Το Πρόβλημα των Άγαμων Μητέρων

ΓΙΑ ένα νυμφευμένο ζεύγος, η γέννησις ενός βρέφους αποτελεί ένα ευτυχές γεγονός στη ζωή των. Πόσο χαρούμενοι και υπερήφανοι είναι να έχουν το παιδί που επιθυμούν!

Αλλά σ’ ένα μεγάλο αριθμό ατόμων, ιδιαιτέρως γυναικών, η γέννησις ενός βρέφους αποτελεί πραγματική τραγωδία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των γυναικών είναι το ακόλουθο, του οποίου η πραγματική ιστορία δεν θεωρείται σήμερα ασυνήθης:

«Ο φίλος μου κι εγώ πηγαίναμε στο σχολείο μαζί και η γιαγιά μου η οποία με μεγάλωσε τον συμπαθούσε πάρα πολύ. Του επέτρεπε να με επισκέπτεται και καταφέρναμε να μένωμε μόνοι αρκετή ώρα. Ήμουν ηλικίας περίπου είκοσι ετών όταν γίναμε στενοί φίλοι.

«Κατ’ αρχάς ήμουν δειλή και απρόθυμη, αλλ’ ο νεαρός φίλος μου με παρώτρυνε και με βεβαίωνε ότι δεν θα άφηνε να συμβή τίποτε. Και δεν συνέβη τίποτε ένα διάστημα. Αλλ’ έπειτα μια μέρα αντιλήφθηκα ότι ήμουν έγκυος, και από τότε με κατέλαβε φόβος και μαρτύριο.

«Όταν βεβαιώθηκα ότι ήμουν πραγματικά έγκυος, ήμουν υποχρεωμένη να το αναφέρω στη γιαγιά μου. Η αντίδρασίς της για την είδησί μου αυτή δεν έπαυσε ποτέ. Μου έρριψε ένα διαπεραστικό βλέμμα και έβγαλε μια κραυγή σαν να επρόκειτο να διαρραγή η καρδιά της. Από τότε κι έπειτα ανακάλυπτα συνεχώς περισσότερο πόσο την είχα πληγώσει και πώς οι πράξεις μου θα επηρέαζαν τώρα τη ζωή της καθώς και τη δική μου.

«Επειδή ζούσαμε σε μια μικρή πόλι, αυτό που είχα κάμει γρήγορα έγινε σε όλους γνωστό. Η γιαγιά μου εξακολουθούσε να φροντίζη για μένα, αλλά ήταν ψυχρή και σχεδόν κανένας καλός λόγος δεν έβγαινε από τα χείλη της από τότε. Κάθε φορά που την παρατηρούσα στα μάτια έβλεπα εκείνη την πληγωμένη όψι.

«Όταν η εγκυμοσύνη μου έγινε φανερή στους άλλους, επρόκειτο να γνωρίσω τι ήταν το μαρτύριο και η ντροπή. Όταν έβγαινα έξω, έβλεπα δάκτυλα να με δείχνουν και αντιλαμβανόμουν τον χλευασμό που γινόταν από πίσω μου. Ύστερα από λίγον καιρό έβγαινα μόνον όταν ήταν απολύτως αναγκαίο.

«Από τότε όλες οι φίλες μου χωρίς καμμιά εξαίρεσι έπαυσαν να μου μιλούν. Εκτός αυτού, ο φίλος μου κι εγώ σταματήσαμε να βλέπωμε ο ένας τον άλλον από τότε που έμεινα έγκυος, εφόσον δεν ήμεθα οικονομικώς ανεξάρτητοι για να νυμφευθούμε και βρισκόμασταν και οι δύο σε σύγχισι για το τι νοιώθαμε τώρα ο ένας για τον άλλο. Έτσι σιγά σιγά αποξενώθηκα τελείως.

