Sugilanon sa Kinabuhi

Si Jehova Dagayang Nagganti sa Akong Tinguha nga Magmisyonarya

Sumala sa Giasoy ni Sheila Winfield da Conceição

Ang usa ka misyonarya nga miduaw gikan sa Aprika kas-a miingon kanamo nga sa iyang teritoryo ang tanan mopadayon kaniya ug maminaw pag-ayo sa maayong balita sa Gingharian sa Diyos. Naghunahuna ko, ‘Gusto gayod nakong mosangyaw sa teritoryo nga sama niana!’ Ang maong kabildohay nagtisok kanako, nga 13 anyos pa niadtong panahona, sa tinguha nga magmisyonarya.

APAN, ang among pamilya nagsugod sa pagkakat-on bahin kang Jehova sayosayo pa niana. Usa ka buntag sa 1939, duha ka hapsayg-pamiste nga mga batan-ong lalaki ang nanuktok sa among balay sa Hemel Hempstead, nga kasikbit lang sa Greater London, Inglaterra. Sila maoy mga Saksi ni Jehova. Usa pa lang ko ka tuig niadtong panahona, mao nga wala ko makahinumdom sa maong pagduaw. Aron manghawa sila, giingnan sila ni Mama nga basin interesado si Papa apan alas nuybe sa gabii pa siya makauli. Puwerte niyang kurata sa dihang namalik sila nianang gabhiona! Human matino ang ilang baroganan sa politikal ug nasodnong mga isyu, ang akong amahan, si Henry Winfield, nagpadayon kanila ug midawat ug pagtuon sa Bibliya. Kusog ang iyang pag-uswag ug siya nabawtismohan. Pipila ka tuig sa ulahi ang akong inahan, si Kathleen, misugod usab pagtuon. Nabawtismohan siya niadtong 1946.

Sa 1948, misugod ako sa pagpakigbahin nga regular sa pagsangyaw sa maayong balita sa Gingharian sa Diyos. Ako naghunahuna nga nagkinahanglan kog relo aron tukma nakong mataho ang oras nga akong gigugol sa ministeryo. Kon magbinuotan mi sa akong mga igsoon, hatagan mig sixpence (sensilyo nga nagkantidad ug unom ka sentimos) nga alawans kada Sabado. Ako kanang gitigom sulod sa mga duha ka tuig aron mapalit ang kinabaratohang relo niadtong panahona. Apan, si Ray, ang mas manghod sa duha nako ka igsoong lalaki, kanunayng mangayog duha ka threepence (sensilyo nga nagkantidad ug tulo ka sentimos), ug dili usa ka sixpence. Usa ka adlaw niana siya namugos sa pagpangayog duha ka sensilyo nga nakapasuko kang Papa. Si Ray misugod paghilak kay nagkinahanglan siyag duha ka sensilyong threepence tungod sa usa ka sekreto tali kaniya ug kang Jehova. Sa kataposan, si Ray misaysay: “Ang usa ka sensilyo akong ihulog sa kahon sa donasyon, ug ang usa akoa.” Si Mama nakahilak sa kalipay, si Papa nagdalidali sa pagsensilyo niini, ug nakat-onan nako ang kahinungdanon sa pagsuportar sa buluhaton sa Gingharian sa pinansiyal nga paagi.

Niining panahona, gihikay ni Papa nga mobalhin kami sa dapit diin adunay mas dakong panginahanglan sa mga magmamantala sa Gingharian. Sa 1949 iyang gibaligya ang uma ug ang kuwari ug nagsugod sa pagpayunir, nga nag-alagad ingong bug-os-panahong ministro sa mga Saksi ni Jehova. Ako nabawtismohan niadtong Septiyembre 24, 1950, ingong simbolo sa akong pagpahinungod kang Jehova. Sukad niadto, sa bakasyon sa ting-init, ako nagpatala ingong vacation (karon auxiliary) pioneer, nga naggugol ug 100 ka oras kada bulan sa ministeryo. Apan sinugdanan lamang kana. Sa wala madugay, mitubo diha sa akong kasingkasing ang hugot nga tinguha nga mohimo pa ug dugang sa pagsuportar sa matuod nga pagsimba.

