Η Επιστημονική ή Βιβλική Χρονολογία—Ποια Αξίζει να Πιστεύετε;
ΤΑ περισσότερα άτομα που διαβάζουν τη Γραφή, έστω και κατά καιρούς, γνωρίζουν ότι η ανθρώπινη φυλή έχει ηλικία έξη χιλιάδων περίπου ετών. Αλλ’ ίσως να μη γνωρίζουν ποια Γραφικά εδάφια δείχνουν αυτή την ηλικία. Ίσως να έχετε δη σε μερικές Γραφές τη χρονολογία 4.004 π.Χ. στο περιθώριο στο πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως.
Γνωρίζετε αν αυτή η χρονολογία είναι σωστή, ή επάνω σε ποιο συλλογισμό βασίζεται; Πώς θα σας φανή τότε αν δήτε ένα άρθρο για μια νέα ραδιανθρακική μέτρησι που να δείχνη ότι μια αρχαιολογική τοποθεσία κατοικείτο από πρωτόγονους ανθρώπους πριν από οκτώ ή εννέα χιλιάδες χρόνια; Απορείτε πόσο βέβαιη είναι πράγματι η Βιβλική χρονολογία για τη δημιουργία; Ή μήπως περνά από το νου σας ότι μπορεί στο τέλος οι οπαδοί της εξελίξεως να έχουν δίκηο;
Οι ευσυνείδητοι σπουδασταί της Γραφής γνωρίζουν ότι ο Συγγραφεύς της είναι ένας ακριβής και επιμελής χρονομέτρης. Ακολούθησαν τα κείμενα που δίνουν τον ακριβή αριθμό ετών από το ένα εξέχον γεγονός στο άλλο. Γνωρίζουν πώς η αρχαία χρονολογία του ανθρωπίνου γένους, που διατηρείται μόνο στη Γραφή, εναρμονίζεται με την αξιόπιστη ιστορική χρονολογία, ώστε στα συμβάντα που αναγράφονται από τη δημιουργία του Αδάμ το 4026 π.Χ. και έπειτα μπορούν να τεθούν ακριβείς χρονολογίες.
Επί πλέον, γνωρίζουν ότι η Γραφή, ως βιβλίο προφητικό συχνά συνέδεσε χρονικά στοιχεία με μελλοντικά γεγονότα που έλαβαν χώρα ακριβώς στο έτος που προελέχθη. Πολλοί που ζουν τώρα έχουν παραστή προσωπικώς μάρτυρες της εκπληρώσεως της μακρόπνοης προφητείας για τους «καιρούς των εθνών,» που έφθανε ως τον εικοστόν αιώνα. Είδαν την έκρηξι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο προλεχθέν έτος 1914, που εισήγαγε την περίοδο της στενοχώριας από την οποία αυτός ο καιρός προορίζεται να μη αναλάβη ποτέ. Τώρα αποβλέπουν σ’ αυτή τη δεκαετία για τη συμπλήρωσι έξη χιλιάδων ετών ανθρωπίνης υπάρξεως. Ελπίζουν με εμπιστοσύνη ότι η εβδόμη χιλιετής ημέρα θα φέρη τη χιλιετή βασιλεία του Άρχοντος της Ειρήνης.
Οι ώριμοι Χριστιανοί γνωρίζουν καλά, μέσω της μελέτης των και της πείρας, την ακριβή χρονολογία της Γραφής. Γι’ αυτούς η ιδέα ότι ο Θεός θα μπορούσε να έχη κάμει λάθος στο χρόνο της δημιουργίας του ανθρώπου, ή ότι δεν θα ενδιαφερόταν καθόλου να δώση και να διατηρήση τα ιστορικά στοιχεία ώστε εμείς σήμερα να μη έχωμε αυτή τη ζωτική πληροφορία, είναι απίστευτο. Όταν εμφανίζωνται επιστημονικές χρονολογίες που αντιφάσκουν στη Βιβλική χρονολογία, λέγουν με ήρεμη πεποίθησι ότι οι επιστήμονες πρέπει να κάνουν λάθος, διότι ‘ο Θεός δεν μπορεί να ψευσθή.’—Τίτος 1:2.
