«Әнди зораванлиқниң қули әмәсмән»

ӨТМҮШТИКИ ҺАЯТИМ

Мән Канадиниң Альберта өлкисидики Калгари дегән шәһәрдә туғулдум. Туғулуп көп өтмәй, мениң ата-анам аҗришип кәтти вә апам иккимиз бовам билән момамниң өйигә көчүп кәттуқ. Улар бизни яхши көрәтти вә балилиқ чеғим хошал-хорам өтти. Шу тинч-хатирҗәм балилиқ чағлирим техичә есимдә.

Йәттә йешимда ата-анам қайтидин той қилди вә биз Қошма Штатларниң Миссури штатидики Сент-Луис шәһиригә көчүп кәлдуқ. Шу вақиттин башлап, мениң һаятим яман тәрәпкә өзгәрди. Көп өтмәй, дадамниң бәк шәпқәтсиз, бағри қаттиқ адәм екәнлигини чүшәндим. Мәсилән, йеңи мәктәпкә биринчи күни берип кәлгинимдә, дадам бирлири мени урғанлиғини вә җавап қайтурмиғанлиғимни аңлап, ғәзиви қайниди вә мени мәктәптики балилардинму қаттиғирақ урди. Мән буниңдин савақ елип, шу вақиттин башлап яман соқушқақ болдум.

Дадамниң яман миҗәз-хулқи апамни териктүрәтти. Шуңа улар дайим өз ара җедәл-маҗира қилип, соқушатти. 11 йешимда һарақ ичидиған вә зәһәр чекидиған болдум. Мән барғансири техиму зораванлишип, кочиларда дайим соқушуп жүрәттим. Оттура мәктәпни пүтәргән чеғимда, мән бәк рәһимсиз вә қени қизиқ адәм едим.

18 йешимда Америка деңиз армийисиниң қуруқлуқта җәң қилғучи қисимлириға қошулдум. Бу йәрдә алған тәлимим маңа кишиләрни өлтүрүш маһаритини ашурушни үгәтти. Бәш жил өткәндин кейин, мән һәрбий хизмәтни ташлап, психологияни тәтқиқ қилиш үчүн университетқа оқушқа чүштүм. Шундақ қилип, мән Федератив тәкшүрүш идарисидә (Федеральное бюро расследований) ишләймән дәп үмүт қилдим. Үгинишни Қошма Штатлардики университетта башлидим, кейин Канадиға көчүп, у йәрдә оқушни давамлаштурдум.

Университетта оқуватқан мәзгилдә адәмләрдин вә умумән җәмийәттин көңлүм қалди. Қаримаққа, адәмләр пәқәт өзлирини ойлайду, һаятниң мәнаси йоқ вә инсанийәтниң мәсилилирини һәл қилиш мүмкин әмәстәк болуп көрүнгән. Инсанлар дунияни яхши тәрәпкә өзгәртиду дегән үмүтни тамамән йоқитип қойдум.

Һаятта мәхситим болмиғанлиқтин, һарақ ичидиған, зәһәр чекидиған, бай болушқа урунидиған вә әхлақсизлиқ қилидиған болдум. Мениң оюм пәқәт қайси олтиришқа бериш яки келәрки кечини қайси аял билән өткүзүш болди. Һәрбий хизмәттә тәлим алғиним үчүн мән өзүмгә техиму ишинидиған болуп, дайим уруп-соқушқа арилишидиған болдум. Мән адаләт һәққидә өз чүшәнчәм болғачқа, кимду-бирсиниң башқисиға адаләтсизлик билән қилған иш-һәрикитини көргәндә, мән униң дәрһал дәккисини беришим керәк дәп ойлаттим. Әслидә мән зораванлиқниң қулиға айлинип қалған едим.

МУҚӘДДӘС КИТАП ҺАЯТИМНИ ӨЗГӘРТТИ

Бир күни өйүмниң йәр астидики бөлүмидә достум иккимиз зәһәрлик чекимликни чекип, нәшә сетишқа тәйярлиқ қиливатқинимизда, достум мениңдин Худаға ишинәмсән дәп сориди. Мән униңға дуниядики азап-оқубәтләр Худадин кәлгән болса, шундақ Худани һәргизму билгүм кәлмәйду дәп җавап бәрдим. Әтиси йеңи ишимда Йәһва гувачиси болған хизмәтдишим мениңдин: «Сениңчә, дуниядики азап-оқубәтләр Худадин кәлгәнму?»— дәп сориди. Униң соали мени һәйран қалдурди вә тазиму қизиқтурди. Кейинки 6 ай ичидә биз көп параңлишаттуқ вә у Муқәддәс китапқа асаслинип, һаят тоғрисидики әң қийин соаллиримға җавап бәрди.

Шу вақитта мән бир аял билән яшидим вә биз той қилмақчи болдуқ. Бирақ у Муқәддәс китаптин үгәнгәнлирим һәққидә һәргизму билгүси кәлмәтти. Бир шәнбә күни мән униңға биз билән Муқәддәс китап үгинишини өткүзүши үчүн бир әр-аялни чақирғанлиғимни ейттим. Әтиси ишимдин қайтип кәлгинимдә, у бизниң һәммә нәрсилиримизни жиғип, өйдин кетип қалған екән. Өйдин сиртқа чиқип, қаттиқ жиғлидим. Худаға дуада ялвуруп ярдәм соридим. Шу пәйттә дуайимда мән биринчи қетим Худаниң Йәһва дегән шәхсий исмини тилға алдим (Зәбур 83:18).

