Nisan

Yehova’nın geçmişte yaşamış kulları da beklenmedik zorluklarla karşılaştı. Yakup’u düşünelim. İshak, oğlu Yakup’a Yehova’ya tapınan akrabalarından olan Laban’a gitmesini ve onun kızlarından biriyle evlenmesini öğütledi. Yehova’nın onu mutlaka destekleyeceğini söyledi (Başl. 28:1-4). Yakup da babasını dinledi. Kenan diyarından ayrılıp Laban’ın yanına gitti. Laban’ın Lea ve Rahel adında iki kızı vardı. Yakup, Rahel’e âşık oldu ve Rahel’le evlenmek için Laban’ın yanında yedi yıl çalışmayı kabul etti (Başl. 29:18). Fakat işler Yakup’un umduğu gibi gitmedi. Laban onu kandırdı ve büyük kızı Lea’yla evlendirdi. Eğer kendisi için yedi yıl daha çalışırsa ertesi hafta Rahel’le de evlenebileceğini söyledi (Başl. 29:26, 27). Laban, Yakup’a iş konusunda da haksızlık etti. Yakup’u 20 yıl boyunca sömürdü (Başl. 31:41, 42). w23.04 15 p. 5

Teselliye ve rehberliğe ihtiyacımız olduğunda kime başvururuz? Hepimiz bu sorunun cevabını biliyoruz. Böyle durumlarda Yehova’ya dua ederiz. Yehova da bunu istiyor. O’na “durmadan”, yani sık sık dua etmemizi söylüyor (1. Sel. 5:17). O’na duayla rahatça yaklaşabiliriz ve hayatımızın her alanında O’ndan yardım isteyebiliriz (Özd. 3:5, 6). Yehova cömert bir Tanrı olduğundan dualarımıza kota koymaz. O’na istediğimiz kadar dua etmemize izin verir. İsa Yehova’nın dualara ne kadar çok değer verdiğini biliyordu. Yeryüzüne gelmeden çok önce, Yehova’nın imanlı kişilerin dualarını cevapladığını görmüştü. Örneğin, Yehova Hanna’nın, Davut’un, İlya’nın ve birçok kişinin duasını cevaplarken o Babasının yanındaydı (1. Sam. 1:10, 11, 20; 1. Kral. 19:4-6; Mezm. 32:5). İsa Yehova’nın duaları mutlaka dinlediğini bildiğinden öğrencilerine sık sık ve çekinmeden dua etmeyi öğretti (Mat. 7:7-11). w23.05 2 p. 1, 3

Başkâhin Yehoyada, Yehova’dan korkan biriydi. İzebel’in kızı Atalya, Yahuda’da tahtı ele geçirmişti. O acımasız biriydi ve bütün gücün kendisinde olmasını istiyordu. Öyle ki kraliyet soyundan gelen herkesi, yani kendi torunlarını öldürmeye çalıştı (2. Tar. 22:10, 11). Bu torunlardan biri Yehoaş’tı. O, Yehoyada’nın karısı Yehoşabeat sayesinde hayatta kaldı. Onlar çocuğu himayeleri altına aldılar. Böylece Davut’tan gelen kraliyet soyu da korunmuş oldu. Yaşlı Yehoyada, Yehova’ya vefalı davrandı ve Atalya’dan korkmadı. Yehoyada, Yehova’ya olan vefasını başka bir olayda daha kanıtladı. Yehoaş 7 yaşındayken onun tahta geçmesi için bir plan yaptı. Eğer bu plan başarıya ulaşırsa krallığı hak eden Yehoaş tahta geçecekti. Planın başarısız olması durumunda ise Yehoyada büyük ihtimalle öldürülecekti. Yehova’nın desteğiyle plan başarıya ulaştı. w23.06 17 p. 12-13

