Θα Μπορούσατε να Σώσετε Μία Ζωή;

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ σε μια επείγουσα ανάγκη να σώσετε τη ζωή ενός ατόμου; Ένας Αμερικανός που ζούσε στη Δομινικανή Δημοκρατία ξαφνικά αντιμετώπισε αυτό το ερώτημα πριν λίγο καιρό. Η ζωή που ήταν σε κίνδυνο ήταν του ανθρώπου που αγαπούσε περισσότερο—της γυναίκας του.

Η γυναίκα του είχε αρρωστήσει με γρίππη για μερικές ημέρες και είχε μείνει στο κρεββάτι. Δεν φαντάσθηκε ότι η ασθένειά της ήταν σοβαρή· πλησίαζε τα τριάντα και ως τότε είχε σχετικά καλή υγεία. Έτσι, όταν επέστρεψε στο σπίτι μια μέρα για το μεσημβρινό του γεύμα, αναστατώθηκε βλέποντας τη γυναίκα του αναίσθητη. Εξετάζοντας από κοντά είδε ότι δεν ανέπνεε καθόλου. ‘Είναι νεκρή,’ ήταν η σκέψις που αμέσως πέρασε από το μυαλό του. Τι μπορούσε να κάμη;

Θυμήθηκε ότι είχε διαβάσει μερικά άρθρα σχετικά με την τεχνητή αναπνοή. Όχι τη μέθοδο της πιέσεως στην πλάτη και ανυψώσεως των βραχιόνων, αλλά τη νέα μέθοδο αναζωογονήσεως στόμα με στόμα. Αμέσως έβαλε το στόμα του στο στόμα της συζύγου του και άρχισε τη διαδικασία όσο καλύτερα μπορούσε να την θυμηθή. Αλλά δεν το έκανε σωστά, γιατί ο αέρας που φυσούσε στο στόμα της έβγαινε από την μύτη της. Τότε θυμήθηκε ότι η μύτη του θύματος πρέπει να κρατήται κλειστή για να επιτρέπη στον αέρα να μπαίνη στους πνεύμονες. Το δοκίμασε και επέτυχε.

Στο μεταξύ πέρασε ένας γείτονας, είδε την κατάστασι και αμέσως έτρεξε στο σπίτι ενός γιατρού λίγο πιο κάτω. Εκείνη τη στιγμή ο γιατρός εξέταζε έναν ασθενή, και δεν βιάσθηκε να πάη. Εν τούτοις, όταν πείσθηκε ότι ήταν μεγάλη ανάγκη, ήλθε. Ο γιατρός αργότερα παρετήρησε ότι η ζωή της γυναίκας είχε σωθή από την ταχεία ενέργεια του συζύγου της.

Οι Επείγουσες Περιπτώσεις δεν Είναι Σπάνιες

Είναι πιθανόν ν’ αντιμετωπίσετε μια παρόμοια επείγουσα περίπτωσι. Διότι στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνον υπολογίζεται ότι 350.000 άτομα πεθαίνουν ξαφνικά κάθε χρόνο. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους ξαφνικούς θανάτους οφείλονται σε καρδιακές προσβολές, αλλά πολλοί άλλοι οφείλονται σε δηλητηρίασι με αέρια, ηλεκτροπληξία, πνιγμό, ασφυξία και άλλα ατυχήματα. Μερικοί ειδικοί πιστεύουν ότι χιλιάδες απ’ αυτά τα άτομα θα μπορούσαν να είχαν σωθή, αν είχαν λάβει άμεση βοήθεια.

Ένα παράδειγμα του τι μπορεί να γίνη είναι η πείρα ενός διευθυντού αεροπορικής εταιρίας, ηλικίας πενήντα τεσσάρων ετών, ο οποίος έχασε τις αισθήσεις του σε ένα γήπεδο του γκολφ στο Σηάττλ της Ουάσιγκτων την περασμένη άνοιξι, θύμα μιας καρδιακής προσβολής. Μερικοί νεαροί εκεί κοντά έτρεξαν να τον βοηθήσουν. Δεν υπήρχαν φανερά σημεία αναπνοής ή σφυγμού· ο άνθρωπος είχε μελανιάσει από έλλειψι οξυγόνου. Από τη στιγμή που σταματά η αναπνοή, ένα άτομο μπορεί να ζήση μόνο τέσσερα έως έξη λεπτά περίπου πριν επέλθη μόνιμη βλάβη στον εγκέφαλο λόγω ελλείψεως οξυγόνου.