«Αλλ’ όταν άρχισαν οι πόνοι για να γεννήσω, τότε κατενόησα πλήρως τη σοβαρότητα της πράξεως μου. Δεν είχα κανένα που να μου δείξη λίγη συμπάθεια, κανένα που να πιάση το χέρι μου και να με παρηγορήση. Δεν είχα σύζυγο για να με βεβαιώση για την αγάπη του σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα. Δεν είχα κανένα παρά μόνο τον πόνο μου για συντροφιά. Δεν μπορώ να θυμηθώ καμμιά πιο μαρτυρική στιγμή στη ζωή μου.

«Πόσο λυπήθηκα για κείνο που είχα πράξει, αλλά δεν υπήρχε τρόπος να διορθώσω αυτό που έγινε. Ήταν κάτι με το οποίον έπρεπε τώρα να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Καταλάβαινα επίσης τώρα ότι μολονότι χρειάζονται δύο για να γίνη ένα μωρό, εν τούτοις η γυναίκα είναι εκείνη που υποφέρει την περισσότερη αγωνία. Έγινα σοφώτερη τώρα, αλλ’ ήταν πολύ αργά».

Οι φράσεις αυτές αντικατοπτρίζουν την αγωνία και το όνειδος που πολλές γυναίκες νοιώθουν όταν αισθάνονται τα σημεία της εγκυμοσύνης εκτός του γάμου.

Πόσο Μεγάλο το Πρόβλημα;

Η παράνομος συμβίωσις είναι ένα από τα πιο σοβαρά και επείγοντα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας. Στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης και μόνον οι παράνομες γεννήσεις έχουν τετραπλασιασθή από το έτος 1946. Σ’ ένα από τα τελευταία χρόνια τα 20 τοις εκατό όλων των γεννήσεων ήσαν παράνομες και 34 τοις εκατό απ’ αυτές ήσαν από νέους εφηβικής ηλικίας. Πολλές άλλες περιοχές σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες πλησιάζουν πολύ την ίδια αναλογία.

Μερικοί κυβερνητικοί εμπειρογνώμονες προλέγουν ότι ως το έτος 1980 ο αριθμός των ανεπιθύμητων βρεφών που θα γεννώνται στις Ηνωμένες Πολιτείες θα φθάνη τις 400.000 το έτος. Κι αυτό, βέβαια, δεν περιλαμβάνει τα βρέφη που φονεύονται με τις εκτρώσεις!

Στην Αγγλία, ο αριθμός των γεννήσεων από κορίτσια ηλικίας κάτω των δεκαέξη ετών αυξήθηκε κατά 200 τοις εκατό περίπου την τελευταία δεκαετία. Στη Σουηδία το ένα πέμπτον περίπου απ’ όλα τα βρέφη που γεννώνται είναι εξώγαμα. Διάφορες άλλες χώρες αναφέρουν παρόμοιες αυξήσεις.

Ποιες οι Αιτίες

Μια από τις αιτίες στις οποίες αποδίδεται η αύξησις των νόθων γεννήσεων είναι η ηθική κατάπτωσις της κοινωνίας. Αυτή εισήγαγε μια ‘σεξουαλική επανάστασι,’ ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Μολονότι πολλοί άνδρες φρονούσαν από πολύν καιρό ότι μπορούσαν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις πριν από το γάμο, οι γυναίκες ανεμένετο να φυλάττουν την παρθενία των έως τότε.

Τώρα όμως όλα αυτά άλλαξαν! Ολοένα περισσότερες γυναίκες, και μάλιστα οι νεώτερες, επιδίδονται στην πορνεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια πρωτοφανή και επιδημική [μερικοί την λέγουν «πανδημική», δηλαδή γενική] αυξησι των αφροδισίων νοσημάτων. Στη μια χώρα μετά την άλλη αυτή η επιδημία, όπως παραδέχονται, δεν μπορεί να περιορισθή. Ένα υποπροϊόν τούτου είναι η πελώρια συγκομιδή ανεπιθύμητων βρεφών.