Kral Nabukadnezar Daniel’i kolayca düşman belleyebilir ve öldürtebilirdi. Fakat Daniel cesaretle rüyanın anlamını krala iletti. Daniel ömrü boyunca cesaret gösterdi. O bu cesareti nasıl kazanmış olabilir? Kuşkusuz anne babasından çok şey öğrenmişti (Tekr. 6:6-9). Daniel On Emir gibi temel kanunların yanı sıra detayları da biliyordu. Örneğin bir İsraillinin neleri yiyip yiyemeyeceğini biliyordu (Lev. 11:4-8; Dan. 1:8, 11-13). O, İsrail tarihini de öğrenmişti. Yehova’nın standartlarına uymadıklarında halkın başına neler geldiğini biliyordu (Dan. 9:10, 11). Daniel hayatı boyunca çok şey görüp geçirdi. Bu yüzden Yehova’nın ve güçlü meleklerinin onun yanında olduğundan emindi (Dan. 2:19-24; 10:12, 18, 19). w23.08 3 p. 5-6

Rebeka akıllı ve cesur bir kadındı. Hayatı boyunca nerede nasıl davranması gerektiğini çok iyi biliyordu (Başl. 24:58; 27:5-17). Yine de saygılıydı ve itaate hazırdı (Başl. 24:17, 18, 65). Alçakgönüllü olup Yehova’nın düzenlemelerini desteklerseniz Rebeka’yı örnek almış olursunuz. Böyle yaparsanız hem ailenize hem de cemaatinize olumlu katkınız olur. Haddini bilirlik tüm olgun Hıristiyanların sahip olması gereken bir niteliktir. Ester haddini bilir ve imanlı bir kadındı. Bu yüzden kraliçe olduğunda kibirlenmedi. Kendinden yaşça büyük kuzeni Mordekay’ın öğüdünü dinledi ve buna göre hareket etti (Est. 2:10, 20, 22). Siz de başkalarından öğüt isteyerek ve bunları uygulayarak haddini bilir bir tutum sergileyebilirsiniz (Tit. 2:3-5). Ester, hayatının başka bir alanında da haddini bilir ve mütevazı olduğunu gösterdi. Onun “yüzü güzel, endamı hoştu.” Fakat o gereksiz yere kendine dikkat çekmedi (Est. 2:7, 15). w23.12 19-20 p. 6-8

Yehova sürekli kendimizi suçlu hissetmemizi istemiyor. Eğer günahımızı itiraf edip tövbe ettiysek ve tekrarlamamak için gerekenleri yapıyorsak, Yehova’nın bizi bağışladığından emin olabiliriz (Elçi. 3:19). Bu adımları attıktan sonra, Yehova artık kendimizi suçlu hissetmemizi istemiyor. Çünkü böyle hissetmenin bize nasıl zarar vereceğini çok iyi biliyor (Mezm. 31:10). Eğer bu yükün altında ezilirsek yaşam koşusunda pes edebiliriz (2. Kor. 2:7). Hâlâ kendinizi suçlu hissediyorsanız, Yehova’nın “gerçekten bağışlayıcı” olduğuna odaklanın (Mezm. 130:4). O içtenlikle tövbe eden birini bağışladıktan sonra, ona şu sözü verir: “Günahlarını bir daha anmayacağım” (Yer. 31:34). Başka sözlerle, Yehova bağışladığı günahı bir daha aklına getirmez. Hatanız yüzünden bazı hizmet ayrıcalıklarını kaybettiyseniz kendinize karşı acımasız olmayın. Yehova günahlarınızı düşünüp durmuyor, siz de bunu yapmayın. w23.08 30-31 p. 14-15

COVID-19 pandemisi sırasında yalan yanlış haberler duyduk. Bu dönemde teşkilattan gelen rehberliği dinlemenin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha fark ettik (Mat. 24:45). Yanıltıcı bilgileri dinleyen insanların yaşadığı gereksiz kaygılardan korunmuş olduk. Her zaman “nelerin daha önemli olduğunu” aklımızda tutmalıyız (Filip. 1:9, 10). Dikkat dağıtıcı şeyler çok zamanımızı alabilir ve bunun sonucunda daha önemli şeyleri yapmak için enerjimiz ve zamanımız kalmayabilir. Tabii günlük hayatta yapmamız gereken şeyler var. Yemek yemek, dinlenmek ve çalışmak gibi. Fakat bunları hayatımızda ilk plana koyarsak dikkatimiz dağılabilir (Luka 21:34, 35). Ayrıca her gün siyasi ve sosyal meselelerle ilgili birçok habere maruz kalıyoruz. Eğer dikkat etmezsek yüreğimizde ve zihnimizde taraf tutmaya başlayabiliriz. Şeytan, çeşitli yöntemler kullanarak doğru olanı yapmakla ilgili kararlılığımızı zayıflatmak istiyor. w23.07 16-17 p. 12-13