Τώρα, ίσως να είσθε κάποιος που δεν συμμερίζεσθε αυτή την πεποίθησι. Ίσως να θέλετε να μάθετε: Μπορούμε πραγματικά να πιστεύωμε τη Βιβλική αφήγησι για τη δημιουργία του ανθρώπου όταν φαίνεται ότι διαφωνεί τόσο πολύ μ’ αυτά που μαθαίνουν οι επιστήμονες; Αν οι ραδιανθρακικές χρονολογίες για τους πρώτους ανθρώπινους οικισμούς είναι ορθές, τότε οι Βιβλικές χρονολογίες πρέπει να είναι κάπως εσφαλμένες, και πώς γνωρίζομε που βρισκόμεθα στο ρεύμα του χρόνου; Και ακόμη χειρότερο, αν ο Βιβλικός χρονολογικός πίναξ δεν είναι αξιόπιστος, ίσως και άλλα πράγματα στη Γραφή να μην είναι αξιόπιστα. Έτσι μπορούμε πραγματικά να βασιζώμεθα σ’ αυτή;
Αν η χρονολόγησις με το ραδιανθρακικό ωρολόγιο σας κάνη να διστάζετε να δεχθήτε ειλικρινά τις Γραφικές υποσχέσεις για μια νέα τάξι, σας προσκαλούμε να εξετάσετε προσεκτικά την πληροφορία που εκτίθεται στα προηγούμενα δυο άρθρα. Μη δέχεσθε εύπιστα τις γνώμες επιστημόνων ως την τελική αλήθεια σε ζητήματα που επηρεάζουν τόσο ζωτικά το μέλλον σας. Θυμηθήτε πόσο συχνά επιστημονικά «γεγονότα» μιας γενεάς απερρίφθησαν από τους επιστήμονες της επόμενης γενεάς. Κυττάξτε την ίδια τη ραδιανθρακική θεωρία, πόσες από τις βασικές υποθέσεις της χρειάσθηκε να τροποποιηθούν για να την εναρμονίσουν με πρόσφατες μελέτες. Χωρίς την υποστήριξι (μερικές φορές πολύ αμφισβητήσιμη) δειγμάτων χρονολογημένων με άλλους τρόπους, η ραδιανθρακική χρονολόγησις θα ήταν τώρα μια πολύ αβέβαιη υπόθεσις. Θα το θεωρούσατε φρόνιμο να εγκαταλείψετε την πίστι σας στη Γραφή μόνο για να την αντικαταστήσετε με πίστη σε μια επιστημονική θεωρία τόσο αβέβαιη όσο αυτή;
Οι Χρονολογίες του Άνθρακος-14 ένα Σαθρό Κατασκεύασμα
Οι επιστήμονες που συμμετέσχον στο Συμπόσιο του 1969 στην Ουψάλα απεχώρησαν με το αίσθημα ότι επετελέσθη πρόοδος στην κατανόησι και υπερπήδησι των πολλών προβλημάτων τους. Αισθάνθηκαν ιδιαίτερη ικανοποίησι συγκρίνοντας τη ραδιανθρακική χρονολόγησι με τη μέτρησι των δακτυλίων των δένδρων. Μολονότι η χρονολογία των δακτυλίων των δένδρων παραμόρφωσε άσχημα τις ραδιανθρακικές χρονολογίες, οι υποστηρικταί τους κατέληξαν εν τούτοις σε μια συμφωνία. Κατώρθωσαν να κατασκευάσουν μια αμοιβαίως διορθωτική καμπύλη και να δώσουν αληθοφανείς εξηγήσεις για τις κυριώτερες τάσεις αποκλίσεων.
Εν τούτοις, είναι πολύ πιθανόν ότι καμμιά απ’ αυτές τις επιστημονικές χρονολογίες δεν είναι τόσο ανεξάρτητη όσο θα ήθελαν να πιστεύουν οι υποστηρικταί τους. Ίσως εξαρτώνται από συλλογισμό που είναι ένας φαύλος κύκλος. Πιστεύουν οι ερευνηταί του ραδιάνθρακος ότι η χρονολόγησίς τους είναι ορθή επειδή την επαληθεύουν τα εργαστήρια των δακτυλίων των δένδρων; Και είναι ικανοποιημένοι οι ερευνηταί των δακτυλίων των δένδρων ότι η κυρία χρονολογία τους είναι ορθή επειδή οι ραδιανθρακικές χρονολογίες ταιριάζουν μ’ αυτή; Όσο βρίσκονται μέσα στο κανάλι που σημειώνεται από ιστορικές σημαδούρες, και οι δυο ακολουθούν μια λογική πορεία, αλλά μέσα στα μακρυνά ομιχλώδη βάθη, πλέουν χωρίς περιορισμό τηρώντας μόνο την απόστασι ορατότητος μεταξύ τους.
