Παραπομπές του Φυλλαδίου Εργασίας για τη Συνάθροιση Ζωή και Διακονία
4-10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1-3
«Να Εκπαιδεύετε τη Συνείδησή Σας»
(Ρωμαίους 2:14, 15) 14 Διότι όταν οι εθνικοί, που δεν έχουν νόμο, κάνουν από τη φύση τους τα πράγματα του νόμου, αυτοί, μολονότι δεν έχουν νόμο, είναι νόμος για τον εαυτό τους. 15 Οι ίδιοι καταδεικνύουν ότι η ουσία του νόμου είναι γραμμένη στην καρδιά τους, ενώ η συνείδησή τους καταθέτει και αυτή ως μάρτυρας, και από τις δικές τους σκέψεις κατηγορούνται ή και δικαιολογούνται.
Αγαθή Συνείδηση Ενώπιον του Θεού
Ακόμη και άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Ιεχωβά αντιλαμβάνονται συνήθως ότι μερικά πράγματα είναι ορθά και μερικά εσφαλμένα. Η Γραφή λέει: «Από τις δικές τους σκέψεις κατηγορούνται ή και δικαιολογούνται». (Ρωμαίους 2:14, 15) Για παράδειγμα, οι περισσότεροι ξέρουν ότι ο φόνος και η κλοπή είναι κάτι εσφαλμένο. Αν και μπορεί να μην το αντιλαμβάνονται, στην ουσία ακούν τη συνείδησή τους, την αίσθηση του ορθού και του εσφαλμένου που έβαλε μέσα τους ο Ιεχωβά. Επίσης, ακολουθούν θεϊκές αρχές, δηλαδή βασικές αλήθειες που έχει δώσει ο Ιεχωβά για να μας βοηθάει να κάνουμε καλές επιλογές στη ζωή.
(Ρωμαίους 2:15) Οι ίδιοι καταδεικνύουν ότι η ουσία του νόμου είναι γραμμένη στην καρδιά τους, ενώ η συνείδησή τους καταθέτει και αυτή ως μάρτυρας, και από τις δικές τους σκέψεις κατηγορούνται ή και δικαιολογούνται.
Αγαθή Συνείδηση Ενώπιον του Θεού
Μερικοί πιστεύουν ότι το να ακούν τη συνείδησή τους σημαίνει απλώς να ακολουθούν τα συναισθήματά τους. Νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν από τη στιγμή που αισθάνονται καλά με αυτό. Αλλά τα συναισθήματά μας είναι ατελή και μπορούν να μας παροδηγήσουν. Κάποιες φορές είναι τόσο δυνατά ώστε επηρεάζουν τη συνείδησή μας. Η Γραφή λέει: «Η καρδιά είναι πιο δόλια από οτιδήποτε άλλο, και μέσα στην απελπισία της είναι ικανή για όλα. Ποιος μπορεί να τη γνωρίσει;» (Ιερεμίας 17:9) Άρα, είναι δυνατόν να αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι κάτι είναι ορθό ενώ είναι εσφαλμένο. Για παράδειγμα, προτού ο Παύλος γίνει Χριστιανός, δίωκε με αγριότητα τους υπηρέτες του Θεού και πίστευε ότι αυτό που έκανε ήταν ορθό. Στα δικά του μάτια, είχε αγαθή συνείδηση. Αργότερα όμως είπε: «Εκείνος που με εξετάζει είναι ο Ιεχωβά». (1 Κορινθίους 4:4· Πράξεις 23:1· 2 Τιμόθεο 1:3) Όταν ο Παύλος έμαθε πώς αισθανόταν ο Ιεχωβά για αυτό που έκανε, αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να αλλάξει. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι, πριν κάνουμε κάτι, χρειάζεται να σκεφτόμαστε: “Τι θέλει ο Ιεχωβά να κάνω;”
Όταν αγαπάμε κάποιον, δεν θέλουμε να τον δυσαρεστούμε. Επειδή αγαπάμε τον Ιεχωβά, δεν θέλουμε να κάνουμε τίποτα που θα τον δυσαρεστήσει. Ο φόβος μας μήπως δυσαρεστήσουμε τον Ιεχωβά πρέπει να είναι πολύ έντονος. Το βλέπουμε αυτό στο παράδειγμα του Νεεμία. Ο Νεεμίας δεν εκμεταλλεύτηκε τη θέση που είχε ως κυβερνήτης για να πλουτίσει. Γιατί; Επειδή, όπως εξήγησε, “φοβόταν τον Θεό”. (Νεεμίας 5:15) Δεν ήθελε να κάνει τίποτα που θα δυσαρεστούσε τον Ιεχωβά. Όπως ο Νεεμίας, έτσι και εμείς φοβόμαστε μην κάνουμε κάτι εσφαλμένο και δυσαρεστήσουμε τον Ιεχωβά. Μπορούμε να μάθουμε τι ευαρεστεί τον Ιεχωβά διαβάζοντας τη Γραφή.—Βλέπε Σημείωση 6.
Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια
(Ρωμαίους 3:4) Ασφαλώς όχι! Αλλά ας βγει ο Θεός αληθινός, ακόμη και αν κάθε άνθρωπος βγει ψεύτης, όπως είναι γραμμένο: «Για να αποδειχτείς δίκαιος στα λόγια σου και να νικήσεις όταν κρίνεσαι».
Κύρια Σημεία από την Επιστολή Προς τους Ρωμαίους
3:4. Όταν τα λόγια των ανθρώπων συγκρούονται με όσα λέει ο Θεός στο Λόγο του, εμείς αναγνωρίζουμε ότι “ο Θεός βγαίνει αληθινός” εμπιστευόμενοι στο άγγελμα της Γραφής και ενεργώντας σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Συμμετέχοντας με ζήλο στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης, μπορούμε να βοηθάμε και άλλους να διαπιστώσουν ότι ο Θεός είναι αληθινός.
(Ρωμαίους 3:24, 25) 24 και είναι δωρεά το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι με την παρ’ αξίαν καλοσύνη του μέσω της απελευθέρωσης με το λύτρο που πλήρωσε ο Χριστός Ιησούς. 25 Ο Θεός τον παρουσίασε ως προσφορά για εξιλασμό μέσω πίστης στο αίμα του. Αυτό έγινε για να καταδείξει τη δικαιοσύνη του, επειδή ο Θεός, εκδηλώνοντας ανοχή, συγχωρούσε τις αμαρτίες που έγιναν στο παρελθόν.
Κύρια Σημεία από την Επιστολή Προς τους Ρωμαίους
3:24, 25—Πώς θα μπορούσε «το λύτρο που πλήρωσε ο Χριστός Ιησούς» να καλύψει «τις αμαρτίες που έγιναν στο παρελθόν» προτού αυτό πληρωθεί; Η πρώτη Μεσσιανική προφητεία, η οποία είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Γένεση 3:15, εκπληρώθηκε το 33 Κ.Χ., όταν ο Ιησούς θανατώθηκε σε ξύλο βασανισμού. (Γαλ. 3:13, 16) Ωστόσο, τη στιγμή που ο Ιεχωβά είπε αυτή την προφητεία, από τη δική του άποψη το λυτρωτικό αντίτιμο ήταν σαν να είχε πληρωθεί, διότι τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει τον Θεό από το να εκπληρώσει το σκοπό του. Συνεπώς, με βάση τη μελλοντική θυσία του Ιησού Χριστού, ο Ιεχωβά μπορούσε να συγχωρήσει τις αμαρτίες των απογόνων του Αδάμ που άσκησαν πίστη σε εκείνη την υπόσχεση. Το λύτρο καθιστά επίσης εφικτή την ανάσταση των ατόμων της προχριστιανικής εποχής.—Πράξ. 24:15.
11-17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΡΩΜΑΙΟΥΣ 4-6
«Ο Θεός Συστήνει τη Δική του Αγάπη σε Εμάς»
(Ρωμαίους 5:8) Αλλά ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς.
(Ρωμαίους 5:12) Γι’ αυτό, όπως μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει—.
Ο Θεός Συστήνει την Αγάπη του σε Εμάς
Ο Παύλος έκανε μια γενική περιγραφή του ζητήματος, αρχίζοντας με το εξής σημείο: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Ρωμ. 5:12) Είμαστε σε θέση να το καταλάβουμε αυτό επειδή ο Θεός φρόντισε να καταγραφεί ένα υπόμνημα που να εξηγεί πώς άρχισε η ανθρώπινη ζωή. Ο Ιεχωβά δημιούργησε δύο ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα. Ο Δημιουργός είναι τέλειος, και το ίδιο ίσχυε για εκείνους τους πρώτους ανθρώπους, τους προγόνους μας. Ο Θεός τούς έδωσε μία μόνο περιοριστική εντολή και τους ενημέρωσε ότι η παρακοή σε αυτόν το νόμο θα επέσυρε την ποινή του θανάτου. (Γέν. 2:17) Ωστόσο, εκείνοι επέλεξαν να ενεργήσουν καταστροφικά, παραβιάζοντας τη λογική εντολή του Θεού, και με αυτόν τον τρόπο τον απέρριψαν ως Νομοθέτη και Κυρίαρχο.—Δευτ. 32:4, 5.
