Αποκομίζετε Αυτό που Επιθυμείτε από τη Ζωή;
ΑΠ’ ΟΛΑ τα επίγεια ζώντα πλάσματα μόνο ο άνθρωπος μπορεί να κάνη σχέδια. Τα χωρίς εγκέφαλο και όρασι φυτά δεν μπορούν να σχεδιάζουν. Τα ζώα κυβερνώνται από το ένστικτο. Αν κατασκευάζουν φωλιές για τα μικρά που γεννούν, αυτό γίνεται διότι το ένστικτο τα κινεί να ενεργήσουν έτσι. Μόνο ο άνθρωπος σκέπτεται σοβαρά για το μέλλον, ενδιαφέρεται γι’ αυτό και εργάζεται γι’ αυτό.
Και μόνο ο άνθρωπος έχει σκοπούς ανώτερους και πέρα από τη συντήρησι απλώς της ζωής και την αναπαραγωγή. Έχει ιδανικά, στόχους που επιζητεί να τους πραγματοποίηση. Οι ικανότητες και οι δυνατότητες του ανθρώπου υπερέχουν από εκείνες των ζώων χίλιες φορές περισσότερο. Για να πραγματοποιήση τους σκοπούς του ο άνθρωπος χρειάζεται χρόνο και γι’ αυτόν το λόγο αυτός μόνος από όλα τα ζωντανά πράγματα της γης ενδιαφέρεται συνειδητά για το χρόνο. Οι χελώνες και τα δένδρα δεν ενδιαφέρονται καθόλου για ωρολόγια και ημερολόγια.
Πόσο μακρυά στο μέλλον προχωρούν τα σχέδιά σας; Τι ελπίζετε να κατορθώσετε στη διάρκεια της ζωής σας; Σεις προσωπικά νοιώθετε ότι οι ικανότητές σας χρησιμοποιούνται στο πλήρες ή θα χρησιμοποιηθούν ποτέ; Πόσα πράγματα υπάρχουν που θα θέλατε να κάμετε, που νοιώθετε ότι μπορείτε να τα κάνετε—αν είχατε τον καιρό;
Ίσως θα θέλατε να αναπτύξετε κάποιο ταλέντο στη μουσική, τις τέχνες, τη λογοτεχνία ή την εκμάθησι γλωσσών ή να μάθετε κάτι για την ξυλουργική, τη μηχανική, το σχεδίασμα, την αρχιτεκτονική ή ν’ ασχοληθήτε σε μελέτες της ιστορίας, της βιολογίας, της αστρονομίας ή στα μαθηματικά ή ν’ αναλάβετε την καλλιέργεια φυτών ή την ανατροφή ζώων, πουλιών ή ιχθύων. Ή πιθανόν θα θέλατε να ταξιδεύσετε για να δήτε νέες χώρες, να γνωρίσετε ανθρώπους από πολλά μέρη, ν’ αναπτύξετε νέες φιλίες, νέες απόψεις. Πολλοί θα ήθελαν να κάμουν όχι μόνο ένα αλλά πολλά από αυτά τα πράγματα. Εν τούτοις λόγω του ότι η ζωή είναι τόσο βραχεία, εκείνο που πράγματι κάνουν είναι πολύ περιωρισμένο. Η επιθυμία υπάρχει βέβαια. Μόνο ο χρόνος λείπει.
Η Ικανότης της Μαθήσεως και της Δημιουργικότητος Διαρκούν Περισσότερο από το Ανθρώπινο Σώμα
Υπάρχουν τόσοι πολλοί λόγοι για να επιθυμή κανείς μια ζωή που να διαρκή περισσότερο. Εν τούτοις γενικά διακρατείται η ιδέα ότι η ανθρώπινη ικανότης για να πραγματοποιήση αξιόλογα πράγματα αρχίζει φυσικά να μειώνεται και να φθάνη στο τέλος της ύστερα από μια ωρισμένη ηλικία, με αποτελέσματα η πιο μακρά ζωή να θεωρήται μικρής αξίας ή σκοπού οπωσδήποτε. Αλλ’ είναι μήπως γεγονός ότι η δύναμις της μαθήσεως, η δυνατότης της σκέψεως και το δημιουργικό ταλέντο πρέπει όλ’ αυτά να μαραίνωνται ύστερα από ένα ωρισμένο σημείο; Όχι, τα γεγονότα δείχνουν το αντίθετο.
Στην ηλικία των ενενήντα εννέα ετών ο Τιτιανός, ο περίφημος ζωγράφος, εξακολουθούσε να παράγη υπέροχα έργα τέχνης με «ασύγκριτη σταθερότητα του χεριού.» Ο Δικαστής Χόμς του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Η.Π.Α. άρχισε να μελετά Ελληνικά στην ηλικία των ενενήντα ετών. Σε ηλικία ογδόντα πέντε ετών, ο διευθυντής ορχήστρας Αρτούρο Τοσκανίνι μπορούσε ν’ απομνημονεύη το μουσικό θέμα μιας ολόκληρης όπερας. Έφθασαν στο τέλος τους αυτοί οι άνθρωποι, «έτοιμοι για τον τάφο» σε μια τόσο προχωρημένη ηλικία; Αν ναι, αυτό συνέβη όχι βέβαια επειδή δεν μπορούσαν να προσφέρουν αυτό που έδινε χαρά σ’ αυτούς και ωφέλεια και ευχαρίστησι στους άλλους.
