Δεν θα Ξεχάσουν την Περιοδεία τους στην Ανατολή!

«ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ μέρες!» Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίον εξεφράσθη ένα ζεύγος για το ταξίδι του στην Ανατολή. Αυτά τα λόγια αντανακλούν επίσης τα συναισθήματα διαφόρων ομάδων από διάφορα μέρη της γης, που έκαναν περιοδεία στην Ανατολή.

Ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της περιοδείας που ωδήγησε σε τέτοιες εκφράσεις εκτιμήσεως; Ήταν η σειρά των Διεθνών Συνελεύσεων «Νικηφόρος Πίστις» των Μαρτύρων του Ιεχωβά, που έγιναν σε χώρες της Ανατολής στη διάρκεια του περασμένου καλοκαιριού.

Πρόγευσις Πραγμάτων που Πρόκειται να Έλθουν

Προτού λάβουν χώρα οι μεγάλες περιηγήσεις στην Ανατολή, μια πρόγευσις των καλών πραγμάτων που θα έλθουν, δοκίμασαν τα Νησιά της Χαβάης. Οι επισκέπτες έγιναν δεκτοί με την παραδοσιακή θέρμη και φιλοξενία των κατοίκων της Χαβάης.

Δυο διεθνείς συνελεύσεις έλαβαν χώρα εκεί τον Ιούλιο, με 17.500 και πλέον παρευρισκομένους. Μαζί με το εποικοδομητικό πρόγραμμα που περιεστρέφετο γύρω από τους σκοπούς του Θεού, οι επισκέπτες απήλαυσαν μια επίδειξι του τοπικού χρώματος. Τις τρεις μέρες, πριν αρχίση το πρόγραμμα, επί μια ώρα παρουσιάζοντο ζωηρά τραγούδια και χοροί της Χαβάης και άλλων νησιών του Ειρηνικού. Τους ελέχθησαν από πρώτο χέρι αυξήσεις για μέρη που πολλοί επισκέπτες δεν είχαν ακούσει καν, όπως τα νησιά Τρουκ, Πονάπε, Παλάου, Κοσράε και Γιάπ.

Μια από τις πείρες που ελέχθησαν προήρχετο από τη Γιάπ, στον Δυτικό Ειρηνικό. Μια 18-χρονη Μάρτυς επιθυμούσε πολύ να παρακολουθήση τη συνέλευσι στη Χαβάη, αλλά δεν είχε τον τρόπο να πληρώση τα χρήματα για το εισιτήριο. Ο πατέρας της είχε πεθάνει και η μητέρα της την είχε εγκαταλείψει. Για να τη βοηθήσουν να παρακολουθήση τη συνέλευσι, οι ομόπιστοί της Μάρτυρες τής έδωσαν 500 δολλάρια (Η.Π.). Μερικοί απ’ αυτούς άρχισαν να ψαρεύουν, έξη έως οκτώ ώρες τη νύχτα, και πουλούσαν τα ψάρια το πρωί. Άλλοι Μάρτυρες καθάριζαν καρύδες μετά την εργασία τους και τις πουλούσαν σε καταστήματα. Επίσης, έφτιαχναν κόπρα και την πουλούσαν. Απ’ αυτές τις ενέργειες συγκέντρωσαν άλλα 900 δολλάρια (Η.Π.), και βοήθησαν τη νεαρή Μάρτυρα να παρακολουθήση τις συνελεύσεις, όχι μόνο στη Χαβάη, αλλά και στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά—το πρώτο της ταξίδι έξω από το μικροσκοπικό νησί Γιαπ!

Στην Ιαπωνία

Μετά από μια εβδομάδα περίπου, άρχισαν οι διεθνείς συνελεύσεις στην Ιαπωνία. Από τις πολλές ομάδες που πήγαν εκεί, η μια προήρχετο από το Άνκορετζ της Αλάσκας, και είχε έρθει μ’ ένα αεροπλάνο των Ιαπωνικών Αεροπορικών Γραμμών. Μια ομάδα είπε τα εξής:

«Ήταν περασμένες 5 μ.μ. όταν απογειώθηκε ο γίγας DC-10. Έκπληξι μας προκάλεσε η θέα της απότομης οροσειράς της Αλάσκας από κάτω και του Όρους ΜακΚίνλεϋ πιο μακρυά, που κολυμπούσε στο φως του δύοντος ηλίου.