Για να μη νομίζετε ότι αυτό είναι μια άδικη κρίσις, κυττάξτε απλώς μερικούς από τους αντιθέτους ανέμους και ρεύματα που ο ραδιανθρακικός πιλότος έχει ν’ αντιμετωπίση:
(1) Το μέσον της ζωής του ραδιάνθρακος δεν είναι τόσο ασφαλώς γνωστό όσο θα ήθελαν οι επιστήμονες.
(2) Οι κοσμικές ακτίνες, που ποτέ δεν είναι σταθερές, μπορεί να ήσαν πολύ ισχυρότερες ή ασθενέστερες τα περασμένα 10.000 χρόνια παρ’ ό,τι γενικά πιστεύεται.
(3) Οι ηλιακές αναλαμπές αλλάζουν τον βαθμό του ραδιάνθρακος—πόσο πολύ στο παρελθόν κανένας δεν γνωρίζει.
(4) Το μαγνητικό πεδίο της γης μεταβάλλεται ακανόνιστα σε βραχυχρόνιο κλίμακα και τόσο ριζικά στην περίοδο χιλιάδων ετών ώστε ακόμη ο βόρειος και ο νότιος πόλος αντιστρέφονται. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν γιατί.
(5) Οι ραδιανθρακικοί επιστήμονες παραδέχονται ότι μια «Εποχή Παγετώνων» θα μπορούσε να έχη επηρεάσει το ραδιανθρακικό περιεχόμενο του αέρος, με τη μεταβολή του όγκου και της θερμοκρασίας του νερού των ωκεανών, αλλά δεν είναι βέβαιοι πόσο μεγάλες υπήρξαν αυτές οι μεταβολές.
(6) Αγνοούν όλες τις αποδείξεις, τόσο τις επιστημονικές όσο και τις Γραφικές, για ένα παγκόσμιο κατακλυσμό πριν από σαράντα τρεις αιώνες, κι έτσι δεν αναγνωρίζουν τα δραστικά αποτελέσματα που θα πρέπει να είχε τέτοιο κατακλυσμικό γεγονός στα δείγματα της εποχής εκείνης που μετρούν.
(7) Η ανάμιξις του ραδιάνθρακος μεταξύ της ατμοσφαίρας και των ωκεανών μπορεί να επηρεασθή από μεταβολές στο κλίμα ή στον καιρό, κανένας όμως δεν γνωρίζει πόσο.
(8) Η ανάμιξις του ραδιάνθρακος μεταξύ των επιφανειακών στρωμάτων και των βαθέων ωκεανών έχει μια επίδρασι που πολύ λίγο κατανοείται.
(9) Η καταμέτρησις των δακτυλίων των δένδρων, που χρησιμοποιείται για τη διόρθωσι του ραδιανθρακικού ωρολογίου, δημιουργεί αμφιβολίες λόγω της δυνατότητος πολύ διαφορετικών κλιματολογικών συνθηκών στους περασμένους αιώνες.
(10) Το ραδιανθρακικό περιεχόμενο των παλαιών δένδρων μπορεί να μεταβληθή με διάχυσι χυμού και ρετσινιού προς την καρδιά του ξύλου.
(11) Θαμμένα δείγματα μπορούν είτε να κερδίσουν είτε να χάσουν ραδιάνθρακα μέσω αποπλύσεως από τα νερά του εδάφους ή μέσω επαφής.
(12) Ποτέ δεν είναι βέβαιο ότι το δείγμα που εξελέγη για να χρονολογηθή ένα γεγονός αντιστοιχεί πραγματικά με αυτό. Είναι μόνον λίγο ή πολύ πιθανόν υπό το φως της αρχαιολογικής αποδείξεως στην τοποθεσία εκείνη.
