Течлиқ йеңи дуния. У боламду?
Мошу буклеттики рәсимгә қариғанда, сиздә қандақ сезимлар пәйда болиду? Сизниң көңлиңиз мошу сүрәттики бәхитни, течлиқ билән паравәнликни халамду? Әлвәттә, халайду. Бирақ бир вақитта мошундақ турмушниң йәр йүзидә болидиғанлиғиға ишинишкә боламду?
Көпинчә адәмләрниң пикричә, буниңға ишиниш мүмкин әмәс. Бүгүнки һаят һәқиқитини ейтсақ у урушлар, җинайәт, ачарчилиқ, ағриқ-силақлар һәм қерилиқ. Бу яманлиқларниң һәммиси әмәс. Бирақ үмүткә асас бар. Муқәддәс китапта: “Йеңи асман билән йеңи йәрни яритимән, буруңқилар әнди әскиму һәм жүрәккиму кәлмәйду”,— дәп алдин-ала ейтилған (Йәшая 65:17).
Муқәддәс язмилар бойичә, бу “йеңи асман” вә “йеңи йәр” — у биз көрүватқан асман яки биз жүриватқан йәр әмәс. Бу асман билән йәр мукәммәл һәм язмилар уларниң мәңгү қалидиғанлиғини көрситиду (Зәбур 88:37, 38; 103:5). “Йеңи йәр” — бу келәчәктә йәрдә яшайдиған адил адәмләрдин қурулған йеңи җәмийәт, әнди “йеңи асман” болса — у йеңи җәмийәткә һөкүмдарлиқ қилидиған мүкәммәл асман Падишалиғи, яки һөкүмәт. Бирақ шу “йеңи йәрниң” яки әҗайип йеңи дунияниң пәйда болушиға ишиниш асаси барму?
Йәр үчүн мошундақ гөзәл шарайитларниң яритилиши Худаниң йәргә нисбәтән дәсләпки нийәтлириниң бири болғанлиғини әскә елиң. Худа биринчи әр-аялни Ерәң беғиға, җәннәткә орунлаштурди вә уларға әҗайип тапшуруқ бәрди: “Пәрзәнт көрүп көпийиңлар, йәрни толтуруп, уни егиләңлар” (Яритилиш 1:28). Һә, Худаниң адәмләр тоғрисида болған нийити шуниңдин ибарәтки, инсан җүпиниң пәрзәнтлири болуп, җәннәтни йәр йүзигә кәңәйтиши лазим еди. Кейинирәк дәсләпки адәмләр Худаниң сөзигә кирмәй, өзлириниң мәңгү һаятқа лайиқ әмәслигини дәлиллисиму, амма Худаниң уларға болған нийити өзгәргини йоқ. У мәхсәт йеңи заманда әмәлгә ешиши гумансиз! (Йәшая 55:11).
Язмилар бойичә, вәдиләнгән Мәсиһла Худа сайлиған Падиша ретидә хизмәт қилип, йеңи заманни башқуриду (Зәбур 2:2, 6—9; Дәнийәл 7:13, 14). Мәсиһ йәрни барлиқ зулумдин қутулдуриду, шу чағда Зәбурдә ейтқандәк: “Адил адәмләр йәрни егиләйду, һәм улар йәрдә мәңгү яшайду” дегән пәйғәмбәрлик орунлиниду (Зәбур 36:29).
Худаниң йеңи дуниясидики һаят
Мәсиһниң һөкүмранлиғи Худаниң хәлқи үчүн Униң дәсләпки нийити бойичә йәрдики хурсән болидиған тәңдиши йоқ бәрикәтләрни елип келиду. Өчмәнлик билән хурапатлар өтмүштә халиду, нәтиҗидә барлиқ адәмләр бир-биригә һәқиқий достлардин болиду. Муқәддәс китапта Худа: “урушни пүтүнләй йәр йүзидин йоқ қилимән”,— дәп вәдә бериватиду. “Хәлиқ хәлиққә қилич көтәрмәйду вә урушушни һеч ким башқа үгәнмәйду” (Зәбур 45:10; Йәшая 2:4).
