Ζώντας με την Κυστική Ίνωση

ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ Ο ΤΖΙΜΙ ΓΚΑΡΑΤΖΙΩΤΗΣ

Στις 25 Ιουλίου 1998, μεταφέρθηκα επειγόντως στο νοσοκομείο με τρομερούς πόνους στο στήθος. Η καρδιά μου ήταν εντάξει, αλλά οι πνεύμονές μου είχαν μολυνθεί τόσο πολύ ώστε δυσκολευόμουν πολύ να αναπνεύσω. Ήμουν μόλις 25 χρονών, και η ζωή μου κρεμόταν από μια κλωστή.

ΔΥΟ μέρες μετά τη γέννησή μου, οι γιατροί είπαν στους γονείς μου ότι είχα σοβαρό ίκτερο. Είπαν ότι, αν δεν έκανα μετάγγιση αίματος, θα πέθαινα ή θα πάθαινε βλάβη ο εγκέφαλός μου. Ωστόσο, επέζησα χωρίς μετάγγιση αίματος—και χωρίς να πάθει βλάβη ο εγκέφαλός μου.

Στα πρώτα δύο χρόνια της ζωής μου αντιμετώπισα πολλά περίπλοκα προβλήματα υγείας και έπαθα αρκετές φορές πνευμονία. Τελικά, ένας γιατρός διέγνωσε ότι έπασχα από κυστική ίνωση. Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι που έπασχαν από αυτή την ασθένεια είχαν μέσο όρο ζωής εφτά χρόνια. Με την ιατρική πρόοδο που έχει επιτευχθεί, όμως, ολοένα και περισσότερα παιδιά που έχουν κυστική ίνωση φτάνουν στην ενηλικίωση.

Τι Είναι η Κυστική Ίνωση;

Η κυστική ίνωση είναι μια ανίατη κληρονομική διαταραχή. Προκαλεί αναπνευστικά προβλήματα τα οποία χειροτερεύουν διαρκώς, και τα άτομα που πάσχουν από αυτή τη διαταραχή συχνά δυσκολεύονται πολύ να χωνέψουν την τροφή τους.

Περίπου ο 1 στους 25 ανθρώπους είναι φορέας του ελαττωματικού γονιδίου που ευθύνεται για την κυστική ίνωση. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι φορείς δεν γνωρίζουν καν ότι έχουν αυτό το γονίδιο, εφόσον δεν παρουσιάζουν κανένα από τα συμπτώματα αυτής της διαταραχής. Αν είναι φορείς και οι δύο γονείς, οι πιθανότητες να αποκτήσουν παιδί με κυστική ίνωση είναι 1 προς 4.

Στη δική μου περίπτωση συνέβη το εξής σπάνιο: το ότι εμφανίστηκαν πολύποδες στη ρινική μου κοιλότητα οδήγησε στη διάγνωση της ασθένειας. Με αφορμή αυτό, οι γιατροί εξέτασαν πόσο αλάτι περιείχε ο ιδρώτας μου, πράγμα που αποτελεί το συνηθέστερο τεστ για τη διάγνωση της κυστικής ίνωσης. Συχνά οι πρώτοι που διαπιστώνουν την παρουσία αλατιού στο δέρμα είναι οι γονείς ή οι παππούδες, οι οποίοι μένουν με μια αλμυρή γεύση στα χείλη όταν φιλάνε το παιδί.

Οι πολύποδες που αναπτύσσονταν στη ρινική μου κοιλότητα έβλαψαν την αναπνοή μου, και γι’ αυτό κάνω σχεδόν κάθε χρόνο εγχείρηση στα ιγμόρεια άντρα με την οποία αφαιρούνται οι πολύποδες. Αυτές οι επεμβάσεις μού δημιουργούν πολλά προβλήματα, και η ανάρρωση είναι επίπονη. Είναι, επίσης, επικίνδυνες εξαιτίας της αιμορραγίας. Αλλά έχω κάνει πολλές επεμβάσεις, και σε καμιά περίπτωση δεν μου χορηγήθηκε αίμα. Πόσο ευγνώμων είμαι για το ότι δεν χρειάζεται να υφίσταμαι τις επιπλοκές που μπορεί να φέρουν οι μεταγγίσεις αίματος ούτε να ανησυχώ για αυτές!