Αυτός δεν είναι διόλου ένας πλήρης κατάλογος των παγίδων που πολιορκούν τη ραδιανθρακική χρονολόγησι, θα πρέπει να είναι όμως αρκετός για να κάμη ένα άτομο να σταματήση πριν πετάξη τη Γραφή του. Πολλά απ’ αυτά δεν θα επηρέαζαν σοβαρά τις χρονολογίες στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά η επίδρασίς τους αυξάνει με τον χρόνο. Έτσι η μέθοδος λειτουργεί λογικά καλά έως τα περασμένα 2.500 ή 3.500 χρόνια, αλλά όσο προχωρούμε πιο μακρυά στο παρελθόν τ’ αποτελέσματα γίνονται διαρκώς πιο αμφίβολα. Δεν μπορούμε να αναμένωμε ότι το ραδιανθρακικό ωρολόγιο θα λειτουργούσε το ίδιο προ του Κατακλυσμού όπως λειτουργεί σήμερα. Και θα ήταν εκπληκτικό αν θα μπορούσε να τακτοποιηθή πλήρως μέσα σε χίλια χρόνια μετά από ένα τέτοιο πλήγμα.
Σημειώστε ιδιαίτερα το τελευταίο σημείο στον ανωτέρω κατάλογο. Ακόμη και αν κάθε τι άλλο για τη ραδιανθρακική χρονολόγησι ήταν σωστό, αν λίγη σκόνη από ξυλάνθρακα που ξέθαψαν στην τοποθεσία Τζαρμό στο Ιράκ βρήκαν ότι είναι ηλικίας 6.700 ετών, αποδεικνύει αυτό εσφαλμένη τη Γραφή; Δεν βασίζεται αυτό στην ερμηνεία του αρχαιολόγου που συνέλεξε το δείγμα; Είναι αυτός αλάθητος; Ακόμη κι αν σας διαβεβαίωνε ότι το δείγμα του είναι αλάνθαστα, αναμφισβήτητα και αναντίρρητα γνήσιο, είναι η πεποίθησίς του υγιής βάσις για τη δική σας πίστι;
Καθώς ζυγίζετε τις αποδείξεις, μη παραβλέπετε το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της ραδιανθρακικής χρονολογήσεως, δηλαδή: Απ’ όλες τις χρονολογίες που βρέθηκαν για δείγματα συνδεδεμένα με την παρουσία του ανθρώπου, η συντριπτική πλειοψηφία, ίσως άνω του 90 τοις εκατό, απέδειξαν ότι είναι λιγώτερο από 6.000 χρόνια από σήμερα.
Αν οι ιδέες των οπαδών της εξελίξεως ότι ο άνθρωπος βρίσκεται εδώ ένα εκατομμύριο χρόνια ήσαν ορθές, ασφαλώς θα αναμέναμε να βρούμε ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό τεχνουργημάτων που να χρονολογούνται 10.000 ή 20.000 χρόνια στο παρελθόν, πράγμα που είναι μέσα στην ακτίνα δράσεως του άνθρακος 14. Γιατί σχεδόν όλα τα δείγματα πέφτουν ακριβώς μέσα στα περασμένα 6.000 χρόνια; Δεν αναμένομε μια επιστημονική μέτρησις να ομιλή με την εξουσία ενός αξιοπίστου αυτόπτου μάρτυρος. Αυτή μπορεί να προσφέρη περιστασιακές μόνον αποδείξεις. Αλλά μιλώντας στατιστικά, το ραδιανθρακικό ωρολόγι ρίχνει το βάρος της μαρτυρίας του συντριπτικά με το μέρος της αφηγήσεως της δημιουργίας και εναντίον της υποθέσεως της εξελίξεως για την προέλευσι του ανθρώπου.