«Τότε περίπου άκουσα μια φωνή να μου λέγη τα εξής: Είναι το πρώτο σας ταξίδι στην Ιαπωνία; Η νεαρή γυναίκα ήταν από την Ανατολή, αλλά ερχόταν από το Σαν Φρανσίσκο, και δεν ήταν μέλος της δικής μας ομάδος. ‘Θα αγαπάς την Ιαπωνία,’ είπε, αλλά πρόσθεσε επίσης, ‘Οι Αμερικανοί είναι πάντοτε αυθόρμητοι και έτοιμοι να χαμογελάσουν, ακόμη και σε ξένους. Στους Ιάπωνες εκ φύσεως δεν αρέσει αυτό.’ Αλλά επρόκειτο σε λίγο να δοκιμάση μια ευχάριστη, απροσδόκητη εκπληξι.

«Μετά από ώρες, όταν φθάσαμε στο Τόκιο, μας υποδέχθηκε μια ολόκληρη εκκλησία από Ιάπωνες Μάρτυρες που είχαν έλθει να μας συναντήσουν. Βρεθήκαμε σε μια έκρηξι ζωηρής συγκινήσεως και φιλικότητος. Άκουγε κανείς κραυγές χαράς, χειροκροτήματα, έβλεπε αγκαλιάσματα και φιλιά. Αυτή η εκδήλωσις εξαιρετικής θέρμης, ήταν πολύ συγκινητική. Κατόπιν, στράφηκα προς τη γυναίκα που μου έλεγε στο αεροπλάνο ότι οι Ιάπωνες είναι συγκρατημένοι και τη ρώτησα αστεία: ‘Σεις είπατε ότι οι Ιάπωνες δεν χαμογελούν, και ότι είναι συγκρατημένοι;’ Γέλασε και σήκωσε τους ώμους της.»

Πείρες της Συνελεύσεως

Οι πόλεις στις οποίες διεξήχθησαν συνελεύσεις ήσαν η Ναγκόγια, η Οζάκα, η Σαππόρο και το Τόκιο. Όλες μαζί συγκέντρωσαν πάνω από 78.000 παρευρισκομένους, περίπου 47.000 περισσότερους από το 1973, την τελευταία φορά που έλαβαν χώρα διεθνείς συνελεύσεις στην Ιαπωνία.

Όταν επρόκειτο ν’ αρχίση η συνέλευσις στην Οζάκα, δύο μαινόμενοι τυφώνες κατευθύνοντο προς αυτή την παραλιακή πόλι. Περισσότεροι από 800 Μάρτυρες που έρχονταν με ναυλωμένο πλοίο από την Οκινάβα, έπρεπε ν’ αντιμετωπίσουν τον ένα απ’ αυτούς τους τυφώνες. Ένα ταξίδι, που φυσιολογικά διαρκεί 35 ώρες, διήρκεσε 64 ώρες ανάμεσα σε κύματα ψηλά σαν βουνά. Το πλοίο έφθασε στην Οζάκα στις 7 π.μ. τη δεύτερη μέρα της συνελεύσεως. Και πού πήγαν οι ταξιδιώτες; Μήπως πήγαν στα καταλύματά τους για ν’ αναπαυθούν; Όχι πήγαν κατ’ ευθείαν στη συνέλευσι! Και μετά το πρόγραμμα της ημέρας, μια ομάδα απ’ αυτούς που ήλθαν από την Οκινάβα, προσέφεραν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους για να εργασθούν στη συνέλευσι!