Μια άλλη αιτία του παλιρροιακού αυτού κύματος των νόσων και των ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων είναι η πρώιμη ηλικία στην οποίαν οι γονείς επιτρέπουν τα τέκνα των να δίνουν ραντεβού. Σε προηγούμενες γενεές, το ραντεβού επετρέπετο μόνον όταν οι νέοι ήσαν έτοιμοι ν’ αναλάβουν τις ευθύνες του γάμου. Σε πολλές χώρες ένα τέτοιο ραντεβού επεβλέπετο στενά και συνωδευόταν και από άλλο πρόσωπο.

Σήμερα, όμως, πολλοί νεαροί αφήνονται να δίνουν ραντεβού χωρίς να συνοδεύωνται από κάποιον άλλον στα πρώτα νεανικά τους χρόνια. Όταν είναι μόνοι, συχνά επιδίδονται σε πράξεις που διεγείρουν την ώθησι να ζευγαρώσουν. Στενοχώριες είναι το τελικό αποτέλεσμα. Χαρακτηριστικά εδώ είναι τα σχόλια ενός κοριτσιού:

«Εγώ δεν ήθελα να φθάσω εκεί, ειλικρινώς σας λέγω δεν ήθελα. Ενόμιζα ότι θα μπορούσα να επιβληθώ στον εαυτό μου, αλλά μια κι αρχίσαμε τις περιπτύξεις και τα χάδια, δεν ήθελα να σταματήσω. Κατόπιν, πριν το νοιώσω, είχαμε . . . Τώρα είμαι έγκυος. Ω, τι να κάμω;»

Ομοίως, ένα άλλο κορίτσι λέγει την εξής ιστορία για το πώς έμεινε έγκυος:

«Όλα άρχισαν με αρκετή αθωότητα. Στην αρχή βλέπαμε ο ένας τον άλλον παρουσία και άλλων ατόμων. Αλλά σε λίγο βρίσκαμε αιτίες κι ευκαιρίες να είμεθα μόνοι. Κατά καιρούς δεν πήγαινα στα μαθήματα για να είμαι μαζί του και άλλοτε έλεγα ψέματα στη μητέρα μου για το που πηγαίνω.

«Δεν πέρασε πολύς καιρός κι αρχίσαμε να παίζωμε με την ανηθικότητα. Μετά τέσσερις μήνες αφότου αρχίσαμε να συναντώμεθα, εγίναμε στενοί φίλοι. Κατόπιν δεν αισθανόμουν καλά, κι έκρινα ότι αυτό έπρεπε να σταματήση. Αλλ’ ενδιαφερόμουν γι’ αυτόν κι αυτός για μένα, και σε λίγο ήμεθα πάλι μαζί.

«Σε μία ή δύο εβδομάδες περιμένω να γεννήσω. Αν η περιπέτεια μου μπορή να βοηθήση έστω κι ένα συγχυσμένο και τρομαγμένο κορίτσι σαν εμένα, αξίζει να λέγεται. Γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί νεαροί που νομίζουν ότι μολονότι δίνουν ραντεβού και δεν είναι έτοιμοι για γάμο, δεν κάνουν κανένα σφάλμα. Νομίζουν ότι μπορούν να φιλήσουν και να χαϊδέψουν, χωρίς στενώτερη σχέσι. Κι εγώ το ενόμιζα. Αλλά τώρα ξέρω ότι δεν είναι έτσι. Το ένα οδηγεί στο άλλο».

Επειδή λοιπόν είναι μόνοι και χωρίς συνοδεία κι επειδή δεν κατανοούν πλήρως πώς λειτουργούν τα σώματά των, πολλοί νεαροί έχουν στενοχώριες. Πραγματικά, πολλοί κοινωνιολόγοι λέγουν ότι πολλοί νεαροί εντελώς αγνοούν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα στο οποίο οδηγεί ο χαριεντισμός με τη σεξουαλική ανηθικότητα. Μερικοί ούτε ξέρουν ότι μια νέα μπορεί να μείνη έγκυος από την πρώτη φορά που θα έχη σεξουαλική σχέσι.

