Από τι Προκαλείται το Άγχος της Υπερπληροφόρησης;
«ΤΟ ΑΓΧΟΣ της υπερπληροφόρησης προκαλείται από το ολοένα διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ των όσων κατανοούμε και των όσων νομίζουμε ότι θα έπρεπε να κατανοούμε. Είναι η μαύρη τρύπα μεταξύ δεδομένων και γνώσης, και παρουσιάζεται όταν οι πληροφορίες δεν μας λένε αυτό που θέλουμε ή χρειαζόμαστε να μάθουμε». Αυτά έγραψε ο Ρίτσαρντ Σ. Γούρμαν στο βιβλίο του Το Άγχος της Υπερπληροφόρησης (Information Anxiety). «Επί πολύ καιρό, οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούσαν πόσο πολλά δεν γνώριζαν—δεν γνώριζαν τι δεν γνώριζαν. Αλλά τώρα οι άνθρωποι γνωρίζουν τι δεν γνωρίζουν, και αυτό τους δημιουργεί άγχος». Το αποτέλεσμα είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς ίσως νομίζουμε ότι θα έπρεπε να γνωρίζουμε περισσότερα από όσα γνωρίζουμε. Καθώς μας πλησιάζει η πλημμύρα των πληροφοριών, μαζεύουμε μικρά κομμάτια δεδομένων. Αλλά συχνά δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε. Ταυτόχρονα, υποθέτουμε ότι όλοι οι άλλοι γνωρίζουν και κατανοούν πολύ περισσότερα από ό,τι εμείς. Τότε αρχίζουμε να νιώθουμε άγχος!
Ο Ντέιβιντ Σενκ ισχυρίζεται ότι οι περίσσιες πληροφορίες έχουν γίνει ένας ρύπος που δημιουργεί «νέφος δεδομένων». Προσθέτει: «Το νέφος δεδομένων παρεμβαίνει και διώχνει τις ήρεμες στιγμές, εμποδίζει το στοχασμό που τον έχουμε τόσο ανάγκη. . . . Μας αγχώνει υπερβολικά».
Είναι αλήθεια ότι οι πάρα πολλές πληροφορίες ή ο κορεσμός ύλης μπορεί να επιφέρουν άγχος, αλλά το ίδιο αληθεύει αν έχουμε ανεπαρκείς πληροφορίες ή, ακόμη χειρότερα, εσφαλμένες πληροφορίες. Μοιάζει πολύ με το να νιώθουμε μοναξιά σε ένα δωμάτιο γεμάτο κόσμο. Όπως λέει ο Τζον Νάισμπιτ στο βιβλίο του Μεγατάσεις (Megatrends), «πνιγόμαστε μέσα στον ωκεανό των πληροφοριών αλλά λιμοκτονούμε για γνώση».
Πώς Μπορούν να σας Επηρεάσουν τα «Εγκλήματα Πληροφορικής»
Μια άλλη αιτία για άγχος είναι η αύξηση των «εγκλημάτων πληροφορικής». Ο Δρ Φρέντερικ Μπ. Κοέν, στο βιβλίο του Προστασία και Ασφάλεια στην Υπερλεωφόρο των Πληροφοριών (Protection and Security on the Information Superhighway), εκφράζει τις ανησυχίες του: «Το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών [FBI] υπολογίζει ότι κάθε χρόνο χάνονται περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια [περ. 1,4 τρισ. δρχ.] εξαιτίας των «εγκλημάτων πληροφορικής». Και το εκπληκτικό είναι πως πρόκειται απλώς για την κορυφή του παγόβουνου. Κάποιοι έχουν επίσης εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες των συστημάτων πληροφορικής για να κερδίσουν το πάνω χέρι σε διαπραγματεύσεις, να καταστρέψουν υπολήψεις, να νικήσουν σε στρατιωτικές συρράξεις, ακόμη και να διαπράξουν φόνο». Προσθέστε σε αυτό την ολοένα αυξανόμενη ανησυχία για το πρόβλημα της πρόσβασης των παιδιών στην ηλεκτρονική πορνογραφία—για να μην αναφέρουμε την εισβολή στην ιδιωτική ζωή.
