Γνώσις της Απόψεως του Θεού για τον Γάμο

ΑΦΗΓΗΣΙΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΜΑΣ ΤΟΥ «ΞΥΠΝΑ» ΣΤΟ ΣΟΥΡΙΝΑΜ

ΚΑΘΩΣ αναπολώ το παρελθόν, μπορώ να βλέπω ότι όλο αυτό ξεκίνησε πολύ αθώα. Ήμουν μόνο δεκαεννέα ετών, και συνάντησα αυτόν τον νέον ο οποίος μου άρεσε πάρα πολύ. Πήγαμε μαζί ραντεβού. Λέγαμε ένα σωρό αθώα αστεία. Αλλά γρήγορα πέρασε η αθωότης της καταστάσεως. Ήμουν σε κατάστασι εγκυμοσύνης.

Θα έπρεπε ν’ αναφέρω ότι στη χώρα μου δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο για έναν άνδρα και μια γυναίκα να συζούν με κοινή συναίνεσι, δηλαδή, χωρίς το ευεργέτημα των δεσμών του γάμου. Πολλά τέτοια ζεύγη έχουν ακόμη την ιδέα ότι μόλις νομιμοποιήσουν τη σχέσι της συμβιώσεώς των θ’ αρχίση η δυσκολία, εφόσον και τα δυο μέρη τότε γνωρίζουν ότι είναι συνδεδεμένα δια νόμου. Έτσι προτιμούν να προχωρούν ζώντας χωρίς το ευεργέτημα του γάμου.

Επί πλέον, οι ποικίλες εκκλησιαστικές αποχρώσεις, μολονότι δεν επιδοκιμάζουν τελείως τη συμβίωσι, στην πραγματικότητα την συγχωρούν. Έτσι, πολλά μέλη Καθολικών και Προτεσταντικών εκκλησιών συζούν ως σύζυγοι με αυτή τη σχέσι της κοινής συναινέσεως. Μολονότι δεν θεωρούνται κατάλληλοι για να συμμετέχουν στην Κοινωνία της εκκλησίας, κατά τα άλλα έχουν καλή υπόληψι στην εκκλησία.

Ενώ ήμουν έγκυος, έμενα στο σπίτι των γονέων μου όπως είναι η συνήθεια, και ο φίλος μου εξακολουθούσε να έρχεται εκεί να με βλέπη.

Εν τούτοις, ενώ ήμουν έγκυος στο δεύτερο παιδί του, έφθασαν κάτι συνταρακτικά νέα. Η μητέρα μου έδειξε μια αγγελία εφημερίδος που έλεγε ότι έδωσε υπόσχεσι γάμου σε μιαν άλλη γυναίκα! Κατάπληκτη εδιάβασα ότι ο γάμος θα ετελείτο την επόμενη εβδομάδα. Μου φάνηκε ότι στην είδησι εκείνη πρέπει να υπήρχε κάποιο λάθος, κι’ έτσι όταν αυτός ήλθε αργότερα είπα αυτό που είχα διαβάσει, ελπίζοντας ενδομύχως ότι θα το αρνιόταν. Αλλ’ αυτός ήρεμα παραδέχθηκε ότι είχε καταχωρίσει την αγγελία μολονότι επίστευε ότι δεν θα νυμφευόταν πραγματικά την άλλη γυναίκα. Με ευπιστία δέχθηκα τις διαμαρτυρίες του ότι εφρόντιζε μόνον για μένα. Στα μέσα της εβδομάδος, για πικρή μου απογοήτευσι, είχε νυμφευθή την άλλη!

Οι γονείς μου ανέλαβαν να φροντίζουν για μένα και για τα παιδιά μου, αν θα ήθελα ν’ αφήσω αυτόν τον άνθρωπο και να μη έχω καμμιά σχέσι πλέον μαζί του. Σ’ αυτό συμφώνησα, αλλά δυο μέρες μετά τον γάμο του αυτός βρισκόταν πάλι στη θύρα μου παρακαλώντας με να επιστρέψω κοντά του. Ισχυριζόταν ότι είχε νυμφευθή την άλλη γυναίκα απλώς λόγω πιέσεως από τους γονείς της όταν αυτή έμεινε έγκυος. Μολονότι εγνώριζα ότι αυτός δεν ήταν καθόλου τρόπος για να ζη κανείς, οι παρακλήσεις και οι υποσχέσεις του μ’ έκαμαν να υποχωρήσω κι’ εγκατέλειψα τους γονείς μου για να πάω στο σπίτι που αυτός ενοικίασε για μένα.