Ασθενείς Κρίκοι στη Χρονολογία των Δακτυλίων των Δένδρων
Εν όψει τούτου, η μέθοδος της μετρήσεως των δακτυλίων των δένδρων φαίνεται να είναι πολύ πιο ειλικρινής από τις μετρήσεις του άνθρακος 14. Εν τούτοις, ύστερα από προσεκτικώτερη έρευνα βρίσκομε ότι κι εδώ υπάρχουν αδυναμίες στην αλυσίδα των δειγμάτων που υπερκαλύπτουν το ένα το άλλο. Ποτέ δυο δένδρα δεν έχουν ακριβώς το ίδιο σχέδιο χονδρών και λεπτών δακτυλίων. Σε όλα τα δείγματα πρέπει να προστεθούν ελλείποντες δακτύλιοι για να ταιριάσουν το ένα με το άλλο. Μήπως πρέπει να πιστεύωμε ότι η κρίσις του αναλυτή είναι πάντοτε ορθή όταν αποφασίζη πού να τοποθετήση τους ελλείποντας δακτυλίους; Αν παρεμβάλλονταν σε διαφορετικές θέσεις, είναι πιθανόν ότι η επερκάλυψις θα μπορούσε να ταιριάση καλύτερα σε άλλο μέρος της ιστορίας. Μας λέγουν ότι μερικές φορές μια χρονολογία του άνθρακος 14 που ήδη ελήφθη για το ξύλο μάς βοηθεί να το θέσωμε στην ορθή θέσι. Χωρίς να προκαταλαμβανώμεθα απ’ αυτή την πληροφορία, ή ίσως χωρίς να προκαταληφθούμε με το να προσπαθήσουμε να ταιριάσωμε το συνολικό αρχείο μέσα σ’ ένα βραχύτερο χρονικό διάστημα, είναι μήπως δυνατόν ότι άλλος αναλυτής θα επετύγχανε ένα εξ ίσου καλό ταίριασμα; Αυτά είναι ζωτικά ερωτήματα, αν πρόκειται ν’ αποφασίσωμε κατά πόσον θα πιστέψωμε περισσότερο σ’ ένα μέτρημα δακτυλίων των δένδρων παρά στο μέτρημα των ετών που κατεγράφησαν από τους συγγραφείς της Γραφής.
Όπως με όλα τα επιστημονικά συμπεράσματα, υπάρχουν όρια στην αξιοπιστία της χρονολογήσεως βάσει των δακτυλίων των δένδρων. Φαίνεται ότι μερικά δένδρα μπορούν να μετρούν τα χρόνια, αφού υπολογισθούν μερικές δυσκολίες σχετικά με τους ελλείποντες δακτυλίους και τους διπλούς δακτυλίους και το μέτρημά τους ισχύει επί μακρόν μετά τον θάνατό τους. Αλλά τα νεκρά δένδρα, μόνα τους, δεν λέγουν πότε άρχισαν ή πότε σταμάτησαν το μέτρημα. Ο άνθρωπος που συναρμολογεί τα δείγματα πρέπει να το αποφασίση αυτό, και οι γνώμες του και οι προκαταλήψεις του δεν μπορούν ν’ αποκλεισθούν απ’ αυτή την υποκειμενική απόφασι. Θα θέλατε να διακινδυνεύσετε τη ζωή σας έναντι της υποθέσεως ότι δεν έκαμε λάθος;
Θα ήσαστε πρόθυμοι να πιστέψετε τον λόγο οποιουδήποτε επιστήμονος, οσοδήποτε διασήμου, ότι η ραδιανθρακική χρονομέτρησις με την υποστήριξι των μετρήσεων των δακτυλίων των δένδρων έχει τώρα επιβεβαιώσει ότι δεν έγινε κατακλυσμός στον καιρό του Νώε όπως περιγράφει η Γραφή; Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι έγινε ένας τέτοιος κατακλυσμός (Ματθ. 24:37-39· Λουκ. 17:26, 27) Ο ίδιος ο Θεός έκαμε να καταγραφή αυτή η αφήγησις στον θεόπνευστο Λόγο του. Τίνος την αυθεντικότητα θα δεχθήτε μάλλον προκειμένου να λάβετε μια απόφασι ζωής ή θανάτου;
Υπεροχή της Βιβλικής Χρονολογίας