Πολλοί εντυπωσιάσθηκαν από τη συγκινητική ενέργεια μιας Μάρτυρος προς κάθε ομιλητή, πριν εκφωνήση την ομιλία του. Λόγω των τυφώνων, έβρεχε πάρα πολύ. Έτσι, μια ηλικιωμένη Μάρτυς, που κηρύττει ολοχρονίως 20 και πλέον χρόνια, έχοντας τα απαραίτητα για το καθάρισμα των παπουτσιών, περίμενε τους ομιλητές· έπαιρνε τα βρώμικα και λασπωμένα παπούτσια κάθε ομιλητού και τα γυάλιζε, μια σύγχρονη εφαρμογή των οδηγιών του Ιησού να ‘νίπτωμε τους πόδας αλλήλων.’—Ιωάν. 13:14.

Θρησκευτική Μισαλλοδοξία

Κοντά στην Οζάκα βρίσκεται η πόλις του Κυότο, όπου υπάρχουν πολλοί Σιντοϊστικοί και Βουδδιστικοί ναοί και τεμένη. Μια ομάδα είχε διευθετήσει να επισκεφθή μερικές απ’ αυτές τις τοποθεσίες.

Αλλά τι είναι εκείνα τα χαρτιά που είναι δεμένα στα δένδρα στους κήπους των ναών; Ένας ξεναγός μάς εξήγησε ότι εκείνοι που έχουν ωρισμένες επιθυμίες αγοράζουν μια έντυπη προσευχή ή ένα χρησμό που είναι προετοιμασμένος γι’ αυτή την ιδιαίτερη επιθυμία. Κατόπιν, ο αγοραστής πηγαίνει σ’ ένα δένδρο στην περιοχή του ναού και το δένει σ’ ένα κλαδί. Το άτομο δεν σκέπτεται έναν προσωπικό θεό, αλλά τα «πνεύματα» των ανθρώπων, που είναι τώρα νεκροί, οι οποίοι έκαναν τον ναό ή το τέμενος φημισμένο. Πιστεύεται ότι ήσαν άτομα ισχύος και μπορούν να κάνουν μεγάλες χάρες από ‘τον άλλο κόσμο.’ Εν τούτοις, ο Λόγος του Θεού τονίζει καθαρά ότι οι νεκροί δεν μπορούν να βοηθήσουν τους ζώντες.—Εκκλησ. 9:5, 10.

Οι ταξιδιώτες είδαν επίσης ανθρώπους να πηγαίνουν σε μεγάλους βωμούς που ευρίσκοντο στους ναούς ή τα τεμένη. Αυτοί οι άνθρωποι προσέφεραν χρήματα μέσα σ’ ένα μεγάλο κουτί, κατόπιν τραβούσαν ένα σχοινί έτσι ώστε ένα ξύλινο δοκάρι να χτυπήση ένα κουδούνι. Άλλοι χτυπούσαν τα χέρια τους. Τους εξήγησαν ότι αυτές οι πράξεις είλκυαν την προσοχή του «θεού» προς τον οποίον ήθελαν να κάνουν μια παράκλησι. Η εντύπωσις που δημιουργείτο ήταν ότι ο «θεός» κοιμόταν ή ήταν κάπου αλλού απησχολημένος. Αυτό θύμισε στους επισκέπτες τον Ηλία και την πείρα του με τους λάτρεις του Βάαλ.—1 Βασ. 18:27.

Μεγάλη Αντίθεσις

Τι αντίθεσι παρουσίαζαν αυτά τα θεάματα με τις περιοδείες που έγιναν στις τρεις εγκαταστάσεις του τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στο Τόκιο, στη Νουμαζού και στην Εμπίνα! Αυτές έσφυζαν από εποικοδομητική δραστηριότητα, που σκοπό έχει να βοηθήση τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την ψευδή λατρεία.

