Οκινάβα—Όπου Ενώνονται η Ανατολή με τη Δύσι

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στην Οκινάβα

ΣΑΝ πέτρες τοποθετημένες σε ποτάμι για πέρασμα, περίπου 140 μικρά νησιά εκτείνονται σ’ ένα τόξο μεγαλύτερο από 700 μίλια μεταξύ Ιαπωνίας και Ταϊβάν. Αυτές είναι τα νησιά Ρύου-Κύου, μολονότι μερικές φορές ολόκληρη η ομάς ονομάζεται με το όνομα του μεγαλύτερου νησιού Οκινάβα.

Περίπου τα μισά από τα νησιά είναι ακατοίκητα. Από τα άλλα μισά, η Οκινάβα είναι το μεγαλύτερο και πολυπληθέστερο με 950.000 περίπου κατοίκους. Έχει περίπου μήκος 70 μίλια, αλλά πλάτος μόνον δύο έως δεκαοκτώ μίλια—και τα 453 τετραγωνικά του μίλια ισούνται με το μέγεθος του Λος Άντζελες. Έτσι η Οκινάβα είναι ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα μέρη του κόσμου.

Προς ανατολάς βρίσκεται ο απέραντος Ειρηνικός Ωκεανός και προς δυσμάς η θάλασσα της Ανατολικής Κίνας. Η Οκινάβα βρίσκεται μέσα στην «Αλλέα των Τυφώνων.» Θύελλες που δημιουργούνται στον Ειρηνικό τη σαρώνουν στο δρόμο τους προς την κυρία Ασιατική χώρα. Μια ή δύο ισχυρές θύελλες το έτος χτυπούν την Οκινάβα, μερικές φορές με ανέμους ταχύτητος 190 μιλίων την ώρα.

Όταν Συναντώνται η Ανατολή και η Δύσις

Οι κάτοικοι των Νήσων Ρύου-Κύου είναι ένα μίγμα πολλών φυλών, ιδιαιτέρως Κινέζων και Ιαπώνων. Το 1879 η Ιαπωνία κατέλυσε τη μοναρχία του Ρύου-Κύου και τυπικά προσήρτησε τη νήσο σαν ένα από τους νομούς της, ή επαρχίες. Η Ιαπωνική έγινε η επίσημη γλώσσα, αντικαθιστώντας τις πολλές διαλέκτους του Ρύου-Κύου, μολονότι πολλές απ’ αυτές ομιλούνται ακόμη.

Πριν από δυο γενεές η Οκινάβα ήταν στην πραγματικότητα άγνωστη χώρα στους Δυτικούς. Λίγοι Δυτικοί την επισκέπτονταν. Ο στόλαρχος Μάθιου Πέρρυ χρησιμοποιούσε τη νήσο σαν αρχηγείο το 1853 ενώ διεπραγματεύετο μια εμπορική συνθήκη μεταξύ Ιαπωνίας και Ηνωμένων Πολιτειών. Είχαν έλθει μερικοί ξένοι ιεραπόστολοι, και κατά περιστάσεις ένας φυσιοδίφης ή εξερευνητής έκανε μια σύντομη παραμονή. Αλλ’ αυτή ήταν περίπου η έκτασις της επαφής Ανατολής και Δύσεως.

Κατόπιν ήλθε το 1945 και οι τελευταίες μέρες του Βʹ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Ιάπωνες έκαμαν στην Οκινάβα μια τελευταία απελπισμένη αντίστασι. Την 1 Απριλίου άρχισε η Αμερικανική εισβολή. Στη διάρκεια των επομένων τριών μηνών έλαβαν χώραν μερικές από τις φοβερώτερες μάχες του πολέμου, στις οποίες κατελήφθησαν τα νησιά της Οκινάβας.