Συγκρίνατε αυτά τα επιστημονικά συστήματα χρονολογίας με το σύστημα της Γραφής: «Ο Σημ ήταν ετών εκατόν, ότε εγέννησε τον Αρφαξάδ, δύο έτη μετά τον κατακλυσμόν. . . . Και ο Αρφαξάδ έζησε τριάκοντα πέντε έτη, και εγέννησε τον Έβερ.» (Γέν. 11:10-26) Αυτή είναι μια χρονολογία που ετηρήθη από ανθρώπους που μπορούσαν να μετρούν, χωρίς να παραλείπουν κανένα χρόνο ή να μετρούν κάποιον χρόνο δυο φορές, και που μπορούσαν να τηρούν γραπτά αρχεία των μετρήσεών τους. Κι εμείς επίσης μπορούμε να μετρούμε, και μπορούμε να αθροίσωμε τα έτη στα έγγραφά τους από τον Κατακλυσμό μέχρι τώρα, που είναι συνολικά 4.340 έτη. Δεν είναι αυτό πιο αξιόπιστο από το μέτρημα και τον συσχετισμό δακτυλίων σε δένδρα νεκρά προ πολλού, ή από το μέτρημα στρωμάτων άμμου, ή από την προσπάθεια να ισορροπήσωμε όλους τους παράγοντας της αβεβαιότητος σ’ ένα ραδιενεργό ωρολόγιο;
Η Βιβλική χρονολογία έχει μια αποκλειστική υπεροχή επάνω από τις επιστημονικές χρονολογίες. Εισδύει στο μέλλον. Το ραδιανθρακικό ωρολόγιο ξεκουράζεται και προχωρεί διαρκώς βραδύτερα, αλλά χωρίς κάποιο σημείο τέρματος. Η χρονολογία των δακτυλίων των δένδρων σταματά στον δακτύλιο που αναπτύχθηκε το τελευταίο έτος. Αλλά η Βιβλική χρονολογία κατευθύνει την προσοχή μας σ’ ένα καθωρισμένο σημείο, που είναι ακόμη μελλοντικό—στο τέλος των έξη χιλιετών ημερών της ιστορίας του ανθρώπου όπως έχει μετρηθή από τον Δημιουργό του.
Η περασμένη ιστορία της Γραφής που προλέγει μελλοντικές χρονολογίες είναι εντυπωσιακή. Βιβλική χρονολογία δημοσιεύθηκε από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά που προέλεγε το 1914 ως τη χρονολογία για την τρομερή αλλαγή στις υποθέσεις της γης που έλαβε χώραν τότε. Η εφημερίς Κόσμος της Νέας Υόρκης στις 30 Αυγούστου 1914 έλεγε: «Η τρομακτική έκρηξις του πολέμου στην Ευρώπη εξεπλήρωσε μια ασυνήθη προφητεία. Επί ένα τέταρτο του αιώνος που πέρασε, μέσω κηρύκων και του τύπου, οι ‘Διεθνείς Σπουδασταί των Γραφών’. . . διεκήρυτταν στον κόσμο ότι η Ημέρα της Οργής που προφητεύθηκε στη Γραφή θα ανέτελλε το 1914. Περιμένετε το 1914! ήταν η κραυγή των . . . ευαγγελιστών.»
Εκείνο το έτος 1914 ήταν μια χρονολογία τόσο καθαρά σημειωμένη ώστε οι σύγχρονοι ιστορικοί δεν μπορούν να την παραβλέψουν. Και δεν είναι απλή σύμπτωσις ότι αυτή η δεκαετία ξεχωρίζεται από πολλούς διορατικούς επιστήμονες ως εκείνη που θα δη τον κόσμο ν’ αντιμετωπίζη το χάος και τον τελικό όλεθρο από μια δωδεκάδα αδυσώπητων δυνάμεων που ήδη συγκλίνουν αναπόφευκτα επάνω του. Ποια επιτυχία του ραδιανθρακικού ωρολογίου μπορεί να συγκριθή με την ιστορία αυτή της Γραφής στον καθορισμό των χρονολογιών;
Ο Δρ. Σάβε-Σέντερμπεργκ, του Ινστιτούτου Αιγυπτιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα αφηγήθηκε το ακόλουθο ανέκδοτο στο Συμπόσιο:
Η χρονολόγησις με άνθρακα 14 συζητήθηκε σ’ ένα συμπόσιο για την προϊστορία της κοιλάδος του Νείλου. Ένας Αμερικανός συνάδελφος, ο Καθηγητής Μπριού, συνώψισε σύντομα τη συνήθη στάσι μεταξύ των αρχαιολόγων γι’ αυτό, ως εξής:
«Αν η χρονολογία του άνθρακος 14 υποστηρίζη τις θεωρίες μας, την θέτομε στο κύριο κείμενο. Αν δεν τις αντικρούη εντελώς, την θέτομε ως υποσημείωσι. Και αν είναι τελείως αντίθετη, απλώς την εγκαταλείπομε.»