Τώρα είχα γίνει εκείνο που είναι γνωστόν στο Σουρινάμ ως μπούιτενβραου ή «εξωτερική γυναίκα.» Είναι μια κατάστασις κοινότατη εδώ. Οι άνδρες μάλιστα επιχειρηματολογούν ότι είναι Γραφική, αφού ο Αβραάμ και άλλοι πατριάρχαι είχαν παλλακίδες. Διακηρύττουν μάλιστα ότι η μονογαμία είναι η φυσική κατάστασις για τη γυναίκα, όχι όμως για τον άνδρα. Εκείνον τον καιρό στη ζωή μου είχα τέλειο σκοτάδι ως προς την άποψι του Θεού για τον γάμο.

Επί πέντε έτη εξακολουθούσε να μου δείχνη στοργή όσο ζούσαμε με αυτές τις συνθήκες. Αλλά ξαφνικά η στάσις του άλλαξε. Έγινε ανυπόφορος στους τρόπους του. Συχνά, για κανένα απολύτως λόγο, με κτυπούσε· και μια φορά, ενώ ήμουν έγκυος στο τέταρτο παιδί του, με έσπρωξε κάτω στο κλιμακοστάσιο. Μπορώ να θυμηθώ ότι συχνά προσευχόμουν στον Θεό να με βοηθήση να βγω από την τρομερή και αξιοθρήνητη αυτή κατάστασι.

Επανειλημμένως απείλησα να τον εγκαταλείψω και τρεις φορές πήρα αρκετή δύναμι και θάρρος να το κάμω. Αλλά κάθε φορά αδυνατούσα και επέστρεφα, διότι φαίνεται φοβόμουν τρομερά μήπως συμβή κάτι κακό σ’ εμένα και στα παιδιά μου αν δεν επέστρεφα. Συνεχώς φιλονικούσαμε για το ίδιο πρόβλημα—την πορεία της ζωής μας. Συνεχώς επέμενα ότι αυτός δεν ήταν τρόπος για να ζη κανείς και ν’ ανατρέφη παιδιά. Αυτό ωδηγούσε σε περισσότερα κτυπήματα και πρόσκαιρους χωρισμούς.

Βοήθεια στη Σωστή Ώρα

Τότε μια μέρα ήλθε μια κυρία στο σπίτι μου. Φάνηκε ότι ήταν μια μάρτυς του Ιεχωβά. Την δέχθηκα και συμφώνησα να κάνη μαζί μου μια εβδομαδιαία Γραφική μελέτη. Εν τούτοις, ταυτοχρόνως οι γνώριμοί μου με έπεισαν να ζητήσω από ένα πνευματιστή να με βοηθήση στα προβλήματά μου. Ο πνευματιστής μου έδωκε μια ουσία σαν πούδρα για να τη βάζω μυστικά στην τροφή και στα ποτά του «συζύγου» μου. Αυτή η σκόνη υποτίθεται ότι θ’ απομάκρυνε όλες τις δυσκολίες και θ’ αποκαθιστούσε τη στοργή του συντρόφου μου για μένα. Αλλά καμμιά βελτίωσι δεν έφερε. Πράγματι, η κατάστασις χειροτέρευε σταθερά.

Στο τέλος μιας εβδομαδιαίας Γραφικής μελέτης άρχισα να εμπιστεύωμαι στην φίλη μου Μάρτυρα τις συνθήκες μου, χωρίς ν’ αναφέρω ότι κατέφυγα στον πνευματισμό. Αυτή με καλωσύνη αλλά σταθερά μ’ ενεθάρρυνε να συνεχίσω να μελετώ τη Βίβλο και διακρατούσε την ελπίδα ότι τα φαινομενικά ανυπέρβλητα προβλήματα θα εξαφανίζονταν στον ωρισμένο καιρό. Τελείωσα με ειλικρινή εξομολόγησι της αληθείας για τη γαμήλιο κατάστασί μου. Έπειτα από αυτή τη συζήτησι φθάσαμε σε μια περικοπή του βιβλιαρίου που μελετούσαμε, Ζωή με την Ελπίδα ενός Δίκαιου Νέου Κόσμου, περικοπή που άλλαξε ολόκληρο τον τρόπο της σκέψεώς μου.

Κατωτέρω είναι η περικοπή από εκείνο το βιβλιάριο που είλκυσε την προσοχή μου: «Ο Χριστιανός, επομένως, ποτέ δεν θα καταφύγη στον δαιμονισμό ή τη μαγεία για προστασία ή για σκοπούς θεραπείας. Ο αφιερωμένος Χριστιανός παραγγέλλεται από τον Θεό να εμπιστεύεται σ’ Αυτόν.» Ταυτοχρόνως παρέθετε και το Βιβλικό εδάφιο Εφεσίους 6:14-18. Υπήρχεν επίσης μια εικόνα σ’ αυτή τη σελίδα που έδειχνε μια Χριστιανή γυναίκα μ’ ένα παιδί δεμένο στη ράχη της, να βγάζη έξω το χέρι της θέλοντας ν’ απορρίψη τη βοήθεια ενός μάγου γιατρού με τα εξαρτήματά του.