Αδίστακτα άτομα που έχουν εθιστεί στους κομπιούτερ τοποθετούν εσκεμμένα ιούς σε συστήματα κομπιούτερ και σπέρνουν τον όλεθρο. Εγκληματίες χάκερ αποκτούν παράνομα πρόσβαση σε ηλεκτρονικά συστήματα και παίρνουν απόρρητες πληροφορίες, μερικές φορές μάλιστα κλέβουν και χρήματα. Τέτοιες πράξεις μπορεί να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα σε χιλιάδες χρήστες προσωπικών υπολογιστών. Τα «εγκλήματα πληροφορικής» αποτελούν απειλή για επιχειρήσεις και για κυβερνήσεις.
Η Ανάγκη για Καλή Ενημέρωση
Ασφαλώς, όλοι χρειάζεται να είμαστε καλά ενημερωμένοι, αλλά το να έχουμε τεράστιες ποσότητες πληροφοριών δεν μας εκπαιδεύει κατ’ ανάγκη με την πραγματική έννοια της λέξης, επειδή μεγάλο μέρος των όσων παρελαύνουν ως πληροφορίες δεν είναι παρά απλά γεγονότα ή ανεπεξέργαστα δεδομένα, τα οποία είναι άσχετα με αυτά που κατέχουμε. Μερικοί μάλιστα λένε ότι αυτό το φαινόμενο αντί για «πληροφοριακή έκρηξη», θα ήταν καλύτερα να ονομαστεί «έκρηξη δεδομένων» ή ακόμη πιο κυνικά «μη πληροφοριακή έκρηξη». Να πώς το βλέπει η οικονομική αναλύτρια Χέιζελ Χέντερσον: «Η πληροφόρηση από μόνη της δεν διαφωτίζει. Δεν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε τι είναι παραπληροφόρηση, κακή πληροφόρηση ή προπαγάνδα σε αυτό το περιβάλλον που κυριαρχείται από τα μέσα ενημέρωσης. Η επικέντρωση της προσοχής αποκλειστικά και μόνο στην πληροφόρηση έχει οδηγήσει σε έναν κορεσμό από όλο και πιο ανούσια δισεκατομμύρια κομματάκια ασύνδετων και ανεπεξέργαστων δεδομένων, όχι στην αναζήτηση νέων ουσιωδών τομέων γνώσης».
Ο Τζόζεφ Τζ. Εσποζίτο, πρόεδρος του Εκδοτικού Οίκου της Εγκυκλοπαίδειας Μπριτάνικα, κάνει την εξής ειλικρινή αποτίμηση: «Οι περισσότερες πληροφορίες της Εποχής της Πληροφορίας είναι απλώς άχρηστες· είναι απλώς παράσιτα. Η Πληροφοριακή Έκρηξη είναι κατάλληλος όρος· η έκρηξη δεν μας επιτρέπει να ακούσουμε σχεδόν τίποτα άλλο. Αν δεν μπορούμε να ακούσουμε, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε». Ο Όριν Ε. Κλαπ δίνει την ανάλυσή του: «Υποπτεύομαι ότι κανένας δεν γνωρίζει πόσες από τις πληροφορίες που φτάνουν στο κοινό είναι ψευδοπληροφορίες, οι οποίες ισχυρίζονται ότι λένε κάτι αλλά στην πραγματικότητα δεν λένε τίποτα».
Χωρίς αμφιβολία θα θυμάστε ότι μεγάλο μέρος της εκπαίδευσής σας στο σχολείο επικεντρωνόταν στο να μάθετε διάφορα πράγματα για να μπορέσετε να περάσετε τις εξετάσεις. Πολλές φορές παραγεμίζατε τον εγκέφαλό σας με τέτοια πράγματα λίγο πριν από τις εξετάσεις. Θυμάστε που μαθαίνατε απέξω πληθώρα ημερομηνιών στο μάθημα της ιστορίας; Πόσα από αυτά τα γεγονότα και τις ημερομηνίες μπορείτε να θυμηθείτε τώρα; Σας δίδαξαν αυτά τα πράγματα να σκέφτεστε και να φτάνετε σε λογικά συμπεράσματα;
Περισσότερο Σημαίνει και Καλύτερο;
Χωρίς προσεκτικό έλεγχο, η αφοσίωση στη συγκέντρωση επιπλέον πληροφοριών μπορεί να κοστίσει πολλά από πλευράς χρόνου, ύπνου, υγείας ακόμη και χρημάτων. Και αυτό διότι, αν και οι περισσότερες πληροφορίες όντως προσφέρουν περισσότερες επιλογές, μπορούν να δημιουργήσουν άγχος στον ερευνητή, κάνοντάς τον να αναρωτιέται αν έχει ελέγξει ή αν έχει βρει όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες. Ο Δρ Χιου Μακ Κέι δίνει την εξής προειδοποίηση: «Στην πραγματικότητα, οι πληροφορίες δεν είναι το μονοπάτι που οδηγεί στη διαφώτιση. Οι πληροφορίες, από μόνες τους, δεν ρίχνουν φως σε ό,τι αφορά το νόημα της ζωής μας. Οι πληροφορίες έχουν ελάχιστη σχέση με την απόκτηση σοφίας. Μάλιστα, όπως άλλα αποκτήματα, μπορούν ασφαλώς να παρεμποδίσουν τη σοφία. Μπορεί να γνωρίζουμε περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε, όπως ακριβώς μπορεί και να έχουμε περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε».