Yehova’nın toplumu için İsa Mesih’in ölümünün anıldığı gün yılın en önemli günüdür. İsa’nın, takipçilerinden anmalarını istediği tek olay budur (Luka 22:19, 20). Anma Toplantısı, fidyeye olan takdirimizi hangi yollarla gösterebileceğimizi bize hatırlatır (2. Kor. 5:14, 15). Ayrıca bu toplantıya katıldığımızda kardeşlerimizle “teşvik alışverişinde” bulunma fırsatına sahip oluruz (Rom. 1:12). Bunun yanı sıra, hakikate ilgi gösteren birçok kişi Anma Toplantısında gördükleri ve duyduklarından etkilenerek yaşam yolunda yürümeye başlıyor. Anma Toplantısını sabırsızlıkla beklememizin bir nedeni daha var. O gün dünya çapındaki kardeşlerimizle aynı şeyleri yaptığımızı ve birlik içinde olduğumuzu biliyoruz. Tüm bunlar Anma Toplantısını bizim için çok özel kılıyor. w24.01 8 p. 1-3

Yehova ve İsa’nın yaptığı bu büyük fedakârlığı düşünürsek onların her birimizi ne kadar çok sevdiğini daha iyi anlarız (Gal. 2:20). Fidyenin temelinde sevgi vardır. Yehova bize duyduğu sevgiyi en değer verdiği varlığı, biricik Oğlunu dünyaya göndererek gösterdi. Onun acı çekip ölmesine izin verdi. Yehova duygularını saklamaz, sevgisini sıcak bir şekilde dile getirir (Yer. 31:3). O bizi sevdiği için Kendisine çekti (Tekrar 7:7, 8 ile karşılaştırın). Hiçbir şey ya da hiç kimse bizi O’nun sevgisinden ayıramaz (Rom. 8:38, 39). Bu size nasıl hissettiriyor? w24.01 28 p. 10-11

Meshedilmiş Hıristiyanlar gökte yaşama ümitlerine çok değer verir. Onlardan biri Frederick Franz birader. O 1991 yılında şunları söyledi: “Ümidimiz kesinlikle gerçekleşecek. 144.000 kişiden her biri Tanrı’nın vaat ettiği ödüle sahip olacak ve bu ödül hayallerimizin kat kat ötesinde olacak. . . . . Ümidimiz gözümüzdeki değerini hiç kaybetmedi. . . . . Onu beklediğimiz süre uzadıkça minnettarlığımız da o kadar artıyor. . . . . Beklemeye değer. Sahip olduğumuz ümide her zamankinden daha çok değer veriyorum.” İster gökte ister yeryüzünde olsun, sonsuza dek yaşama ümidi harika bir ümittir. Bize büyük bir sevinç verir. Sahip olduğumuz bu ümidi güçlendirebiliriz. w23.12 9 p. 6; 10 p. 8

Eskiden Kutsal Çadırın önünde bakır bir sunak vardı. Burada Yehova’ya hayvanlar kurban ediliyordu (Çık. 27:1, 2; 40:29). Fakat bu kurbanlar, halkın günahlarının tamamen bağışlanmasını mümkün kılmıyordu (İbr. 10:1-3). Bu yüzden tekrar tekrar sunulmalıydılar. Bunlar, insanların günahlarının tamamen bağışlanmasını mümkün kılacak bir kurbanın gölgesiydi. İsa Yehova’nın onu yeryüzüne canını vermesi için gönderdiğini biliyordu (Mat. 20:28). O vaftiz olarak Yehova’nın isteğini yapmaya hazır olduğunu gösterdi (Yuhn. 6:38; Gal. 1:4). İsa canını “yalnızca bir kere” sundu. Bu sayede ona iman eden herkesin günahlarının tamamen bağışlanması mümkün oldu (İbr. 10:5-7, 10). w23.10 26-27 p. 10-11

