ИРМИЯНЕҢ ЕЛАВЫ
א [әлиф]*
1 Кайчандыр кеше тулы шәһәр хәзер ялгыз гына утыра!+
Халыклар арасында кайчандыр күпсанлы булса да, хәзер тол хатын булып калды!+
Өлкәләр өстеннән патшабикә булып утырган хатынны кол итеп эшләргә мәҗбүр итәләр!+
ב [бәт]
2 Ул төнлә үкереп елап утыра,+ яңакларында күз яшьләре кибәргә өлгерми.
Аны яратучыларның берсе дә аны юатмый.+
Бар иптәшләре аңа хыянәт итте,+ аның дошманнарына әверелде.
ג [гимел]
3 Яһүд сөргенгә китте,+ ул бәла-каза кичерә һәм кол булып каты эшли.+
Ул башка халыклар арасында яшәргә мәҗбүр,+ тыныч урын таба алмый йөри.
Бәла-казасы вакытында бар эзәрлекләүчеләре аны куып җитте.
ד [дәлит]
4 Сионга алып баручы юллар көенә, чөнки беркем дә бәйрәмгә килми.+
Аның бар капкалары җимерек,+ руханилары көрсенеп йөри.
Гыйффәтле кызлары* кайгыра, үзе ачы газаплар кичерә.
ה [хе]
5 Аңа каршы торучылар аңа хуҗа булды. Дошманнары борчылусыз яши.+
Чөнки Йәһвә аңа күпсанлы җинаятьләре аркасында кайгы китерде.+
Дошманнар аның балаларын әсирлеккә алып китте.+
ו [вав]
6 Сио́н* бар мәһабәтлегеннән мәхрүм калды.+
Аның мирзалары, көтүлек тапмаган боланнар сыман,
Куып баручылары алдында алҗып баралар.
ז [зәйин]
7 Иерусалим бәла-каза кичергән көннәрендә һәм кешеләр йортсыз яшәгәндә,
Үзенең элек булган бар кыйммәтле әйберләрен исенә төшерә.+
Халкы дошман кулына эләккәч, ә үзе ярдәмчесез калгач,+
ח [хет]
8 Иерусалим бик зур гөнаһ кылды.+
Менә ни өчен ул җирәнгеч нәрсәгә әверелде.
Аны ихтирам итүчеләр хәзер аның белән үзләрен чирканыч нәрсә белән тоткандай тоталар, чөнки аның шәрә тәнен күрделәр.+
Ул үзе ыңгыраша, оятыннан читкә борыла.+
ט [тет]
9 Аның нәҗеслеге итәкләрендә.
Ул үз киләчәге турында уйлап та бирмәде.+
Барып төшүе хәтәр булды. Аны юатучы юк.
И Йәһвә, бәла-казама күз сал, дошманым эреләнеп йөри бит.+
י [йод]
10 Дошман аның бар байлыкларына кулын сузды.+
Син халыкларга үз халкың белән бергә җыелырга рөхсәт итмәсәң дә,
Иерусалим аларның үз изге урынына керүләрен күрде.+
כ [каф]
11 Бар халкы ыңгыраша, икмәк эзли.+
Үлмәс өчен, үзенең кыйммәтле әйберләрен ризыкка алмаштырган.
И Йәһвә, кара. Юньсез хатынга* охшаш булып киткәнмен бит!
ל [ләмид]
12 Юл буйлап үтеп баручылар, әллә сезнең барыгызга да барыберме?
Карагыз, күрегез!
Йәһвә үзенең ялкынлы ачу көнендә мине кичерергә мәҗбүр иткән авыртуны
Берәр кемнең кичергәне бармы?+
מ [мем]
13 Ул югарыдан сөякләремә ут җибәрде,+ һәрберсен буйсындыра.
Аякларым өчен ятьмә җәйде, кире кайтырга мәҗбүр итте.
Ул мине ташлап калдырылган хатынга әйләндерде.
Көннәр буе авырыйм.
נ [нун]
14 Ул җинаятьләремне йөк аскандай муеныма бәйләгән, аларны үз кулы белән бәйләп куйган.
Алар муеныма салынган, мин хәлдән тайдым.