Συχνά, οι άνθρωποι καταβαρύνονται υπερβολικά, όχι μόνο από το μεγάλο όγκο πληροφοριών που είναι διαθέσιμος σήμερα, αλλά και από την απογοήτευση που νιώθουν καθώς προσπαθούν να μετατρέψουν τις πληροφορίες σε κάτι που είναι κατανοητό, γεμάτο νόημα και αληθινά κατατοπιστικό. Έχει λεχθεί ότι θα μπορούσαμε να είμαστε «σαν έναν διψασμένο ο οποίος είναι καταδικασμένος να πίνει με μια δαχτυλήθρα από έναν πυροσβεστικό κρουνό. Ο τεράστιος όγκος των διαθέσιμων πληροφοριών και ο τρόπος με τον οποίο συχνά μεταδίδονται καθιστούν μεγάλο μέρος τους άχρηστο για εμάς». Έτσι, το τι είναι αρκετό πρέπει να εκτιμηθεί, όχι από τον όγκο, αλλά από την ποιότητα και τη χρησιμότητα που έχουν οι πληροφορίες για εμάς προσωπικά.
Τι θα Πούμε για τη Μεταφορά Δεδομένων;
Μια άλλη κοινή έκφραση που ακούγεται σήμερα είναι η «μεταφορά δεδομένων». Αυτή αναφέρεται στη μεταβίβαση πληροφοριών με ηλεκτρονικό τρόπο. Ενώ αυτό έχει την κατάλληλη θέση του, δεν αποτελεί καλή επικοινωνία με την πληρέστερη έννοια. Γιατί όχι; Επειδή ανταποκρινόμαστε καλύτερα σε ανθρώπους, όχι σε μηχανήματα. Με τη μεταφορά δεδομένων, δεν βλέπουμε τις εκφράσεις του προσώπου ούτε υπάρχει οπτική επαφή ή γλώσσα του σώματος, πράγματα που τόσο συχνά διαμορφώνουν τη συνομιλία και μεταδίδουν αισθήματα. Στις συνομιλίες που γίνονται πρόσωπο με πρόσωπο, αυτοί οι παράγοντες τονίζουν και συχνά διευκρινίζουν τις λέξεις που χρησιμοποιούνται. Κανένα από αυτά τα πολύτιμα βοηθήματα για κατανόηση δεν είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική μεταφορά, ούτε και στο πολύ δημοφιλές κινητό τηλέφωνο. Μερικές φορές ακόμη και η συνομιλία που γίνεται πρόσωπο με πρόσωπο δεν μεταδίδει ακριβώς αυτό που έχει στο νου του ο ομιλητής. Ο ακροατής μπορεί να δεχτεί και να επεξεργαστεί λέξεις με το δικό του τρόπο και να τους δώσει λάθος νόημα. Πόσο μεγαλύτερος κίνδυνος υπάρχει να συμβεί αυτό όταν δεν μπορούμε να δούμε τον ομιλητή!