Αργότερα συζητήσαμε επίσης ένα σπουδαίο μέρος του ίδιου βιβλιαρίου που πραγματευόταν το θέμα «Έντιμη Διαγωγή στον Γάμο.» Στη συζήτησι έμαθα ότι οι άνδρες σήμερα δεν μπορούσαν να στηρίζωνται στον Αβραάμ και τους άλλους πατριάρχας ωσάν παραδείγματα στο ζήτημα των σχέσεων με περισσότερες από μια συζύγους. Με την έλευσι του Χριστού η πολυγαμία που συνηθιζόταν από τους Εβραίους δεν έπρεπε να γίνεται ανεκτή πια. Οι Χριστιανοί άνδρες έπρεπε να είναι ‘σύζυγοι μιας γυναικός’ και ‘κάθε γυναίκα έπρεπε να έχη τον δικό της σύζυγο.’ (1 Τιμ. 3:2, 12· 1 Κορ. 7:2) Τι αποκάλυψης ήταν αυτή!

Και ιδού η παράγραφος στο βιβλιάριο που πραγματικά με προκάλεσε: «Αν η οικογενειακή σας ζωή, λόγω συνηθείας ή για κάποιον άλλο λόγο, υστερεί απ’ αυτές τις Βιβλικές απαιτήσεις, τότε βέβαια η γνώσις από μέρους αυτής της ωραίας Βιβλικής συμβουλής σάς παρουσιάζει μια πρόκλησι. Θα κάμετε την αναγκαία αλλαγή; Αν ναι, μπορείτε να είσθε βέβαιος για μια πλούσια ευλογία από τον Ιεχωβά, τον Ιδρυτή του γάμου κι Εκείνον ο οποίος θα χορηγήση αιώνια ζωή σ’ ένα νέο κόσμο σε όλες τις ευπειθείς οικογένειες του ανθρωπίνου γένους.»

Λήψις της Ορθής Αποφάσεως

Έτσι έπρεπε να λάβω αποφάσεις. Πρέπει να ευθυγραμμίσω τη ζωή μου με την άποψι του Θεού για τον γάμο. (Εβρ. 13:4) Πρέπει να εγκαταλείψω αυτόν τον άνδρα ο οποίος νομίμως είναι νυμφευμένος με κάποιαν άλλη. Αλλά πώς μπορούσα να βρω το θάρρος; Είχα τρομοκρατηθή απ’ αυτόν. Μάλιστα ηπείλησε να δείρη τη Μάρτυρα κυρία που μελετούσε μαζί μου τη Γραφή.

Η ευγενής κυρία, η Μάρτυς του Ιεχωβά, συνεχώς με ενίσχυε με τη βεβαίωσι ότι ο Ιεχωβά υπόσχεται βοήθεια σ’ εκείνους που ζητούν να εφαρμόσουν τις δίκαιες αρχές του στη ζωή τους. (Ψαλμ. 34:7) Με παρακίνησε να προσεύχωμαι στον Ιεχωβά για να με βοηθήση. Εκτιμούσα τη συμβουλή της και έκανα όπως έλεγε, αλλ’ ακόμη η κατάστασις έμοιαζε σκοτεινή. Τότε μια μέρα ξαφνικά θυμήθηκα ότι ακόμα είχα λίγη από κείνη τη σκόνη που μου είχε δώσει ο πνευματιστής. Ευθύς αμέσως απαλλάχθηκα απ’ αυτήν.

Τώρα τα πράγματα άρχισαν ν’ αλλάζουν. Είχα λάβει τις αποφάσεις μου. Αμέσως στην επόμενη μελέτη μας είπα στη Μάρτυρα κυρία: «Γνωρίζω ότι πρέπει να εγκαταλείψω τον άνθρωπον αυτόν για να φέρω τη ζωή μου σε αρμονία με ότι ο Θεός αναμένει. Είμαι αποφασισμένη να το κάμω. Θα με βοηθούσατε να βρω ένα μικρό σπίτι για μένα και για τα έξη παιδιά μου;» Με εβεβαίωσε ότι θα έκανε κάθε τι που μπορούσε για να βοηθήση.