Αρχικά, οι εγκαταστάσεις στο Τόκιο χειρίζοντο το έργο στην Ιαπωνία. Αλλά η αύξησις του έργου ωδήγησε στην ανέγερσι ενός άλλου κτιρίου στη Νουμαζού, που συνεπληρώθη το 1972. Μέχρι το 1978 το προσωπικό είχε τυπώσει και διεκπεραιώσει πάνω από 100 εκατομμύρια αντίτυπα των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα! απ’ αυτό το εργοστάσιο!

Καθώς το έργο εξακολουθούσε να επεκτείνεται ραγδαίως, αγοράσθηκε κι άλλος χώρος στην Εμπίνα. Τώρα ανεγείρεται ένα εργοστάσιο εκεί με επιφάνεια πάνω από 10.000 τετραγωνικά μέτρα (107.000 τετραγωνικά πόδια), τρεις φορές περισσότερο από την έκτασι του εργοστασίου της Νουμαζού. Όλο αυτό το έργο γίνεται από Μάρτυρες του Ιεχωβά, και η αποπεράτωσις αναμένεται σ’ ένα έτος. Το κτίριο θα στεγάση 350 εργαζομένους, ένα νέο τετράχρωμο περιστροφικό πιεστήριο ‘όφσετ’ και αυτόματες σειρές βιβλιοδεσίας, ικανές να παράγουν πάνω από 40.000 βιβλία την ημέρα.

Μετά: Κορέα

Μετά από μια εβδομάδα περίπου αφότου άρχισαν οι συνελεύσεις στην Ιαπωνία, άλλες άρχισαν να διεξάγωνται στην Κορέα. Εκεί διεξήχθησαν τέσσερις—μια στην Τεϊγκού, δύο στη Σεούλ, και άλλη μια στην Τεγιόν, με ένα σύνολο παρευρισκομένων 33.181 ατόμων.

Ένας από τους επισκέπτες του εξωτερικού, είπε αργότερα: «Αρκετά διαφορετικοί στην εμφάνισι και στις συνήθειες από τους Ιάπωνες φίλους μας, οι Κορεάτες αδελφοί και αδελφές μας συναγωνίζονται αληθινά τη φιλοξενία τους. Κάθε βράδυ σχεδόν οι Κορεάτες αδελφοί επισκέπτονται το ξενοδοχείο για να πάρουν μερικούς από την ομάδα μας στο σπίτι τους, ή σε κάποιο άλλο μέρος, για να φάνε μαζί τα τόσο διαφορετικά φαγητά τους και να απολαύσουν θερμές οικογενειακές συγκεντρώσεις.» Συχνά οι επισκέπτες απελάμβαναν Κορεατική μουσική, τραγούδια και χορό. Όλοι εντυπωσιάσθηκαν πολύ απ’ αυτή τη θερμή φιλοξενία.

Οι Κορεάτες Μάρτυρες αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα. Η οικογενειακή εναντίωσις οφείλεται στο ότι η παράδοσις είναι πολύ διαδεδομένη. Μια πείρα που ανεφέρθη, εσχετίζετο μ’ έναν αξιωματικό της αστυνομίας, του οποίου η σύζυγος έγινε Μάρτυς του Ιεχωβά. Στην έξαψι της οργής του τής είπε: «Ή θα παρατήσης αυτή τη θρησκεία, ή θα σε σκοτώσω!» Θυμωμένος τράβηξε το όπλο του και κατόπιν για να ‘τηρήση τα προσχήματα,’ πυροβόλησε αλλά με το όπλο του γυρισμένο στο ταβάνι. Εν τούτοις, αυτός αργότερα ενδιαφέρθηκε για τη Γραφή, και τώρα είναι ένας Μάρτυς του Ιεχωβά, μαζί με τα έξη του παιδιά! Πρόσφατα, διωρίσθηκε ως Χριστιανός πρεσβύτερος.