Μια λυπηρή πραγματικότητα είναι ότι η υπερβολική ποσότητα χρόνου που δαπανούν μερικοί μπροστά σε οθόνες κομπιούτερ και τηλεοράσεις μερικές φορές αποξενώνει το ένα μέλος της οικογένειας από το άλλο μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Έχετε Ακούσει για τη Φοβία της Τεχνολογίας;
Μερικοί πιστεύουν ότι η φοβία της τεχνολογίας, η οποία περιλαμβάνει το φόβο για τη χρήση κομπιούτερ και παρόμοιων ηλεκτρονικών συσκευών, είναι μία από τις πιο κοινές ανησυχίες που δημιουργεί η εποχή της πληροφορίας. Ένα άρθρο στην εφημερίδα Δε Καμπέρα Τάιμς (The Canberra Times) έγραψε, με βάση κάποιο δελτίο του Ασοσιέιτεντ Πρες: «Διοικητικά Στελέχη στην Ιαπωνία Φοβούνται τους Κομπιούτερ». Για το διευθυντή μιας μεγάλης ιαπωνικής εταιρίας ανέφερε: «Κατέχει δύναμη και κύρος. Αλλά βάλτε τον να καθίσει μπροστά σε έναν κομπιούτερ και θα γίνει ράκος». Σύμφωνα με μια μελέτη σε 880 ιαπωνικές εταιρίες, μόνο το 20 τοις εκατό των στελεχών τους μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κομπιούτερ.
Η φοβία της τεχνολογίας τροφοδοτείται από σοβαρές αντιξοότητες όπως η διακοπή των τηλεφώνων στην Πόλη της Νέας Υόρκης το 1991, η οποία παρέλυσε τα τοπικά αεροδρόμια για αρκετές ώρες. Και τι θα πούμε για το ατύχημα που έγινε στο Σταθμό Πυρηνικής Ενέργειας του Θρι Μάιλ Άιλαντ στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1979; Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές κρίσιμες ώρες προτού μπορέσουν οι χειριστές του σταθμού να καταλάβουν τι σήμαιναν τα σήματα του συναγερμού τα οποία ελέγχονταν από κομπιούτερ.
Αυτά είναι λίγα μόνο παραδείγματα του πώς η τεχνολογία της εποχής της πληροφορίας έχει επηρεάσει δραματικά την ανθρωπότητα. Στο βιβλίο του ο Δρ Φρέντερικ Μπ. Κοέν θέτει τα εξής ερωτήματα που μας βάζουν σε σκέψεις: «Έχετε πάει τελευταία στην τράπεζα; Αν δεν δούλευαν οι κομπιούτερ θα μπορούσατε να πάρετε καθόλου χρήματα; Και τι θα πούμε για το σούπερ μάρκετ; Θα μπορούσατε να πληρώσετε αν δεν υπήρχαν ταμειακές μηχανές;»
Ίσως μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας σε μία ή περισσότερες από τις εξής υποθετικές καταστάσεις:
• Το καινούριο σας βίντεο φαίνεται να έχει πάρα πολλά κουμπιά όταν θέλετε να διαλέξετε ποιο πρόγραμμα θα γράψετε. Είτε φωνάζετε δειλά τον εννιάχρονο ανιψιό σας για να σας ρυθμίσει το βίντεο είτε αποφασίζετε ότι τελικά δεν χρειάζεται να δείτε το πρόγραμμα.
• Χρειάζεστε επειγόντως χρήματα. Οδηγείτε ως την πλησιέστερη αυτόματη ταμειολογιστική μηχανή αλλά ξαφνικά θυμάστε ότι την τελευταία φορά που τη χρησιμοποιήσατε, μπερδευτήκατε και πατήσατε λάθος πλήκτρα.
• Χτυπάει το τηλέφωνο του γραφείου. Κατά λάθος σας έστειλαν το τηλεφώνημα που προοριζόταν για το αφεντικό σας στον επάνω όροφο. Υπάρχει ένας αρκετά απλός τρόπος για να μεταβιβάσετε το τηλεφώνημα, αλλά, επειδή δεν είστε βέβαιοι, αποφασίζετε να στείλετε το τηλεφώνημα στην τηλεφωνήτρια για να το μεταβιβάσει εκείνη.
• Το ταμπλό του αυτοκινήτου που αγοράσατε πρόσφατα μοιάζει με χειριστήριο σύγχρονου αεροσκάφους. Ξαφνικά, αναβοσβήνει ένα κόκκινο φως, και αγχώνεστε επειδή δεν ξέρετε τι δείχνει το λαμπάκι. Πρέπει να ψάξετε σε ένα λεπτομερές βιβλίο οδηγιών συντήρησης.
