Μπορεί το Πρόβλημα να Διορθωθή;

ΜΠΟΡΟΥΝ τα ελλείμματα του Αμερικανικού ισοζυγίου πληρωμών να διορθωθούν; Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τα παγκόσμια νομισματικά συστήματα;

Για τη διόρθωσι του ελλείμματος, η Αμερική πρέπει να κάμη θεμελιώδεις αλλαγές στον τρόπον της ζωής της. Αυτό περιλαμβάνει και σοβαρές περικοπές των στρατιωτικών δαπανών. Αυτό σημαίνει τον περιορισμό των στρατευμάτων σε ξένες χώρες ή τουλάχιστον να καταβάλλουν οι άλλες χώρες τα έξοδα συντηρήσεως αυτών των στρατευμάτων. Αλλά και τα δύο αυτά είναι δύσκολο να γίνουν.

Μια εισήγησις που έγινε τον Μάιο του 1971 όπως περικοπούν οι άνω των 300.000 στρατιωτικές δυνάμεις και οι 200.000 που διατηρούνται στην Ευρώπη για λόγους οικονομίας εξήγειρε μεγάλες διαμαρτυρίες από μέρους της διοικήσεως. Στη συζήτησι επεκράτησαν οι πολιτικές απόψεις. Παρά τη μεγάλη διαρροή δολλαρίων, τα στρατεύματα και οι δυνάμεις που διατηρούνται στο εξωτερικό εκρίθη σκόπιμο να παραμείνουν επί του παρόντος στις θέσεις των.

Μια περιοχή στην οποία γίνονται περικοπές είναι η Ασία και ο Ειρηνικός. Τα στρατεύματα αποσύρονται από πολλές των εκεί περιοχών, περιλαμβανομένου και του Βιετνάμ.

Ένα Δίλημμα

Εκτός των μεγάλων στρατιωτικών περικοπών, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να περιορίσουν τον πληθωρισμό ώστε οι τιμές να σταματήσουν την άνοδό των. Με χαμηλότερες τιμές τα Αμερικανικά προϊόντα θα εγίνοντο περισσότερο συναγωνιστικά στο παγκόσμιο εμπόριο.

Αλλά για να γίνη αυτό, προκύπτει συχνά μια χαλάρωσις στο εμπόριο και μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας. Αυτό συνέβη το 1970, όταν έγινε προσπάθεια ελαττώσεως του ογκουμένου πληθωρισμού. Οι τόκοι είχαν αυξηθή ώστε να γίνη δύσκολη η απόκτησις του χρήματος. Επίσης μερικές δαπάνες, που εγίνοντο από την κυβέρνησι και τις επιχειρήσεις είχαν περικοπή. Όλα αυτά επέτυχαν να επέλθη μια υποχώρησις και μεγάλη ανεργία. Κανένα πολιτικό κόμμα που κυβερνά δεν θέλει αυτή την κατάστασι.

Γι’ αυτόν τον λόγο η Αμερική βρίσκεται σ’ ένα δίλημμα. Για να ελαττωθή η διαρροή των δολλαρίων και να περιορισθή το έλλειμμα πρέπει να διορθωθή ο πληθωρισμός μέσα στη χώρα. Αλλ’ αυτό επιβραδύνει την οικονομία και κάνει εκατομμύρια Αμερικανών να δυσφορούν. Γι’ αυτό μια οικονομική υποχώρησις θεωρείται μεγαλύτερο κακό, πολιτικώς, από το να δυσφορούν οι άλλες χώρες. Οι χώρες αυτές δεν ψηφίζουν στις Αμερικανικές εκλογές.

Εξ άλλου, η παρακίνησις του Αμερικανικού εμπορίου να αποφεύγη ή να διορθώνη μια υποχώρησι συνήθως υποδαυλίζει τον πληθωρισμό. Τα επιτόκια μειώνονται και έτσι περισσότερα χρήματα δανείζονται και χρησιμοποιούνται. Οι δαπάνες εκ μέρους των κυβερνήσεων και του εμπορίου αυξάνουν. Όταν υπάρχη ευχέρεια αποκτήσεως χρημάτων, ο κόσμος δαπανά περισσότερα χρήματα, και έτσι δημιουργείται ζήτησις για περισσότερα εμπορεύματα για τα οποία απαιτείται μεγαλυτέρα παραγωγή, πράγμα που σημαίνει περισσότερες εργασίες. Αλλά τότε οι τιμές αρχίζουν να υψώνωνται, κάνοντας τα Αμερικανικά προϊόντα ακριβώτερα και λιγώτερο συναγωνιστικά στο διεθνές εμπόριο.

Με ολοένα μεγαλύτερη ευημερία, ο λαός συνήθως δαπανά περισσότερο χρήμα σε κάθε πράγμα, συμπεριλαμβανομένων και των ξένων προϊόντων. Και είναι πιο πιθανόν να περάσουν τις διακοπές των σε ξένες χώρες. Όλα αυτά τα γεγονότα χειροτερεύουν το ισοζύγιο πληρωμών. Το δίλημμα αυτό αποτελεί την αιτία για την οποία ο Πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Αποθέματος Αρθούρος Μπερνς παρετήρησεν ότι η οικονομική κατάστασις των Ηνωμένων Πολιτειών είναι τόσον εύθραυστη, ώστε αμφέβαλλε αν θα μπορούσε να επιζήση από μια άλλη υπερτίμησι τώρα αμέσως.