Έτσι καθώς ένας από τους νέους άρχισε αμέσως την αναπνοή στόμα με στόμα, ένας άλλος έβαλε τα χέρια του το ένα πάνω στο άλλο στο στήθος του ανθρώπου και άρχισε ρυθμικές και δυνατές πιέσεις, περίπου μια στο δευτερόλεπτο. Κάθε φορά που επίεζε, επιέζετο πραγματικά και η καρδιά του ανθρώπου, στέλνοντας οξυγονωμένο αίμα στον εγκέφαλο, μόλις μερικές ίντσες μακρυά. Αυτές οι επανειλημμένες πιέσεις μπορούν επίσης να διεγείρουν την καρδιά να χτυπά πάλι μόνη της.

Σύντομα, το μελανό χρώμα του ανθρώπου άρχισε να χάνεται. Έπαιρνε ζωογόνο οξυγόνο! Αργότερα, ήλθαν πυροσβέστες με μια συσκευή αεροθαλάμου για να αντικαταστήσουν την αναπνοή στόμα με στόμα. Χάρις στην ταχεία ενέργεια των αγοριών ο άνθρωπος εξακολουθούσε να ζη. Τρεις εβδομάδες αργότερα, στα μέσα του Απριλίου, εγκατέλειψε το νοσοκομείο χωρίς μόνιμη καρδιακή ή εγκεφαλική βλάβη!

Αυτοί οι νεαροί συγκαταλέγονται μεταξύ χιλιάδων ατόμων στο Σηάττλ και άλλες πόλεις που έχουν εκπαιδευθή στην τεχνική της διασώσεως. Στην πραγματικότητα, αυτή η τεχνική είναι νέα για τους περισσότερους ανθρώπους, και ήταν άγνωστη ακόμη και σε πολλούς γιατρούς πριν το 1960. Η τεχνητή αναπνοή στόμα με στόμα ανεπτύχθη μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Αυτή ήρθε ως αποτέλεσμα, εν μέρει, μιας επειγούσης περιπτώσεως που συνέβη στη διάρκεια ενός πικ-νικ στον κήπο ενός σπιτιού στο Κρότον-ον-Χάντσον της Νέας Υόρκης, τον Ιούνιο του 1957.

Η Τεχνική Διασώσεως της Ζωής Αποκαλύπτεται και Πάλι

Ανεκάλυψαν ξαφνικά εκείνο το απόγευμα της Κυριακής ότι έλειπε το αγοράκι του οικοδεσπότου ηλικίας δυόμισυ ετών. Μερικά λεπτά αργότερα βρέθηκε να επιπλέη στην πισίνα με τα πόδια επάνω. Το τράβηξαν έξω, με το πρόσωπο και το σώμα πρησμένο και το δέρμα του μελανωπό γκρίζο και το ξάπλωσαν στη χλόη. Δεν διεκρίνετο χτύπος της καρδιάς ή σφυγμός. Αφού δοκίμασαν χωρίς επιτυχία την τότε διαδεδομένη μέθοδο τεχνητής αναπνοής με την πίεσι στην πλάτη και την ανύψωσι των βραχιόνων, ο πατέρας ήταν απελπισμένος. Σ’ ένα άρθρο ενός περιοδικού με ευρύ αναγνωστικό κοινό, εξηγούσε:

«Αυτό που συνέβη μετά παραμένει ένας γρίφος για μένα, διότι, όσο θυμάμαι, ποτέ δεν είχα ακούσει ή διαβάσει ότι κάποιος άλλος έκανε αυτό που έκαμα εγώ.

