Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Οι Χορωδίες στις Σημερινές Εκκλησίες

● Η υμνωδία από χορωδίες είναι ένα εξέχον χαρακτηριστικό στις Κυριακάτικες λειτουργίες πολλών εκκλησιών σήμερα. Τα μέλη της χορωδίας, βαδίζοντας ανάμεσα στους διαδρόμους του ναού με λευκές στολές, δίνουν γενικά την εντύπωσι ευσεβείας κι ευλαβείας, καθώς ψάλλουν με θρησκευτικό ζήλο. Αλλ’ είναι πολύ πιθανόν, τα μέλη της χορωδίας να μη ανήκουν στην εκκλησία στην οποία ψάλλουν ή ακόμη να μη πιστεύουν στον Θεό. Τότε, για ποιο λόγο ψάλλουν εκεί;

Ένα άρθρο στην εφημερίδα «Σάντεϋ Νιους» της Νέας Υόρκης δείχνει ότι τα μέλη των χορωδιών στις περισσότερες μεγάλες εκκλησίες αυτής της πόλεως ψάλλουν για χρήματα. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι εκκλησίες του Μανχάτταν πληρώνουν τα μέλη των χορωδιών των από τη δεκαετία του 1920. Αλλ’ αυτοί ήσαν μέλη της εκκλησίας. Σήμερα, όπως λέγει το άρθρο, «η προσχώρησις σε κάποια θρησκεία δεν έχει καμμιά σημασία . . . Σε οποιαδήποτε χορωδία, μπορείτε να βρήτε αθεϊστάς, αγνωστικιστάς, Καθολικούς, Ιουδαίους, Διαμαρτυρομένους ακόμη και Βουδδιστάς Ζεν. Μπορείτε εύκολα να δήτε το ίδιο χορωδιακό μέλος σε μια συναγωγή το Σάββατο, σε Επισκοπελιανές λειτουργίες την Κυριακή το πρωί και σ’ ένα Καθολικό γάμο την Κυριακή το απόγευμα.

Ανακηρύχθηκε «Αγία» μετά από 92 Χρόνια

● Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία απέκτησε επιτέλους μια Αμερικανικής καταγωγής «αγία» που είναι γνωστή ως «Μητέρα Σέτον». Η επίσημη αγιοποίησις θα γίνη στις 14 Σεπτεμβρίου στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, όπου, σύμφωνα με τον ιερέα Φράνσις Χ. Μάρφυ, «ο πάπας θα δηλώση αλάθητα ότι η Κυρία Σέτον έζησε μια ηρωϊκά αγία ζωή και βρίσκεται τώρα στον ουρανό.»

Πριν ενενήντα δύο χρόνια, ο Καρδινάλιος Γκίμπονς της Βαλτιμόρης εισηγήθηκε για πρώτη φορά ν’ ανακηρυχθή αγία η «Μητέρα Σέτον». Γιατί το ζήτημα παρέμεινε εκκρεμές τόσα πολλά χρόνια; Ο ιερεύς Μάρφυ λέγει ότι η διαδικασία είναι «μακροχρόνια και δύσκολη και γεμάτη από πολιτικά οικονομικά, καθώς και θρησκευτικά ζητήματα. Άμεσα πίσω από την απόφασι ν’ αγιοποιηθή η Μητέρα Σέτον, είναι ο μεγαλύτερος αριθμός πιέσεων, από τις οποίες αρκετά μεγάλη είναι η επιθυμία των Αδελφών του Ελέους να έχουν μια αναγνωρισμένη αγία ως ιδρύτριά των. Ομοίως, υπάρχει η φιλοδοξία των αρχιεπισκόπων της Νέας Υόρκης (όπου γεννήθηκε η Κυρία Σέτον) και της Βαλτιμόρης (όπου υπηρέτησε ως «Ηγουμένη»). . . ν’ αποκτήσουν μια ‘δική τους’ αγία που να εξυμνήται με ευλάβεια στις Άγιες Τράπεζες των εκκλησιών.» Σχετικά με τα έξοδα που απαιτούνται, λέγει ότι «πρέπει να πληρωθούν εξερευνητικές ομάδες, δικηγόροι, μεταφρασταί, δικασταί και σύμβουλοι,» όπως επίσης και τα έξοδα για την εκταφή του σώματος για «αναγνώρισι και διαφύλαξι των λειψάνων».—«Δη Νάσιοναλ Ομπσέρβερ», 21 Δεκεμβρίου 1974.

Η «Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία» λέγει ότι εκείνοι που φθάνουν το απαιτούμενο «στάδιο της ηρωϊκής αρετής» και αγιοποιούνται «διορίζονται να μεσολαβούν στον Θεό χάριν των ζώντων ανθρώπων και των ψυχών που είναι στο καθαρτήριο, και συνεπώς οι προσευχές πρέπει ν’ αναπέμπωνται σ’ αυτούς.

Σε πλήρη αντίθεσι με όλα αυτά, η Γραφή λέγει καθαρά ότι όλοι οι κεχρισμένοι Χριστιανοί εκαλούντο «άγιοι» ενόσω ακόμη ζούσαν. (Βλέπε 2 Κορινθίους 1:1· Εφεσίους 1:1· Φιλιππισίους 1:1 και Κολοσσαείς 1:1, 2 σε Καθολικές μεταφράσεις όπως η «Μετάφρασις Ντουαί, ή η σύγχρονος «Βίβλος της Ιερουσαλήμ».) Δεν εχρειάζετο καμμιά πολιτική ή οικονομική πίεσις. Σχετικά με τη μεσολάβησι, η επιστολή 1 Τιμόθεον 2:5 λέγει: «Διότι είναι είς Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς.» Και ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.»—Ιωάν. 14:6, 14.

Ανακάλυψις Αρχαίων Ορυχείων

● Στην έρημο Νεγκέβ, κοντά στην πόλι Εϊλά στον Κόλπο της Άκαμπα, μια ομάς αρχαιολόγων που χρηματοδοτείται από Βρεταννούς, βρήκε τα ‘αρχαιότερα υπόγεια ορυχεία χαλκού που ανακαλύφθηκαν ποτέ’. Αναφέρεται ότι αυτά τα ορυχεία είναι ‘τεράστια και πολύπλοκα,’ και πιστεύεται ότι χρονολογούνται από το 1.400 περίπου π.Χ. Είχαν φρεάτια για εξαερισμό, που επέτρεπαν στους μεταλλωρύχους να εργάζωνται αρκετές εκατοντάδες πόδια κάτω από την επιφάνεια της γης. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σάντεη Τάιμς» του Λονδίνου, η ανάλυσις μερικών σκουριασμένων δειγμάτων που έγινε από ένα εργαστήριο του Σέσινγκτον στο Σάρρεϋ, κατέδειξε ότι «οι μέθοδοι τήξεως των μετάλλων που χρησιμοποιούνταν στο Ισραήλ ήσαν τόσο αποτελεσματικές όσο είναι και η τεχνική της εποχής μας για τον διαχωρισμό του χαλκού από το μετάλλευμα.» Λέγει επίσης ότι αυτή η ανακάλυψις απαιτεί να ξαναγραφή «ολόκληρη η προϊστορία της τεχνολογίας των μετάλλων.» Τέτοιες ανακαλύψεις μπορεί να εκπλήσσουν τους αρχαιολόγους, αλλ’ η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι, ακόμη και πριν από τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε, οι άνθρωποι κατασκεύαζαν εργαλεία από χαλκό και σίδηρο.—Γέν. 4:22.