Πώς Αντιμετωπίζω την Ασθένειά Μου

Μολονότι η ασθένειά μου περιορίζει τα πράγματα που μπορώ να κάνω, προσπαθώ να παραμένω όσο το δυνατόν πιο δραστήριος. Μια ξεχωριστή ημέρα της ζωής μου ήταν η 1η Αυγούστου 1987, όταν βαφτίστηκα συμβολίζοντας την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά Θεό.

Όταν σηκώνομαι το πρωί, εισπνέω ένα βρογχοδιασταλτικό διάλυμα και κατόπιν ένα αλατούχο διάλυμα. Αυτό βοηθάει στη διάλυση των εκκρίσεων που έχουν συσσωρευτεί στους πνεύμονές μου και ανοίγει τους αεραγωγούς μου για να μπορώ να αναπνέω ευκολότερα. Αυτή η θεραπεία κρατάει περίπου 15 λεπτά. Έπειτα κάνω φυσιοθεραπεία που διαρκεί 40 λεπτά μέχρι μία ώρα, για να διαλυθούν και να αποβληθούν οι εκκρίσεις που έχουν συσσωρευτεί στους πνεύμονές μου. Κατόπιν κάνω και άλλες εισπνοές—αυτή τη φορά εισπνέω ένα αντιβιοτικό που βοηθάει στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων. Όλη αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται το απόγευμα και ξανά το βράδυ.

Αυτά τα τρία στάδια διαρκούν συνολικά περίπου τέσσερις ώρες την ημέρα. Συνήθως τρώω μετά, εφόσον η θεραπεία μου γίνεται ομαλότερα όταν έχω άδειο στομάχι. Παρ’ όλη αυτή τη χρονοβόρα καθημερινή αγωγή, έχω τη συνήθεια να παρακολουθώ τις συναθροίσεις της ελληνόφωνης εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Λονδίνο του Οντάριο, στον Καναδά. Τα βράδια που διεξάγονται οι συναθροίσεις κάνω τη θεραπεία μου μετά τις 10:00 μ.μ. Για εμένα, οι ευλογίες που προσφέρει η παρακολούθηση των συναθροίσεων υπερβαίνουν κατά πολύ τις θυσίες που απαιτούνται. Θεωρώ, επίσης, σημαντική την τακτική μου συμμετοχή στη διακονία.

Μιλάω για την Πίστη Μου

Το ότι μπαίνω συχνά στο νοσοκομείο μού παρέχει ξεχωριστές ευκαιρίες για να μιλάω σε άλλους για τη Χριστιανική μου πίστη. Κάποτε μου δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσω με έναν Ορθόδοξο ιερέα που νοσηλευόταν σε κάποιον άλλο θάλαμο. Ανέφερε ότι ήμουν ένας νέος που συμπεριφερόταν με σεβασμό στους άλλους και είπε ότι πίστευε πως αποτελούσα καλό παράδειγμα για τα νεαρά άτομα της ελληνικής κοινότητας. Δεν είχε ιδέα ότι γνώριζα πως αυτός ήταν από τους βασικούς εναντιουμένους στη διακονία των Μαρτύρων του Ιεχωβά μεταξύ των ελληνόφωνων ατόμων.

Όταν έρχονταν επισκέπτες για να δουν τον ιερέα, εκείνος τους έστελνε να δουν και εμένα. Οι επισκέπτες του καταλάβαιναν ότι οι συγγενείς και οι φίλοι οι οποίοι με επισκέπτονταν ήταν οι ίδιοι που είχαν χτυπήσει την πόρτα τους ενασχολούμενοι με τη διακονία. Μερικοί από τους επισκέπτες του ιερέα έμεναν, αλλά κάποιοι άλλοι γύριζαν έκπληκτοι για να τον ρωτήσουν γιατί τους είχε στείλει να δουν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ακόμη και όταν έμαθε ότι ήμουν Μάρτυρας, συνεχίσαμε να κάνουμε Γραφικές συζητήσεις. Συζητούσαμε θέματα όπως το όνομα Ιεχωβά, η Τριάδα και η πολιτική ουδετερότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα. Καθώς μιλούσαμε, έβλεπα τα τείχη της εναντίωσης να πέφτουν.