Τι Λύσεις Παρέχονται;

Τι μπορεί να γίνη για να προληφθή η αγωνία που προέρχεται από το να γίνη μια άγαμη κοπέλλα μητέρα; Πώς μπορεί ν’ αποφευχθή η εγκυμοσύνη; Ποια είναι η απάντησις;

Μερικοί νεαροί λέγουν ότι αν τους εδίδετο περισσότερη σεξουαλική εκπαίδευσις, δεν θα συνέβαινε η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Αλλά τώρα η σεξουαλική εκπαίδευσις αποτελεί μέρος της σειράς μαθημάτων στα σχολεία πολλών χωρών. Αυτό όμως δεν ανεχαίτισε το κύμα των αφροδισίων νόσων ή της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.

Οι αντισυλληπτικές μέθοδοι για την πρόληψι της εγκυμοσύνης αποτελούν επίσης μέρος της σεξουαλικής εκπαιδεύσεως. Διάφορα επινοήματα χρησιμοποιούνται στην προσπάθεια εκπληρώσεως αυτού του σκοπού. Υπάρχουν αντισυλληπτικά επινοήματα για χρήσι από τον άνδρα· οι δε γυναίκες έχουν διαφράγματα, ενδομήτρια παρασκευάσματα και αντισυλληπτικά χάπια. Χρησιμοποιείται και η στείρωσις για άρρενες και θήλεις, αλλ’ όχι γενικά στους νεαρούς.

Εν τούτοις, παρ’ όλη αυτή τη δήθεν εκπαίδευσι και τις πληροφορίες για τον έλεγχο των γεννήσεων, ανύπανδρες γυναίκες εξακολουθούν να μένουν Έγκυες σε ολοένα μεγαλύτερους αριθμούς. Πολλές απ’ αυτές κάνουν τώρα εκτρώσεις. Διάφορες χώρες έχουν κάμει πιο ελευθέρους τους περί εκτρώσεων νόμους των και τώρα μεγαλύτεροι αριθμοί γυναικών το θεωρούν αυτό ως τον μόνο τρόπο ν’ απαλλαγούν από ένα ανεπιθύμητο βρέφος. Υπολογίζεται ότι οι εκτρώσεις τώρα διακόπτουν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο εγκυμοσύνες κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο.

Οι εκτρώσεις αντιπροσωπεύουν την απώλεια αθώων ψυχών, όχι από ατύχημα, αλλ’ από εσκεμμένη και προμελετημένη ενέργεια. Και αυτό, παρεμπιπτόντως, σημαίνει «φόνον». Αλλ’ αυτό λύει μήπως το πρόβλημα της παρανομίας; Εξαλείφει τη ριζική αιτία; Ασφαλώς όχι. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Η μεγαλύτερη ευκολία που έχουν τώρα οι γυναίκες στην έκτρωσι αφήνει σ’ αυτές περισσότερη ελευθερία να επιδίδωνται σε σεξουαλικές σχέσεις με την ιδέα ότι ‘αν συμβή τίποτε, υπάρχει πάντοτε η έκτρωσις’. Παρατηρείται μάλιστα στις κλινικές εκτρώσεων ότι υπάρχουν ασθενείς που κάνουν περισσότερες από μια εκτρώσεις.

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία από πολλού αντιτίθεται στις εκτρώσεις. Η Αρχιεπισκοπή της Νέας Υόρκης μάλιστα κατήρτισε ειδικό πρόγραμμα γνωστό ως Δικαίωμα Γεννήσεως για να παράσχη μια «θετική λύσι» στις εκτρώσεις. Παρέχει συμβουλές σε έγκυες γυναίκες για να τις βοηθήση να κρατήσουν τα βρέφη των ή να τα δώσουν για υιοθέτησι. Αλλ’ αυτό δεν είναι καινούργιο. Κάνει ότι έχουν κάμει τα Καθολικά και λοιπά ευαγή ιδρύματα επί δεκαετηρίδες.