Μετά τις περιοδείες στην Ιαπωνία και στην Κορέα, ένας επισκέπτης είπε τα εξής: «Το ταξίδι μας έμοιαζε με ανάβασι σ’ ένα όρος—όσο πιο ψηλά ανεβαίνει κανείς τόσο πιο πολύ ενθουσιάζεται. Όσο προχωρούσαμε μ’ αυτή την περιοδεία, τόσο μεγαλύτερη ήταν η χαρά μας που βρισκόμαστε μαζί με ομοπίστους μας δούλους του Θεού σ’ αυτές τις διαφορετικές χώρες. Έτσι, διερωτηθήκαμε: Μπορεί να εξισωθή οτιδήποτε μ’ αυτό που απολαύσαμε;»

Το Χονγκ Κονγκ ήταν έτοιμο ν’ απαντήση στην πρόκλησι.

Ενθουσιώδεις Κινέζοι

Ήταν ενδιαφέρον να μάθωμε ότι 500 και πλέον από τους 750 Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Χονγκ Κονγκ, ποτέ δεν είχαν παρακολουθήσει διεθνή συνέλευσι. Συγκινήθηκαν που είχαν τόσους πολλούς επισκέπτες από διαφορετικές χώρες. Ένας είπε τα εξής: «Αυτή η συνέλευσις μάς βοηθεί να κατανοήσωμε ότι οι άνθρωποι που ανήκουν σε μια πίστι, μπορούν να ζουν μαζί ειρηνικά και αρμονικά.» Ένας άλλος σχολίασε: «Είναι αλήθεια ότι όλοι διδασκόμεθα από τον Ιεχωβά, άσχετα με τη φυλή μας ή το χρώμα μας, ή τη γλώσσα που μιλούμε.»

Οι αδελφοί και οι αδελφές του Χονγκ Κονγκ υποδέχθηκαν θερμά τους επισκέπτες. Ένας επισκέπτης είπε τα εξής: «Η απεριόριστη φιλικότητα τους μας ευχαριστούσε αμέσως. Έρχονταν σε ομάδες από τρεις και τέσσερις και έλεγαν: ‘Ονομάζομαι Λόο Μέι Λινγκ. Αλλά το Αμερικανικό μου όνομα είναι Ρόουζ. Λόο είναι το οικογενειακό μου όνομα. Πώς ονομάζεσαι συ; Πες μου μια πείρα.’»

Το πρόγραμμα της συνελεύσεως που διεξήγετο από τους Κινέζους ήταν εξαιρετικό, καθώς επίσης και η μελωδική υμνολογία τους. Όλοι χάρηκαν που παρακολούθησαν τη συνέλευσι πάνω από 1.300 άτομα.

Ένα άλλο αξέχαστο γεγονός, ήταν το ότι οι επισκέπτες ενώθηκαν με τους Κινέζους Μάρτυρες επισκεπτόμενοι τους ανθρώπους του Χονγκ Κονγκ στα σπίτια τους. Ένας εκπρόσωπος από το εξωτερικό, είπε: «Τόσοι πολλοί από μας πήραν μέρος σ’ αυτό το έργο, ώστε το Χονγκ Κονγκ έμοιαζε σαν να είχε καταληφθή από Δυτικούς. Μερικοί από μας αποστηθίσαμε σύντομα εισαγωγικά σχόλια, όπως ‘Τζο Σαν,’ που σημαίνει ‘καλημέρα’, ανάλογα με το πώς το λέτε! Λέγαμε τη φράσι στην πόρτα και κατόπιν ο Κινέζος συνοδός μας έμπαινε στη μέση και μας έσωζε, μιλώντας στον οικοδεσπότη στην τοπική γλώσσα. Όλες αυτές οι στιγμές που περάσαμε μαζί, είτε επισκεπτόμενοι τα σπίτια ή το τμήμα, ή παρακολουθώντας τη συνέλευσι, είχαν μια συναισθηματική, ικανοποιητική, πνευματική επίδρασι σε όλους μας.»

Η Φιλοξενία στις Φιλιππίνες

Καθώς τελείωνε ο Αύγουστος, η επόμενη στάσις για πολλές ομάδες ήταν η Μανίλα, στις Φιλιππίνες. Εκεί χρησιμοποιήθηκαν δύο παρακείμενα στάδια στο συγκρότημα του Ράιζαλ Μεμόριαλ, μ’ ένα σύνολο παρευρισκομένων πάνω από 35.000.