Йәһвә мине үзем каршы тора алмаган кешеләр кулына бирде.+
ס [сәмих]
15 Йәһвә бар гайрәтле кешеләремне алып китте,+
Яшь кешеләремне тар-мар итәр өчен, миңа каршы халык төркемен җыйды.+
Йәһвә Яһүднең гыйффәтле кызын йөзем изгечтә изде.+
ע [әйин]
16 Шуның өчен мин үкереп елыйм да,+ күзләремнән яшьләр ага.
Мине юата алган я җанымны яңартып җибәрә алган кешеләр миннән ерак.
Улларым тар-мар ителгән, чөнки дошман җиңеп чыкты.
פ [пе]
17 Сион үз кулларын суза,+ ә аны юатучы һичкем юк.
Йәһвә Ягъкубның тирә-ягындагы бар кешеләргә аның дошманы булып эш итәргә әмер бирде.+
Иерусалим алар өчен чирканыч нәрсәгә әйләнде.+
צ [тсаде]
18 Йәһвә гадел эш итте,+ чөнки мин аның әмерләрен үтәмәдем.+
Бар халыклар, тыңлагыз һәм кичергән авыртуымны күрегез.
Гыйффәтле кызларым* һәм яшь кешеләрем әсирлеккә китте.+
ק [коф]
19 Мин үземне яратучыларга дәштем, ләкин алар миңа хыянәт итте.+
Үлмәс өчен ризык эзләгәндә,+
Шәһәрдәге руханиларым һәм өлкәннәрем һәлак булды.
ר [реш]
20 Кара, и Йәһвә, чөнки мин зур газап кичерәм.
Эчем* борчыла.
Күкрәгемдә йөрәгем кысыла, чөнки фетнәчел булмаган урыным юк.+
Тышта кылыч һәлак итә,+
Өйдә дә үлем сагалап тора.
ש [шин]
21 Кешеләр көрсенүемне ишетте, ә юатучы һичкем юк.
Бар дошманнарым бәла-казам турында ишетте.
Син аны башыма төшердең, шуңа күрә алар шатланып йөри дә.+
Бер көнне син аларга үзең эшләргә вәгъдә иткәнне эшләрсең.+ Ул көн килер, һәм алар минем кебек булыр.+
ת [тау]
22 Аларның бөтен яманлыгына игътибар итсәң иде. Бар җинаятьләрем өчен мине каты җәзалаган кебек,
Аларны да каты җәзала.+
Көрсенүләрем хисапсыз күп, йөрәгем сызлый.
א [әлиф]
2 Йәһвә кыз Сионны ачу болыты белән каплады!
Исраилнең матурлыгын күктән җиргә ыргытты.+
Үзенең ачу көнендә ул үз аяк астын+ исенә төшермәде.
ב [бәт]
2 Йәһвә Ягъкубның бар яшәү урыннарын йотты, аларны һич тә кызганмады.
Үз ярсуында ул кыз Яһүднең бар ныгытмаларын тар-мар итте.+
Ул патшалыкны+ һәм аның мирзаларын+ хурлыкка калдырып, җиргә чаклы бөгеп төшерде.
ג [гимел]
3 Үзенең ялкынлы ачуында ул Исраилнең бар көчен* юк итте,
Дошманнар якынлашып килгәндә, безгә ярдәм итмәде,+
Ягъкубка чыккан ачуы бар нәрсәне йотучы ут сыман ялкынланып торды.+
ד [дәлит]
4 Ул үз җәясен дошман кебек киерде, каршы килүче сыман уң кулын һөҗүмгә әзер тотты.+
Күзләребез өчен кадерле һәркемне үтереп торды.+
Кыз Сионның чатырына+ уттай ялкынланып торган үз ярсуын яудырды.+
ה [хе]
Аның бар манараларын йотты,
Бар ныгытмаларын җимереп төшерде.
Яһүд кызын кайгыга батыра, бертуктаусыз еларга мәҗбүр итә.
ו [вав]
6 Ул үз куышын бакчадагы куышны җимергәндәй җимереп төшерде.+
Үз бәйрәмен бетерде.+
Йәһвә Сионны бәйрәм белән Шимбә көнне онытырга мәҗбүр итте.