Δεύτερον, θεωρεί την έκτρωσι ως το μεγάλο κακό και όχι την πορνεία και τη μοιχεία που δημιουργούν το πρόβλημα. Δεν θα υπάρχουν γεννήσεις νόθων παιδιών, ούτε καμμιά ανάγκη για τις πιο πολλές εκτρώσεις αν δεν εγίνοντο εξώγαμες σεξουαλικές πράξεις. Αν λοιπόν πρόκειται να λυθή το πρόβλημα, πρέπει να παταχθή η ριζική αιτία, και η έκτρωσις δεν είναι η αιτία. Είναι απλούστατα μια μη ικανοποιητική μέθοδος θεραπείας του προβλήματος.

Τι Γίνεται με τις Ανύπανδρες Μητέρες

Παρά τη σεξουαλική εκπαίδευσι, τις στειρώσεις, τα αντισυλληπτικά και τις εκτρώσεις, μεγάλοι αριθμοί βρεφών γεννώνται από ανύπανδρες μητέρες. Σε πολλές χώρες υπάρχουν τοπικά η ομοσπονδιακά προγράμματα προοριζόμενα να τις βοηθήσουν.

Η ανύπανδρη μητέρα που έχει οικογένεια στην οποία να στηριχθή, είναι τυχερή, αλλ’ άλλες δεν είναι. Γι’ αυτές μπορεί να υπάρχουν μαιευτήρια και άλλα μέσα για να τις βοηθήσουν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά απ’ αυτήν. Σ’ αυτά τα τοπικά η ομοσπονδιακά ιδρύματα η μητέρα βοηθείται φυσικώς και λαμβάνει συμβουλές για να βοηθηθή σ’ αυτό το τραγικό επεισόδιο της ζωής της. Συχνά βοηθείται επίσης να μάθη μια τέχνη που μπορεί να χρησιμοποιηθή ως ένα μελλοντικό μέσον συντηρήσεως αυτής και του παιδιού της. Αλλ’ αν δεν έχη μέσα συντηρήσεως, τότε διατίθενται χρήματα συντηρήσεως, τα οποία τελικά προέρχονται από την τσέπη των φορολογουμένων.

Παρά τη βοήθεια αυτή, αν δεν ληφθή κατάλληλη φροντίδα για την αποκατάστασι της μητέρας, η εγκυμοσύνη μπορεί να ξανασυμβή. Όπως εδήλωσε μια μητέρα: «Όταν είσαι έγκυος, πιστεύεις πραγματικά ότι ποτέ πια δεν θ’ αφήσης άνδρα να σ’ εγγίση. Αλλ’ αφού γεννηθή το βρέφος, ξαναγίνεσαι γυναίκα, με τους ίδιους φόβους, τις απογοητεύσεις και την ανάγκη ν’ αγαπηθής. Και πριν το καταλάβης, μπορεί να ξαναβρεθής εκεί απ’ όπου άρχισες».

Ένας άλλος τρόπος με τον οποίον ενεργούν τώρα οι κυβερνήσεις για τις ανύπανδρες μητέρες και τα παιδιά των είναι να προσπαθούν να άρουν το στίγμα που προσάπτεται στη γέννησι νόθων παιδιών. Προηγουμένως, η ανύπανδρη μητέρα ήταν σχεδόν αδύνατο να συνεχίση τη ζωή της όπως πριν. Γινόταν στόχος κακομεταχειρίσεων το πιστοποιητικό γεννήσεως του βρέφους της ανέγραφε «εξώγαμον» και ήσαν και οι δύο καταδικασμένες και εξωστρακισμένες υπάρξεις. Αλλ’ η πρόσφατη νομοθεσία και οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις σε πολλές χώρες έχουν πολύ βελτιώσει την κατάστασί της και την κατάστασι του παιδιού της.