Kendi başımıza günahtan ve ölümden kurtulamazdık (Mezm. 49:7, 8). Bu yüzden Yehova bir düzenleme yaptı. İsa bizim hayatımızı kurtarmak için kendi hayatını verdi. Hem Yehova hem de İsa büyük bir bedel ödedi. Yehova ve İsa’nın yaptığı fedakârlık üzerinde ne kadar düşünürsek fidyeye duyduğumuz takdir o kadar artar. Âdem günah işledi ve hem kendisinin hem de tüm çocuklarının sonsuz yaşam fırsatını kaybetmesine yol açtı. Onun kaybettiği bu fırsatı geri almak için İsa kendi kusursuz yaşamını sundu. O yeryüzündeki yaşamı boyunca “hiçbir günah işlemedi, ağzından hiçbir hileli söz çıkmadı” (1. Pet. 2:22). İsa’nın verdiği kusursuz insan yaşamı Âdem’in kaybettiğine eşdeğerdi. Böylece onun ölümüyle, gereken bedel ödenmiş oldu (1. Kor. 15:45; 1. Tim. 2:6). w24.01 10 p. 5-6

İsa diriltildikten sonra ruhi mabedin En Kutsal Yerine girdi. Yehova’nın fidyeye ve İsa’nın başkâhinliğine dayanarak yaptığı düzenleme gerçekten çok üstündür. Eski İsrail’deki başkâhinler insan eliyle yapılmış En Kutsal Yere hayvan kurbanlarının kanıyla girerdi. Fakat İsa “göğe girdi”, yani olabilecek en kutsal yere, Yehova’nın huzuruna çıktı. Orada sıradan bir kurban değil, kusursuz insan yaşamının değerini Yehova’ya sundu. ‘O, kendi kurban edilişi yoluyla günahları sildi’ (İbr. 9:24-26). Bu sayede ister gökte isterse de yerde yaşama ümidimiz olsun, hepimiz Yehova’nın ruhi mabedinde ibadet edebiliyoruz. w23.10 28 p. 13-14

Göklerde hüküm süren kralımız ve duygudaş başkâhinimiz İsa hakkında düşünelim. Onun aracılığıyla Tanrı’nın “lütuf tahtına” dua ederek yaklaşabiliyoruz. Ayrıca merhamet isteyebiliyor ve gerektiğinde yardım görebiliyoruz (İbr. 4:14, 15). Yehova ve İsa bizim için birçok şey yapıyor. Onların yaptıkları üzerinde düşünmeden geçen bir günümüz bile olmasın. Onların sevgisi yüreğimize dokunsun ve Yehova’ya hizmet ederken gayretimizi artırsın (2. Kor. 5:14, 15). Tanrı’ya ve Oğlu İsa’ya minnettarlığımızı göstermenin bir yolu, insanların Yehova’nın Şahidi ve İsa’nın takipçisi olmasına yardım etmektir (Mat. 28:19, 20). Elçi Pavlus da böyle yaptı. O Yehova’nın ‘isteğinin her tür insanın hakikatle ilgili tam bilgi edinmesi ve kurtulması’ olduğunu biliyordu (1. Tim. 2:3, 4). w23.10 22-23 p. 13-14

Çoğumuz hizmette başkalarıyla cennet hakkında konuşurken bu ayeti okuyoruz. Hem kendimizi hem de başkalarını Vahiy 21:3, 4’teki sözlerin gerçekleşeceğine nasıl ikna edebiliriz? Yehova bize bu vaadi vermekle kalmadı, aynı zamanda bu sözlere inanmamız için güçlü nedenler de verdi. Yehova’nın cennetle ilgili vaadine neden güvenebileceğimizi sonraki ayetlerde görüyoruz. Orada şöyle okuyoruz: “Tahtta oturan şöyle dedi: ‘İşte! Her şeyi yeni yapıyorum.’ Ayrıca, ‘Yaz, çünkü bu sözler güvenilir ve doğrudur’ diye ekledi. Sonra şunları söyledi: ‘İşte oldu! Alfa ve Omega, başlangıç ve son Benim’” (Vah. 21:5, 6a). w23.11 3 p. 3-5