Көчле ачуы чыгып, ул патша белән руханины кире кага.+
ז [зәйин]
Ул Сион ныгытмаларының стеналарын дошман кулына тапшырды.+
Алар Йәһвә йортында бәйрәм вакытындагы кебек кычкырды.+
ח [хет]
8 Йәһвә кыз Сионның стеналарын җимерергә булды.+
Үлчәү бавын сузды.+
Кулын читкә бормады һәм җимерде.
Ул камау валы белән стенаны кайгыга батырды.
Алар бергәләп хәлсез калды.
ט [тет]
9 Аның капкалары җиргә иңгән.+
Ул аның бикләрен җимерде һәм сындырды.
Аның патшасы һәм мирзалары халыклар арасында йөри.+
Канун* үтәлми, хәтта пәйгамбәрләре дә Йәһвәдән күренешләр алмый.+
י [йод]
10 Кыз Сионның өлкәннәре җирдә дәшмичә утыра.+
Алар, матәм киеме киеп, башларына тузан сибә.+
Иерусалимның гыйффәтле кызлары үз башларын җиргә игән.
כ [каф]
11 Яшьләр түгә-түгә күзләрем алҗып бетте.+
Эчем борчыла.*
Минем халкым — кызым* бәреп төшерелгән,+ балалар белән сабыйлар шәһәрнең мәйданнарында аңсыз ята,+
Шуңа күрә бавырым җиргә агып төшә.
ל [ләмид]
12 Алар үз әниләреннән: «Икмәк белән шәраб кайда?» — дип сорый,+
Яраланган кеше сыман шәһәр мәйданнарында аңсыз ята,
Җаннары әниләренең кулларында сүрелә.
מ [мем]
13 Мин шаһитлек итеп нәрсә кулланыйм?
И кызым Иерусалим, сине кемгә охшатыйм?
И гыйффәтле кызым Сион, сине юатыр өчен, нәрсә белән сине чагыштырыйм?
Яраң диңгездәй зур.+ Сине кем савыктыра алыр?+
נ [нун]
14 Пәйгамбәрләреңнең үзеңә сөйләгән күренешләре ялган һәм буш иде,+
Алар гөнаһыңны фаш итмәде һәм шулай итеп сине әсирлеккә төшүдән сакламады,+
Алар ялган һәм сине юлдан яздыручы күренешләр күрде.+
ס [сәмих]
15 Юл буйлап үтеп баручы һәркем сине күргәч, мыскыллап кул чаба.+
Алар гаҗәпләнеп сызгырып куя,+ кыз Иерусалимга карап башларын чайкый һәм болай ди:
«„Матурлыгы камил, бөтен җирнең шатлыгы“,— дип шушы шәһәр турында әйтәләр идемени?»+
פ [пе]
16 Сине күреп, бар дошманнарың авызларын ачты.
Алар сызгырып куйды һәм тешләрен шыкырдатып:
«Без аны йоттык.+
Нәкъ шушы көнне без көттек!+ Ул килде! Без аны күрдек!»+ — ди.
ע [әйин]
Ул тар-мар итте, һич тә кызганмады.+
Ул дошманга сине җиңеп, шатланырга рөхсәт итте, дошманнарыңның көчен* югарылады.
צ [тсаде]
18 Кешеләрнең йөрәкләре Йәһвәгә ялвара, и кыз Сионның стенасы.
Күз яшьләре көне-төне ташкындай агып торсын.
Үзеңә дә, күзләреңә дә ял бирмә.
ק [коф]
19 Күтәрел! Төнлә, иртәнге сәгатьләрдә үкереп ела.
Йәһвә йөзе алдында күңелеңне су түккәндәй бушат.
Ачлыктан һәр урам почмагында аңсыз ятучы
Үз балаларыңның җаннары өчен үтенеп аңа таба кулларыңны суз.+
ר [реш]
20 И Йәһвә, каты җәзаңа дучар булган халкыңа күз сал һәм кара.