Στην Αυστρία ένας νέος νόμος αίρει κάθε διάκρισι κατά της νοθογενείας. Αυτά τα παιδιά έχουν τώρα περισσότερα δικαιώματα από κάθε άλλη φορά. Στη Νορβηγία η ανύπανδρη μητέρα τυγχάνει τώρα φροντίδος δωρεάν με ένα πρόγραμμα υγειονομικής ασφαλίσεως. Στη Δανία τυγχάνουν φροντίδος στα κέντρα Βοηθείας Μητέρων. Σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες τα νόθα παιδιά έχουν τα ίδια νομικά και κληρονομικά δικαιώματα που έχουν και τα νόμιμα παιδιά. Και στην Ε.Σ.Σ.Δ. δεν υπάρχει νομική η κοινωνική διάκρισις μεταξύ των δύο. Στη Σουηδία για τα παιδιά που γεννώνται εξώγαμα ορίζεται ένας κηδεμών ο οποίος προστατεύει τα δικαιώματα του παιδιού, εκτός από τα δικαιώματα της μητέρας. Και μια ανύπανδρη μητέρα στη Σουηδία έχει το δικαίωμα να καλήται «Κυρία».

Η Λύσις

Εν τούτοις, τίποτα από τα’ ανωτέρω δεν φθάνει στη ρίζα του προβλήματος. Και τα’ αφροδίσια νοσήματα, οι αθέμιτες σχέσεις και η αγωνία εξακολουθούν ν’ ανέρχωνται όσο περισσότερο οι ανύπανδρες γυναίκες μένουν έγκυες.

Αλλ’ υπάρχει μια λύσις. Και δεν είναι απλώς θεωρητική άλλα φέρνει αποτέλεσμα. Ποια είν’ αυτή η λύσις;

Είναι η διαβίωσις σύμφωνα με τους θείους κανόνας ηθικής που εκτίθενται στον Λόγο Του, στην Αγία Γραφή. Αυτοί οι κανόνες δείχνουν ότι η πλήρης λύσις του προβλήματος των αγάμων μητέρων είναι να μη διαπράττη πορνεία. Η σεξουαλική σχέσις πρέπει να φυλάσσεται για τη μόνη θέσι όπου είναι κατάλληλη στα όμματα του Θεού—μέσα στα όρια του γάμου.

«Είναι αδύνατη αυτή η διαβίωσις», θα πουν πολλοί. Αλλά δεν είναι έτσι. Πολλοί άνθρωποι, εκατοντάδες χιλιάδων μάλιστα, υποτάσσονται ήδη σ’ αυτόν τον κανόνα. Σε 200 χώρες και πλέον, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν ζωντανή απόδειξι ότι οι άνθρωποι μπορούν να φέρουν τη ζωή τους σε αρμονία με τους νόμους του Θεού.

Οι αλήθειες της Γραφής μπορούν να μεταβάλλουν και μεταβάλλουν τη ζωή κι’ εκείνων ακόμη οι οποίοι είχαν ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις στο παρελθόν. Σημειώστε την επόμενη πείρα μιας γυναικός:

«Η παιδική μου ηλικία υπήρξε βασικά άτυχης και κενή από κάθε αγάπη και στοργή. Οι γονείς μου και οι δύο εργάζονταν, και οι τρεις αδελφοί μου κι εγώ μέναμε τελείως μόνοι μετά το σχολείο και όλη τη μέρα στη διάρκεια των θερινών μηνών. Περιττεύει να πω ότι συχνά δοκιμάζαμε στενοχώριες.

