etini, şarabını hazırlar, sofrasını kurar (Özd. 9:2). 4. ve 5. ayetlere göre ‘yüreği sağduyudan yoksun olanlara “Gelin, ekmeğimden yiyin”’ der. Neden gerçek hikmetin evine gitmeli ve hazırladığı yemekten yemeliyiz? Çünkü Yehova çocuklarının hikmetli ve güvende olmasını istiyor. O zor yoldan, yani acı tecrübeler ve pişmanlıklar yaşayarak ders almamızı istemiyor. Yehova “hikmetini dürüst kişiler için saklar” (Özd. 2:7). Doğru bir Tanrı korkusuna sahip olursak, O’nu memnun etmek isteriz. Hikmetli öğütlerine kulak verir ve uyguladıkça mutlu oluruz (Yak. 1:25). w23.06 23 p. 14-15

Koşullarımız nedeniyle Yehova için yapabileceklerimiz sınırlı olsa bile, O’nun gösterdiğimiz çabalardan memnun olduğuna emin olabiliriz. Bunu nereden biliyoruz? Yehova Zekeriya’ya, Babil’deki Yahudilerin gönderdiği altın ve gümüşlerden bir taç yapmasını söyledi (Zek. 6:11). Bu “görkemli taç” onların cömertçe gönderdiği bağışların “anılması” için yapılacaktı (Zek. 6:14). Bundan ne öğreniyoruz? Yehova zor zamanlarımızda O’na hizmet etmek için harcadığımız tüm çabayı görür ve bunu asla unutmaz. Son günlerde olduğumuz için zorluklar yaşamaya devam edeceğiz ve belki de koşullar daha da kötüleşecek (2. Tim. 3:1, 13). Fakat aşırı kaygılanmamıza gerek yok. Yehova’nın Haggay aracılığıyla söylediği şu sözleri hatırlayalım: “Ben sizinle beraberim. . . . . Korkmayın” (Hag. 2:4, 5). Yehova’nın isteğini yapmaya odaklandığımız sürece O bizimle olacak. w23.11 19 p. 20-21

Yehova isteseydi Elçi Petrus’un hatalarını Kutsal Kitaba kaydettirmeyebilirdi. Ama bizim ders çıkarabilmemiz için bunların yazılmasını sağladı (2. Tim. 3:16, 17). Petrus’un da bizim gibi duyguları ve zayıflıkları vardı. Onun hakkında bilgi aldıkça Yehova’nın bizden mükemmellik beklemediğini anlarız. Yehova’nın istediği şey zayıflıklarımıza rağmen pes etmeden O’na hizmet etmemiz. Pes etmemek neden önemlidir? Bir zayıflığımızı yendiğimizi düşünebiliriz ama sonra bu zayıflığımız tekrar ortaya çıkabilir. Yine de çabalamaya devam etmeliyiz. Şu bir gerçek ki, hepimiz sonradan pişman olacağımız şeyler söylüyor ve yapıyoruz. Fakat önemli olan pes etmemektir. Çünkü pes etmezsek Yehova ilerlememize yardım edecek (1. Pet. 5:10). Ayrıca Petrus’un hatalarına rağmen İsa’nın ona şefkat göstermesi, ilerlemeye devam etmemiz için bize de güç verecek. w23.09 20 p. 2-3

Marta’nın bugünün ayetinde dediği gibi, İsa Lazar’ı iyileştirebilirdi. Fakat onun yapmak istediği şey çok daha olağanüstüydü. Marta’ya “Kardeşin kalkacak” diye söz verdi. Ayrıca “Dirilme ve yaşam benim” dedi (Yuhn. 11:23, 25). Evet Tanrı, İsa’ya ölüleri diriltme gücü vermişti. O bu olaydan önce de ölüleri diriltmişti. Küçük bir kızı ölümünden hemen sonra ve bir genci anlaşılan öldüğü gün hayata geri döndürmüştü (Luka 7:11-15; 8:49-55). Peki dört gündür ölü olan ve bedeni çürümeye başlayan birini diriltebilir miydi? Meryem de İsa’yı karşılamaya çıktı ve Marta’nın dediklerini tekrarladı: “Efendim, burada olsaydın kardeşim ölmezdi!” (Yuhn. 11:32). Onu ve diğer insanları görmek, ağlayışlarını duymak İsa’yı çok üzdü. Onların acısını paylaştığından o da ağlamaya başladı. İsa bir yakınını kaybetmenin ne kadar üzücü olduğunu anlıyordu. Onların gözyaşlarını dindirmeyi çok istiyordu. w23.04 10-11 p. 12-13.