Ang Akong Tinguha nga Magmisyonarya

Sa 1951, si Papa naasayn sa Bideford, North Devon. Wala madugay human sa among pag-abot didto, ang misyonarya nga nag-alagad sa Aprika miduaw sa among kongregasyon, sumala sa gihisgotan ganina. Human niana, ang akong tinguha nga magmisyonarya nag-impluwensiya sa tanan nakong desisyon. Ang mga magtutudlo sa eskuylahan nahibalo sa akong tumong ug ilang gibuhat ang tanan aron pugngan ko, nga naglaom nga mangagpas kog sekular nga karera. Apan, sa kataposang adlaw sa akong pagtungha, sa dihang ako miadto sa lawak sa mga magtutudlo aron magpasalamat ug manamilit, ang usa kanila miingon: “Congratulations! Ikaw lang ang estudyante nga adunay tumong sa kinabuhi. Kami naglaom nga makab-ot nimo ang imong tumong.”

Ako nakakita dayon ug partaym nga trabaho, ug sa Disyembre 1, 1955, ako nahimong regular payunir. Sa ulahi, si Mama ug ang akong mga igsoong lalaki nagpayunir usab. Busa sa pipila ka katuigan, ang tibuok pamilya anaa sa bug-os-panahong pag-alagad.

Ngadto sa Irlandia

Usa ka tuig sa ulahi, ako nakadawat ug imbitasyon nga moalagad sa Irlandia. Kini maoy usa ka lakang aron makab-ot nako ang akong tumong nga mahimong misyonarya. Sa Pebrero 1957, uban sa duha pa ka batan-ong mga payunir, si June Napier ug si Beryl Barker, ako miabot sa Cork, habagatang Irlandia.

Malisod ang pag-alagad sa kanataran sa Irlandia. Grabe ang pagsupak sa Romano Katolikong Iglesya. Kami nakakat-on sa pagseguro nga adunay kaikyasan gikan sa usa ka bilding o subdibisyon, engkasog kinahanglan kaming magdalidali sa pagpahawa. Among itago ang among mga bisekleta didto sa layo-layo, apan sagad nga dunay makakita niini ug laslason ang ligid o kaha pahiyoson kini.

Kausa, samtang giduaw namo ni Beryl ang mga residente sa usa ka dakong subdibisyon, ang usa ka grupo sa mga bata misugod sa pagyagayaga ug pagbato kanamo. Busa kami misulod sa usa ka tindahan nga namaligyag gatas, nga sumpay sa balay sa usa ka tawo. Ang usa ka magubtanong panon misugod pagtigom sa gawas. Tungod kay si Beryl ganahag gatas, hinayhinay niyang giinom ang duha o tulo ka baso sa gatas, nga naglaom nga manglakaw ang mga tawo. Apan wala sila manglakaw. Dayon, misulod ang usa ka batan-ong pari sa tindahan. Kay naalaan mi niya nga mga turista, siya miingon nga iya kaming isuroy. Apan, iya una kaming gidala sa laing lawak diha sa balay, ug samtang nanglingkod kami nga walay timik, iyang gihimo ang pagsanta-lana ngadto sa himalatyong tigulang nga lalaki. Dayon mibiya kami sa balay kauban ang pari. Sa pagkakita nga nakig-estorya mi sa pari, ang mga tawo nanghawa.

Ngadto sa Gilead

Sa 1958, ang Balaang Kabubut-on nga Internasyonal nga Asembliya ipahigayon sa New York. Si Papa motambong, ug gusto usab nakong moadto, apan wala koy kuwarta. Dayon, sa wala damha, ang akong lola namatay nga nagbilin kanako ug 100 libras ($280, U.S.). Ang idabuwelta nga pamilete sa asembliya maoy 96 libras, busa gipaeskedyul dayon nako ang akong biyahe.

Wala madugay human niana, ang usa ka hawas gikan sa sangang buhatan sa mga Saksi ni Jehova sa Britanya miduaw kanamo ug nagdapit sa tanang espesyal payunir nga motambong sa asembliya sa pag-aplay alang sa misyonaryong pagbansay sa Watchtower Bible School of Gilead. Dili ko makatuo sa akong nadungog! Gihatagan niyag mga aplikasyon ang tanan gawas kanako. Dili ko kuwalipikado kay bata pa kaayo ko. Ako mihangyo nga moapiI, nga nagsaysay nga ako nang gibiyaan ang akong nasod ug ako anaa na sa usa ka misyonaryong asaynment. Sa pagkakita sa akong determinasyon, gihatagan ko niyag aplikasyon. Puwerte gyod nakong ampo nga unta madawat ko! Miabot dayon ang tubag, ug ako gidapit nga motambong sa Gilead.