Хатын-кызлар үз токымнарын, үзләре тудырган таза сабыйларын ашарга тиешмени?+
Руханилар белән пәйгамбәрләр Йәһвәнең изге урынында үтерелергә тиешмени?+
ש [шин]
21 Малайлар белән картларның гәүдәләре урамнарда җирдә ята.+
Гыйффәтле кызларым* белән егетләрем кылычтан һәлак булды.+
Син аларны ачу көнеңдә үтердең, суйдың, һич тә кызганмадың.+
ת [тау]
22 Син бар яклардан дәһшәтләрне бәйрәмгә җыйгандай+ җыясың.
Йәһвәнең ярсу көнендә беркем дә кача алмас һәм беркем дә исән калмас.+
Тудырып* тәрбияләгән балаларымны дошманым юк итте.+
א [әлиф]
3 Мин — аның ярсу таягыннан кайгы-хәсрәт күргән кеше.
2 Ул мине куып чыгарды һәм яктылыкта түгел, ә караңгылыкта йөрергә мәҗбүр итә.+
3 Көнозын ул миңа каршы үз кулын күтәрә.+
ב [бәт]
4 Ул тәнемне хәлсез калдырды, минем тиремне ертып ташлады,
Сөякләремне сындырды.
5 Ул мине камап алды, зәһәр агу белән,+ михнәт белән уратып алды.
6 Ул мине күптән үлгән кешене сыман караңгы урыннарда яшәргә мәҗбүр итте.
ג [гимел]
7 Мине стена белән уратып алды, шуңа күрә кача алмыйм.
Миңа авыр бакыр богаулар салды.+
8 Мин өметсезлеккә бирелеп, ярдәм сорап ялварганда, ул догамны кире кага.*+
ד [дәлит]
10 Аю сыман мине сагалап тора, арыслан шикелле яшерен урыннан һөҗүм итәргә тора.+
12 Ул җәясен киергән, үз укларын миңа төзи.
ה [хе]
13 Ул ук савытыннан уклар* алып, бөерләремә чәнчеде.
14 Бар халыклар алдында көлкегә калдым, мине мәсхәрә итеп көне буе минем турында җырлар җырлыйлар.
15 Ул мине ачы кайгы белән тутырды, әрем эчертте.+
ו [вав]
17 Син җанымны тынычлыктан мәхрүм иттең, яхшылыкның нәрсә икәнен оныттым.
18 Шуңа күрә мин: «Даным очты, Йәһвәгә өмет чаткысы сүнде»,— дип әйтәм.
ז [зәйин]
19 Кайгы-хәсрәтемне һәм йортсыз йөрүемне,+ әрем белән зәһәр агуны исеңә төшер.+
20 Җаның, һичшиксез, искә төшерер һәм минем өстемә иелер.+
21 Мин моны үз күңелемдә искә төшерәм, шуңа күрә мин сине сабырлык белән көтәрмен.+
ח [хет]
23 Аның шәфкате һәр иртә яңарып тора.+ Синең тугрылыгың мул.+
24 Җаным болай ди: «Йәһвә — минем өлешем,+ шуңа күрә мин аны сабырлык белән көтәрмен».+
ט [тет]
25 Аллаһыга өметләнүче, аны эзләп торучы җанга+ карата Йәһвә игелекле.+
26 Йәһвә бирәчәк коткаруны+ дәшмичә* көтү — яхшы нәрсә.+
27 Кеше яшьлек чагында үз камытын киеп йөрсә, бу яхшы нәрсә.+
י [йод]
28 Аллаһы аңа бу камытны кидергәндә, ул ялгыз, дәшмичә утырсын.+
29 Ул тулысынча буйсынсын һәм йөзен туфракка батырсын,+ бәлки, өмет калгандыр әле.+
30 Сугучы кешегә үз яңагын куйсын, мәсхәрәләүне тулысынча татысын.
כ [каф]
31 Йәһвә бит безне озакка кире какмас.+
32 Ул кайгы китерсә дә, үзенең тугры мәхәббәте аркасында шәфкать тә күрсәтер.+
33 Аның күңелендә бит адәм балаларына бәла-каза я кайгы китерү теләге юк.+
ל [ләмид]
34 Җир йөзендәге бар төрмәләрдә утыручылар тапталганда,+
35 Кеше Аллаһы Тәгалә алдында гаделлектән мәхрүм ителгәндә,+
36 Кешенең хөкем эше каралганда, гаделсезлекнең хөкем сөрүенә Йәһвә түзеп тормый.