Αυτά είναι λίγα μόνο παραδείγματα της φοβίας για την τεχνολογία. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η τεχνολογία θα συνεχίσει να εξελίσσει πιο πολύπλοκο εξοπλισμό, τον οποίο οι άνθρωποι περασμένων γενεών αναμφίβολα θα χαρακτήριζαν «θαυματουργό». Κάθε καινούριο ανανεωμένο προϊόν που μπαίνει στην αγορά απαιτεί μεγαλύτερη τεχνογνωσία ώστε να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά. Τα εγχειρίδια οδηγιών, γραμμένα από ειδικούς στην επαγγελματική τους γλώσσα,a γίνονται από μόνα τους τρομακτικά όταν θεωρούν δεδομένο ότι ο χρήστης κατανοεί το λεξιλόγιο και κατέχει ορισμένες γνώσεις και ικανότητες.
Ο θεωρητικός της πληροφορίας Πολ Κάουφμαν συνοψίζει την κατάσταση ως εξής: «Η κοινωνία μας έχει μια εικόνα για τις πληροφορίες η οποία, μολονότι είναι θελκτική, τελικά είναι αντιπαραγωγική. . . . Ένας λόγος είναι ότι έχει δοθεί υπερβολική προσοχή στους κομπιούτερ και στον εξοπλισμό και ελάχιστη στους ανθρώπους οι οποίοι στην ουσία χρησιμοποιούν τις πληροφορίες για να κατανοήσουν τον κόσμο και να κάνουν χρήσιμα πράγματα ο ένας για τον άλλον. . . . Το πρόβλημα δεν είναι ότι εμείς εκτιμούμε πολύ τους κομπιούτερ αλλά ότι έχουμε καταλήξει να εκτιμούμε λιγότερο τους ανθρώπους». Φαίνεται ότι, επειδή δίνεται μεγάλη έμφαση στη δόξα που συνοδεύει την παραγωγή καταπληκτικής νέας τεχνολογίας, οι άνθρωποι συχνά μένουν με την ανησυχία για το τι θα επακολουθήσει. Ο Έντουαρντ Μέντελσον λέει: «Οι οραματιστές της τεχνολογίας ποτέ δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τη διαφορά μεταξύ εφικτού και επιθυμητού. Αν μπορεί να φτιαχτεί μια μηχανή που να εκτελεί κάποια τρομερά περίπλοκη εργασία, τότε ο οραματιστής συμπεραίνει ότι αξίζει αυτή η εργασία».
Αυτή η παραγκώνιση του ανθρώπινου παράγοντα στην τεχνολογία είναι που έχει αυξήσει πολύ το άγχος της υπερπληροφόρησης.
Αυξάνεται στ’ Αλήθεια η Παραγωγικότητα;
Ο αρθρογράφος Πολ Άτγουελ, γράφοντας στην εφημερίδα Δι Οστρέλιαν (The Australian), σχολιάζει την έρευνα που έκανε με θέμα το πόσο χρόνο και χρήμα έχουν εξοικονομήσει οι κομπιούτερ τα πρόσφατα χρόνια. Ακολουθούν μερικά από τα εύστοχα σημεία του: «Παρά τα χρόνια που επενδύθηκαν στα συστήματα πληροφορικής τα οποία σχεδιάστηκαν για να χειρίζονται διοικητικές εργασίες και να μειώσουν τις δαπάνες, πολλά πανεπιστήμια και κολέγια διαπιστώνουν ότι το διοικητικό προσωπικό τους συνεχίζει να αυξάνεται. . . . Επί αρκετές δεκαετίες, οι κατασκευαστές των κομπιούτερ ισχυρίζονταν ότι η τεχνολογία που πουλούσαν θα αύξανε κατακόρυφα την παραγωγικότητα, επιτρέποντας να γίνεται ένας δεδομένος όγκος διοικητικών εργασιών από πολύ λιγότερους υπαλλήλους με πολύ μικρότερο κόστος. Απεναντίας, όπως τελικά συνειδητοποιούμε, η τεχνολογία της πληροφόρησης έχει οδηγήσει σε μετατόπιση των προσπαθειών: πολλά καινούρια πράγματα γίνονται από ένα εργατικό δυναμικό του ίδιου ή μεγαλύτερου μεγέθους αντί για τις παλιές εργασίες που γίνονταν από λιγότερους υπαλλήλους. Συχνά, δεν εξοικονομούνται καθόλου χρήματα. Ένα παράδειγμα αυτής της μετατόπισης είναι ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να βελτιώσουν την εμφάνιση των εγγράφων αντί απλώς να διεκπεραιώνουν γρηγορότερα τη γραφική εργασία».