Sa akong dakong kalipay, ako gitala sa ika-33 nga klase sa Gilead, kauban sa 81 pa ka mga payunir gikan sa 14 ka kayutaan. Dali ra kaayong nahuman ang lima ka bulan nga kurso. Sa hapit na kining matapos, si Brader Nathan H. Knorr mihatag ug makapadasig nga upat-ka-oras nga diskurso. Iyang gidasig kadtong makapabiling tagsaanon sa paghimo niana. (1 Corinto 7:37, 38) Apan alang niadtong nagplanong magminyo sa umaabot, siya misugyot nga ilista namo kon unsay among gipangita sa usa ka maayong kapikas. Dayon, kon aduna kamiy magustohan, among susihon kon ang maong tawo nakakab-ot ba niana.

Ang listahan sa akong gipangita sa usa ka umaabot nga bana naglakip sa mosunod: Siya kinahanglang usa usab ka misyonaryo ug nahigugma kang Jehova, nga dunay mas labawng kahibalo sa kamatuoran sa Bibliya kay kanako, nga andam isakripisyo ang pagbaton ug mga anak sa dili pa ang Armagedon aron makapadayon sa bug-os-panahong pag-alagad, larino sa Iningles, ug mas magulang kay kanako. Kining listahana dakog natabang kanako, nga nag-edad ug 20 anyos nianang panahona nga andam na sa pagdawat ug asaynment sa halayong teritoryo.

Ngadto sa Brazil

Sa Dominggo, Agosto 2, 1959, kami migraduwar ug gisultihan sa among mga asaynment. Sila si Vehanouch Yazedjian, Sarah Greco, Ray ug Inger Hatfield, Sonia Springate, Doreen Hines, ug ako giasayn sa Brazil. Kami mibatig kahinam. Ako naghanduraw ug kalasangan, mga bitin, mga kahoyng goma, ug nitibong mga Indian. Apan, sa akong pag-abot, nakurat ko! Inay usa ka lasang sa Amazon, ang Rio de Janeiro usa man diay ka init ug modernong siyudad, nga maoy kaulohan sa nasod nianang panahona.

Ang unang hagit nga giatubang namo mao ang pagkat-on ug Portuges. Sa unang bulan, kami nagtuon ug 11 ka oras kada adlaw. Human makasangyaw sa Rio ug makapuyo sa mubo nga panahon sa sangang buhatan sa mga Saksi ni Jehova didto, ako gipadala ngadto sa puy-anan sa mga misyonaryo sa Piracicaba, sa São Paulo State, ug sa ulahi ngadto sa usa ka puy-anan sa mga misyonaryo sa Porto Alegre, sa Rio Grande do Sul State.

Dayon, sayo sa 1963, ako nakadawat ug imbitasyon nga motrabaho sa Translation Department sa sangang buhatan. Si Floriano Ignez da Conceição, nga maoy nagtudlo kanamog Portuges sa una namong pag-abot, maoy nagdumala sa maong departamento. Siya nakakat-on sa kamatuoran niadtong 1944, sa dihang mga 300 pa lang ang mga Saksi sa Brazil, ug siya nakatambong sa ika-22 nga klase sa Gilead. Usa ka adlaw niana, mga pipila ka bulan sa ulahi, si Brader Conceição mihangyo kanako nga magpabilin inigkaudto, kay gusto siyang makigsulti kanako. Sa sinugdan, nabalaka ko. Aduna ba akoy nahimong sayop? Sa dihang mibagting na aron maniudto, ako siyang gipangutana kon unsay gusto niyang isulti kanako. Sa pagtubag, siya nangutana, “Gusto kong makigminyo nimo. Mosugot ka ba?” Wala ko makatingog. Ako siyang gihangyo nga hatagan ko niyag panahon aron sa paghunahuna ug ako midalidali ug kanaog aron maniudto.