Düşünme yeteneğine sahip bir genç, kıyafet ve saç stili seçiminde doğru kararlar verir. Genelde, Yehova’ya saygı duymayan ya da ahlaksız bir yaşam tarzı sürdüren kişiler modaya yön veriyor. Onların tasarladıkları kıyafetler erkekleri kadın gibi gösteriyor ya da çok dar oluyor. Olgun bir Hıristiyan olmak isteyen genç bir birader, kıyafet seçimlerinde Kutsal Kitap ilkelerini rehber alır. Ayrıca cemaatteki olgun biraderleri örnek alır. Kendinize şunları sorun: “Seçimlerim düşünme yeteneğine sahip olduğumu ve başkalarına saygı duyduğumu gösteriyor mu? Giyim tarzıma bakan biri Yehova’ya hizmet ettiğimi kolayca anlayabilir mi?” (1. Kor. 10:31-33). Düşünme yeteneğine sahip genç bir erkek, yalnızca kardeşlerinin değil gökteki Babasının da saygısını kazanır. w23.12 26 p. 7

Geçmişte “güney kralı” Yehova’nın toplumuna doğrudan saldırılarda bulundu (Dan. 11:40). Örneğin 1. ve 2. Dünya Savaşları sırasında birçok birader tarafsızlığı yüzünden hapsedildi. Şahitlerin çocuklarından bazıları da aynı nedenlerle okuldan kovuldu. Şimdiyse kardeşler Tanrı’nın Krallığına vefalarını sınayan sinsi saldırılarla karşılaşıyor. Buna bir örnek seçim kampanyalarıdır. Böyle dönemlerde bir Hıristiyan, bir partiye ya da adaylardan birine sempati duyabilir. Oy kullanacak kadar ileri gitmese bile zihninde ve yüreğinde taraf tutabilir. Oysa sadece davranışlarımızda değil, düşünce ve duygularımızda da tarafsız kalmalıyız (Yuhn. 15:18, 19). w23.08 12 p. 17

Yaşam koşusunda koşarken hedefimiz ‘ödüle erişmek’ olmalıdır (1. Kor. 9:24). Örneğin İsa şöyle dedi: “Aşırı yeme içmeyle ve hayatın kaygılarıyla yüreğiniz ağırlaşmasın” (Luka 21:34). Bu ve başka ayetler yaşam koşusunda koşarken yapmamız gereken değişiklikleri fark etmemize yardım eder. Yaşam koşusunu tamamlayabiliriz, çünkü Yehova ihtiyacımız olan gücü bize verecek (İşa. 40:29-31). Bu yüzden yavaşlamayalım! Aynı Elçi Pavlus gibi, ödüle erişmek için var gücümüzle koşmaya devam edelim (Filip. 3:13, 14). Unutmayalım, kimse bizim yerimize bu koşuyu koşamaz. Fakat Yehova’nın yardımıyla ipi göğüsleyebiliriz. O, yüklerimizi taşımamıza ve gereksiz yüklerden kurtulmamıza yardım edebilir. Yehova yanımızda olduğu sürece tahammül edebilir ve ödüle erişebiliriz. w23.08 31 p. 16-17

İsa 12 yaşındayken Yusuf ve Meryem aileleriyle birlikte bayramdan sonra evlerine dönerken İsa’yı Yeruşalim’de unuttular (Luka 2:46-52). Aslında tüm çocuklarının yanlarında olduğundan emin olmaları gerekiyordu. Bu onların sorumluluğuydu. Fakat İsa’yı bulduklarında Meryem yaşananlardan dolayı onu suçladı. İsa bunun doğru olmadığını söyleyebilirdi. Bunun yerine anne babasına saygıyla basit bir cevap verdi. Yusuf ve Meryem onun “ne demek istediğini anlamadılar.” Yine de İsa “onların sözünden çıkmadı.” Gençler, anne babanız hatalar yaptığında ya da sizi yanlış anladığında onların sözünü dinlemekte zorlanıyor musunuz? Öyleyse size ne yardım edebilir? İtaat ettiğinizde Yehova’nın neler hissettiğini düşünün. Kutsal Kitap bunun ‘Rabbi memnun ettiğini’ söyler (Kol. 3:20). Yehova onların bazen sizi anlamadığının ya da uymakta zorlanabileceğiniz kurallar koyduğunun farkında. Yine de onlara itaat ettiğinizde Yehova’yı mutlu edersiniz. w23.10 7 p. 5-6