Θέλοντας να δείξη τη δυναμικότητα της ανθρώπινης μαθήσεως, ο Ιωσήφ Κ. Μπάκλεϋ γράφοντας στο Εγχειρίδιο του Συνταξιούχου λέγει: «Η πτώσις της ικανότητος της μαθήσεως είναι τόσο βαθμιαία ώστε στην ηλικία των ογδόντα ετών εξακολουθούμε να έχωμε ακόμα τη δυνατότητα που είχαμε στην ηλικία των δώδεκα ετών.»
Κάτι που ενισχύει αυτή την άποψι είναι τα αποτελέσματα από την έρευνα των επιδράσεων που έχει η ηλικία στην πνευματική ικανότητα, όπως αυτά ανεφέρθησαν στο άρθρο «Η Διάνοιά σας Βελτιώνεται με την Ηλικία,» που δημοσίευσε συνοπτικά το περιοδικό Δη Αμέρικαν Ουήκλυ και δημοσιεύθηκε στο Ρήντερς Ντάιτζεστ του Ιανουαρίου 1959. Σε μια ομάδα από 127 άτομα, τα οποία ως πρωτοετείς φοιτηταί είχαν υποστή ένα τεστ νοημοσύνης το 1919, έγινε το ίδιο τεστ ύστερα από τριάντα και περισσότερα χρόνια. Οι βαθμοί των στα τελευταία τεστ ήσαν μεγαλύτεροι όχι μόνο στην εξέτασι των γενικών πληροφοριών και της πρακτικής κρίσεως, αλλ’ επίσης σε τεστ που απαιτούσαν λογική και καθαρή σκέψι. Στα τεστ «αντιλήψεως» άτομα με μέση νοημοσύνη συνέχισαν να λαμβάνουν μεγαλύτερους βαθμούς ακριβώς στα εβδομήντα ή και στα ογδόντα τους χρόνια. Μια μελέτη του Πανεπιστημίου Μίσιγκαν έδειξε ότι η μνήμη και η ικανότης της μαθήσεως δεν μειώνεται σταθερά και ομοιόμορφα με την ηλικία και περισσότερο από τη γενική νοημοσύνη.
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να κάνουν πάρα πολλά και ακόμα πιο πολλά αν η σωματική αδυναμία και ασθένεια δεν εμπόδιζε την παραγωγικότητά τους και ο θάνατος δεν την σταματούσε τόσο γρήγορα όπως το κάνει. Συχνά οι άνθρωποι πεθαίνουν ακριβώς όταν έχουν αρχίσει ν’ αναπτύσσουν ένα ειδικό ταλέντο ή ν’ αποκτούν μια καλύτερη γνώσι ενός θέματος.
Και αν ακόμη το ενδιαφέρον σας σε προσωπική προσπάθεια, όπως είναι η ανάπτυξις κάποιου ταλέντου ή ικανότητος, δεν είναι τόσο μεγάλο, τότε τι έχετε να πήτε για το ενδιαφέρον σας για τους άλλους, εκείνους που αγαπάτε, την οικογένεια, τους φίλους ή τους συνανθρώπους σας γενικά; Αισθάνεσθε ότι θα έχετε κάμει όλα όσα επιθυμείτε γι’ αυτούς όταν τα χρόνια της ζωής σας τελειώσουν;
Πράγματι ποιος από μάς θα μπορούσε θεληματικά να διαλέξη τον καιρό—το έτος και την ημέρα—που θα θέλαμε να περάσωμε τις τελευταίες ώρες μας μαζί με τον συζυγικό μας σύντροφο, τον γυιο ή τη θυγατέρα μας, ή να τους δώσουμε ένα τελευταίο φίλημα; Θα μπορούσατε; Σχετικά μ’ αυτό, πότε θα θέλατε ν’ απολαύσετε μαζί τους για τελευταία φορά τη φρεσκάδα μιας ανοιξιάτικης ημέρας, τη χρυσή ζεστασιά του καλοκαιριού, τη δροσερότητα του φθινοπώρου ή την ήρεμη ομορφιά του χειμώνα ή να χαρήτε μαζί τους την τελευταία ανατολή ή δύσι του ηλίου; Αυτά δεν είναι πράγματα που θέλετε να τα σκέπτεσθε, δεν νομίζετε; Όχι, βέβαια, αν αγαπάτε την οικογένειά σας και τους φίλους σας, όχι βέβαια, αν φροντίζετε γι’ αυτούς. Τότε ποτέ δεν θα μπορούσατε να δήτε με πραγματική ικανοποίησι την άποψι του θανάτου που φέρνει σ’ ένα τέλος το προνόμιό σας να συντελέσετε στην ευτυχία τους κάνοντας ό,τι μπορείτε γι’ αυτούς και απολαμβάνοντας ωραία πράγματα μαζί τους. Πόσο θαυμάσιο, πόσο επιθυμητό θα ήταν να μπορούσε η ζωή σας μαζί τους να παραταθή πέρα από το παρόν μήκος της ζωής του ανθρώπου!
