Η «Κρίσις Στεγάσεως» των Μελισσών

● Τι συμβαίνει όταν δεν υπάρχη πια χώρος μέσα στην κυψέλη; Στέλνουν έξω «προσκόπους» για να βρουν νέα κατοικία. Μπορεί να βρουν ένα άδειο δοχείο, μια κουφάλα δένδρου ή μια τρύπα σ’ ένα τοίχο. Έπειτα η βασίλισσα και πολλές «εργάτριες» εγκαταλείπουν την κυψέλη κατά σμήνη—ένα είδος ιπταμένης αποικίας. Άλλα μερικές εργάτριες παραμένουν πίσω για να φροντίζουν την οικογένεια που θα συνεχίση να εκκολάπτεται από τα αυγά που ήδη υπάρχουν στην παλαιά κατοικία, περιλαμβανομένης και μιας νέας βασίλισσας. Έτσι, αντί ν’ απομακρύνωνται λίγες μέλισσες από την αποικία, τα περισσότερα μέλη της οικογενείας μετακινούνται από την παλαιά κατοικία!

Αυτό μπορεί πραγματικά να ματαιώση τα σχέδια του μελισσοκόμου, και γι’ αυτό ένας μελισσοκόμος στη Φλώριδα απεφάσισε να μελετήση το πρόβλημα. Γράφει: «Τελικά αντιλήφθηκα ότι η στιγμή της ‘αναχωρήσεως’ δεν ήταν σπουδαία. Ήταν πολύ αργά να τις σταματήσης τότε. Αντιθέτως, έπρεπε να τις κάνω ν’ ακολουθήσουν το σχέδιο μου. Οι μέλισσες σχηματίζουν σμήνος όταν δεν έχουν πια χώρο. Έτσι σκέφθηκα, Γιατί να περιορίσω τη βασίλισσα σ’ ένα δωμάτιο μόνο; Αποφάσισα να παραχωρήσω σε κάθε βασίλισσα ένα δωμάτιο ακόμη, ένα διαμέρισμα δύο δωματίων. Έτσι παρεχώρησα ένα δεύτερο όροφο στο διαμέρισμα κάθε βασίλισσας.

«Αυτό έφερε αποτέλεσμα· οι μέλισσες παρέμεναν! Και τώρα, γίνομαι απλώς η ‘μαμμή’ στη γέννησι κάθε νέας αποικίας. Στον κατάλληλο καιρό, χωρίζω την κυψέλη. Υπάρχουν πάντοτε πολλά κελλιά με βασίλισσες και κελλιά με κηφήνες και στα δύο ‘δωμάτια’ του διαμερίσματος της βασίλισσας. ‘Αφού εκλέξω τις καλύτερες βασίλισσες και τους καλύτερους κηφήνες, κάνω διευθετήσεις για την επόμενη κυψέλη.»