Рәхәб шымчыларны яшерә

Исраи́л шымчылары Әрихә́ шәһәренә килгәч, алар Рәхә́б исемле бер хатын-кызның йортында тукталган. Әрихә́ патшасы моның турында белеп алган һәм Рәхәбне́ң йортына гаскәриләрен җибәргән. Рәхә́б ике шымчыны түбәгә алып менеп, шунда яшергән, ә гаскәриләргә: «Алар китте инде»,— дип әйткән. Ул шымчыларга болай дигән: «Мин беләм, Йәһвә сезнең яклы һәм сез бу җирне яулап алачаксыз. Шуңа күрә мин сезгә булышырмын. Минем гаиләмне саклап калырсыз дип вәгъдә итегез».

Шымчылар Рәхәбкә́: «Без сиңа вәгъдә итәбез, синең йортыңда беркем дә зыян күрмәс,— дигәннәр һәм болай дип өстәгәннәр: — Тәрәзәңә кызыл бауны бәйләп куй. Шулчак гаиләң котылып калыр».

Рәхә́б шымчыларны тәрәзәдән бау белән төшергән. Алар, тауларга барып, шунда өч көн качып утырган, ә аннан соң Йошуа́ янына кайткан. Үрдү́н елгасын кичкәч, исраиллелә́р ул җирне яулап алуга әзерләнә башлаган. Әрихә́ яулап алынган шәһәрләрнең беренчесе булган. Йәһвә аларга алты көн дәвамында көненә бер тапкыр шәһәрне әйләнеп чыгарга кушкан. Җиденче көнне исә алар шәһәрне җиде тапкыр әйләнеп чыккан. Аннан соң руханилар быргы кычкырткан, ә гаскәриләр каты кычкыра башлаган. Шунда шәһәр стеналары җимерелеп төшкән! Әмма стенадагы Рәхәбне́ң йорты зыян күрмәгән. Йәһвәгә ышанганга, Рәхә́б үз гаиләсе белән бергә котылып калган.