Η Προοπτική

Ποια προοπτική υπάρχει σχετικώς με το τι πρέπει να γίνη για το σταμάτημα των ελλειμμάτων; Μερικοί κυβερνητικοί αρμόδιοι έχουν την τάσι να είναι αισιόδοξοι. Εν τούτοις, πολλοί ιδιωτικοί οικονομολόγοι δεν είναι αισιόδοξοι. Ο Δρ Ρόυ Ρέιερσον, οικονομολόγος, διευθυντής του Τραπεζιτικού Τραστ, λέγει: «Η Αμερική οφείλει να ελαττώση το υπόλοιπον του ισοζυγίου πληρωμών, ώστε η προμήθεια των δολλαρίων να πλησιάζη τη ζήτησι των δολλαρίων από ξένους ιδιωτικούς και επισήμους κατόχους. Αυτό δεν το έκαμε η Αμερική και λίγη προοπτική υπάρχει ότι θα το κάμη.»

Ένας οικονομολόγος παρετήρησεν ότι κατά το παρελθόν οι διαδοχικοί υπουργοί των οικονομικών είχαν υποσχεθή ότι θα ετερμάτιζαν τα ελλείμματα σε λίγα χρόνια, αλλά ποτέ δεν ετήρησαν τις υποσχέσεις των. Αντιθέτως, τα ελλείμματα αύξησαν γοργά. Έτσι το βασικό πρόβλημα της πραγματικοποιήσεως ενός ικανοποιητικού ισοζυγίου μεταξύ των Δυτικών εθνών και των Ηνωμένων Πολιτειών παραμένει άλυτο αυτή τη στιγμή.

Κατόπιν αυτού, η Οικονομική Επιθεώρησις Μάιερς του Καναδά προειδοποιεί: «Ο κόσμος πλησιάζει σε μια νομισματική κρίσι που θα καταβροχθίση κάθε νόμισμα που υπάρχει.» Και ένας Ευρωπαίος Τραπεζίτης λέγει: «Θα μπορούσαμε να καταλήξωμε στη χειρότερη νομισματική ανωμαλία από τη δεκαετία του 1930.»

Πραγματικά, ο διακεκριμένος Γάλλος οικονομολόγος Ζακ Ρούεφ, μολονότι αισθάνεται συμπάθεια για τα προβλήματα του δολλαρίου των Ηνωμένων Πολιτειών, είπε: «Φοβούμαι ότι το πρόβλημα εξέφυγε από τα χέρια και ότι το ισοζύγιο πληρωμών θα αποκατασταθή μόνο με μια αναγκαστική παγιοποίησι—δηλαδή χρεωοκοπία—όπως και στο 1931.»

Ακόμη και αν λάβη χώραν μια προσωρινή βελτίωσις, τι θα γίνη με τις μακροπρόθεσμες προοπτικές; Θα μπορούσε μια νομισματική ανωμαλία, όπως η Μεγάλη Κρίσις της δεκαετίας του 1930, να πλήξη τον κόσμο;

Πραγματικά, μια πολύ μεγαλύτερη ανωμαλία είναι βέβαιο ότι θα συμβή! Οποιοδήποτε σύστημα που βασίζεται σε ιδιοτελή συμφέροντα σπέρνει τους σπόρους της δικής του καταστροφής. Αν παρεχωρείτο αρκετός χρόνος, το παρόν παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, που βασίζεται σε ιδιοτελή εθνικά και ατομικά συμφέροντα, θα κατέρρεε, όπως δείχνει η ιστορία ότι κατέρρευσαν πολλά άλλα.

Εν τούτοις, το τέλος των παρόντων οικονομικών συστημάτων δεν θα έλθη απλώς λόγω της απληστίας των. Το τέλος των θα έλθη λόγω θείας επεμβάσεως! Για την εποχή μας η Βιβλική προφητεία αναφέρει: «Εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένη εις τους αιώνας.»—Δαν. 2:44

Όλες οι σημερινές κυβερνήσεις, μαζί με τα οικονομικά των συστήματα, θα συντριβούν και θα εξαλειφθούν πολύ σύντομα με τη δύναμι του Θεού. Έτσι, οι ανθρώπινες υποθέσεις δεν θα διευθύνωνται πια από ιδιοτελή πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Θα διευθύνωνται από μια δικαία διοίκησι, μια ουράνια κυβέρνησι του Θεού που θα ζητή το διαρκές καλό των ανθρώπων σε όλους τους τομείς, περιλαμβανομένου και του οικονομικού τομέως. Ο Θεός έχει υποσχεθή να εγκαταστήση μια τέτοια διοίκησι για την αιώνια ευλογία όλων εκείνων που αγαπούν δικαιοσύνη.—Εφεσ. 1:8-10

Θα επωφεληθήτε και σεις από αυτή τη διοίκησι; Αυτό θα εξαρτηθή σε μεγάλο βαθμό από ό,τι κάνετε τώρα για να μάθετε γι’ αυτήν και να φέρετε τη ζωή σας σε αρμονία με τις απαιτήσεις του Θεού και Δημιουργού αυτής της κυβερνήσεως.