Μια ευχάριστη επίσκεψις έγινε στο γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά, στο προάστιο Κεζόν Σίτυ. Λεωφορεία γεμάτα από ξένους εκπροσώπους κατέφθαναν στον αμαξιτό δρόμο, και εύρισκαν εκεί στο ευρύχωρο προαύλιο τα μέλη του τμήματος και άλλους βοηθούς, που ήσαν έτοιμοι να προσφέρουν τροφή και δροσερά ποτά στους επισκέπτες προτού κάνουν την περιήγησι των κτιρίων.

Πολλές αξέχαστες αναμνήσεις έχουν οι επισκέπτες από γεύματα που απόλαυσαν μαζί με τους Φιλιππινέζους Μάρτυρες και από τις πείρες που άκουσαν. Τα βράδυα διάφοροι από την ομάδα συγκεντρώνονταν για να συγκρίνουν τις παρατηρήσεις τους και ν’ ανταλλάξουν σκέψεις.

Αλλά ο χρόνος κυλούσε γρήγορα. Αύριο; Ξεκινάμε για την Ταϊπέη, την πρωτεύουσα της Ταϊβάν, για την επόμενη διεθνή συνέλευσι.

Δεν Ξεχνιέται Εύκολα

Πολλοί από τους ταξιδιώτες, θα έχουν για πολύ καιρό ζωντανές αναμνήσεις της επισκέψεώς τους στην Ταϊβάν, με τη θορυβώδη πρωτεύουσά της και τα γραφικά θέλγητρά της. Αλλά πιο αξέχαστη ήταν η συγκίνησις που δοκίμασαν καθώς βρέθηκαν μαζί με ομοπίστους τους Μάρτυρες στην Ταϊβάν για πρώτη φορά, και έβλεπαν την ισχυρή τους πίστι προς τον Θεό.

Αυτή η πίστις είναι δοκιμασμένη στην Ταϊβάν. Μια αιτία γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι όταν κάποιος γίνεται Μάρτυς του Ιεχωβά, συχνά τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας του, εναντιώνονται με άγριο τρόπο. Εν τούτοις, στη συνέλευσι, όπου παρευρέθησαν πάνω από 1.600, τέσσερις Κινέζοι από διαφορετικές οικογένειες είδαν άλλα μέλη της οικογενείας τους να βαπτίζωνται ως Μάρτυρες του Ιεχωβά! Αυτό έδειξε ότι η προσπάθεια να βοηθηθούν άλλα μέλη της οικογενείας να μάθουν τις αλήθειες του Λόγου του Θεού, μερικές φορές λαμβάνει ευνοϊκή ανταπόκρισι.

Και εδώ, επίσης, διεξήχθη ένα ειδικό πρόγραμμα για τους επισκέπτες, το οποίο ήταν πάρα πολύ ευχάριστο. Όργανα όπως το φλάουτο, τα τύμπανα, τα έγχορδα και τα γκογκς, ήσαν όλα πλεγμένα μαζί σ’ ένα φανταστικό φάσμα ήχου. Μάρτυρες από τη φυλή Αμίς, ντυμένοι μεγαλοπρεπώς με τις στολές τους, τραγουδούσαν και χόρευαν για τις ομάδες των επισκεπτών.

Στο τέλος της επισκέψεως, το εξής σχόλιο εξέφρασε το συναίσθημα όλων των επισκεπτών: «Η αγάπη και η φιλοξενία που έδειξαν οι αδελφοί της Ταϊβάν, οπωσδήποτε θα μείνουν αξέχαστες.»