Bir okul arkadaşın Yehova’nın Şahitlerinin eşcinsellikle ilgili görüşünü değiştirmesi gerektiğini iddia edebilir. Bu durumda ona herkesin kendi seçimini yapmaya hakkı olduğunu ve buna saygı duyduğumuzu dile getirebilirsin (1. Pet. 2:17). Ardından Kutsal Kitaptaki standartlara göre yaşamaktan nasıl yarar gördüğümüzü açıklayabilirsin. Biri bize bir konuda şiddetle karşı çıkarsa onun hakkında hemen bir yargıya varmayalım. Diyelim ki bir okul arkadaşın Tanrı’ya inanmanın saçma olduğunu söylüyor. Bu durumda onun evrime inandığını ve bu konuda çok şey bildiğini düşünme. Aslında sırf başkalarından duyduğu için bunu söylüyor olabilir. Ona jw.org’dan yaratılışla ilgili bir makalenin veya videonun linkini gönderebilirsin. Kişi daha sonra orada izlediği ya da okuduğu bir şeyle ilgili konuşmaya istekli olabilir. Evet saygılı olursak, insanlar Kutsal Kitap hakkında bilgi almak isteyebilir. w23.09 17 p. 12-13

Hatalar yapsak bile bunları düzeltmek için elimizden geleni yapmaya ve Yehova’ya güvenmeye devam edelim. O zaman Yehova bizi destekleyecek ve hizmetinde kullanacak (Özd. 28:13). Şimşon kusursuz biri değildi. Yine de Yehova’ya hizmet etmek için her zaman çaba gösterdi. Ve Delila meselesinden sonra bile bundan vazgeçmedi. Yehova da ondan vazgeçmedi. Yehova bir kez daha Şimşon’a büyük bir zafer kazandırdı. Ayrıca onu imanıyla göze çarpan kişilerden biri olarak kabul etti. İbraniler’in 11. bölümünde sayılan imanlı kişiler arasına onu da dahil etti. Yehova bizleri de özellikle zayıf olduğumuz zamanlarda güçlendirmeye çok isteklidir. Bunu bilmek bizi gerçekten cesaretlendiriyor. Öyleyse biz de Şimşon gibi Yehova’ya şöyle yalvaralım: “Ne olur beni an. . . . . Güçlendir beni” (Hâk. 16:28). w23.09 7 p. 18-19

Yehova’nın gününün çok yakın olduğunu bildiğimizden olabildiğince çok kişiye iyi haberi duyurmak istiyoruz. Fakat bazen bunu yapmaktan çekinebiliriz. Bunun sebebi insan korkusu olabilir. Bize söyleyebileceklerinden ya da yapabileceklerinden korkabiliriz. Petrus da benzer şeyler hissetti. İsa’nın tutuklandığı gece onun öğrencisi olmadığını söyledi. Hatta İsa’yı tanıdığını tekrar tekrar inkâr etti (Mat. 26:69-75). Fakat o insan korkusunu yendi. Yıllar sonra şöyle yazdı: “Onların korktuğundan siz korkmayın ve telaşa kapılmayın” (1. Pet. 3:14). Petrus gibi biz de korkularımızı yenebiliriz. İnsan korkusunun üstesinden gelmemize ne yardım edebilir? Petrus şöyle demişti: “Yüreklerinizde Mesih’e kutsal Efendiniz olarak yer verin” (1. Pet. 3:15). Bunun için Kralımız İsa’nın konumunu ve gücünü düşünebiliriz. w23.09 27-28 p. 6-8

‘Karanlığa özgü verimsiz işlere’ bulaşmamak için mücadele etmeliyiz (Efes. 5:11). Şu bir gerçek ki, bir kişi uygun olmayan şeylere ne kadar çok bakar, dinler ya da bunlar hakkında konuşursa yanlış bir şey yapma ihtimali o kadar fazla olur (Başl. 3:6; Yak. 1:14, 15). Şeytan’ın dünyası bizi kandırmaya çalışıyor. Yehova’nın ahlaksızlık olarak gördüğü şeylerin yanlış olmadığını düşünmemizi istiyor (2. Pet. 2:19). Bu, Şeytan’ın uzun zamandır kullandığı bir taktik. O, insanların kafasını karıştırıp doğruyla yanlışı ayırt edemeyecek hale getiriyor (İşa. 5:20; 2. Kor. 4:4). Birçok film, televizyon programı ve web sitesi Yehova’nın standartlarına ters düşen fikirleri empoze ediyor. Şeytan ahlaksız davranışların ve yaşam tarzının zararsız olduğunu düşünmemizi istiyor (Efes. 5:6). w24.03 22 p. 8-10