(Ρωμαίους 5:13, 14) 13 Διότι η αμαρτία υπήρχε στον κόσμο πριν από τον Νόμο, αλλά όταν δεν υπάρχει νόμος δεν καταλογίζεται αμαρτία σε κανέναν. 14 Παρ’ όλα αυτά, ο θάνατος βασίλεψε από τον Αδάμ μέχρι τον Μωυσή, ακόμη και σε εκείνους που δεν είχαν αμαρτήσει με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο διέπραξε παράβαση ο Αδάμ, ο οποίος από κάποιες απόψεις είναι όμοιος με εκείνον που επρόκειτο να έρθει.
Ο Θεός Συστήνει την Αγάπη του σε Εμάς
Ο Αδάμ απέκτησε απογόνους μόνο αφότου αμάρτησε, με αποτέλεσμα να μεταβιβάσει σε όλους την αμαρτία και τις επιπτώσεις της. Φυσικά, οι απόγονοί του δεν είχαν παραβιάσει το θεϊκό νόμο όπως έκανε ο Αδάμ, γι’ αυτό δεν τους καταλογίστηκε η ίδια αμαρτία. Επιπλέον, δεν τους είχε δοθεί ακόμη κανένας κώδικας νόμων. (Γέν. 2:17) Παρ’ όλα αυτά, κληρονόμησαν την αμαρτία. Έτσι λοιπόν, η αμαρτία και ο θάνατος βασίλευαν μέχρι τον καιρό που ο Θεός έδωσε στους Ισραηλίτες έναν κώδικα νόμων, ο οποίος έδειξε καθαρά ότι ήταν αμαρτωλοί. (Διαβάστε Ρωμαίους 5:13, 14) Η επίδραση της κληρονομημένης αμαρτίας μπορεί να παρομοιαστεί με ορισμένες κληρονομικές ασθένειες ή ελαττώματα όπως είναι η μεσογειακή αναιμία και η αιμοφιλία. Ίσως έχετε διαβάσει ότι ο Αλέξιος, γιος του τσάρου της Ρωσίας Νικολάου Β΄ και της Αλεξάνδρας, είχε κληρονομήσει την αιμοφιλία, μια αιμορραγική διαταραχή. Βέβαια, ακόμη και σε οικογένειες όπου υπάρχουν τέτοιες ασθένειες, μερικά παιδιά δεν πάσχουν από αυτές, αν και μπορεί να είναι φορείς. Δεν συμβαίνει το ίδιο με την αμαρτία. Το ελάττωμα της αμαρτίας που προήλθε από τον Αδάμ δεν ήταν δυνατόν να αποφευχθεί. Όλοι υπόκεινται σε αυτό. Είναι πάντα θανατηφόρο και μεταβιβάζεται σε όλα τα παιδιά. Θα μπορούσε ποτέ να ξεπεραστεί αυτή η δυσάρεστη πραγματικότητα;
(Ρωμαίους 5:18) Άρα λοιπόν, όπως μέσω ενός παραπτώματος το αποτέλεσμα για κάθε είδους ανθρώπους ήταν καταδίκη, έτσι και μέσω μιας πράξης δικαίωσης το αποτέλεσμα για κάθε είδους ανθρώπους είναι το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι για ζωή.
(Ρωμαίους 5:21) Για ποιον σκοπό; Ώστε, όπως η αμαρτία βασίλεψε με τον θάνατο, έτσι να βασιλέψει και η παρ’ αξίαν καλοσύνη μέσω δικαιοσύνης οδηγώντας σε αιώνια ζωή μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.