Τώρα φαίνεται ότι η υπερλεωφόρος των πληροφοριών, που ενδεχομένως είναι επικίνδυνη για τους Χριστιανούς, έχει γίνει μέρος της ζωής μας. Αλλά πώς μπορούμε να αποφύγουμε το άγχος της υπερπληροφόρησης—τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό; Δίνουμε μερικές πρακτικές εισηγήσεις στο επόμενο σύντομο άρθρο.
[Υποσημείωση]
a Παραδείγματα της ειδικής γλώσσας των κομπιούτερ: μπαίνω, που σημαίνει «συνδέομαι στο σύστημα»· βγαίνω, «τερματίζω την επικοινωνία με το σύστημα»· φορτώνω, «μεταφέρω προγράμματα από τη βοηθητική στην κύρια μνήμη του υπολογιστή»· κόλλημα, «μη αναμενόμενη αναστολή της εκτέλεσης του προγράμματος».
[Πλαίσιο στη σελίδα 6]
Πληθώρα Άχρηστων Πληροφοριών
«Η κοινωνία, όπως γνωρίζουμε όλοι εκ πείρας, γίνεται ανεπανόρθωτα όλο και πιο αισχρή. Είμαστε μάρτυρες της νέας κυριαρχίας των τηλεοπτικών προγραμμάτων χαμηλής ποιότητας, των ραδιοφωνικών εκπομπών που υποκινούν σε μίσος, των χυδαίων παρουσιαστών, των προσφυγών στα δικαστήρια, των ριψοκίνδυνων ενεργειών που γίνονται για δημοσιότητα, της τρομερά βίαιης και σαρκαστικής γλώσσας. Οι ταινίες γίνονται όλο και πιο άσεμνες και βίαιες. Οι διαφημίσεις είναι πιο θορυβώδεις, πιο επιθετικές και συχνά ξεπερνούν τα όρια του καλού γούστου . . . Η αισχρολογία είναι της μόδας και η ευγένεια είναι ντεμοντέ. . . . Αυτό που άλλοι έχουν αποκαλέσει “κρίση των οικογενειακών αξιών” έχει να κάνει περισσότερο με την επανάσταση της πληροφόρησης παρά με την έλλειψη σεβασμού του Χόλιγουντ για το παραδοσιακό πρότυπο της οικογένειας».—Νέφος Δεδομένων—Πώς να Επιβιώσετε από την Υπεραφθονία Πληροφοριών (Data Smog—Surviving the Information Glut), του Ντέιβιντ Σενκ.
[Πλαίσιο στη σελίδα 7]
Σοφία—Ο Πατροπαράδοτος Τρόπος
«Γιε μου, αν δεχτείς τα λόγια μου και αποταμιεύσεις τις εντολές μου μέσα σου, ώστε να δώσεις προσοχή στη σοφία με το αφτί σου για να κλίνεις την καρδιά σου στη διάκριση· αν, επιπλέον, καλέσεις την κατανόηση και υψώσεις τη φωνή σου προς τη διάκριση, αν τη ζητάς σαν ασήμι και ερευνάς για αυτήν όπως για κρυμμένους θησαυρούς, τότε θα κατανοήσεις το φόβο του Ιεχωβά και θα βρεις τη γνώση του Θεού. Διότι ο Ιεχωβά δίνει σοφία· από το στόμα του εξέρχεται γνώση και διάκριση. Όταν η σοφία μπει στην καρδιά σου και η γνώση γίνει ευχάριστη για την ψυχή σου, η ικανότητα σκέψης θα σε φυλάει, η διάκριση θα σε διαφυλάττει».—Παροιμίες 2:1-6, 10, 11.
[Εικόνα στη σελίδα 8, 9]
Ο κορεσμός πληροφοριών έχει παρομοιαστεί με το να προσπαθεί κάποιος να γεμίσει μια δαχτυλήθρα από έναν πυροσβεστικό κρουνό