İsrailoğulları çölde yolculuk ederken Kutsal Çadırı yanlarında götürüyordu. Yeruşalim’de mabet inşa edilene kadar yaklaşık 500 yıl boyunca bu çadırı kullandılar (Çık. 25:8, 9; Say. 9:22). Halk Yehova’ya yaklaşıp kurban sunmak ve O’na ibadet etmek için Kutsal Çadırda toplanırdı (Çık. 29:43-46). Fakat Kutsal Çadır daha büyük bir şeyi temsil ediyordu. Bu çadır ‘göğe ait şeylerin gölgesiydi’ ve Yehova’nın büyük ruhi mabedini temsil ediyordu. Pavlus bu çadırın, “içinde bulunduğumuz dönem için bir örnek” olduğunu söyledi (İbr. 9:9). Yani İbraniler mektubu yazıldığı sırada büyük ruhi mabet düzenlemesi zaten başlamıştı. Bu mabet MS 29 yılında kuruldu. O yıl İsa vaftiz edildi ve ruhi mabette ‘büyük başkâhinimiz’ olarak hizmet etmeye başladı (İbr. 4:14; Elçi. 10:37, 38). w23.10 25-26 p. 6-7

Zorluklar yaşarken esnek, yani makul olursak Yehova’ya sevinçle hizmet edebiliriz. Özellikle de koşullarımız değiştiğinde ve bir konuda kardeşlerle farklı görüşlere sahip olduğumuzda. Hepimiz makul olmak istiyoruz. Bunun için alçakgönüllülük ve şefkat niteliklerine de ihtiyacımız var. Yehova “kayadır”, çünkü O asla sarsılmaz ve değişmez (Tekr. 32:4). Fakat aynı zamanda makuldür ve her zaman amacını gerçekleştirmenin bir yolunu bulur. Değişen dünya koşulları O’na engel olamaz. Yehova bizi Kendisini yansıtabilecek şekilde yarattı. Bu yüzden biz de değişen koşullara ayak uydurabiliriz. Ayrıca bize, her durumda işimize yarayacak net ilkeler de verdi. Evet Yehova’nın kişiliği ve Kutsal Kitaptaki ilkeler O’nun hem “kaya” hem de makul bir Tanrı olduğunu gösteriyor. w23.07 20 p. 1-3

Yehova, Kutsal Kitapta Kendisini şefkatli bir anneye benzetir (İşa. 66:12, 13). Bebeğiyle sevgiyle ilgilenen bir anneyi hayal edin. Onu rahatlatmak için elinden geleni yapıyor. Biz de zor günlerimizde Yehova’nın bizimle sevgiyle ilgileneceğinden emin olabiliriz. Bir hata yapsak da bizi sevmeye devam eder (Mezm. 103:8). Geçmişte İsrail halkı O’nu tekrar tekrar hayal kırıklığına uğratmıştı. Fakat halkı tövbe ettiğinde Yehova onlara şöyle dedi: “Gözümde değerli ve saygınsın, seni sevdim” (İşa. 43:4, 5). Yehova değişmedi. Bugün de bize böyle güçlü bir sevgi duyuyor. Ciddi hatalar yapsak bile tövbe edip Yehova’ya döndüğümüzde O’nun bizi hâlâ sevdiğini hissederiz. O, “bol bol bağışlar” (İşa. 55:7). Kutsal Kitap bunun sonucunda “Yehova’nın elinden bir ferahlık dönemi” geldiğini söyler (Elçi. 3:19). w24.01 27 p. 4-5