Ο Θεός Συστήνει την Αγάπη του σε Εμάς
Τι υπονοείται από τις λέξεις του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδονται «ανακήρυξη δικαιοσύνης» και «ανακηρύσσονται δίκαιοι»; Ένας Βιβλικός μεταφραστής έγραψε: «Πρόκειται για μια μεταφορά νομικής φύσης με προεκτάσεις που δεν είναι αμιγώς νομικές. Υποδηλώνει αλλαγή στην υπόσταση ενός ατόμου ενώπιον του Θεού, όχι εσωτερική αλλαγή στο ίδιο το άτομο . . . Η μεταφορά αυτή απεικονίζει τον Θεό ως τον κριτή που εκδίδει απόφαση υπέρ του κατηγορουμένου, ο οποίος έχει προσαχθεί ενώπιον του θεϊκού δικαστηρίου, σαν να λέγαμε, με την κατηγορία της αδικίας. Αλλά ο Θεός αθωώνει τον κατηγορούμενο».
Με ποια βάση θα μπορούσε ο δίκαιος «Κριτής όλης της γης» να αθωώσει έναν άδικο άνθρωπο; (Γέν. 18:25) Θέτοντας το θεμέλιο, ο Θεός έστειλε από αγάπη τον μονογενή του Γιο στη γη. Ο Ιησούς εκτέλεσε σε τέλειο βαθμό το θέλημα του Πατέρα του, παρά τους πειρασμούς, τον υπέρμετρο χλευασμό και την κακομεταχείριση. Κράτησε την ακεραιότητά του μέχρι του σημείου να πεθάνει πάνω σε ξύλο βασανισμού. (Εβρ. 2:10) Θυσιάζοντας την τέλεια ανθρώπινη ζωή του, ο Ιησούς πρόσφερε ένα λύτρο για να απελευθερώσει, ή αλλιώς να απολυτρώσει, τους απογόνους του Αδάμ από την αμαρτία και το θάνατο.—Ματθ. 20:28· Ρωμ. 5:6-8.
Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια
(Ρωμαίους 6:3-5) 3 Ή μήπως δεν ξέρετε ότι όλοι εμείς, που βαφτιστήκαμε στον Χριστό Ιησού, βαφτιστήκαμε στον θάνατό του; 4 Άρα λοιπόν, θαφτήκαμε μαζί του μέσω του βαφτίσματός μας στον θάνατό του, ώστε, όπως ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς μέσω της δόξας του Πατέρα, έτσι και εμείς να ζήσουμε μια νέα ζωή. 5 Αν έχουμε ενωθεί μαζί του κατά την ομοιότητα του θανάτου του, σίγουρα θα ενωθούμε επίσης μαζί του κατά την ομοιότητα της ανάστασής του.
Κύρια Σημεία από την Επιστολή Προς τους Ρωμαίους
6:3-5—Τι σημαίνει το βάφτισμα στον Χριστό Ιησού και το βάφτισμα στο θάνατό του; Όταν ο Ιεχωβά χρίει τους ακολούθους του Χριστού με το άγιο πνεύμα, αυτοί ενώνονται με τον Ιησού και γίνονται μέλη της εκκλησίας που αποτελεί το σώμα του Χριστού και στην οποία ο ίδιος είναι Κεφαλή. (1 Κορ. 12:12, 13, 27· Κολ. 1:18) Με αυτόν τον τρόπο βαφτίζονται στον Χριστό Ιησού. Οι χρισμένοι Χριστιανοί “βαφτίζονται επίσης στο θάνατο του [Χριστού]” με την έννοια ότι ζουν αυτοθυσιαστική ζωή και παραιτούνται από οποιαδήποτε ελπίδα αιώνιας ζωής στη γη. Ο θάνατός τους, λοιπόν, παρότι δεν έχει απολυτρωτική αξία, είναι θυσιαστικός, όπως ήταν και ο θάνατος του Ιησού. Αυτό το βάφτισμα στο θάνατο του Χριστού ολοκληρώνεται όταν πεθαίνουν και ανασταίνονται σε ζωή στον ουρανό.
(Ρωμαίους 6:7) Διότι αυτός που έχει πεθάνει έχει απαλλαχτεί από την αμαρτία του.
Υπάρχει Ελπίδα για τους Προγόνους Μου;
Όταν αναστηθούν οι άδικοι, μήπως θα κριθούν με βάση ό,τι έκαναν στο παρελθόν; Όχι. Το εδάφιο Ρωμαίους 6:7 δηλώνει: «Αυτός που έχει πεθάνει έχει απαλλαχτεί από την αμαρτία του». Οι άδικοι θα έχουν πληρώσει για τις αμαρτίες τους με το θάνατό τους. Άρα, θα κριθούν με βάση όσα κάνουν μετά την ανάστασή τους, όχι με βάση όσα έκαναν από άγνοια προτού πεθάνουν. Πώς θα ωφεληθούν;
18-24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΡΩΜΑΙΟΥΣ 7, 8
«Περιμένετε Εσείς “με Έντονη Προσδοκία”;»
(Ρωμαίους 8:19) Διότι η δημιουργία περιμένει με έντονη προσδοκία την αποκάλυψη των γιων του Θεού.