Αληθινά Διεθνής

Το επόμενο μέρος της περιοδείας μας, στο τέλος του Αυγούστου, ήταν το Πορτ Μόρεσμπυ, στην Παπούα της Νέας Γουινέας. Εκεί παρευρέθησαν 80 ομάδες διαφορετικών γλωσσών! Περίπου 1.000 επισκέπτες (οι περισσότεροι λευκοί) από άλλες χώρες συναντήθηκαν με 2.000 περίπου ιθαγενείς Μάρτυρες.

Η επίδρασις που είχαν αυτές οι διαφορετικές ομάδες σε κάθε έναν ήταν αξέχαστη. Ο μέσος λευκός δεν συμπεριφέρεται ευγενικά σ’ αυτούς τους ιθαγενείς. Ωστόσο, εδώ υπήρχε γνήσια αδελφοσύνη από ανθρώπους πολλών φυλών, που έδειχναν πραγματική αγάπη.

Η συνέλευσις την οποία παρακολούθησαν 3.000 σχεδόν άτομα, ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά που έγινε ποτέ σ’ αυτό το νησί. Ήταν μια πραγματική «έκπληξις» για τους 110.000 κατοίκους του Πορτ Μόρεσμπυ.

Η δύναμις αναμορφώσεως που έχει ο Λόγος του Θεού, έγινε φανερή από την πείρα ενός Μάρτυρος από τα ορεινά. Στη νεανική του ηλικία, ήταν αρχηγός σε άγριες διαφυλετικές μάχες, είχε σκοτώσει αρκετούς και τραυματίσει πολλούς άλλους. Αλλά τώρα, ως Μάρτυς, ταξιδεύει στην ίδια περιοχή που είχε δημιουργήσει φυλετικές εχθρότητες, κηρύττοντας τα αγαθά νέα σχετικά με τη θαυματουργική θεραπεία των πνευματικών πληγών εκ μέρους του Θεού, και τη φυσική θεραπεία που πρόκειται να έλθη στη νέα τάξι του Θεού.

Ειρήνη Αντί Μάχης

Από το Πορτ Μόρεσμπυ, μια πτήσις διαρκείας άνω των δύο ωρών μετέφερε τους επισκέπτες στην Γκουανταλκανάλ στα Νησιά Σολομώντος. Πριν από 35 χρόνια περίπου αυτό το νησί ανεφέρετο στους παγκοσμίους τίτλους των εφημερίδων ως θέατρο του πολέμου στον Ειρηνικό. Οι άγριες συγκρούσεις, είχαν ως αποτέλεσμα πολλούς θανάτους. Στον πυθμένα ενός μόνο κόλπου λέγεται ότι υπάρχουν τουλάχιστον 48 πολεμικά πλοία, καθώς επίσης και πολλά άλλα πλοία, που βούλιαξαν στον πόλεμο.

Αλλά στις αρχές του Σεπτεμβρίου, η Γκουανταλκανάλ ήταν το μέρος όπου συγκεντρώθηκαν οι πιο ειρηνικοί άνθρωποι της γης. Παρηκολούθησαν τη Διεθνή Συνέλευσι των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Νικηφόρος Πίστις» στην πόλι Χονιάρα. Οι Μάρτυρες που εργάζονταν για την προετοιμασία της συνελεύσεως, θυμήθηκαν τις δυσάρεστες μέρες του πολέμου όταν μια προ πολλού θαμμένη βόμβα 500 πάουντς εξερράγη έξω από την πόλι.