»Είδα ότι το στόμα του Τζέφρυ και ο λαιμός του ήσαν γεμάτα με ένα υγρό ανακατωμένο με κάτι που έμοιαζε με κομματάκια τροφής, και σκέφθηκα ότι αυτό το πράγμα έπρεπε να βγη αν επρόκειτο να μπη αέρας. Έγειρα πάνω στο γυιο μου, άνοιξα το στόμα του με το αριστερό μου χέρι, και έβαλα το στόμα μου στο δικό του. Κατόπιν ρούφηξα έως ότου το υγρό και η τροφή βγήκαν, τα έφτυσα, ξαναρούφηξα έως ότου το στόμα ήταν καθαρό.

»Τότε κάτι—τι; πώς;—μου είπε, ότι θα μπορούσα να στείλω διά της βίας αέρα στους πνεύμονές του φυσώντας μέσα στον λαιμό του. Πήρα μια βαθειά αναπνοή και φύσηξα ελαφρά μέσα στο στόμα του . . . Εξακολούθησα να φυσώ . . . Ξαφνικά ένας γαργαριστός ήχος βγήκε από το παιδί. Το στήθος του φαινόταν να κινήται ελαφρά. Έβαλα το μάγουλο μου κοντά στο στόμα του· αέρας φαινόταν να μπαινοβγαίνη από αυτό.»

Το παιδί, όταν μετεφέρθη επειγόντως στο νοσοκομείο, ετέθη σε θάλαμο οξυγόνου. Μερικές μέρες αργότερα γύρισε στο σπίτι, και ανέρρωσε τελείως από μια παρ’ ολίγον τραγωδία χωρίς κακά επακόλουθα.

Όταν δυο γιατροί άκουσαν την πείρα, ενδιαφέρθηκαν εξαιρετικά. Λίγο αργότερα ο πατέρας εκλήθη να μιλήση στο Μπώφαλο της Νέας Υόρκης, σε μια συνέλευσι περίπου 200 ιατρών, φοιτητών της ιατρικής και αντιπροσώπων επαγγελματικών ομάδων διασώσεως. Τους εξήγησε πώς είχε σώσει τον γυιο του και απάντησε σε ερωτήσεις. Αλλά η απάντησις στην οποία δεν μπορούσε ν’ απαντήση ήταν: «Πού έμαθες πώς να το κάνης αυτό;»

Αυτό συνέβαινε διότι το 1957 η τεχνητή αναπνοή στόμα—με στόμα ήταν ουσιαστικά μια άγνωστη τεχνική. Προφανώς εχρησιμοποιείτο σε περασμένους αιώνες, αλλά η μέθοδος από τότε είχε γενικά προ πολλού λησμονηθή. Σπάνια ανεφέρετο κάπου.

Επί παραδείγματι, η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία και η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, στις εκδόσεις του 1950 κάτω από τον τίτλο «Τεχνητή Αναπνοή» περιγράφουν μόνον τη μέθοδο σύμφωνα με την οποία το θύμα ξαπλώνεται προύμυτα και ένα άτομο αναγκάζει τους πνεύμονές του να λειτουργήσουν με πίεσι στην πλάτη και με ανύψωσι των βραχιόνων του. Η έκδοσις του 1957 του βιβλίου του Αμερικανικού Εθνικού Ερυθρού Σταυρού, Πρώτες Βοήθειες, επίσης συνιστά αυτή τη μέθοδο της πιέσεως στην πλάτη και ανυψώσεως των βραχιόνων.

Η Ιατρική Γνώμη Αλλάζει

Αλλά καθώς ολοένα και περισσότερα άτομα ανέφεραν επιτυχείς περιπτώσεις με τεχνητή αναπνοή στόμα με στόμα, άρχισε να γίνεται μια αλλαγή. Το προαναφερθέν βιβλίο Πρώτες Βοήθειες προσέθεσε ένα τμήμα που άρχιζε στη σελίδα 242, εξηγώντας: «Αυτό το παράρτημα συμπληρώνει την ύλη στις σελίδες 117-125 [όπου συνιστάται και περιγράφεται η μέθοδος της πιέσεως στην πλάτη και της ανυψώσεως των βραχιόνων].» Το παράρτημα λέγει:

«Η Ειδική Επιτροπή επί της Τεχνητής Αναπνοής του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνών της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών στην συνέλευσί της τής 3ης Νοεμβρίου 1958 ανεθεώρησε τα στοιχεία σχετικά με την τεχνητή αναπνοή . . .