»Ήμουν οκτώ ετών όταν άρχισα να φιλιούμαι και να χαϊδεύομαι με αγόρια και όταν έγινα δέκα ετών, μου άρεσαν τα σεξουαλικά παιχνίδια. Ήμουν περίπου 18 ετών όταν είχα την πρώτη μου σεξουαλική επαφή. Φαίνεται παράξενο τώρα που τα ξαναθυμούμαι, άλλα συχνά έκλαιγα ύστερα απ’ αυτές τις στενές σχέσεις, διότι ήξερα κάπως ότι αυτό που έκανα ήταν κακό.

»Απέκτησα το πρώτο μου βρέφος σε ηλικία 19 ετών και το δεύτερο μου μόλις μετά δύο χρόνια, από δύο διαφόρους άνδρες. Εκράτησα μαζί μου τα βρέφη, διότι συναισθανόμουν ότι ήταν από δικό μου σφάλμα που ήλθαν στη ζωή και είχα υποχρέωσι να τα συντηρήσω και να τ’ αναθρέψω η ιδία. Δεν ήθελα να έχουν τα παιδιά μου την ίδια ζωή που είχα εγώ, αλλά και δεν έβλεπα τον τρόπο να σπάσω αυτό το υπόδειγμα.

»Συχνά προσευχόμουν στον Θεό για βοήθεια. Μια μέρα ήλθε. Είδα ένα μεσήλικα άνδρα στο δρόμο με μια Γραφή στο χέρι του. Μολονότι δεν ήξερα ότι ήταν μάρτυς του Ιεχωβά, τον πλησίασα και του έκαμα μερικές ερωτήσεις. Ήσαν σχετικές με τον γάμο και τι λέγει η Γραφή γι’ αυτόν, αφού τώρα ήμουν αρραβωνιασμένη. Αυτός έκαμε πάνω από μια ώρα απαντώντας στα ερωτήματα μου κι έγιναν διευθετήσεις για να μου φέρη μια γυναίκα Μάρτυρα στο σπίτι μου για Γραφική μελέτη.

»Η γνώσις από τη Γραφή μ’ έκαμε να μάθω ότι υπήρχε μια καλύτερη ζωή απ’ εκείνη που είχα γνωρίσει. Ήθελα επίσης την ευτυχία που ακτινοβολούσε η Μάρτυς όταν μου μιλούσε για τη Γραφή. Εκάλεσα τον μνηστήρα μου και τον επληροφόρησα ότι επρόκειτο να ζήσω σύμφωνα με τους κανόνες της Γραφής. Κατόπιν, κάθε φορά που είχα τον πειρασμό να έχω σεξουαλικές σχέσεις με τον μνηστήρα μου, έρχονταν στο νου μου οι διδασκαλίες της Γραφής και δεν το έκανα. Περιττό να πω ότι αυτός δεν ήταν ευχαριστημένος με τη νέα μου ηθική και σε λίγο διέκοψε τις σχέσεις μας, προς μεγάλη μου ανακούφισι! Ήμουν τώρα ελεύθερη κι’ έτοιμη να επιδιώξω τη νέα πορεία της ζωής μου!

»Επιδόθηκα στο να μάθω περισσότερα για τους κανόνες του Ιεχωβά, κι αυτό μου έφερε μεγάλη αλλαγή. Άρχισα να συναναστρέφομαι εκείνους που ζούσαν σύμφωνα με τους υψηλούς αυτούς κανόνες ηθικής, και τι χαρά ένοιωθα μαζί τους! Εδώ ήσαν άνθρωποι που είχαν μια καθαρή και ηθική ζωή, άνθρωποι των οποίων η καθημερινή ζωή δεν ήταν συγκεντρωμένη στον σεξουαλισμό. Κι’ εκείνο που μου έκαμε έκπληξι ήταν ότι ακόμη και άγαμοι άνδρες και γυναίκες ήσαν ευτυχείς κι ευχαριστημένοι.