Αφήστε τον Ιεχωβά να σας Οδηγήσει στην Αληθινή Ελευθερία
Αναφερόμενος στην ελευθερία που επιφυλάσσει ο Ιεχωβά για τους υπηρέτες του στη γη, ο Παύλος έγραψε: «Με έντονη λαχτάρα η δημιουργία περιμένει την αποκάλυψη των γιων του Θεού». Κατόπιν πρόσθεσε: «Η ίδια η δημιουργία θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού». (Ρωμ. 8:19-21) Ο όρος «δημιουργία» αναφέρεται στους ανθρώπους που έχουν την επίγεια ελπίδα, αυτούς που θα ωφεληθούν από «την αποκάλυψη» των χρισμένων με το πνεύμα γιων του Θεού. Αυτή η αποκάλυψη θα αρχίσει όταν οι “γιοι”, αναστημένοι πλέον στο πνευματικό βασίλειο, θα συνεργαστούν με τον Χριστό για να καθαρίσουν τη γη από την κακία και να οδηγήσουν «ένα μεγάλο πλήθος» στο νέο σύστημα πραγμάτων.—Αποκ. 7:9, 14.
(Ρωμαίους 8:20) Διότι η δημιουργία υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι με τη θέλησή της, αλλά μέσω εκείνου που την υπέταξε, με βάση την ελπίδα
Χαιρόμαστε σε Σχέση με την Ελπίδα Μας
Ο Ιεχωβά έθεσε τη βάση για την ελπίδα της ανθρωπότητας όταν υποσχέθηκε ότι θα έφερνε απελευθέρωση από «το αρχικό φίδι», τον Σατανά τον Διάβολο, μέσω του υποσχεμένου “σπέρματος”. (Αποκ. 12:9· Γέν. 3:15) Αυτό το «σπέρμα» ήταν πρωτίστως ο Ιησούς Χριστός. (Γαλ. 3:16) Μέσω του θανάτου και της ανάστασής του, ο Ιησούς παρείχε στερεή βάση για να έχει η ανθρωπότητα την ελπίδα ότι θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στην αμαρτία και στο θάνατο. Η πραγματοποίηση αυτής της ελπίδας συνδέεται με «την αποκάλυψη των γιων του Θεού». Οι δοξασμένοι χρισμένοι αποτελούν το δευτερεύον μέρος του “σπέρματος”. Θα “αποκαλυφτούν” όταν θα συμμετάσχουν μαζί με τον Χριστό στην καταστροφή του πονηρού συστήματος πραγμάτων του Σατανά. (Αποκ. 2:26, 27) Αυτό θα οδηγήσει στη σωτηρία των άλλων προβάτων τα οποία θα βγουν από τη μεγάλη θλίψη.—Αποκ. 7:9, 10, 14.
(Ρωμαίους 8:21) ότι και η ίδια η δημιουργία θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού.
Χαιρόμαστε σε Σχέση με την Ελπίδα Μας
Πόση ανακούφιση θα νιώσει η ανθρώπινη «δημιουργία» στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού! Εκείνον τον καιρό, οι δοξασμένοι «γιοι του Θεού» θα “αποκαλυφτούν” και με έναν άλλον τρόπο καθώς θα υπηρετούν ως ιερείς μαζί με τον Χριστό, εφαρμόζοντας τα οφέλη της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού στην ανθρωπότητα. Υπό την ουράνια Βασιλεία, η ανθρώπινη «δημιουργία» θα αρχίσει να βιώνει την απελευθέρωση από τις συνέπειες της αμαρτίας και του θανάτου. Οι υπάκουοι άνθρωποι θα ελευθερωθούν σταδιακά «από την υποδούλωση στη φθορά». Αν παραμείνουν πιστοί στον Ιεχωβά καθ’ όλη τη Χιλιετία και κατά τη διάρκεια της τελικής δοκιμής που θα λάβει χώρα στο τέλος της, τα ονόματά τους θα γραφτούν μόνιμα στο “ρόλο της ζωής”. Θα εισέλθουν στην «ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού». (Αποκ. 20:7, 8, 11, 12) Τι ένδοξη ελπίδα!
Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια
(Ρωμαίους 8:6) Διότι αν κάποιος προσηλώνει τον νου του στη σάρκα, το αποτέλεσμα είναι θάνατος, αλλά αν προσηλώνει τον νου του στο πνεύμα, το αποτέλεσμα είναι ζωή και ειρήνη·
Θυμάστε;
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο «φρόνημα της σάρκας» και στο «φρόνημα του πνεύματος»; (Ρωμ. 8:6)
Εκείνος που έχει το πρώτο φρόνημα επικεντρώνεται στις επιθυμίες και στις τάσεις της ατελούς σάρκας, μιλώντας όλη την ώρα για τα πράγματα της σάρκας και εκθειάζοντάς τα. Το άτομο που έχει το δεύτερο φρόνημα επικεντρώνει τη ζωή του σε πράγματα που σχετίζονται με τον Θεό και τις σκέψεις Του. Αυτός ο Χριστιανός κυριαρχείται από το άγιο πνεύμα. Το πρώτο φρόνημα οδηγεί στον θάνατο, ενώ το δεύτερο σε ζωή και ειρήνη.—w16.12, σελ. 15-17.
(Ρωμαίους 8:26, 27) 26 Παρόμοια, το πνεύμα παρέχει και αυτό βοήθεια για την αδυναμία μας· διότι το πρόβλημα είναι ότι μερικές φορές δεν ξέρουμε για ποια πράγματα χρειάζεται να προσευχηθούμε, αλλά το ίδιο το πνεύμα συνηγορεί για εμάς όταν στενάζουμε μη μπορώντας να εκφραστούμε με λόγια. 27 Ωστόσο, αυτός που ερευνάει την καρδιά γνωρίζει ποια είναι η σημασία του πνεύματος, επειδή αυτό συνηγορεί σε αρμονία με τον Θεό για τους αγίους.
Τι Λένε για Εσάς οι Προσευχές Σας;
Μερικές φορές, ίσως δεν ξέρουμε τι να πούμε στις κατ’ ιδίαν προσευχές μας. «Το για ποια πράγματα πρέπει να προσευχηθούμε, καθώς έχουμε ανάγκη, δεν το γνωρίζουμε», έγραψε ο Παύλος, «αλλά το ίδιο το [άγιο] πνεύμα συνηγορεί για εμάς με στεναγμούς αλάλητους. Ωστόσο, αυτός [ο Θεός] που ερευνάει τις καρδιές γνωρίζει ποια είναι η σημασία του πνεύματος». (Ρωμ. 8:26, 27) Ο Ιεχωβά φρόντισε να καταγραφούν πολλές προσευχές στις Γραφές. Δέχεται αυτά τα θεόπνευστα αιτήματα ως παρακλήσεις που θα θέλαμε εμείς να υποβάλουμε, και κατά συνέπεια ανταποκρίνεται σε αυτά. Ο Θεός γνωρίζει τόσο εμάς όσο και τη σημασία αυτών που φρόντισε ο ίδιος να πει το πνεύμα του μέσω των Βιβλικών συγγραφέων. Ο Ιεχωβά απαντάει στις δεήσεις μας όταν το πνεύμα «συνηγορεί», ή αλλιώς μεσολαβεί, για εμάς. Καθώς, όμως, εξοικειωνόμαστε καλύτερα με το Λόγο του Θεού, μπορεί να έρχονται ευκολότερα στο νου μας τα πράγματα για τα οποία πρέπει να προσευχόμαστε.
25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ–3 ΜΑΡΤΙΟΥ
ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ | ΡΩΜΑΙΟΥΣ 9-11
«Η Παραβολή για το Ελαιόδεντρο»
(Ρωμαίους 11:16) Και αν το κομμάτι της ζύμης που πάρθηκε ως πρώτοι καρποί είναι άγιο, τότε είναι άγιο και όλο το ζυμάρι· και αν η ρίζα είναι άγια, τότε είναι και τα κλαδιά.
“Ω! Βάθος της Σοφίας του Θεού!”
