Ә халкыма бу ошый.+

Әмма ахыр килгәч, нәрсә эшләрсез?»

Чөнки мин, шул җирдә яшәүчеләрне җәзалар өчен, кулымны сузармын»,— ди Йәһвә.

13 «Аларның һәрберсе — кечесеннән алып бөегенә кадәр — намуссыз табыш ала.+

Һәрберсе — пәйгамбәрдән алып руханига кадәр алдап йөри.+

14 Алар халкымның ярасын* өстән-өстән генә дәвалап:

„Тынычлык! Тынычлык!“ — дип тора.

Ә тынычлык юк.+

15 Аларга үзләре кылган җирәнгеч эшләре өчен оятмы?

Һич тә оят түгел!

Алар бит хәтта оялуның нәрсә икәнен дә белми!+

Шуңа күрә алар егылганнар арасына егылыр.

Мин аларны җәзалагач, алар абынып егылыр»,— ди Йәһвә.

9 „Шуңа күрә сезгә: „Сез Бабыл патшасына хезмәт итмәячәксез“,— диюче пәйгамбәрләрегезне, күрәзәчеләрегезне, төш күрүчеләрегезне, тылсымчыларыгызны һәм сихерчеләрегезне тыңламагыз.

28 Ләкин аның пәйгамбәрләре аларның эшләрен, күренмәсеннәр өчен, стенаны акбур белән сылагандай яшерә. Алар ялган күренешләр күрә һәм күрәзәлек кылып алдый.+ Алар болай ди: „Аллаһы Тәгалә Йәһвә менә нәрсә ди“, ә Йәһвә аларга үз сүзен җиткермәгән.