Οι απώλειες και καταστροφές ήσαν συγκλονιστικές. Ενενήντα τοις εκατό του πληθυσμού έμειναν άστεγοι, και ποσοστόν άνω των 10 τοις εκατό φονεύθηκαν. Περίπου 560.000 στρατιώτες και πολίτες είτε φονεύθηκαν είτε τραυματίσθηκαν! Το νότιο μέρος της νήσου κατεδαφίσθηκε, και 95 τοις εκατό των κτιρίων κατεστράφηκε. Ευλόγως οι κάτοικοι της Οκινάβας ονομάζουν τη μάχη «ο χαλύβδινος τυφών.»

Ανάμιξις, Αλλά Όχι Συγχώνευσις

Από την ολική ερήμωσι η Νάχα, η πρωτεύουσα της Οκινάβας, έγινε μια ευημερούσα μητρόπολις με 300.000 περίπου κατοίκους. Και το αγροτικό άλλοτε χωριό Κόζα μεγάλωσε σε πόλι που έχει γύρω στις 70.000 κατοίκους, μεγαλύτερη από ό,τι ήταν η Νάχα προ του πολέμου.

Τα περισσότερα κτίρια είναι κατασκευασμένα από τσιμέντο και είναι «αντιτυφωνικού τύπου,» σπίτια γενικά μονώροφα σε ύψος. Εν τούτοις, ανεγέρθηκαν και εκατοντάδες πολυωρόφων πολυκατοικιών. Πάνω από 100.000 μηχανοκίνητα οχήματα περιτρέχουν τη νήσο, γεμίζοντας τους δρόμους της πόλεως στη διάρκεια των ωρών της εντατικής κυκλοφορίας.

Έτσι οι Δυτικοί βρίσκουν εδώ γνωστά θεάματα, περιλαμβανομένων πολλών άλλων Δυτικών. Με το τέλος του πολέμου το στρατιωτικό προσωπικό των Ηνωμένων Πολιτειών δεν ανεχώρησε όλο—όχι, οπωσδήποτε! Περίπου 90.000 Αμερικανοί στρατιώτες και οι εξαρτώμενοι από αυτούς τώρα ζουν εδώ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διετήρησαν στην Οκινάβα ένα από τα ισχυρότερα στρατιωτικά συγκροτήματα, περισσότερες από 120 εγκαταστάσεις. Ολόκληρο το ένα τέταρτο της νήσου καταλαμβάνεται από στρατιωτικές βάσεις!

Μολονότι οι Οκιναβανοί είναι περισσότεροι, οι Αγγλόφωνοι ξένοι ποτέ δεν απορροφήθηκαν. Οι δυο πολιτισμοί, σαν το λάδι και το νερό, προχωρούν ο ένας πλάι στον άλλον. Ανακατώνονται αλλά ποτέ δεν συγχωνεύονται. Υπάρχει μια Οκινάβα Αμερικανική και μια Οκινάβα Οκιναβανική. Λίγοι Οκιναβανοί έμαθαν Αγγλικά, και πάρα πολλοί Αμερικανοί, που ζουν εδώ μόνον προσωρινά, δεν υιοθετούν τον τρόπο ζωής των νησιωτών.

Από χρόνια ασκήθηκε πίεσις για την επιστροφή της Οκινάβας στον Ιαπωνικό έλεγχο. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι Οκιναβανοί έχουν μεγάλη ανάγκη της γης, και οι Ηνωμένες Πολιτείες ελέγχουν ένα μεγάλο μέρος της. Το 1953 οι Νήσοι Αμάμι, μια μικρή βόρειος συστάς των νησιών Ρύου-Κύου επεστράφη στην Ιαπωνία. Έπειτα στις 17 Ιουνίου 1971, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν μια συνθήκη για να επιστρέψουν στην Ιαπωνία την Οκινάβα και τα άλλα νησιά Ρύου-Κύου. Η επιστροφή αναμένεται να λάβη χώραν μέσα στο 1972. Έτσι έπειτα από εικοσιεπτά έτη η Ιαπωνία πρόκειται να ξαναπάρη από τις Ηνωμένες Πολιτείες το τελευταίο έδαφος που έχασε στη διάρκεια του Βʹ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αλλ’ αυτό δεν θα σημάνη την Αμερικανική αποχώρησι από την Οκινάβα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διατηρήσουν εικοσιοκτώ στρατιωτικές εγκαταστάσεις και θα συνεχίσουν να χρειάζονται αρκετά μεγάλο προσωπικό για επάνδρωσί των.