מ [мем]
37 Йәһвә үтәргә әмер бирмәсә, кем әйтеп тә, үз сүзен үти алыр?
38 Аллаһы Тәгалә авызыннан
Берьюлы яхшы нәрсә белән начар нәрсә чыкмый.
39 Ник кеше үз гөнаһының нәтиҗәләреннән зарлана?+
נ [нун]
40 Үз юлларыбызны тикшерик һәм аларны күзәтеп торыйк,+ Йәһвәгә кайтыйк.+
41 Кулларыбызны күкләрдәге Аллаһыга таба күтәреп, ихлас күңелдән болай дип әйтик:+
42 «Без җинаять кылдык һәм сиңа каршы фетнә күтәрдек.+ Син безне кичермәдең.+
ס [сәмих]
43 Син үзеңә якынлашу юлын ачуың белән капладың.+
Син безне эзәрлекләдең һәм үтердең, һич тә кызганмадың.+
44 Син үзеңне болыт белән капладың, шуңа күрә догабыз сиңа барып җитә алмый.+
45 Син безне халыклар арасында чүп-чар һәм калдык-постык иттең».
פ [пе]
46 Бар дошманнарыбыз безне йотар өчен авызларын ачты.+
47 Безнең өлешебез — дәһшәт һәм тозаклар,+ бушлык һәм яралар.+
48 Халкымның ярасы аркасында күзләремнән яшьләр ташкын булып агып чыга.+
ע [әйин]
49 Күзләрем бертуктаусыз, ял итмичә елый.+
50 Йәһвә күктән карап күргәнче, бу хәл үзгәрмәс.+
51 Шәһәремнең бар кызларын күреп, җаным өзгәләнә.+
צ [тсаде]
52 Сәбәп булмаса да, дошманнарым мине кошны аулагандай аулады.
53 Алар чокырда тормышымны харап итте, миңа ташлар атып торды.
54 Сулар баш очымнан да югарырак күтәрелде, һәм мин: «Беттем, харап булдым!» — дидем.
ק [коф]
55 И Йәһвә, чокыр тирәнлекләреннән мин исемеңне чакырдым.+
56 Тавышымны ишет, мин ярдәм һәм коткару сорап ялварганда, колакларыңны томалама.
57 Мин сиңа ялварган көнне, син миңа якынлаштың һәм: «Курыкма»,— дидең.
ר [реш]
58 Син мине судта* якладың, и Йәһвә, тормышымны йолып алдың.+
59 И Йәһвә, син миңа явызлык кылуларын күреп тордың. Зинһар, миңа гаделлек күрсәт.+
60 Син аларның үч алуларын, миңа каршы корган бар явыз ниятләрен күрдең.
ש [син] яки [шин]
61 И Йәһвә, син аларның миннән мыскыллап көлүләрен, миңа каршы корган бар явыз ниятләрен,+
62 Миңа каршы килүчеләрнең сүзләрен һәм көнозын пышылдашып йөргәннәрен ишеттең.
63 Аларга күз сал. Утырганда да, басып торганда да алар җырлар җырлап миннән мыскыллап көлә!
ת [тау]
64 И Йәһвә, син аларга эшләренә карап кайтарырсың.
65 Син аларга каты күңелле булырга рөхсәт итеп, аларны каһәрләрсең.
66 Йәһвә, ачуың чыгып, син аларны эзәрлекләрсең һәм күкләр астыннан юк итәрсең.
א [әлиф]
4 Ялтырый торган алтынның, саф алтынның ялтыравыгы беткән!+
Изге ташлар+ һәр урам почмагында таралып ята!+
ב [бәт]
2 Ә чистартылган алтынга тиң булган Сионның кадерле уллары
Чүлмәкче куллары ясаган балчык савытларга тиң булып китте!
ג [гимел]
3 Хәтта шакаллар үз балаларын имчәк биреп имезә,
Ә кызым — халкым чүлдәге тәвә кошыдай+ мәрхәмәтсез булып китте.+
ד [дәлит]
4 Сусау аркасында сабыйның теле аңкавына ябыша.