Si Floriano dili mao ang unang brader nga nangulitawo nako. Apan, hangtod nianang panahona, wala pa gyod koy nakita nga nakabaton sa mga hiyas nga akong gipangita sa usa ka kapikas. Nagtuo ko nga ang akong listahan nakatabang kanako nga dili makahimog sayop nga desisyon. Apan nianang panahona, lahi na ang kahimtang. Anaa kang Floriano ang tanan nakong gipangita! Busa naminyo kami niadtong Mayo 15, 1965.

Pagsagubang sa Sakit

Malipayon kami ni Floriano sa among kaminyoon bisan pa sa mga suliran nga among gisagubang. Usa niini mao ang suliran sa panglawas ni Floriano, nga nagsugod sa dihang hapit na kaming maminyo. Katuigan kanhi, ang iyang wala nga baga nadaot, ug niining panahona, nagsugod na kini sa pagpahinabo kaniyag grabeng pag-antos. Tungod niini, kami migawas sa Bethel ug giasayn ingong mga espesyal payunir sa siyudad sa Teresópolis, sa bukirong dapit sa Rio de Janeiro State. Kami naglaom nga ang klima didto makatabang nga maulian siya.

Dugang pa, sa Disyembre 1965, ako nakadawat ug balita nga nasakit si Mama ug kanser. Regular ang among pagsinulatay, apan wala na kami magkita ni Mama sulod sa pito ka tuig. Busa gipletehan mi niya paingon sa Inglaterra aron makita siya. Si Mama gioperahan, apan ang mga doktor walay nahimo aron maayo siya. Bisag naglubog na sa banig ug masakiton na kaayo, siya nagtinguha gihapon sa pagpakigbahin sa buluhatong pagsangyaw. Siya nagpabutang ug makenilya sa iyang kuwarto aron ipamakenilya ang sulat nga iyang idiktar. Iyang sangyawan usab sa makadiyot ang mga bisita. Siya namatay niadtong Nobyembre 27, 1966. Niana mismong bulana, siya mitahog napulo ka oras sa pag-alagad sa kanataran! Si Papa nagpabiling matinumanon diha sa payunir nga pag-alagad hangtod sa iyang kamatayon niadtong 1979.

Human mamatay si Mama, namalik mi ni Floriano sa Brazil, sa Rio de Janeiro State, diin kami nag-alagad sukad niadto. Sa sinugdan, kami giasayn sa buluhaton sa sirkito sa kaulohan sa estado, apan kining maong kalipay wala magdugay, kay migrabe na usab si Floriano. Dayon namalik mi sa Teresópolis ingong mga espesyal payunir.

Sa 1974, human sa masakit nga mga pagpatambal sulod sa daghang katuigan, sa kataposan gitangtang sa mga doktor ang wala nga baga ni Floriano. Nianang panahona, dili na siya makaalagad ingong nagadumalang magtatan-aw o ingong espesyal payunir, apan nakahimo siya sa pagdumalag mga pagtuon sa Bibliya sa oras sa tingduaw diha sa ospital—usa kanila mao si Bob, nga usa ka retiradong Amerikano. Si Bob midawat sa kamatuoran ug nabawtismohan sa ulahi. Si Floriano inanay nga naulian ug nag-alagad ingong regular payunir sukad niadto.

Si Jehova Nagpanalangin sa Akong Ministeryo

Sa daghang katuigan, ako nakapadayon sa pag-alagad ingong espesyal payunir, ug si Jehova nagpanalangin sa akong ministeryo. Sa Teresópolis, akong nabatonan ang kahibulongang pribilehiyo nga matabangan ang kapin sa 60 ka tawo sa pagpahinungod sa ilang kinabuhi kang Jehova. Lakip kanila mao ang usa ka babaye nga ginganlag Jupira, kinsa gitudloan usab nako sa pagbasa. Sa ngadtongadto, akong gitun-an ang walo sa iyang hamtong na nga mga anak. Ingong resulta, si Jupira ug ang kapin sa 20 ka membro sa iyang pamilya ug mga paryente aktibong nag-alagad kang Jehova karon. Usa ang ansiyano, tulo ang ministeryal nga mga alagad, ug duha ang mga payunir.