»Έγινε ομοφώνως δεκτό από μέλη της Ειδικής Ομάδος ότι η στόμα με στόμα (ή στόμα με μύτη) τεχνική της τεχνητής αναπνοής είναι η πιο πρακτική μέθοδος για επείγουσα χορήγησι αέρος σ’ ένα άτομο οποιασδήποτε ηλικίας, που έχει σταματήσει να αναπνέη.»

Η μέθοδος στόμα με στόμα παρέχει μεγαλύτερο όγκο αέρος στο θύμα, μέχρι δώδεκα φορές το ποσόν που παρέχεται κατά μέσον όρον από ειδικούς που χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους. Επίσης, η ίδια η θέσις στην οποία τίθεται το θύμα όταν του παρέχεται η στόμα με στόμα τεχνητή αναπνοή—ανάσκελα με το κεφάλι γερμένο πίσω όσο φθάνει ο λαιμός του—διευκολύνει την αναπνοή, διότι ανοίγει τον αεραγωγό από το στόμα στους πνεύμονες.

Έτσι έγινε μια αλλαγή στην ενδεδειγμένη μέθοδο αναζωογονήσεως ατόμων τα οποία έχουν σταματήσει να αναπνέουν. Το Ρήντερς Ντάιτζεστ, του Αυγούστου 1959, έγραψε: «Το 1959 θα σημειωθή σαν ένα έτος επαναστατικό όσον αφορά τις μεθόδους τεχνητής αναπνοής. . . . σχεδόν κάθε μεγάλη οργάνωσις πρώτων βοηθειών στη χώρα ξαναγράφει τις επίσημες εκδόσεις της για να κάμη την τεχνητή αναπνοή στόμα με στόμα—που συχνά καλείται «αναπνοή της διασώσεως»—την πρώτη μέθοδο που πρέπει να προτιμηθή στις επείγουσες περιπτώσεις ζωογονήσεως.»

Μαλάξεις της Καρδιάς σε Κλειστό Θώρακα

Μια ακόμη νεώτερη τεχνική διασώσεως είναι η μάλαξις της καρδιάς με ελεγχομένη πίεσι της χειρός επάνω στον θώρακα. Αναφέρεται ότι είχε την αρχή της το 1960 από μια ιατρική ομάδα του Πανεπιστημίου Τζωνς Χόπκινς. Για να περιέχη, όμως, το αίμα που ωθείται έξω από την καρδιά το ζωτικό οξυγόνο, πρέπει να παρασχεθή αέρας στους πνεύμονες. Γι’ αυτόν τον λόγο η στόμα με στόμα τεχνητή αναπνοή είναι πολύτιμη σε συνδυασμό με αυτήν την τεχνική—όπως κατεδείχθη από την αναζωογόνησι του διευθυντού της αεροπορικής εταιρίας από εκείνους τους νεαρούς στο γήπεδο του γκολφ την περασμένη άνοιξι.

Αν η καρδιά του θύματος έχη σταματήση για περισσότερα από πέντε λεπτά ή περίπου τόσο, η κατάστασις είναι χωρίς ελπίδα, διότι έχει επέλθει ανεπανόρθωτη βλάβη στον εγκέφαλο. Εν τούτοις, σε φαινομενικά καταδικασμένες περιπτώσεις, έχουν επιτυχώς επανέλθει άτομα στη ζωή, ακόμη και ύστερα από μια ώρα καρδιακών μαλάξεων. Αυτό συμβαίνει διότι μερικές φορές μπορεί ακόμη να χτυπά η καρδιά, μολονότι ο κτύπος δεν μπορεί να γίνη αντιληπτός χωρίς τη χρήσι στηθοσκοπίου. Έτσι σε περιπτώσεις ξαφνικής παύσεως της καρδιάς, πραγματικής ή φαινομενικής, μπορείτε να σώσετε το θύμα αν κάμετε τα ακόλουθα:

