Иман-етиқатниң дүшминини ашкарә қилиш

ПӘРВӘРДИГАР Йәһва йәрни яритиштин узун заманлар илгири асманда пәриштиләрни яратқан. Амма күнләрниң биридә бир пәриштә пәқәт Худағила тегишлик болған ибадәткә өзи еришишни арзу қилишқа башлиған. Шу хата арзу-һәвәсигә әгишип, у өзини Шәйтанға (мәнаси «қаршилашқучи») айландурған. У Худа билән қаршилишиду. Шәйтан Худаға қарши немә иш қилған?

Шәйтан һава анини аздуруп, Худаға итаәтсизлик қилишқа қутратқан. У қувлуқ билән Йәһва Худа Һава анини мәлум бир дәрәқниң мевисидин йейишни чәкләш арқилиқ яхши нәрсини өзигә елип қалди дәп йошурун көрсәткән. У: «Худа шуни билидуки, силәр униңдин йегән күндә көзлириңлар ечилиду вә силәр яхши вә яманни билидиған Худадәк болисиләр»,— дейиш арқилиқ номусму қилмай, Яратқучи Йәһвани ялғанчи қилип көрсәткән вә Һава аниниң Яратқучиниң йолбашчилиғини рәт қилишқа астиртин қутратқулуқ қилған (Яритилиш 3:5). Һава ана наданлиқ қилип, Шәйтанға ишинип кәткән. У Пәрвәрдигарниң қанунини бузған вә Адәм атиму Һава аниниң тәсир қилиши билән шундақ қилған. Шуниңдин башлап, Шәйтан барлиқ һәқиқий иман-етиқатлиқ кишиләргә дүшмәнлик қилип, таки бүгүнки күнгичә адәмләрни алдап кәлмәктә. Ундақта, у адәмләрни қандақ алдайду?

Иман-етиқатни булғаш

Шәйтан бутпәрәслик вә инсанлар арисидики әнъәнәвий урп-адәтләрни ишлитип, Исраил хәлқини чирикләштүргән. Әйса Мәсиһ диний йетәкчилириниң «үгитидиған тәлимлири инсанларниң буйруқлиридур» дәп уларниң қилған ибадәтлири беһудә дегән еди (Мәтта 15:9, ЙД). Шу Исраил хәлқи Мәсиһни рәт қилғинида, Худа уларниму ташлиған. Әйса пәйғәмбәр уларға: «Худа Падишалиғи силәрдин тартивелинип, униң мевилирини әкелидиған хәлиқкә берилиду»,— дегән еди (Мәтта 21:43). Шуниңдин кейин Әйсаниң әгәшкүчилири Худаниң илтипатиға еришкән.

Кейин Шәйтан Әйсаниң әгәшкүчилирини чирикләштүрүшкә урунған. У ғәлибә қилалиғанму? Әйса пәйғәмбәр немә иш йүз беридиғанлиғини пәйғәмбәрлик тәмсил билән алдин ейтқан еди. Шу тәмсилдә бир киши яхши буғдай уруғини йәргә териған. Арқидин дүшмини келип, буғдайлар арисиға явайи отларниң уруғини чечивәткән. Һәр иккисини һосул жиғивалидиған вақитқичә өсүшкә қоюп бәргән. Андин кейин явайи отларни буғдайдин айрип, уларни йоқ қилған. Бирақ буғдайлар егисиниң ашлиқ амбириға догиланған.

Кейин Әйса өз шагиртлириға тәмсилниң мәнасини чүшәндүрүп, өзиниң уруқ чачқучи екәнлигини ейтқан. Йәнә у давамлиқ чүшәндүрүп: «Яхши уруқ Падишалиқниң оғуллиридур. Амма явайи от-чөпләр болса, рәзил Шәйтанниң оғуллиридур. Уларниң уруғини чачқан дүшмән Шәйтандур. Орма вақти заманниң ахиридур. Ормичилар болса — пәриштиләрдур»,— дегән (Мәтта 13:38, 39, ЙД). Әйса өзиниң һәқиқий әгәшкүчилирини буғдайларға охшатқан. Бирақ Шәйтан явайи отларға охшаш сахта әгәшкүчиләрни Әйсаниң һәқиқий әгәшкүчилириниң арисиға тарқитиду. Шуңа һәзрити Әйса өзи алдин ейтқандәк, у өлүп, әсирләр бойи сахта әгәшкүчиләр мәйданға кәлгән. Улар үч бирлик, йәни Худа үч шәхстин тәркип тапқан дегәндәк сахта тәлимләрни тәрғип қилишқан. Шу сахта әгәшкүчиләр йәнә бутпәрәслик билән мәшғул болған вә сәясий ишларға арилишишни башлиған. Әйсаниң тәлимлиригә пәқәт азла кишиләр һәқиқий әгәшкән.

Һәқиқий иман-етиқат йоқалмайду

Амма Әйса Мәсиһ чүшәндүрүп өткәндәк, бир өзгириш пәйда болиду. Худаниң пәриштилири һәқиқий иман-етиқади болмиған кишиләрни һалак қилиш үчүн айрип чиқиду. Шу вақитта һәқиқий иман-етиқатлиқ кишиләрни пәриқ етиш асан болиду. Әң ахирида иман-етиқатниң әсли дүшмини Иблис Шәйтанму һалак қилиниду. Һәқиқий иман-етиқат ғәлибә қазиниду!

Лекин бүгүнки күндә ким һәқиқий иман-етиқатлиқ киши екәнлигини қандақ пәриқ етәләйсиз? Кейинки бәттә мошу соалниң җавави тоғрисида мулаһизә қилимиз.