Ο απόστολος Παύλος στη συνέχεια παρομοιάζει εκείνους που γίνονται μέρος του σπέρματος του Αβραάμ με τα κλαδιά ενός συμβολικού ελαιόδεντρου. (Ρωμ. 11:21) Αυτό το ήμερο ελαιόδεντρο εξεικονίζει την εκπλήρωση του σκοπού του Θεού αναφορικά με την Αβραμιαία διαθήκη. Η ρίζα του δέντρου είναι άγια και εξεικονίζει τον Ιεχωβά ως εκείνον που δίνει ζωή στον πνευματικό Ισραήλ. (Ησ. 10:20· Ρωμ. 11:16) Ο κορμός εξεικονίζει τον Ιησού ως το κύριο μέρος του σπέρματος του Αβραάμ. Τα κλαδιά ως σύνολο εξεικονίζουν “τον πλήρη αριθμό” εκείνων που περιλαμβάνονται στο δευτερεύον μέρος του σπέρματος του Αβραάμ.
(Ρωμαίους 11:17) Ωστόσο, αν μερικά από τα κλαδιά κόπηκαν και εσύ, μολονότι είσαι αγριελιά, μπολιάστηκες ανάμεσα στα υπόλοιπα και έγινες συμμέτοχος στον πλούτο της ρίζας της ελιάς,
(Ρωμαίους 11:20, 21) 20 Σωστά! Αυτά κόπηκαν εξαιτίας της απιστίας τους, εσύ όμως στέκεσαι μέσω πίστης. Μη δείχνεις υπεροψία, αλλά να φοβάσαι. 21 Διότι αν ο Θεός δεν λυπήθηκε τα φυσικά κλαδιά, δεν θα λυπηθεί ούτε εσένα.
“Ω! Βάθος της Σοφίας του Θεού!”
Τι έκανε, λοιπόν, ο Ιεχωβά για να εκπληρώσει το σκοπό του; Ο Παύλος εξηγεί ότι μπολιάστηκαν κλαδιά αγριελιάς στο ήμερο ελαιόδεντρο για να αντικαταστήσουν τα κλαδιά που κόπηκαν. (Διαβάστε Ρωμαίους 11:17, 18) Δηλαδή χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί που προέρχονταν από τα έθνη, όπως ήταν μερικοί στην εκκλησία της Ρώμης, μπολιάστηκαν μεταφορικά σε αυτό το συμβολικό ελαιόδεντρο. Έτσι έγιναν μέρος του σπέρματος του Αβραάμ. Προηγουμένως, ήταν σαν κλαδιά αγριελιάς, χωρίς καμιά ευκαιρία να περιληφθούν σε αυτή την ειδική διαθήκη. Αλλά ο Ιεχωβά άνοιξε το δρόμο για να γίνουν πνευματικοί Ιουδαίοι.—Ρωμ. 2:28, 29.
(Ρωμαίους 11:25, 26) 25 Αδελφοί, δεν θέλω να έχετε άγνοια για αυτό το ιερό μυστικό, ώστε να μη θεωρείτε τον εαυτό σας σοφό: Έχει επέλθει εν μέρει νωθρότητα των αισθήσεων στον Ισραήλ μέχρι να μπει ο πλήρης αριθμός των εθνικών, 26 και με αυτόν τον τρόπο όλος ο Ισραήλ θα σωθεί. Όπως είναι γραμμένο: «Ο απελευθερωτής θα έρθει από τη Σιών και θα απομακρύνει τις ασεβείς πράξεις από τον Ιακώβ.
“Ω! Βάθος της Σοφίας του Θεού!”
Ναι, ο σκοπός του Ιεχωβά σχετικά με τον «Ισραήλ του Θεού» εκπληρώνεται με θαυμαστό τρόπο. (Γαλ. 6:16) Όπως είπε ο Παύλος, «όλος ο Ισραήλ θα σωθεί». (Ρωμ. 11:26) Στον κατάλληλο καιρό του Ιεχωβά, «όλος ο Ισραήλ»—δηλαδή ο πλήρης αριθμός των πνευματικών Ισραηλιτών—θα υπηρετούν ως βασιλιάδες και ιερείς στον ουρανό. Τίποτα δεν μπορεί να κάνει το σκοπό του Ιεχωβά να αποτύχει!