Τοποθετήστε την παλάμη του δεξιού χεριού σας στο κάτω ήμισυ του στέρνου του θύματος και το αριστερό χέρι σας επάνω στο δεξί. Κατόπιν πιέστε το στέρνον προς τα μέσα μιάμισυ έως δυο ίντσες με μια γρήγορη και δυνατή ώθησι με ταχύτητα εξήντα πιέσεων το λεπτό. Συγχρόνως κάποιος άλλος πρέπει να παρέχη τεχνητή αναπνοή στόμα με στόμα.

Μερικοί, εν τούτοις, έχουν τη γνώμη ότι οι μαλάξεις της καρδιάς δεν πρέπει να γίνωνται παρά μόνον από εκείνους που είναι ειδικά εκπαιδευμένοι γι’ αυτό. Ακόμη και αν εφαρμόζεται σωστά, μπορεί να προκύψη σπάσιμο πλευρών· και όταν εφαρμόζεται λανθασμένα, το σηκώτι ή ένας πνεύμονας μπορεί να τρυπηθούν από μια σπασμένη πλευρά. Εν τούτοις, λόγω της αποδεδειγμένης αξίας της, το Αμερικανικό Κολλέγιο των Ιατρών με τα 20.000 μέλη του, συνέστησε προσφάτως να εφαρμοσθή ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα σε όλο το έθνος για να διδάξη στο ευρύ κοινό αυτή τη μέθοδο, καθώς και την τεχνητή αναπνοή στόμα με στόμα.

Μια Τεχνική που Μαθαίνεται Εύκολα

Η αναζωογόνησις μέσω αναπνοής στόμα με στόμα είναι ένα απλό μέσον πρώτων βοηθειών που κάθε ενήλικος ή μεγάλο παιδί μπορεί να μάθη. Εφ’ όσον μπορεί να σώση τη ζωή του άλλου, υπάρχει κάθε λόγος να θέλετε να μάθετε αυτή τη μέθοδο, αν δεν την γνωρίζετε ήδη. Πολλά άτομα χωρίς προηγούμενη πείρα ή ειδική εκπαίδευσι στη χρήσι της, εφήρμοσαν αυτή τη μέθοδο για να σώσουν ανθρώπους.

Επειδή ένα αναίσθητο άτομο μπορεί απλώς να έχη λιποθυμήσει, το πρώτο πράγμα που θα κάμετε είναι να δήτε αν αναπνέη. Κάμετέ το αυτό βάζοντας το αυτί σας κοντά στο στόμα του, με το πρόσωπό σας στραμμένο προς το στήθος του. Αν αναπνέη, θα μπορέσετε να αισθανθήτε την αναπνοή του στο αυτί σας και ίσως να παρατηρήσετε κινήσεις του στήθους.

Αν δεν υπάρχη καμμιά ένδειξις αναπνοής, βεβαιωθήτε ότι ο αεραγωγός του είναι ανοιχτός. Μερικές φορές η γλώσσα ενός αναίσθητου ατόμου πέφτει πίσω προς τον λαιμό, κλείνοντας αυτόν τον ζωτικό αγωγό αέρος προς τους πνεύμονας. Επίσης, αίμα, έμετος, σάλιο ή αντικείμενα που έχει μισοκαταπιή μπορεί να κλείνουν τον αεραγωγό.

Επαναφορά Ενός Ανοιχτού Αεραγωγού

Η διάνοιξις του αεραγωγού προς τους πνεύμονας είναι, επομένως, η πιο σπουδαία ενέργεια που μπορείτε να κάμετε για να βοηθήσετε ένα άτομο να αναπνεύση και πάλι· στην πραγματικότητα, μπορεί αυτό να είναι όλο που χρειάζεται για ν’ αποκαταστήση την αναπνοή. Συνήθως δεν είναι δύσκολο ν’ ανοίξη κανείς ένα φραγμένο αεραγωγό.

