Ang Hunahuna sa Bibliya
Ang Pagkahinungdanon sa Pag-inusara
SA USA ka okasyon si Jesus “mitungas sa bukid nga siya ra aron mag-ampo. Bisan ug mikilumkilom na, didto siya nga nag-inusara.” (Mateo 14:23) Sa laing okasyon, “sa dihang naadlaw na, siya mipadayon ug miadto sa usa ka mingaw nga dapit.” (Lucas 4:42) Kini nga mga kasulatan nagpamatuod nga gipangita ug gipabilhan ni Jesu-Kristo ang panalagsang mga panahon sa pag-inusara.
Ang Bibliya naghatag ug laing mga panig-ingnan sa mga tawo kinsa, sama ni Jesus, nagpabili sa pag-inusara. Sa panahon sa pag-inusara sa pagguwardiya sa kagabhion nga ang salmista namalandong sa pagkagamhanan sa iyang Dakong Maglalalang. Ug sa kaso ni Jesu-Kristo, human gayod sa pagkadungog mahitungod sa pagkamatay ni Juan Bawtista, siya miadto “ngadto sa usa ka mingawng dapit aron mag-inusara.”—Mateo 14:13; Salmo 63:6.
Karong adlawa, tungod sa gimok ug kisaw sa modernong pagkinabuhi, ang pag-inusara, pinaagi man sa sirkumstansiya o kagustohan, maoy dili usa ka kapilian nga gihatagan ug dakong pagtagad. Nahinumdom ka ba kon kanus-a ang imong kataposang panahon nga nag-inusara? Usa ka batan-ong minyong babaye miingon: “Wala gayod ako sukad mag-inusara sa akong kinabuhi.”
Apan gikinahanglan ba gayod ang pag-inusara? Kon mao, sa unsang paagi ang hilom nga mga panahon magamit nga mapuslanon ug magantihon? Ug unsang papel ang ginadula sa timbang nga pagpangitag panahon sa pag-inusara?
Pag-inusara—Nganong Hinungdanon?
Ang Bibliya nagsulti kanato nga ang karaang tawo sa Diyos, si Isaac, nangitag panahon sa pag-inusara “diha sa umahan sa mikilumkilom na.” Ngano? ‘Aron mamalandong,’ kini nag-ingon. (Genesis 24:63) Sumala sa usa ka diksiyonaryo, ang pagpamalandong maoy “paghunahuna sa mapamalandongon o liningawlingaw nga paagi.” Kini “nagpasabot ug tim-os ug taas nga yugto sa paghinuktok.” Alang kang Isaac, nga hapit nang modawat ug bug-at nga mga responsabilidad, ang maong way-makabalda nga pagpamalandong magpaarang unta kaniya sa paghunahunag maayo, sa pagpalinaw sa iyang mga hunahuna, ug sa pagtimbangtimbang sa mga butang nga angay hatagag unang pagtagad.
Usa ka eksperto sa mental nga kahimsog nag-ingon nga basta nga ang ‘pag-inusara ibutang sulod sa mga utlanan, ang pagkawalay-tawo sa palibot magpaarang sa pagpalinaw sa atong mga hunahuna, aron makapamalandong ug maayo.’ Daghan ang mopamatuod nga kini makapahayahay, makapalig-on, ug makapahimsog.
Lakip sa maayong mga resulta sa pagpamalandong mao ang pagkabaton ug lalom nga salabotan ug kaligdong, mga hiyas nga makaayo sa maalamong sinultihan ug mga lihok, nga, sa baylo, mopahinabog malinawong tawhanong relasyon. Pananglitan, ang usa ka tawo nga nagtuon sa pagpamalandong makakat-on usab kon kanus-a angay mohilom. Inay kay mosulti nga madalidalion, iyang palandongon daan ang posibleng epekto sa iyang mga pulong. “Nakakita ba ikaw ug usa ka tawo nga madalidalion sa iyang mga pulong?” nangutana ang dinasig nga magsusulat sa Bibliya. Siya nagpadayon sa pag-ingon: “Aduna pay paglaom sa usa ka buang kay kaniya.” (Proverbio 29:20) Unsay sulbad sa maong wala-hunahunaang paggamit sa dila? Ang Bibliya nag-ingon: ‘Ang kasingkasing sa tawong matarong nagapalandong aron sa pagtubag.’—Proverbio 15:28; itandi ang Salmo 49:3.