»Όλοι έδειχναν γνήσιο ενδιαφέρον για μένα και για τα παιδιά μου. Μου έδιναν τρόφιμα και ιματισμό όταν ήταν ανάγκη, καθώς και χρηματική βοήθεια. Όταν άρχισα να λέγω στους άλλους τα όσα είχα μάθει ασχολούμενη στη διακονία με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, εφύλαγαν τα τέκνα μου. Έκαναν ότι μπορούσαν για να με βοηθήσουν ν’ αναπτύξω πραγματική αγάπη για τον Ιεχωβά.

»Ήταν επίσης θαυμάσιο να διαπιστώσω ότι ο Ιεχωβά με είχε συγχωρήσει για το παρελθόν μου κι επρομήθευε πολλά βοηθήματα για να μπορέσω να παραμείνω αγνή: Τον Λόγον, την Αγία Γραφή, που περιέγραφε την οδόν που έπρεπε ν’ ακολουθώ· την καθαρή του οργάνωσι και τη συναναστροφή Χριστιανών αδελφών οι οποίοι απέβλεπαν να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον στο δρόμο της ζωής.

»Με τον καιρό συνήντησα έναν άνδρα ο οποίος επρόκειτο να γίνη σύζυγος μου. Αυτός ήταν ένας νεοβαπτισμένος μάρτυς του Ιεχωβά. Πόσο ευτυχής ήμουν! Τώρα βρήκα έναν άνδρα που όχι μόνο αγωνιζόταν ν’ αναπτύξη ευσεβή αγάπη, αλλά που εφρόντιζε και για μέναν και για τα παιδιά μου. Παντρεφθήκαμε δύο χρόνια μετά το βάπτισμά μου. Τώρα, μετά από τέσσερα χρόνια που υπηρετώ τον Ιεχωβά και ζω με τους δικαίους κανόνας του και πάνω από δύο έτη εγγάμου ζωής, μπορώ ειλικρινά να πω ότι η ζωή μου πραγματικά άρχισε όταν συνήντησα εκείνον τον Μάρτυρα στο δρόμο.

»Η διαβίωσις με τους κανόνες του Θεού βελτίωσε επίσης και τις σχέσεις μου με τα παιδιά μου. Μολονότι τ’ αγαπούσα προηγουμένως, συνήθιζα να τα χτυπώ πολύ, εκδικούμενη την ενοχή μου και τη ντροπή μου σ’ αυτά. Τώρα όλα τα κάνομε μαζί σαν μια οικογένεια. Τρώμε, παίζομε, παρακολουθούμε συναθροίσεις και μελετούμε τη Γραφή μαζί. Πόσο ευγνώμων είμαι στον Ιεχωβά που βρήκα έναν τρόπο ζωής που προάγει την αγάπη, την ειρήνη και την ασφάλεια μέσα στις συζυγικές διατάξεις, όπου η αγάπη αποτελεί θεμέλιο για την ανατροφή και την ωρίμανσι των τέκνων.»

«Πόσο αληθινά είναι τα λόγια του Ιησού όταν είπε: ‘Η αλήθεια θα σας ελευθερώση’.»

Αυτή η πείρα εξαίρει τη δύναμι και την ενέργεια του θείου Λόγου στη ζωή των ανθρώπων. Και τι χαρά θα είναι στο μέλλον όταν όλη «η γη θα είναι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουν τη θάλασσα»—Ησ. 11:9.

Στη θεία νέα διάταξι, αφού ο Θεός τερματίση σε λίγο το πονηρό αυτό σύστημα, δεν θα υπάρχουν αφροδίσια νοσήματα, ούτε νόθες γεννήσεις, ούτε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, ούτε εκτρώσεις για την εξάλειψι των. Δεν θα υπάρχη ανάγκη διαφόρων υπηρεσιών για την περίθαλψι των άγαμων μητέρων και των βρεφών των. Δεν θα γίνωνται πια τα κορίτσια άγαμες μητέρες, ούτε θα γεννώνται πια ανεπιθύμητα βρέφη. Τότε οι παράνομες σχέσεις και οι τρομερές των συνέπειες θ’ ανήκουν για πάντα στο παρελθόν!