Με το αναίσθητο άτομο ανάσκελα, πρώτα ανασηκώστε τον αυχένα του. Αυτό θα κάμη το κεφάλι να πέση προς τα πίσω, τεντώνοντας τον λαιμό. Αλλά εκτός αυτού, γυρίστε το κεφάλι τελείως προς τα πίσω, μέχρι που να μην μπορή να πάη περισσότερο. Μπορεί να εκπλαγήτε πόσο πίσω μπορεί να πάη το κεφάλι με πλήρη έκτασι του λαιμού. Όταν το έχετε κάμει αυτό, το πηγούνι θα έχη κατεύθυνσι σχεδόν κατ’ ευθείαν επάνω και η κορυφή του κεφαλιού θα στηρίζεται στο πάτωμα. Σ’ αυτήν τη θέσι το σαγόνι και η γλώσσα τραβιούνται προς τα εμπρός και ο αεραγωγός στον λαιμό ανοίγει.

Μερικές φορές, εν τούτοις, μπορεί να χρειασθή να καθαρίσετε το στόμα και τον λαιμό από αίμα, εμετό, υπολείμματα τροφών και άλλα εμπόδια. Για να το κάνετε αυτό τυλίξτε ένα καθαρό μαντήλι ή χαρτομάντηλο γύρω από τα δάκτυλά σας και αφαιρέστε τα εμπόδια. Αν δεν υπάρχη διαθέσιμο ένα μαντήλι ή παρόμοιο αντικείμενο, χρησιμοποιήστε τα δάκτυλά σας. Θυμηθήτε ότι ο πατέρας που έσωσε τον γυιο του ρούφηξε τα υπολείμματα με το στόμα του και κατόπιν τα έφτυσε.

Αναζωογόνησις Στόμα με Στόμα

Αν αυτή η γρήγορη απόφραξις του αεραγωγού δεν αποκαταστήση την αναπνοή, αρχίστε αμέσως να δίνετε τεχνητή αναπνοή. Ταχεία ενέργεια είναι ζωτική. Να θυμάστε ότι το αναίσθητο άτομο μπορεί να ζήση μόνον περίπου τέσσαρα έως έξη λεπτά χωρίς να αναπνέη. Γι’ αυτό ο σκοπός σας είναι να κάμετε το έργο της κανονικής αναπνοής για το άτομο ωθώντας αέρα μέσα και έξω από τους πνεύμονές του.

Ανοίξτε τελείως το στόμα σας και τοποθετήστε το ακριβώς πάνω στο στόμα του θύματος, κάνοντας τελεία επαφή. Κατόπιν πιάστε και κλείστε τη μύτη του, και φυσήξτε στο στόμα του μέχρι του να δήτε το στήθος του να ανεβαίνη και τους πνεύμονες του να εκτείνωνται. Ή μπορείτε να φυσάτε στη μύτη του και να κρατάτε κλειστό το στόμα του. Αν το θύμα είναι μικρό παιδί, βάλτε το στόμα σας πάνω από το στόμα του και τη μύτη του μαζί και φυσήξτε αέρα.

Καθώς φυσάτε, οι πνεύμονες του ατόμου πρέπει να γεμίζουν με αέρα και το στήθος του να τεντώνεται. Αν αυτό δεν συμβαίνη, πιθανόν υπάρχει ακόμη κάποιο εμπόδιο στον αεραγωγό. Σ’ αυτή την περίπτωσι, γυρίστε το άτομο στο ένα πλευρό με το κεφάλι του γερμένο προς τα κάτω και δώστε του κοφτά κτυπήματα ανάμεσα στις δύο ωμοπλάτες. Αυτό μπορεί να μετακινήση το αντικείμενο. Ένα παιδί μπορείτε να το κρατήσετε από τα πόδια με το κεφάλι κάτω και να του δώσετε χτυπήματα ανάμεσα στις ωμοπλάτες, η δύναμις των οποίων εξαρτάται από το μέγεθος του παιδιού.