Γρήγορα βρέθηκε ένα σπίτι. Ενώ μάζευα και έδενα τα ρούχα μας, ήλθε ο εξώγαμος σύντροφός μου στο σπίτι. Δεν μπορούσε να πιστεύση ότι πραγματικά τον εγκατέλειπα. Όταν είδε πόσο σθεναρή ήμουν στην απόφασί μου, άρχισε να κάνη πολλές υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή μαζί. Παρέμεινα σταθερή στην απόφασί μου. Μπορούσα να είμαι τόσο σταθερή μόνον επειδή ο Ιεχωβά με βοηθούσε. Αυτός επέμεινε να του επιτρέψω να ιδή το σπίτι που νοίκιασα, διότι δεν πίστευε ότι πράγματι είχα νοικιάσει ένα.

Εκείνο το ίδιο βράδυ ήλθε στο νέο σπίτι μου και με ικέτευε να επιστρέψω. Στην άρνησί μου άρχισε να με κτυπά. Αυτή τη φορά δεν τον φοβήθηκα. Ο Ιεχωβά βεβαίως μου έδωσε τη δύναμι. Και λόγω της φασαρίας που προκάλεσε η επίθεσίς του εναντίον μου, ο ιδιοκτήτης βιαίως πέταξε έξω από το σπίτι τον πρώην σύντροφό μου και του απαγόρευσε να ξανάρθη. Εν τω μεταξύ προσευχόμουν στον Ιεχωβά για να με βοηθήση να μείνω σταθερή στην απόφασί μου. Ποτέ δεν με εγκατέλειψε.

Ευτυχή Αποτελέσματα

Τι ανακούφισις ήταν να ζω επιτέλους σε αρμονία με τις απαιτήσεις του Ιεχωβά! Πόσο ευτυχή και ευγνώμονα ήσαν τα παιδιά που είχα πάρει αυτή την απόφασι! Η ζωή τους είχε δηλητηριασθή από τις συνεχείς φιλονεικίες και τα κτυπήματα. Τώρα ήσαν γεμάτα από μια εσωτερική ευχαρίστησι και ευτυχία που εύκολα μπορούσε να διακρίνεται από μένα σαν μητέρα.

Υπήρχαν, φυσικά, προβλήματα. Τώρα έπρεπε να κερδίζω τα αναγκαία για τη συντήρησι της οικογενείας μου. Ευτυχώς, μπόρεσα να βρω μια εργασία από τις 8 το πρωί ως τις 2 το απόγευμα. Αυτό ήταν καλό γιατί μπορούσα να είμαι μαζί με τα παιδιά μου όταν αυτά θα ήρχοντο στο σπίτι από το σχολείο. Παρακολουθούσαμε τις Βιβλικές συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά όλοι μαζί και έτσι είμαστε πραγματικά ενωμένοι στο να λατρεύωμε τον Ιεχωβά.

Από καιρό σε καιρό συναντούσα τον πρώην «σύζυγό» μου την ώρα που πήγαινα στην εργασία ή για ψώνια. Όταν άρχιζε να μου μιλή, σιωπηλά προσευχόμουν στον Ιεχωβά για ενίσχυσι και πάντοτε προσπαθούσα να του δώσω μαρτυρία σχετικά με τις απόψεις του Θεού για τον γάμο ή άλλες Βιβλικές αρχές για τη ζωή.

Καθώς τώρα αναπολώ εκείνη την ημέρα που για πρώτη φορά άρχισα να μαθαίνω την άποψι του Θεού για τον γάμο, καταλαβαίνω ότι αυτό με έφερε πρόσωπο με πρόσωπο με την πιο μεγάλη πρόκλησι στη ζωή μου. Ακόμα θυμούμαι τι σκληρή απόφασις ήταν αυτή—απόφασις που περιλάμβανε τόσο δραστικές αλλαγές. Αλλά σήμερα πρέπει να ομολογήσω ότι η παρούσα ευτυχία που απολαμβάνομε εγώ και τα παιδιά μου βαρύνει πολύ περισσότερο από τις δυσκολίες μέσ’ από τις οποίες περάσαμε.

Ο Ιεχωβά υπήρξε μια πηγή δυνάμεως και μέσω αυτού μόνον μπόρεσα ν’ αποκτήσω την αναγκαία γενναιότητα για να πραγματοποιήσω την ορθή απόφασι και στερεά να παραμείνω σ’ αυτήν. Είμαι τόσο ευγνώμων που ο Ιεχωβά επρομήθευσε τους δούλους του σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες,» για να βοηθούν ανθρώπους σαν και μένα, ν’ αλλάξουν τον τρόπο της ζωής τους και να συμμορφωθούν με την ορθή του άποψι για τον γάμο.