Zorluklar yaşarken Yehova size yardım edebilir. Örneğin bölge ibadetine katılmak için izin istemeniz ya da tüm ibadetlere katılabilmek için patronunuzla konuşup iş programınızda bir ayarlama yapmanız gerekebilir. Böyle durumlar aslında Yehova’nın elini görmek için bir fırsattır. Olaylar hiç beklemediğiniz şekilde gelişebilir. Bunun sonucunda Yehova’ya olan güveniniz hiç olmadığı kadar artacak. Ezra hep alçakgönüllülükle Yehova’dan yardım istedi. O ne zaman sorumlulukları yüzünden kaygılansa Yehova’ya alçakgönüllülükle dua etti (Ezra 8:21-23; 9:3-5). Onun bu tutumunu gören diğer insanlar onu desteklemek ve örnek almak istedi (Ezra 10:1-4). Biz de ekonomik sorunlar ya da ailemizin güvenliği yüzünden kaygılandığımızda Yehova’ya dua edelim ve O’nun bize yardım edeceğine güvenelim. w23.11 18 p. 15-17

Yehova doğru biri sayılmamız için İbrahim’in yaptıklarının aynısını yapmamız gerektiğini söylemez. İmanımızı davranışlarımızla göstermenin birçok yolu vardır. Cemaatimize yeni gelenlere kucak açabilir ve muhtaç durumdaki kardeşlere yardım edebiliriz. Ayrıca ailemize destek olabiliriz. Tüm bunlar bize Yehova’nın onayını kazandırır (Rom. 15:7; 1. Tim. 5:4, 8; 1. Yuhn. 3:18). İmanımızı işlerle göstermenin bir başka önemli yolu ise iyi haberi gayretle duyurmaktır (1. Tim. 4:16). Yehova’nın, vaatlerini gerçekleştireceğine ve bunu en iyi şekilde yapacağına iman ediyoruz. Öyleyse imanımızı davranışlarla göstermeye devam edelim. Böyle yaparsak Yehova’nın bizi doğru biri olarak göreceğine ve bize “dostum” diyeceğine güvenebiliriz. w23.12 2 p. 3; 6 p. 15

Kral Davut ölümüne yakın, Süleyman’a yukarıdaki sözleri söylemişti (1. Kral. 2:1, 3). İsa’nın takipçisi her erkek için bu öğüdü uygulamak çok önemlidir. Bunun için Tanrı’nın kanunlarına itaat etmeyi öğrenmeli ve hayatlarının her alanında Kutsal Kitap ilkelerini uygulamalılar (Luka 2:52). Genç biraderlerimizin olgun Hıristiyanlar olması neden çok önemli? İsa’nın takipçisi bir erkeğin hem ailesinde hem de cemaatinde çok önemli sorumlulukları vardır. Genç biraderlerimiz, sizi gelecekte bekleyen sorumlulukları biliyor olmalısınız. Yehova’ya tamgün hizmet edebilir, hizmet görevlisi ve daha sonra ihtiyar olabilirsiniz. Bunların dışında evlenebilir ve çocuk sahibi olabilirsiniz (Efes. 6:4; 1. Tim. 3:1). Bu hedeflere ulaşmak ve başarılı olmak için önce olgun bir Hıristiyan olmalısınız. w23.12 24 p. 1-2

Yehova değerli koyunlarını ihtiyarlara emanet etti. İhtiyarlar kardeşlerine hizmet etmenin ne büyük bir ayrıcalık olduğunun farkındalar ve “onları gerçekten güdecek çobanlar” olmak için çaba gösteriyorlar (Yer. 23:4; 1. Pet. 5:2). Cemaatimizde böyle biraderler olduğu için çok mutluyuz. İhtiyarlar, Hâkim Gideon’dan birçok şey öğrenebilir (İbr. 6:12). Gideon Tanrı’nın halkını korudu ve onlara çobanlık etti (Hâk. 2:16; 1. Tar. 17:6). Bugün de ihtiyarlar, Gideon gibi çok zor bir dönemde Tanrı’nın halkıyla ilgileniyor (Elçi. 20:28; 2. Tim. 3:1). Gideon haddini bilen, alçakgönüllü, itaatli biriydi. Görevini yerine getirirken tahammül gösterdi. Hem ihtiyarlar hem de biz onun niteliklerini örnek alabiliriz. İhtiyarlara olan takdirimizi artıralım. Böylece bu çalışkan biraderlerimizi desteklemek isteyeceğiz (İbr. 13:17). w23.06 2 p. 1; 3 p. 3