Όταν ανοίξη ο αεραγωγός και αφού φυσήξετε μέσα αέρα, τι πρέπει να κάμετε; Βγάλτε το στόμα σας και πάρτε άλλη μια αναπνοή καθώς προσπαθείτε ν’ ακούσετε τον αέρα να βγαίνη από τους πνεύμονες του θύματος· επίσης παρακολουθήστε αν το στήθος του κατεβαίνη. Κατόπιν φυσήξτε και πάλι αέρα μέσα, φουσκόνοντας επανειλημμένως τους πνεύμονές του με συχνότητα δέκα ή δώδεκα φορές το λεπτό για ένα ενήλικο και τουλάχιστον είκοσι φορές το λεπτό για ένα παιδί. Σε ένα ενήλικο δίδετε πιο ζωηρά φυσήματα, σε ένα παιδί μικρότερα φυσήματα. Είναι σημαντικό το κεφάλι του ατόμου να είναι όλη την ώρα κατάλληλα γερμένο για να κρατήται ο αεραγωγός ανοιχτός.

Καθώς το θύμα αρχίζει να αναπνέη μόνο του, οι αναπνοές του θα είναι ρηχές και αδύνατες. Έτσι συγχρονίστε τα φυσήματα σας ώστε να συμπίπτουν με τις αδύνατες αναπνοές του. Εξακολουθείτε να το βοηθήτε να αναπνέη έως ότου κρίνετε ότι η αναπνοή του είναι ικανοποιητική.

Αν μετά από λίγο οι προσπάθειές σας της τεχνητής αναπνοής είναι ανεπιτυχείς στο ν’ αρχίση το θύμα ν’ αναπνέη μόνο του, μπορείτε να διακόπτετε κάθε δύο αναπνοές για να κάνετε πέντε ή έξη μαλάξεις της καρδιάς κλειστού θώρακος. Μην παραιτείσθε βιαστικά. Άτομα έχουν αναζωογονηθή ύστερα από μιας ώρας ή περισσότερο προσπάθειες αναζωογονήσεως.

Είναι Αποκρουστική Μέθοδος;

Μερικοί φέρνουν αντίρρησι στη μέθοδο αναζωογονήσεως στόμα με στόμα για αισθητικούς λόγους. Ένας Βρεταννός χειρούργος, επί παραδείγματι, είπε ότι η χρήσις της είναι αποκρουστική «όταν αντιμετωπίζετε ένα πιθανό πτώμα.»

Είναι αλήθεια ότι μερικοί μπορεί να αισθάνωνται έτσι. Αλλά πολλοί άλλοι αισθάνονται όπως η γυναίκα που δεν δίστασε να προσπαθήση να σώση ένα θύμα καρδιακής προσβολής. «Σε μια τέτοια στιγμή ανάγκης,» είπε, «δεν σκέπτεσαι ότι η μέθοδος είναι αποκρουστική. Αυτό που σκέπτεσαι είναι τι μπορείς να κάμης για να συντρέξης το αβοήθητο άτομο.» Ένα άτομο μπορεί, αν επιθυμή, να θέση ένα καθαρό μαντήλι ανάμεσα στο στόμα του και το στόμα του θύματος.

Η τραγωδία συχνά πλήττει όταν κανείς δεν την περιμένη. Ποτέ δεν ξέρομε πότε κάποιο από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ή κάποιος άλλος, μπορεί ξαφνικά να σταματήση να αναπνέη λόγω καρδιακής προσβολής ή ατυχήματος. Πόσο θαυμάσιο είναι αν μπορούμε να παράσχωμε τις πρώτες βοήθειες που θα μπορούσαν να σώσουν τη ζωή ενός άλλου!

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Πριν κάνετε στόμα με στόμα αναζωογόνησι, ανοίξτε τον αεραγωγό με το να σηκώσετε το όπισθεν του λαιμού του ατόμου και κλίνατε το κεφάλι προς τα οπίσω όσο μπορεί να εκταθή ο λαιμός. Κλείστε τη μύτη του και φυσήξτε στο στόμα του μέχρις ότου δήτε το στήθος του να ανεγείρεται και αισθανθήτε ότι οι πνεύμονές του διαστέλλωνται. Επαναλάβετε τα εμφυσήματα των πνευμόνων δώδεκα φορές το λεπτό