Ενδιαφέρον για το Μέλλον του Ανθρωπίνου Γένους
Έχετε ζήσει αρκετά για να δήτε τους πυραύλους του ανθρώπου να φθάνουν στη σελήνη και ανθρώπους να περιπατούν στην επιφάνειά της. Εν τούτοις σήμερα οι άνθρωποι δεν μπορούν να βαδίσουν στη γη με ειρήνη, απηλλαγμένοι από τον κίνδυνο, το έγκλημα και τη βία. Θα θέλατε να ζήσετε αρκετά για να δήτε αυτή την κατάστασι ν’ αλλάξη, να ζήτε σ’ έναν καιρό που όλοι όσοι θα είναι γύρω σας να είναι έντιμοι, λογικοί, φιλάγαθοι, βοηθητικοί και πραγματικά να ενδιαφέρωνται για τον πλησίον των; Αυτή η αλλαγή πρέπει να έλθη τελικά, διότι άλλως το ανθρώπινο γένος θα παύση να υπάρχη με το να συνεχίζη την παρούσα καταστρεπτική του πορεία μέχρι του σημείου μιας παγκοσμίου αυτοκτονίας. Ασφαλώς αυτός ο πλανήτης, η Γη, με τις πολλές μοναδικές προμήθειες που κάνουν τη ζωή δυνατή, δεν είναι εδώ και μόνο για να γίνη ένα ομαδικό νεκροταφείο σε όλη την αιωνιότητα.
Ζήτε στον αιώνα του αυτοκινήτου, του αεριωθουμένου αεροπλάνου και των βιομηχανιών μαζικής παραγωγής. Αλλ’ επίσης ζήτε στον αιώνα των πυκνοκατοικημένων και ακόμα αποπνικτικών και ετοιμοθανάτων πόλεων· στον αιώνα των καυσαερίων, της μολύνσεως του αέρος, της γης, των ποταμών και των ωκεανών. Θα θέλατε να ζήσετε αρκετά για να δήτε τα ρυάκια, τους ποταμούς και τις λίμνες να λαμποκοπούν και πάλι από καθαρότητα, να ιδήτε τις πεδιάδες και τα δάση ν’ αποκτούν και πάλι τη φυσική τους ομορφιά, ν’ αναπνέετε αέρα που να είναι φρέσκος, καθαρός και να ευωδιάζη; Αυτό, επίσης, πρέπει να συμβή, διότι ο τωρινός ρυθμός της μολύνσεως δεν επιτρέπει να αναβληθή περισσότερο η σύγχρονη κακή χρήσις της γης, αν το ανθρώπινο γένος πρόκειται να επιζήση.
Ζήτε στον αιώνα των τεχνητών καρδιών, των μεταμοσχεύσεων καρδιών, των τεχνητών νεφρών, στον αιώνα των αντιβιοτικών. Αλλά η ασθένεια συνεχίζει από τις ημικρανίες έως τον καρκίνο και τη συγκοπή της καρδιάς. Θα θέλατε να ζήσετε για να δήτε την ημέρα που η ασθένεια θα έχη πράγματι κατανικηθή, όταν όχι μόνο οι μεγάλες θανατηφόρες αρρώστιες θα έχουν εξαφανισθή, αλλά και αυτή η πηγή των γηρατειών του ανθρώπου, της φθοράς και του θανάτου θα έχη απομακρυνθή;
Πράγματι, αν μπορούσατε να ζήσητε με καλή υγεία σε ειρηνικό και ευχάριστο περιβάλλον έχοντας ικανοποιητική και ενδιαφέρουσα εργασία για να κάνετε, ευκαιρίες για να διευρύνετε και να αυξήσητε τη γνώσι, και να ζήτε μεταξύ ανιδιοτελών και φωτισμένων ατόμων, θα θέλατε ποτέ να τελειώση η ζωή;
Καθώς θα αποδειχθή, υπάρχει λόγος να πιστεύωμε ότι άνδρες και γυναίκες που ζουν σήμερα μπορούν να ελπίζουν να δουν αυτά τα πράγματα, ότι μπορούν να ελπίζουν να ζήσουν όχι απλώς λίγα επί πλέον χρόνια, αλλά πολύ περισσότερο από το παρόν μήκος ζωής του ανθρωπίνου γένους. Πώς μπορεί να γίνη αυτό; Είναι λογική μια τέτοια ελπίδα, σε αρμονία με τα γνωστά και επιστημονικώς αποδεδειγμένα γεγονότα ;
[Εικόνα στη σελίδα 5]
Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που θα θέλατε να κάμετε γι’ αυτούς που αγαπάτε. Πόσο ωραίο θα ήταν αν η ζωή διαρκούσε περισσότερο!