Ο ιερέας ομολόγησε ότι γνώριζε την αλήθεια σχετικά με μερικά από τα Γραφικά θέματα που συζητούσαμε, αλλά παραδέχτηκε ότι δεν δίδασκε την αλήθεια για αυτά τα πράγματα επειδή φοβόταν μήπως χάσει τη δουλειά του. Αργότερα, τον επισκέφτηκα στο σπίτι του μαζί με την Εσθήρ, τη μικρότερη αδελφή μου, και πήρε μερικά Γραφικά έντυπα. Η εναντίωση που αντιμετωπίζαμε όταν κηρύτταμε στον τομέα μειώθηκε. Μάλιστα πολλά άτομα που έμαθαν ότι ο ιερέας είχε δείξει ενδιαφέρον άρχισαν να ακούν. Λίγο αργότερα, όμως, ο ιερέας διορίστηκε κάπου αλλού.

Το γεγονός ότι μιλούσα για την πίστη μου σε άλλους όποτε βρισκόμουν στο νοσοκομείο αποτέλεσε την αιτία για μια ακόμη σημαντική εξέλιξη. Μίλησα σε κάποιο νεαρό ονόματι Τζεφ, ο οποίος είχε έρθει να επισκεφτεί τον παππού του. Συνεχίσαμε να συζητάμε, και τελικά άρχισα Γραφική μελέτη μαζί του. Αργότερα, ο Τζεφ εξέφρασε την επιθυμία να παρακολουθεί τις συναθροίσεις. Μολονότι συνήθως παρακολουθούσα τις συναθροίσεις σε μια εκκλησία του Λονδίνου, άρχισα να πηγαίνω για ένα διάστημα στο κοντινό Στράτφορντ ώστε να τον συνοδεύω στις συναθροίσεις που διεξάγονταν εκεί. Στόχος μου ήταν να βρεθεί κάποιος που ζούσε πιο κοντά στο σπίτι του για να τον βοηθάει.

Δυστυχώς, ο Τζεφ ενέδωσε στις πιέσεις της οικογένειάς του και δεν προόδευσε πνευματικά. Ωστόσο, όταν παρακολουθούσα τις συναθροίσεις στο Στράτφορντ, συναντήθηκα και πάλι με την Ντιν Στιούαρτ. Είχαμε γνωριστεί παλιότερα όταν συμμετείχαμε στην οικοδόμηση μιας Αίθουσας Βασιλείας. Συνδεθήκαμε συναισθηματικά και παντρευτήκαμε την 1η Ιουνίου 1996.

Η Κατάστασή μου Αλλάζει

Δυστυχώς, τρεις εβδομάδες μετά το γάμο μας, αρρώστησα βαριά. Τότε άρχισα να μπαινοβγαίνω στο νοσοκομείο και τελικά έφτασα στην κρίσιμη κατάσταση που ανέφερα στην αρχή του άρθρου. Από τότε παραμένω συνδεδεμένος με συσκευή οξυγόνου όλο το εικοσιτετράωρο. Υποφέρω από πυρετό, εφίδρωση τη νύχτα, πλευρίτιδα, αϋπνίες εξαιτίας του νυχτερινού βήχα, καθώς και πόνους στις αρθρώσεις, στα πόδια και στο στήθος. Μερικές φορές κάνω επίσης αιμόπτυση, πράγμα που είναι τρομακτικό επειδή, αν δεν σταματήσει, μπορεί να επιφέρει ξαφνικό θάνατο.

Τώρα, με την αγαπημένη μου σύζυγο να στέκεται στο πλευρό μου ως σύντροφος και βοηθός, δίνω μαρτυρία στους γιατρούς, στους φυσιοθεραπευτές, στους ασθενείς και σε άλλους νοσηλευτές στα νοσοκομεία, καθώς και όταν με επισκέπτονται στο σπίτι. Όσο δύσκολα και αν είναι τα ιατρικά προβλήματα που αντιμετωπίζω, βλέπουμε όλες αυτές τις καταστάσεις ως ευκαιρίες για να αινούμε το όνομα του Ιεχωβά.

