Кичик балиниң Худаға хизмәт қилиши

БУ КИЧИК бала бәк чирайлиқ шундақму? Униң исми Самуил. Самуилниң бешиға қолини қоюп турған у адәм, исраилларниң алий роһанийи Әли. Самуилни Әлиниң қешиға елип кәлгән әвулар Самуилниң атиси Әлқана вә униң аписи Һәнна.

Самуил төрт-бәш яшларда еди. Амма, у әнди Худа Йәһваниң ибадәт чедирида, Әли вә башқа роһанийлар билән биргә яшайду. Немә үчүн Әлқана вә Һәнна шунчә кичик Самуилни ибадәт чедирида Йәһваға хизмәт қилишқа елип бариду? Қени биз бирликтә көрүп бақайли.

Буниңдин дәл бир қанчә жиллар илгири, Һәнна көп қайғу-һәсрәт чәкти. Сәвәви, у бала туғмиған еди. У бир балиси болушни бәкму арзу қилатти. Шуңа, бир күни Һәнна Пәрвәрдигар Йәһваниң ибадәт чедириға барғанда, у: “Әй Йәһва, мени унтумиғайсән! Әгәр сән маңа оғул бәрсәң, мән вәдә қилайки, мән уни саңа берәй, у саңа өмүр бойи хизмәт қилсун”, дәп дуга қилди.

Йәһва Һәннаниң дугасиға җавап қайтурди. Айлар өтүп, вақит-саати кәлгәндә, у Самуилни туғди. Һәнна оғлини бәкму яхши көрәтти. Оғли техи кичик болсиму, Һәнна оғлиға Йәһва тоғрисида үгитишни башлиди. У еригә: “Самуил сәл чоңирақ болуп, емиштин тохтишиға, мән уни ибадәт чедирида Йәһваниң хизмитидә болушқа елип баримән”, деди.

Һәнна билән Әлқананиң дәл шундақ қиливатқанлиғини бу рәсимдин көрүп туруптимиз. Ата-аниси Самуилни кичигидин яхши тәрбийилигәч, Самуил Йәһваниң чедирида униңға хизмәт қилғинидин бәк хошал еди. Һәр жили Һәнна билән Әлқана бу алаһидә чедирға ибадәт қилғили вә оғлини йоқлап көргили келәтти. Һәм Һәнна һәр жили Самуил үчүн йеңи бир чапан тикип әкелип берәтти.

Жилларниң өтишигә әгишип, Самуил Йәһваниң ибадәт чедирида давамлиқ хизмәт қилди. Йәһва вә хәлиқ униңдин хурсән еди. Амма, баш роһаний Әлиниң оғуллири Һофни билән Пиниһас яхши әмәс еди. Улар көп яман ишларни қилип, башқиларниңму Йәһваға итаәт қилмаслиғиға сәвәпчи болди. Әли уларниң роһанийлиқ вәзиписини елип ташлиши керәк еди. Амма, у шундақ қилмиди.

Яш Самуил ибадәт чедирида йүз бериватқан һәр қандақ яман ишларниң уни Йәһваға хизмәт қилиштин тохтитишиға йол қоймиди. Шу вақитта, наһайити азла кишиләр Йәһвани чин дилидин сөйәтти. Шуңа, Йәһваниң һәр қандақ бир кишигә сөз қилмиғиниға узун болған еди. Самуил азирақ чоң болғанда, мундақ бир иш йүз бәрди:

Самуил ибадәт чедирида ухлаватқанда, бир аваз уни товлап охатти. У: “Мана мән”, дәп җавап берип, орнидин туруп Әлиниң қешиға жүгрәп берип: “Мени чақирдиңму? Мән бу йәрдә”, деди.

Лекин, Әли җавап берип: “Мән сени чақирмидим; қайтип берип ухла”, деди. Шуниң билән, Самуил қайтип орнида ятти.

Иккинчи қетим, “Самуил!”, дәп чақирди. Шуңа Самуил орнидин туруп, Әлиниң қешиға жүгрәп берип: “Сән мени чақирдиңму? Мана мән бу йәрдә”, деди. Лекин, Әли: “Мән сени чақирмидим, оғлум. Қайтип берип ухла”, деди. Самуил қайтип берип ятти.

“Самуил!”, дегән аваз үчинчи қетим чақирди. Шуңа, Самуил Әлиниң қешиға жүгрәп берип: “Мана мән бу йәрдә, бу қетим сән чоқум мени чақирдиң”, деди. Әли Йәһваниң чақириватқанлиғини билип йәтти. Шуңа, у Самуилға: “Йәнә қайтип берип ятқин, әгәр у йәнә чақирса, сән: “Йәһва, сөз қилғин, хизмәтчиң аңлайду”, дегин”, деди.

Йәһва йәнә уни чақирғанда, Самуил шундақ деди. Шуниң билән, Йәһва өзиниң Әли вә униң оғуллирини қандақ җазалайдиғанлиғини Самуилға ейтти. Кейин, Һофни билән Пиниһас филистинликләр билән болған җәңдә өлди. Әли бу хәвәрни аңлап, арқисиға өрүлүп чүшүп, бойни сунуп өлди. Шундақ қилип, Йәһваниң сөзи әмәлгә ашти.

Самуил чоң болуп, исраил хәлқиниң әң ахирқи һакими болди. У қериғанда, хәлиқ униңдин: “Бизниң үстимиздин һөкүм қилидиған падиша таллап бәр”, дәп тәләп қилди. Самуил бундақ қилишқа қошулмиди. Чүнки, Йәһва өзи әмәлиятта уларниң падишаси еди. Бирақ, Йәһва уни хәлиқниң тәливигә қулақ селишқа буйриди.