Балалар икмәк сорый,+ ләкин аларга беркем дә бирми.+
ה [хе]
5 Тәмле ризык ашарга ияләшкән кешеләр урамнарда ачтан үлеп* ята.+
Җете кызыл төсле киемнәр киеп үскән кешеләр+ көл өемнәрен кочаклап ята.
ו [вав]
6 Сәдү́м үз гөнаһы өчен бер мизгелдә җимерелгән булган, аңа ярдәм кулы һичкем сузмаган.+
Ә кызымның — халкымның җәзасы* Сәдүм җәзасыннан да катырак.+
ז [зәйин]
7 Сионның нәзирләре+ кардан да чистарак, сөттән дә аграк иде,
Алсулыклары мәрҗәннәрдән дә матуррак иде, үзләре сапфирдай ялтырап тора иде.
ח [хет]
8 Ә хәзер аларның тышкы кыяфәте корымнан да карарак.
Аларны урамнарда танымыйлар.
Сөякләрендәге тиреләре җыерылды,+ коры агачка охшаш булып калды.
ט [тет]
9 Кылычтан һәлак булганнарга ачлыктан үлгәннәргә караганда яхшырак,+
Чөнки ачлыктан үлгәннәр кырдагы ризык җитмәгәнгә кылыч белән чәнчелгән кешедәй кибә.
י [йод]
10 Кызганучан булган хатын-кызлар үз куллары белән үз балаларын пешерде.+
Кызымның — халкымның һәлакәте вакытында балалар ризык булып китте.+
כ [каф]
Ул Сионга ут төртә, һәм шул ут Сионның нигезләрен йота.+
ל [ләмид]
12 Җирдәге патшалар һәм уңдырышлы җирдә бар яшәүчеләр
Иерусалим капкалары аша дошманның һәм каршы килүчеләрнең керәчәгенә ышанмаган иде.+
מ [мем]
13 Бу хәл шәһәр пәйгамбәрләренең гөнаһлары һәм руханиларының җинаятьләре аркасында булды,+
Алар анда тәкъва кешеләрнең канын койды.+
נ [нун]
14 Алар сукыр кешедәй урамнарда адашып йөрде,+
Үзләрен кан белән нәҗесләде,+
Шуңа күрә киемнәренә һичкем кагыла алмый.
ס [сәмих]
15 Кешеләр аларга: «Китегез моннан! Нәҗесләр! Китегез моннан! Китегез моннан! Безгә кагылмагыз!» — дип кычкыралар.
Пәйгамбәрләр белән руханилар йортсыз калды һәм адашып йөри.
Төрле халык кешеләре: «Алар безнең белән монда яши алмый»*,— диде.+
פ [пе]
Ул аларга илтифат белән бүтән карамас.
Кешеләр руханиларга ихтирам күрсәтмәс,+ өлкәннәргә карата илтифатлы булмас.+
ע [әйин]
17 Без юкка гына ярдәм эзләгәнгә, күзләребез талып бетте.+
Без үзебезне коткара алмаган халыкка карап тордык һәм ярдәмне аннан эзләдек.+
צ [тсаде]
18 Алар безне һәр урында аулап йөрде,+ шуңа күрә шәһәр мәйданында йөри алмадык.
Ахырыбыз якынлашты, гомеребез тәмамланды, чөнки ахырыбыз килде.
ק [коф]
19 Эзәрлекләүчеләребез күктәге бөркетләрдән дә җитезрәк иде.+
Алар безне тауларда куа барды, безне чүлдә сагалап торды.
ר [реш]
20 Йәһвәнең майланган заты+ — борын тишекләребездәге сулыш — кулга алынып, аларның зур чокырларына ыргытылган.+
Аның турында без болай дия идек: «Аның күләгәсендә без халыклар арасында яшәрбез».
ש [син]
21 Сөен һәм куан, и Ус җирендә яшәүче Эдо́м кызы.+
Ләкин сиңа да касә тапшырылыр.+ Син исерерсең, һәм шәрәлегең ачылыр.+
ת [тау]
22 И кыз Сио́н, гөнаһың өчен җәза тәмамланды.