Συγχώνευσις Ανατολής και Δύσεως

Η διατήρησις μιας ισχυρής στρατιωτικής βάσεως, περιλαμβανομένου και ενός φημισμένου πυρηνικού ναυστάθμου, δεν υπήρξε δημοφιλής για τους Οκιναβανούς. Αυτοί έλαβαν την πείρα «του χαλύβδινου τυφώνος,» και ο στρατιωτικός εξοπλισμός δεν τους είναι ένα ευχάριστο ενθύμιο. Επομένως η Βιβλική υπόσχεσις ότι κάτω από τη διοίκησι του Θεού οι λαοί θα «σφυρηλατήσουν τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα» είναι για πολλούς απ’ αυτούς ένα ευχάριστο άγγελμα.—Μιχ 4:3.

Το 1952 κανένας μάρτυς του Ιεχωβά δεν υπήρχε στην Οκινάβα που να κηρύττη την ειρήνη που η βασιλεία του Θεού θα φέρη, αλλά τώρα είναι πάνω από 500. Αυτοί συγκεντρώνονται τακτικά για μελέτη και συνεργασία σε ένδεκα εκκλησίες. Οι συναθροίσεις γίνονται στην Ιαπωνική σε δέκα εκκλησίες, αλλά από το 1968 υπάρχει και μια αγγλόφωνη εκκλησία, που τώρα αποτελείται από εκατό και πλέον άτομα. Αυτή η εκκλησία επισκέπτεται Αγγλοφώνους ανθρώπους στην Οκινάβα, και πολλά άτομα ήλθαν σ’ επαφή με μάρτυρας τα οποία είχαν μελετήσει τη Βίβλο σε άλλα μέρη. Πολλά απ’ αυτά τα άτομα έχουν βοηθηθή για να κάμουν πνευματική πρόοδο.

Μολονότι συναθροίζονται χωριστά με το σκοπό να μελετούν τη Βίβλο σε μια γνωστή γλώσσα, ειλικρινής συνεργασία υπάρχει μεταξύ των Ιαπωνοφώνων και των Αγγλοφώνων Μαρτύρων. Επί παραδείγματι, στις συνελεύσεις των, τις οποίες παρακολουθούν πάνω από 750 άτομα τώρα, εργάζονται στενά μαζί για να κάμουν επιτυχείς αυτές τις συναθροίσεις. Η επικοινωνία σε μεγάλο βαθμό γίνεται με χειρονομίες, αλλ’ η ενότης μεταξύ των δείχνει πολύ καλά πώς οι άνθρωποι μπορούν να ζουν μαζί ειρηνικά κι ευτυχισμένα.

Άλλοι παρατηρούν ότι αυτή η ενότης βρίσκεται σε αντίθεσι με τη διαίρεσι και τη σύγχυσι που αφθονούν εδώ. Πράγματι, όταν μια Ιαπωνόφωνος και μια Αγγλόφωνος εκκλησία ανακαίνιζαν ένα άδειο εμπορικό κτίριο για να το χρησιμοποιήσουν ως τόπο συναθροίσεων, οι γείτονες εξεπλάγησαν πολύ που έβλεπαν τις δυο ομάδες να συνεργάζωνται ώστε πολλοί ήλθαν για να κάμουν ερωτήσεις. Ναι, αυτοί οι Οκιναβανοί από την Ανατολή και τη Δύσι όχι μόνον αναμιγνύονται, αλλά και συγχωνεύονται σε μια ενωμένη Χριστιανική οικογένεια.