Худаниң достлири җәннәттә яшайду

Җәннәт биз яшаватқан һазирқи дунияға охшимайду. Худа йәрниң қайғу-һәсрәт, ағриқ вә җапа билән толушини һәч қачан халимиған еди. Келәчәктә Худа йәрни җәннәткә айландуриду. У җәннәт қандақ болиду? Муқәддәс китап немә ейтидиғинини қарап көрәйли:

Яхши адәмләр. Җәннәт Худа достлириниң өй-макани болиду. Улар бир-биригә яхши нәрсиләрни ясайду вә Худаниң адил йоллириға лайиқ һаят кәчүриду (Пәнд-нәсиһәтләр 2:21).

Ғиза моллиғи. Җәннәттә ачарчилиқ болмайду. Муқәддәс китап: “Йәрдә нан [йә ғиза] мол болиду”,— дәп ейтиду (Зәбур 71:16).

Әҗайип убдан өйләр вә көңүллүк иш. Җәннәт йеридә һәр бир аилиниң өйи болиду. Һәр ким хошаллиқ әкелидиған иш билән бәнт болиду (Йәшая 65:21—23).

Пүткүл йәр йүзидә течлиқ. Адәмләр башқа урушмайду һәм урушларда өлмәйду. Худаниң Сөзидә: “[Худа] урушларни йәрниң қириғичә тохтатип...”,— дәп ейтиду (Зәбур 45:9, 10).

Яхши тәнсақлиқ. Муқәддәс китапата: «[Җәннәттики] һеч бир турғун: “мән ағриқ” демәйду»,— дәп вәдә берилиду (Йәшая 33:24). Асқақ-чолақлар, қарғулар, паңлар вә кекәчләр болмайду (Йәшая 35:5, 6).

Ағриқ, қайғу-һәсрәт вә өлүм йоқайду. Худа сөзидә ейтилиду: “Әнди өлүмму болмайду; қайғу-һәсрәт, жиға-зерә, ағриқму башқа болмайду; чунки авалқи өтүп кәтти” (Вәһий 21:4).

Яман адәмләр болмайду. “Қанунсизлар йәрдин йоқитилиду вә вапасизлар йилтизи билән йәрдин жулуниду”,— дәп Йәһвә Худа вәдә бериду (Пәнд-нәсиһәтләр 2:22).

Адәмләр бир-бирини яхши көриду вә һөрмәтләйду. Адаләтсизлик, зорлуқ, қизғанчуқ вә өчлүк башқа болмайду. Адәмләр арисида бирлик болиду, улар Худаниң адил йоллириға лайиқ өмүр сүриду (Йәшая 26:9).