Ako nakakat-on sa paghupot ug positibong tinamdan bahin sa posibilidad nga makakat-on sa kamatuoran ang mga tawo. Sa usa ka higayon, ako nagdumala ug pagtuon sa Bibliya sa usa ka batan-ong babaye nga ginganlag Alzemira sa dihang ang iyang bana, si Antônio, mibahad nga ipagukod ko sa duha ka iro kon dili dayon ko mobiya sa ilang balay. Human niadto, panagsa na lang mi magkita ni Alzemira hangtod mga pito ka tuig sa ulahi, sa dihang nakakuha kog permiso kang Antônio nga magtuon kami pag-usab ni Alzemira. Sa gihapon, gidid-an ko ni Antônio sa pagpakigsulti kaniya bahin sa Bibliya. Apan, usa niana ka ulanon nga adlaw, akong gidapit si Antônio nga moapil sa pagtuon. Akong nasayran nga dili diay siya makamaong mobasa. Sukad nianang panahona, gidumalahan siyag panagtuon sa Bibliya ug gitudloan siya sa pagbasa ni Floriano ug sa uban pang mga igsoon. Karon, si Alzemira ug Antônio bawtismado na. Si Antônio dakong tabang diha sa kongregasyon, nga nagkuyog sa daghang batan-on diha sa ministeryo.

Pipila lamang kini sa among mga kasinatian sulod sa kapig 20 ka tuig namong pag-alagad sa Teresópolis. Sayo sa 1988, kami nakadawat ug bag-ong asaynment—diha sa siyudad sa Niterói, diin kami nag-alagad sa misunod nga lima ka tuig usa kami mibalhin sa Santo Aleixo. Dayon kami mibalhin sa Kongregasyon sa Japuíba sa sentro mismo sa Rio de Janeiro ug nakapribilehiyo sa pagtukod sa Kongregasyon sa Ribeira.

Yano Apan Magantihong Kinabuhi

Sa daghang katuigan, nakapribilehiyo kami ni Floriano sa pagtabang sa kapin sa 300 ka tawo sa pagpahinungod sa ilang kinabuhi kang Jehova. Sa pagkakaron, ang pipila kanila nag-alagad sa sangang buhatan, ug ang uban maoy mga payunir, mga ansiyano, ug ministeryal nga mga alagad. Mapasalamaton gayod ako nga ang Diyos pinaagi sa iyang balaang espiritu naggamit kanamo sa pagtabang sa daghan kaayong tawo!—Marcos 10:29, 30.

Tinuod nga si Floriano misagubang ug grabeng suliran sa panglawas. Bisan pa sa iyang kahimtang, siya nagpabiling malig-on, malipayon, ug masaligon kang Jehova. Siya subsob nga moingon: “Ang kalipay karon dili maggikan sa pagkinabuhi nga walay suliran. Kini naggikan sa pagbaton sa tabang ni Jehova sa pagsagubang sa atong mga suliran.”—Salmo 34:19.

Sa 2003, nadayagnos nga adunay kanser ang akong wala nga mata. Ako gioperahan, ug kini gipulihan ug artipisyal nga mata, nga kinahanglang limpiyohan makadaghan kada adlaw. Bisan pa niini, si Jehova nagpanalangin kanako pinaagi sa paghatag kanakog kusog nga magamit sa padayong pag-alagad kaniya ingong espesyal payunir.

Kon bahin sa materyal nga mga butang, simple lang ang akong pagkinabuhi. Apan, si Jehova nagpanalangin kanako diha sa akong asaynment ug naghimo kanako nga dato sa espirituwal. Kadtong komento sa sister bahin sa pagsangyaw nga buluhaton sa Aprika maoy haom nga paghubit sa among asaynment sa Brazil. Sa pagkatinuod, si Jehova dagayang nagganti sa akong tinguha nga magmisyonarya!

[Hulagway sa panid 9]

Uban sa akong pamilya, 1953

[Hulagway sa panid 9]

Pagsangyaw sa Irlandia, 1957

[Hulagway sa panid 10]

Sa Brazil, 1959, uban sa kaubang mga misyonaryo. Gikan sa wala patuo: Ako, si Inger Hatfield, si Doreen Hines, ug si Sonia Springate

[Hulagway sa panid 10]

Uban sa akong bana