Alang sa Kristohanon, ang hilom nga pagpamalandong nga nalangkit sa pag-inusara maoy usa ka hinungdanong butang sa pagtubo ngadto sa espirituwal nga pagkahamtong. Hinungdanon ang mga pulong ni apostol Pablo: “Hinuktoki kining mga butanga; magpatuhop diha niini, aron ang imong pag-uswag madayag sa tanan nga mga tawo.”—1 Timoteo 4:15.
Gamita ang Pag-inusara Aron Mas Masuod sa Diyos
Nag-ingon ang usa ka Ingles nga awtor: “Ang pag-inusara nahisamag lawak-paminawanan sa Diyos.” Usahay, si Jesus mibati ug panginahanglan sa pagpahilayo gikan sa iyang mga isigkatawo ug sa pagsulod ngadto sa presensiya sa Diyos diha sa pag-inusara. Ang usa ka panig-ingnan niini gihubit diha sa Bibliya: “Sayo sa buntag, samtang ngitngit pa, mibangon siya ug miadto sa gawas ug mibiya paingon sa usa ka mingaw nga dapit, ug didto misugod siya pag-ampo.”—Marcos 1:35.
Diha sa mga Salmo, masubsob nga gihisgotan ang pagpamalandong may kalabotan sa Diyos. Nagtumong kang Jehova, si Haring David miingon: “Ako magapamalandong kanimo.” Adunay susamang diwa ang mga pulong ni Asap: “Ako magapamalandong gayod sa tanan nimong buhat, ug sa imong mga pakiglabot ako magatagad sa akong kaugalingon.” (Salmo 63:6; 77:12) Busa, ang pagpabanaag sa mga hiyas ug pakiglabot sa Diyos magdalag dagkong mga ganti. Kini magpalambo sa apresasyon sa Diyos, nga magpaarang sa usa nga mas masuod pa ngadto kaniya.—Santiago 4:8.
Ang Pagkamakasaranganon Gikinahanglan
Siyempre, ang pag-inusara angayng tinguhaon sa pagkamakasaranganon. Ang pag-inusara mahimong hubiton ingong usa ka magantihong dapit nga pagaduawon apan peligrosong dapit nga pagapuy-an. Ang sobra kaayong pagpalain sa kaugalingon magkasumpaki sa paninugdang mga panginahanglan sa tawo nga makig-uban, makigkomunikar, ug magpahayag ug gugma. Dugang pa, ang pagpalain gikan sa ubang mga tawo mahimong ipaamgid sa yuta nga gikan niana motubo ang mga sagbot sa kabuangan ug kahakog. Ang panultihon sa Bibliya nagpasidaan: “Ang usa nga nagalain sa iyang kaugalingon nagapangita sa iyang kaugalingong hakog nga tinguha; siya mosupak sa tanang praktikal nga kaalam.” (Proverbio 18:1) Aron mahimong timbang sa pagpangitag panahon sa pag-inusara, kinahanglang ilhon nato ang mga kapeligrohan sa pagpalain.
Sama kang Jesus ug ubang espirituwal nga mga tawo sa mga panahon sa Bibliya, ang mga Kristohanon karong adlawa nagpabili sa ilang mga panahon sa pag-inusara. Tinuod, tungod sa daghang responsabilidad ug kabalaka, ang pagpangitag panahon ug higayon nga mamalandong diha sa pag-inusara mahimong usa ka hagit. Bisan pa niana, sama sa kahimtang sa tanang butang nga may tinuod nga bili, kinahanglang atong paliton ang “nahiangayng panahon.” (Efeso 5:15, 16) Unya, sama sa salmista, kita makaingon: “Itugot nga ang mga pulong sa akong baba ug ang pagpalandong sa akong kasingkasing mahimong kahimut-anan atubangan kanimo, Oh Jehova.”—Salmo 19:14.