İsa’nın takipçileri olarak hepimiz sıkıntılarla karşılaşmayı bekliyoruz. Elçi Pavlus’u düşünelim. O, Selaniklilere şöyle yazmıştı: “Sıkıntıların kaçınılmaz olduğunu yanınızda bulunduğumuz sırada söylüyorduk ve bildiğiniz gibi böyle de oldu” (1. Sel. 3:4). Korintoslulara da şunu yazmıştı: “Başımıza gelen sıkıntıdan habersiz kalmanızı istemeyiz. . . . . Hayatta kalacağımızı bile sanmıyorduk” (2. Kor. 1:8; 11:23-27). Biz de bugün öyle ya da böyle sıkıntılarla karşılaşıyoruz (2. Tim. 3:12). İsa’yı takip ettiğiniz için arkadaşlarınız ya da akrabalarınız size karşı çok acımasızca davranıyor olabilirler. Ya da her konuda dürüst davrandığınız için iş yerinde bazı zorluklarla karşılaşıyor olabilirsiniz (İbr. 13:18). Ya da ümidinizi başkalarına anlattığınız için yetkililerden muhalefet görüyor olabilirsiniz. Karşılaştığımız sıkıntı ne olursa olsun Pavlus kıvanç duyabileceğimizi söyledi. w23.12 10-11 p. 9-10

Yakup birçok sorunla mücadele etti. Çocukları Şimeon ve Levi hem Yehova’nın ismine hem de ailelerine leke getirdi. Ayrıca çok sevdiği karısı Rahel, ikinci çocuğunu doğururken öldü. Dahası Yakup yaşlandığında şiddetli kıtlık nedeniyle Mısır’a gitmek zorunda kaldı (Başl. 35:16-19; 37:28; 45:9-11, 28). Yakup tüm bunlara rağmen Yehova’ya ve O’nun vaatlerine güvenmeye devam etti. Karşılığında da Yehova, ondan memnun olduğunu gösterdi. Örneğin, ona maddi açıdan bol bol bereket verdi. Ayrıca onu, yıllar önce öldüğünü sandığı oğlu Yusuf’a kavuşturdu. Yakup, Yehova’ya ne büyük bir minnettarlık duymuş olmalı. O, Yehova’yla olan yakın ilişkisi sayesinde zorlukların üstesinden gelebildi (Başl. 30:43; 32:9, 10; 46:28-30). Biz de Yehova’yla yakın ilişkimizi korursak sorunların üstesinden gelebiliriz. w23.04 15 p. 6-7

23. Mezmur’u Davut kaleme almıştır. O, bu ilahide Yehova’nın sevgisine ve desteğine duyduğu güveni ifade etti. Çobanı Yehova’yla arasındaki güçlü bağı tarif etti. Davut Yehova’nın kendisini yönlendirmesine izin verdi ve O’na tamamen güvendi. Yehova’nın onu tüm hayatı boyunca seveceğinden emindi. Peki o nasıl bu kadar emin olabildi? Yehova her zaman Davut’un ihtiyaçlarıyla ilgileniyordu. Davut’un O’nunla yakın bir dostluğu vardı ve kendisini onayladığını biliyordu. Bu nedenle gelecekte başına ne gelirse gelsin Yehova’nın onun ihtiyaçlarıyla ilgileneceğinden emindi. Davut’un Yehova’nın sevgisine olan güveni kaygılarından çok daha ağır basıyordu. Bu nedenle mutluydu ve hayatından memnundu (Mezm. 16:11). w24.01 28-29 p. 12-13