Σκάβουμε για Πνευματικά Πετράδια
(Ρωμαίους 9:21-23) 21 Τι; Δεν έχει ο αγγειοπλάστης εξουσία πάνω στον πηλό, ώστε να φτιάξει από το ίδιο μείγμα ένα σκεύος για αξιότιμη χρήση και ένα άλλο για χρήση που στερείται τιμής; 22 Τι θα πούμε λοιπόν αν ο Θεός ήθελε να εκδηλώσει την οργή του και να γνωστοποιήσει τη δύναμή του, και γι’ αυτό ανέχτηκε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής που έγιναν άξια καταστροφής; 23 Και αν αυτό έγινε για να γνωστοποιήσει τον πλούτο της δόξας του σε σκεύη ελέους, τα οποία ετοίμασε εκ των προτέρων για δόξα,
Να Αφήνετε τη Διαπαιδαγώγηση του Ιεχωβά να σας Διαπλάθει
Αλλά τι γίνεται με όσους αρνούνται πεισματικά να αφήσουν τον Μεγάλο Αγγειοπλάστη να τους διαπλάσει; Πώς ασκεί τότε τη θεϊκή εξουσία του; Σκεφτείτε τι συμβαίνει με τον πηλό αν γίνει ακατάλληλος για τον επιθυμητό σκοπό. Ο αγγειοπλάστης μπορεί είτε να κάνει με αυτόν κάποιο άλλο σκεύος είτε να τον πετάξει! Ωστόσο, όταν ο πηλός είναι άχρηστος, συνήθως φταίει ο αγγειοπλάστης. Αυτό δεν ισχύει ποτέ με τον δικό μας Αγγειοπλάστη. (Δευτ. 32:4) Όταν κάποιος δεν διαπλάθεται στα χέρια του Ιεχωβά, φταίει πάντα ο ίδιος. Ο Ιεχωβά ασκεί την εξουσία του ως Αγγειοπλάστης προσαρμόζοντας την πολιτεία του με τους ανθρώπους ανάλογα με το πώς αντιδρούν εκείνοι στις προσπάθειες που κάνει να τους διαπλάσει. Όσοι ανταποκρίνονται κατάλληλα διαμορφώνονται με ωφέλιμο τρόπο. Για παράδειγμα, οι χρισμένοι Χριστιανοί είναι «σκεύη ελέους» που έχουν διαπλαστεί ώστε να γίνουν “σκεύη για αξιότιμη χρήση”. Από την άλλη πλευρά, όσοι εναντιώνονται πεισματικά στον Θεό καταλήγουν να γίνουν «σκεύη οργής . . . άξια για καταστροφή».—Ρωμ. 9:19-23.
(Ρωμαίους 10:2) Διότι μαρτυρώ ότι έχουν ζήλο για τον Θεό, αλλά όχι σύμφωνα με ακριβή γνώση.
Ζηλοτυπία, Ζήλια
Παροδηγημένος Ζήλος. Κάποιος μπορεί να εκδηλώνει ειλικρινή ζήλο ή ζηλοτυπία για έναν συγκεκριμένο σκοπό και παρ’ όλα αυτά να έχει άδικο και να δυσαρεστεί τον Θεό. Κάτι τέτοιο ίσχυε για πολλούς Ιουδαίους του πρώτου αιώνα. Αυτοί ανέμεναν να αποκτήσουν δικαιοσύνη μέσω των δικών τους έργων υπό το Μωσαϊκό Νόμο. Ο Παύλος, όμως, έδειξε ότι ο ζήλος τους ήταν παροδηγημένος λόγω έλλειψης ακριβούς γνώσης. Γι’ αυτό, δεν λάβαιναν την πραγματική δικαιοσύνη που έρχεται από τον Θεό. Έπρεπε να διακρίνουν το λάθος τους και να στραφούν στον Θεό μέσω του Χριστού για να λάβουν δικαιοσύνη και ελευθερία από την καταδίκη του Νόμου. (Ρω 10:1-10) Ο Σαύλος από την Ταρσό ήταν ένα από αυτά τα άτομα, διότι έδειχνε ζήλο για τον Ιουδαϊσμό σε υπερβολικό βαθμό, “διώκοντας την εκκλησία του Θεού και ερημώνοντάς την”. Τηρούσε με σχολαστικότητα το Νόμο ως «κάποιος που αποδείχτηκε άμεμπτος». (Γα 1:13, 14· Φλπ 3:6) Ωστόσο, η ζηλοτυπία του για τον Ιουδαϊσμό ήταν παροδηγημένη. Επειδή είχε ειλικρινή καρδιά, ο Ιεχωβά άσκησε παρ’ αξία καλοσύνη μέσω του Χριστού και τον μετέστρεψε στην οδό της αληθινής λατρείας.—1Τι 1:12, 13.