Τι Είναι Αυτό που με Στηρίζει Τώρα

Λόγω των καινούριων περιστάσεών μου, η Ντιν και εγώ έχουμε μια ειδική τηλεφωνική σύνδεση που μας παρέχει τη δυνατότητα να ακούμε τις συναθροίσεις και να συμμετέχουμε σε αυτές. Αυτή η στοργική προμήθεια μάς δίνει μεγάλη ενθάρρυνση και μας κάνει να νιώθουμε ότι εξακολουθούμε να αποτελούμε ενεργό μέρος της εκκλησίας, έστω και αν δεν μπορούμε να είμαστε σωματικά παρόντες στις περισσότερες περιπτώσεις.

Επιπρόσθετα, η διακονία μας τώρα διεξάγεται από το τηλέφωνο καθώς μιλάμε στους ανθρώπους για τη Βιβλική μας ελπίδα. Έχουμε αρχίσει Γραφικές μελέτες τις οποίες κάνουμε από το τηλέφωνο. Το να μιλάμε σε αγνώστους σχετικά με τον Ιεχωβά και τις θαυμαστές προμήθειες που θα προσφέρει αυτός στην πιστή ανθρωπότητα σε ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης μάς δίνει μεγάλη χαρά.

Η συμπαράσταση του πατέρα μου και της μητέρας μου με στηρίζει και μου παρέχει ενθάρρυνση και παρηγοριά. Είμαι ιδιαίτερα υπόχρεος στον Ιεχωβά για το γεγονός ότι με ευλόγησε δίνοντάς μου την Ντιν, η οποία με έχει δεχτεί παρά την ασθένειά μου και τώρα με βοηθάει πάρα πολύ να υπομένω.

Καθώς φτάνω στα τελικά στάδια της ασθένειάς μου, οι στοχασμοί γύρω από την ελπίδα μου για το μέλλον με βοηθούν να μην παραιτηθώ. Η καθημερινή ανάγνωση της Αγίας Γραφής μαζί με την Ντιν αποτελεί παρηγοριά και για τους δυο μας. Γνωρίζω ότι στο εγγύς μέλλον θα είμαι υγιής και δεν θα χρειάζομαι πια την καθημερινή μου θεραπεία απλώς και μόνο για να μπορώ να αναπνέω. Στον υποσχεμένο Παράδεισο, όταν θα αποκτήσω υγιείς πνεύμονες, οραματίζομαι τον εαυτό μου να τρέχει σε ένα χωράφι. Αυτό είναι το μόνο που θέλω—να τρέξω λίγο σε ένα χωράφι για να δοκιμάσω τους πνεύμονές μου.

Το να οραματίζομαι τις ευλογίες του νέου κόσμου που έχει υποσχεθεί ο Θεός με βοηθάει να αντιμετωπίζω τη μια ημέρα μετά την άλλη. Το εδάφιο Παροιμίες 24:10 λέει: «Αποθαρρύνθηκες την ημέρα της στενοχώριας; Η δύναμή σου θα είναι λιγοστή». Αντί να νιώθω ότι η δύναμή μου είναι λιγοστή, νιώθω ότι ο Ιεχωβά μού δίνει δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό. (2 Κορινθίους 4:7) Αυτή με βοηθάει να δίνω μαρτυρία για το όνομά του και τους σκοπούς του, καθώς και να είμαι έτοιμος για οτιδήποτε αυτός επιτρέψει—είτε να επιβιώσω από το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων στον Αρμαγεδδώνα είτε να πεθάνω τώρα και να αναστηθώ αργότερα στο νέο του κόσμο.—1 Ιωάννη 2:17· Αποκάλυψη 16:14-16· 21:3, 4.

[Εικόνες στη σελίδα 13]

Με τη σύζυγό μου την Ντιν, η οποία με στηρίζει πολύ