«Λίγοι αρχαιολόγοι που ασχολήθηκαν με την απόλυτη χρονολογία είναι αθώοι της εφαρμογής αυτής της μεθόδου, και πολλοί διστάζουν ακόμη να δεχθούν τις χρονολογίες του άνθρακος 14 ανεπιφύλακτα.»18
Οι κοσμικοί επιστήμονες είναι ακόμη απρόθυμοι να δεχθούν τα αποτελέσματα της ραδιανθρακικής χρονολογήσεως, έστω κι αν δεν θα έκανε άλλη βλάβη από το ν’ ανατρέψη τις προσφιλείς των θεωρίες. Δεν θα πρέπει, επομένως, οι Χριστιανοί, που έχουν πολύ σοβαρότερους λόγους, να είναι απρόθυμοι να δεχθούν ως αλήθεια μια επιστημονική χρονολογία που αναθεωρείται συνεχώς στη βασική της θεωρία και που γέρνει για να στηριχθή πρώτα στο ένα δεκανίκι και κατόπιν στο άλλο; Γιατί θα πρέπει να την δεχθούν όταν αντικρούη απροκάλυπτα μια Βιβλική χρονολογία που διατηρήθηκε από ευσυνείδητους χρονικογράφους και προστατεύθηκε με τη θεία επίβλεψι και που άντεχε στις δοκιμές τόσο της ιστορικής όσο και της προφητικής ακριβείας, επί χιλιάδες έτη; Ασφαλώς η Γραφή είναι που δείχνει ότι ζούμε στις «έσχατες ημέρες» αυτού του πονηρού συστήματος και ότι η δίκαιη νέα τάξις του Θεού είναι πλησίον—η χρονολογία που βρίσκεται σ’ αυτό το βιβλίο είναι εκείνη που αξίζει να πιστεύωμε.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1. «Ραδιανθρακική Χρονολόγησις,» υπό W. F. LIBBY, 1952, σελ. 72. (στην Αγγλική)
2. «12ο Συμπόσιο Νόμπελ»:Ραδιανθρακικές μεταβολές και Απόλυτη Χρονολογία, 1970 σελ. 25. (στην Αγγλική)
3. Ε. Κ. Ραλφ και Χ. Ν. Μίκαελ, «Αρχαιομετρία,» Τόμ. 10, 1967, σελ. 7. (στην Αγγλική)
4. «Ραδιανθρακική Χρονολόγησις,» σελ. 41. (στην Αγγλική)
5. «12ο Συμπόσιο Νόμπελ» σελ. 522. (στην Αγγλική)
6. «Ραδιανθρακική Χρονολόγησις,» σελ. 29. (στην Αγγλική)
7. Αυτόθι σελ. 32.
8. «12ο Συμπόσιο Νόμπελ» σελ. 576. (στην Αγγλική)
9. Κ. Γ. Φέργκουσον, «Επιστήμη,» Τόμ. 159, 23 Φεβρ. 1968, σελ. 840. (στην Αγγλική)
10. Αυτόθι, σελ. 845.
11. Αυτόθι, σελ. 842.
12. Αυτόθι, σελ. 839.
13. «12ο Συμπόσιο Νόμπελ » σελ. 272.
14. Αυτόθι, σελ. 273.
15. Αυτόθι, σελ. 167.
16. Αυτόθι, σελ. 216.
17. Αυτόθι, σελ. 219.
18. Αυτόθι, σελ. 35.
[Εικόνα στη σελίδα 17]
ΧΡΟΝΟΛ. ΑΝΘΡ. 14
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΔΑΚΤΥΛΙΩΝ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ
Το οικοδόμημα των χρονολογιών του άνθρακος 14 βρέθηκε να είναι τόσο σαθρό στο μακρυνό διάστημα του χρόνου ώστε χρειάσθηκε επείγουσα υποστήριξι—τη μέτρησι των δακτυλίων των δένδρων. Θα θέσετε την εμπιστοσύνη σας σ’ ένα τέτοιο κατασκεύασμα;