Ул сине кабат сөргенгә алып китмәс.+
Ә синең гөнаһыңа, и Эдом кызы, Аллаһы игътибар итәр.
Ул гөнаһларыңны ачыклар.+
5 И Йәһвә, башыбызга нинди бәла төшкәнен исеңә төшер.
Күз сал һәм хурлыгыбызга игътибар ит.+
2 Мирасыбыз — чит кешеләргә, йортларыбыз чит ил кешеләренә бирелгән.+
3 Без әтиләре булмаган ятимнәр булып калдык. Әниләребез тол хатыннарга охшаш.+
4 Без суыбызны эчәр өчен түләргә тиеш,+ безгә утыннарыбызны сатып алырга туры килә.
5 Эзәрлекләүчеләр безне менә-менә тотар.
Без алҗып беттек, ләкин безгә ял итәргә бирмиләр.+
6 Җитәрлек икмәк булсын өчен без Мисыр+ белән Ассириягә+ таяндык.
7 Гөнаһ кылган ата-бабаларыбыз инде юк, ә алар кылган гөнаһларның нәтиҗәләрен без татып яшәргә тиеш.
8 Өстебездән хезмәтчеләр идарә итә. Аларның кулларыннан безне беркем дә тартып ала алмый.
9 Чүлдә безгә кылыч янаганга, без икмәгебез булсын дип җаныбызны куркыныч астына куябыз.+
10 Каты ачлыктан тәнебезнең тиресе мич сыман кызды.+
11 Алар Сионда — хатын-кызларны, Яһүд шәһәрләрендә гыйффәтле кызларны кимсетте.*+
12 Мирзаларны кулларыннан асып куйдылар.+ Өлкәннәрне ихтирам итмәделәр.+
13 Яшь кешеләр кул тегермәне күтәреп йөри, малайлар авыр утын күтәреп барганда абына.
14 Өлкәннәр шәһәр капкалары янында утырмый.+ Яшь кешеләр үз көйләрен уйнамый.+
15 Йөрәгебез инде шатланмый, биюләребезне кайгы алмаштырды.+
16 Башыбыздагы таҗ барып төште. Кайгы безгә, чөнки без гөнаһ кылдык!
18 Без андый хәлгә ташландык хәлдә ятучы Сио́н тавы аркасында калдык.+ Хәзер анда төлкеләр йөри.
19 Ә син, и Йәһвә, тәхетеңдә мәңге утырырсың.
Синең тәхетең буыннан-буынга торыр.+
20 Ни өчен соң син безне мәңгегә оныттың һәм озакка ташлап калдырдың?+
21 Безне үзеңә кире кайтар, и Йәһвә, без ашыгып сиңа кайтырбыз.+
Барысы да элеккечә булсын.+
22 Ләкин син безне бөтенләй кире кактың.
Син әле дә безгә каты ачуланып торасың.+
1—4 нче бүлекләр — кайгылы җырлар. Алар евр. әлифбасы тәртибендә, ягъни акростих формасында язылган.
Яки «Яшь хатын-кызлары».
Сүзгә-сүз «Кыз Сион».
Яки «төшүенә сөенде».
Бу — Иерусалимга кагылышлы гәүдәләнеш.
Яки «Яшь хатын-кызларым».
Сүзгә-сүз «Эчәкләрем».
Сүзгә-сүз «һәр мөгезен».
Мәзбәх — корбан китерү өчен махсус корылма. Сүзлекне к.
Яки «Күрсәтмә».
Сүзгә-сүз «Эчәкләрем борчыла».
Шигъри гәүдәләнеш. Бәлки, жәлләү я кызгану хисен белдерә.
Сүзгә-сүз «мөгезен».
Яки «Яшь хатын-кызларым».
Яки «Таза килеш тудырып».
Яки «догама киртә куя, аны үткәрми».
Я, бәлки, «булдыксыз итте».
Сүзгә-сүз «угыллар».
Яки «сабырлык белән».
Яки «җанымның суд эшләрен».
Сүзгә-сүз «ялгыз».
Сүзгә-сүз «гөнаһы».
Яки «чит ил кешесе булып яши алмый».
Яки «көчләде».