Gikan sa Among mga Magbabasa
Pagmaneho Giapresyar ko ang artikulong “Mga Batan-on Nangutana . . . Sa Unsang Paagi Makombinsi Ko ang Akong mga Ginikanan nga Ako Andam na sa Pagmaneho?” (Marso 22, 1989) Ako 14 anyos ug nakapakigsulti sa akong inahan bahin sa pagmaneho, apan maduhaduhaon kaayo siya sa maong butang. Naghunahuna hinoon ako nga dili ako pamanehoon hangtod nga moabot ako ug 30! Karon ako nahibalo nga makasugod ako sa paghimog mga butang nga makatukod sa pagsalig sa akong inahan aron inig-abot sa panahon, siya mahibalo nga makaatiman ako sa responsabilidad. Salamat kaayo kaninyo!
J. D., Tinipong Bansa
Mga Binuhi Nagdumala ako ug tindahan sa mga hayop nga binuhi sa daghang tuig ug gibati ko nga may katakos ako sa pagpahayag ug ‘edukadakong opinyon.’ Ang inyong artikulo mahitungod sa mga binuhi (Hunyo 8, 1989) dunay daghang maayong mga punto. Apan kon bahin na sa kahindik, kamo miatras gikan sa bug-os nga punto sa responsabling pagpanag-iya. Kinahanglang tinoon sa responsabling tag-iya ug binuhi nga ang hayop huptang mahinlo, maayo ug panglawas, ug walay parasito aron ang binuhi kahinangpan diha sa balay. Ang regular nga mga pagduaw sa beterinaryo kinahanglan himoong rotina ug kinahanglan gahinan ug badyet diha sa pamilya. Angay untang hisgotan sa artikulo ang importansiya sa adlaw-adlaw nga paghipos sa mga kinalibang gikan sa lagwerta, sa butanganag hugaw, o sa tangkal. Dili nimo kapasanginlan ang hayop nga mahimong hugaw, daghang parasito, o dili-mahimsog kon tugotan nga ingon nianang kahimtanga nga mabuhi kini.
L. T., Tinipong Bansa
Kining mga puntoha maayong pagkakobre. Ang artikulo hinunoa, wala desinyoha nga usa ka matugkarong paghisgot sa pag-atiman sa binuhi. Hinunoa, kini gitumong sa pagtabang sa mga magbabasa sa pagdesider kon sila andam sa pagkuha sa mabug-at nga responsabilidad sa pagpanag-iya ug binuhi.—ED.
Mapasipad-anong Sinultihan Ang inyong artikulo (Hulyo 8, 1989) nakatabang nako sa pagsabot nga ang akong mga ginikanan ilalom sa grabe nga pagpiit. Karon gipasakitan ako ug sulti ug mibatig grabeng kaguol. Nasuko kaayo ako sa akong mga ginikanan. Apan tinuod gayod nga nakatabang nga nabasa nako kining artikuloha sa bug-os sa miaging adlaw. Sa akong gipalandong ang ilang maayong bahin inay hambinon lamang ang daotang bahin sa akong mga ginikanan, ang akong kasingkasing ug ang akong panghunahuna nahimong dugang, dugang malipayon. Salamat kaayo kaninyo.
E. T., Japan
Ako 15 anyos ug nahiubos kaayo ug nasubo karong bag-o tungod sa mapasipad-anong pulong nga akong nadawat gikan sa akong amahan. Kining artikuloha maoy espirituwal nga pagkaon sa tukmang panahon. Kini tinuod nga nahimong tuboran sa pagdasig alang kanako ug sa akong inahan.
H. T., Tinipong Bansa
Krimen Ang Abril 22, 1989, nga isyu dunay tambag nga nakatugaw kanako. Mahitungod sa pag-atubang sa mga tig-atake, ang pulong gihimo: “Tan-awa ang tawo sa mata, ug sulayi ang paghawid sa iyang panan-aw.” Nagpuyo ako sa daghang tuig diha sa mga lugar nga daghan kaayong krimen ug gitudloan sa dili pagtan-aw nga mahagiton sa mga tawo sa mata, kay basin mobati sila nga imong gitiman-an sila alang sa umaabot nga kriminal nga mga sumbong.
R. L., Tinipong Bansa
Kami mouyon nga, ubos sa pila ka sirkumstansiya, ang pagtutok sa sukong indibiduwal makahagit ug kapintasan. Bisan pa, ang ubang mga awtoridad nagtuo nga ang pagtan-aw sa panahon sa pag-atake mas maayo kay sa pagtan-aw bisan asa o sa pagtan-aw sa yuta—batasan nga magpadayag hinoon ug kahadlok o pagkatarantar.—ED.
Mas Grabe Kay sa AIDS Gimatuto ako ingong usa sa mga Saksi ni Jehova. Apan gusto ko nga maangayan ako ug nahaipon sa dili maayong kaubanan. Natabangan ako sa pagbalik sa hustong dalan sa dili pa ulahi ang tanan. Ang artikulo bahin sa biktima sa AIDS (Abril 22, 1989) nakatabang kanako sa pagpabilin diha nianang dalana. Maisog kaayo siya sa pagbag-o, kon sama pa sa uban, daghan ang misurender na. Ang iyang eksperyensiya nagpakita nga ang kalibotan walay ikatanyag kanato ug nga kon walay gugma ug kahimuot ni Jehova, patay na kita.
D, C., New Zealand