আপুনি নভবা-নিচিন্তাকৈ কাম কৰেনে?

দায়ূদে নাবলৰপৰা যি বিচাৰিছিল, সেয়া ভুল নাছিল। কিন্তু নাবলে দায়ূদ আৰু তেওঁৰ লোকসকলক অপমান কৰিলে (১চমূ ২৫:৭-১১; ia-HI ৭৮ ¶১০-১২)

দায়ূদে খঙত নাবলৰ ঘৰৰ সকলো পুৰুষক মাৰি পেলাব বিচাৰিছিল (১চমূ ২৫:১৩, ২১, ২২)

অবীগলে দায়ূদক বাধা দিলে। এইদৰে দায়ূদে তেজৰ দোষী হোৱাৰপৰা বাচিব পাৰিলে (১চমূ ২৫:২৫, ২৬, ৩২, ৩৩; ia-HI ৮০ ¶১৮)

নিজকে সোধক: ‘যেতিয়া মই খঙত থাকোঁ বা নিৰাশাত থাকোঁ, তেতিয়া মই নভবা-নিচিন্তাকৈ কাম কৰোঁনে? বজাৰ কৰোঁতে মই যি বস্তু দেখোঁ, সেই সকলো কিনোঁনে? বা মই ভাবি-চিন্তি কাম কৰোঁনে?’—হিতো ১৫:২৮; ২২:৩.