Ахирида пүткүл дуния йүзи, Ерән баққа охшаш, әҗайип җәннәткә айлиниду. Язмиларда ейтилған: “Чөл-баяван, қуруп кәткән йәрләр шатлиниду, һәч ким яшимиған җайлар бәк хошал болиду вә нарцисс гүлдәк ечилиду... чүнки чөлдә вә далаларда еқим сулар етилип чиқиду. Һәм сәрап сулар һақиқий көлләргә вә сусирап кәткән йәр су мәнбәлиригә айлиниду” (Йәшая 35:1, 6, 7).
Җәннәт йеридә адәмләрниң бәхитлик болушқа һәммә асаслири болиду. Улар ғизаниң йетишмәслигидин һеч қачан ач қалмайду. “Нан йәрдә мол болиду”,— дәп Муқәддәс китапта ейтилиду (Зәбур 66:7; 71:16). Һәммиси өз әмгигиниң һалавитини көриду, чүнки бизниң Яратқучимиз вәдә бәргәндәк: “үзүмзарлиқларни олтарғузуп, үниң мевисини йәйду”, “башқа бирси йесун дәп өсүмлүкләрни тикмәйду” (Йәшая 65:21, 22).
Худаниң йеңи дуниясида адәмләр көп пәтирлик тар өйләрдә яки гәмиләрдә өмүр сүрмәйду, чүнки Худа: “Улар өйләрни салиду вә уларда яшайду. Башқиси яшисун дәп өй салмайду”,— дәп ишәндүриду. Язмиларда мундақму вәдә берилиду: “Бекардин әмгәк қилмайду” (Йәшая 65:21—23).
Барғансири Худаниң Падишалиғи һәтта Ерәм беғидикидәк җан-җаниварларниң арисида вә адәмләр билән җаниварлар арисида болған течлиқ алақилирини әксигә кәлтүриду. Муқәддәс Китапта: “Бөрә билән оғилақ бир яшайду, илпиз билән қозичақ биллә ятиду, мозай билән яш шир вә өкүз биллә жүриду, уларни кичик бала йетиләйду”,— дәп ейтилған (Йәшая 11:6—9; Һосийә 2:18).
Көз алдиңизға кәлтүрип беқиңа: җәннәт йеридә адәмләр кесәлләрдин һәм аҗизлиқтин қутулиду! Худа Сөзи бизни ишәндүриду: «Һеч бир турғун: “мән ағриқ”,— дәп ейтмайду» (Йәшая 33:24). Худа Сөзи шундақла: “Өлүм мәңгүгә жутулиду”,— дәп вәдә бериду (Йәшая 25:8).
Сиз буниңға қандақ қилип йетәләйсиз
Раст, бу үмүт әҗайип, лекин буни орунланмайдиған армандәк саниғин болмайду, чүнки Худа өзиниң вәдилирини һәр дайим әмәлгә ашуриду (Йәшая 46:9, 10). Бирақ келәчәктә йәрдә болидиған җәннәттә мәңгү яшаш үчүн, биз Худаниң бәлгүлүк тәләплиригә лайиқ болушимиз керәк. Қандақ тәләпләргә?
Бу тәләпләрниң бир мунчилирини Танахтин тепишқа болиду, көпчилик уни “Кона Әһит” дәп атайду. Шу тәләпләр Христиан Грек Язмилирида тәстиқләнгән, уларда Мәсиһ тоғрисида тәпсилатлар ечилған. Көпчиликкә “Йеңи Әһит” дәп тонулған кейинирәк йәзилған бу әмгәк Танахтәкла Худаниң муқәддәс роһи арқилиқ йезилған. Бу икки әмгәк Муқәддәс Язмилири яки Библия дәп атилиду. Уларда: “Худа адәмләрниң һәр қандақ көз йешини сүртиду вә әнди өлүмму болмайду, қайғу-һәсрәт жиға-зерә, ағриқму әнди болмайду. Улар өтмүштә қалиду”, дегән әҗайип вәдә бар (Вәһийләр 21:4; шундақла Һосийә 13:14 қара).
Мошу буклетни нәшир қилған Йәһвә Гувачилири һазирқи христиан вә еврей динлириға ятмисиму, улар Худаниң ирадисини билишкә мошу Муқәддәс Язмилирини ялғуз вә ениқ асас сүпитидә тонуйду. Йеңи дунияда мәңгү вә течлиқта яшаш үчүн, адәмләрни һәқиқий Йәһвә Худа билән тонуштурушта Йәһва Гувачилири уларға пүткүл йәр йүзидә вуҗудидин тиришип ярдәм бериватиду (Михә 4:1—4).