Икки күндин кейин, шу әр-аял мениң билән биринчи қетим Муқәддәс китап үгинишини өткүзди. Улар кәткәндин кейин мән «Йәр йүзидики җәннәттә мәңгү яшалайсиз» дегән китапни оқушни давамлаштурдум вә шу кечиси уни толуқ оқуп чиқтимa. Йәһва Худа вә Униң Оғли Әйса Мәсиһ һәққидә үгәнгәнлирим қәлбимгә қаттиқ тәсир қилди. Мән Худаниң һисдаш екәнлигини вә биз азап-оқубәт чәксәк, Униңму азаплинидиғанлиғини чүшәндим (Йәшая 63:9). Болупму Худаниң мени яхши көридиғанлиғи вә Оғлиниң мениң үчүн җенини пида қилғанлиғи арқилиқ көрсәткән меһир муһәббити маңа бәк тәсир қилди (Йоһанниң 1-хети 4:10). Мән Йәһваниң маңа сәвир-тақәт көрсәткәнлигини чүшинип йәттим, чүнки «У һечкимниң һалак болушини халимайду, амма һәммисиниң товва қилишини халайду» (Петрусниң 2-хети 3:9). Йәһва Худаниң мениң билән қоюқ мунасивәттә болушни халайдиғанлиғини һис қилдим (Йоһан 6:44).

Шу һәптидин башлап, мән җамаәт учришишлириға баридиған болдум. Мениң чечим узун, қулиғимда һалқа вә ташқи көрүнүшүм чөчүткидәк дәриҗидә еди. Бирақ Йәһва гувачилири маңа худди хелә вақит көрмәй, сеғинған бир туққинини қарши алғандәк муамилә қилған. Улар Йәһваниң һәқиқий хизмәтчилиридәк иш-һәрикәт қилған. Мән өзүмни уларниң арисида худди бовам билән момамниң өйидә болғандәк, амма техиму яхши һис қилдим.

Көп өтмәй, Муқәддәс китаптин алған билимлиримни әмәлийәттә қоллинип һаятимни өзгәртишкә башлидим. Чечимни яситип, әхлақсиз турмуш, һарақ ичиш вә зәһәр чекишни тохтаттим (Коринтлиқларға 1-хәт 6:9, 10; 11:14). Мән Йәһва Худани хурсән қилишни халидим. Шуңа, мән Йәһваға қандақту бир иш-һәрикитим яқмайдиғанлиғини билгинимдә, өзүмни ақлаш үчүн баһанә издимидим. Әксичә, бу жүригимгә қилич санчилғандәк болған. Өз-өзүмгә: «Болди, буни тохтитиш керәк» дәп ейтип, дәрһалла пикир қилиш тәрзимни вә иш-һәрикитимни өзгәртишкә тиришаттим. Нәтиҗидә, мән Йәһваниң дегинидәк қилсам, һаятим яхшилиниду дәп чүшәндим. Үгинишни башлап, 6 ай өткәндин кейин, 1989-жили 29-июль ейида мән суға чөмдүрүлүш мәрасимидин өтүп Йәһва гувачиси болдум.

ҚАНДАҚ ПАЙДА АЛДИМ?

Муқәддәс китап арқилиқ миҗәз-хулқум тамамән өзгәрди. Бурун мән зораван кишини учратсам, бирдин қеним қайнап, өзүм зораван болуп кетәттим. Бирақ һазир мән башқилар билән «течлиқ мунасивәттә» болушқа бар күчүмни чиқиримән (Римлиқларға 12:18). Әлвәттә буни өз күчүм билән қилмидим. Әксинчә, Йәһваға Униң Сөзи вә муқәддәс роһи арқилиқ һаятимни өзгәртишкә ярдәм бәргәнлиги үчүн интайин миннәтдармән (Галатилиқларға 5:22, 23; Ибранийларға 4:12).

Әнди мән зәһәр, зораванлиқ вә әхлақсизлиқниң қули әмәсмән. Әксинчә мән Йәһвани хурсән қилишқа күч чиқирип, Униңға чин жүригимдин хизмәт қилишқа тиришимән. Бу башқиларға Худани яхши тонуп-билишкә ярдәм беришни өз ичигә алиду. Чөмдүрүлүштин өтүп, бир нәччә жилдин кейин, вәз ейтқучилар аз йәргә көчүп кәттим. Жиллар өтүп, мән башқиларни Муқәддәс китаптики һәқиқәтләргә үгитип, уларниң шу Китап арқилиқ һаятини яхши тәрәпкә өзгәрткәнлигини көргинимдин хошаллиқни һис қилимән. Хошаллиқ үстигә хошаллиқ дегәндәк, апамму мениң өзгирип кәткән миҗәз-хулқумни көрүп, Йәһва гувачиси болди.

1999-жили Сальвадорда һазир «Падишалиқ вәз ейтқучилири үчүн мәктәп» дәп атилидиған мәктәптә оқудум. Бу мәктәптә вәз қилишта йетәкчилик қилиш, җамаәттә тәлим бериш һәм униңға яхши падичи болуш маһаритини ашуруш үчүн тәлим алдим. Шу жили мән сөйүмлүк рәпиқәм Евгениягә өйләндим. Иккимиз Гватемалида толуқ вақитлиқ хизмәт қиливатимиз.

Һазир үмүтсизлинишниң орниға бәхитлик күнләр кәлди. Мән Муқәддәс китаптин үгәнгәнлиримни әмәлийәттә қоллинип, әхлақсизлиқ вә зораванлиқ қуллуғидин азат болдум. Әнди һаятимда һәқиқий меһир-муһәббәт вә тинч-хатирҗәмлик һөкүм сүрмәктә.