Μέρος αυτής της προετοιμασίας, περιελάμβανε την οικοδομή ειδικών καταλυμάτων για τους ιθαγενείς Μάρτυρες που προήρχοντο από τα διάφορα νησιά. Αυτά ήσαν μεγάλα σπίτια με τοίχους και οροφές από ραμμένα φοινικόφυλλα. Μερικοί από τους Μάρτυρες, αφιέρωσαν όλο τους τον χρόνο επί αρκετούς μήνες, κόβοντας πρώτα τα φύλλα στο νησί τους Μαλάιτα, μεταφέροντάς τα μετά στη Χονιάρα όπου τα έρραβαν κι έκαναν τους τοίχους και τις οροφές. Κατόπιν, εγινόταν η ανέγερσις των ξύλινων σκελετών και η τοποθέτησις των τοίχων και των οροφών από φύλλα.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσίαζαν οι πολλοί πρώην ειδωλολάτρες μεταξύ των ιθαγενών Μαρτύρων. Μερικοί προηγουμένως ήσαν ειδωλολάτρες ιερείς, ενεργοί λάτρεις του Διαβόλου, ζώντας σύμφωνα με κανόνες που χαρακτήριζαν ως ταμπού, κάτι απαγορευμένο, τη συμβίωσι στο ίδιο σπίτι με μια γυναίκα, ή ακόμη και το να τρώγη κανείς τροφή μαγειρευμένη ή παρασκευασμένη από μια γυναίκα. Αλλά τώρα στη συνέλευσι, αυτοί οι ίδιοι εκάθονταν μαζί με τους αδελφούς και αδελφές τους, έτρωγαν τροφή που ήταν παρασκευασμένη από τις αδελφές, και ήσαν ευτυχείς που η καθαρή λατρεία του Ιεχωβά τους είχε ελευθερώσει από τα προηγούμενα ταμπού που τους είχαν κάνει δούλους.

Η συνέλευσις εντυπωσίασε βαθιά την κοινότητα. Την Κυριακή της συνελεύσεως ο κληρικός της πόλεως μίλησε στο ραδιόφωνο για να εκφράση την ευχαρίστησί του για τη φροντίδα που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έδειξαν για το Κέντρο της Κοινότητος, όπου έλαβε χώρα η συνέλευσις. Είπε ότι ήταν πιο καθαρό απ’ ό,τι το άφηναν οι τακτικοί υπάλληλοι. Συνεχώς, άνθρωποι πλησίαζαν τους τοπικούς Μάρτυρες που εγνώριζαν και τους έλεγαν πόσο εντυπωσιάσθηκαν από την οργάνωσι και το πρόγραμμά τους. Επίσης, ικανοποιητικός ήταν και ο αριθμός των παρευρισκομένων που πλησίαζε τους 1.500, ο μεγαλύτερος αριθμός ατόμων που παρευρέθησαν ποτέ στις Νήσους του Σολομώντος,

Μετά τη συνέλευσι, οι πολλοί επισκέπτες ανεχώρησαν για τα σπίτια τους που ευρίσκοντο σε μεγάλες αποστάσεις διεσπαρμένα σε όλη τη γήινη σφαίρα. Πήραν μαζί τους τα καλά πράγματα που άκουσαν και διδάχθηκαν σε όλες τις συνελεύσεις της Ανατολής.

Οι περιοδείες διευθετήθησαν κυρίως για πνευματικούς σκοπούς, για να βρεθούν μαζί με αδελφούς και αδελφές της Ανατολής, και ν’ ανταλλάξουν ενθάρρυνσι. Αυτοί οι σκοποί εκπληρώθησαν πέρα από κάθε προσδοκία, υποκινώντας κάποιον επισκέπτη να πη τα εξής: «Αυτές οι μέρες ήσαν αληθινά αξέχαστες, μέρες κατά τις οποίες επεδείχθη εξαιρετική φιλοξενία και αγάπη.» Συνεπώς, μπορεί να καταλάβη κανείς γιατί πολλοί είπαν ότι θεωρούσαν αυτή τη σειρά των διεθνών συνελεύσεων, ως «την καλύτερη μέχρι τώρα.»

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Στη Χονολουλού, άτομα ήλθαν για τη συνέλευσι από πολλές χώρες, στις οποίες περιλαμβάνεται και το νησί Πονάπε στον Ειρηνικό

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Στην Οζάκα ο ‘αγών’ μεταξύ ενός άβακος και ενός ηλεκτρονικού υπολογιστού, κατέληξε σε ‘ισοπαλία’· οι επισκέπτες επίσης απήλαυσαν μια παράστασι με «κότο,» έγχορδο όργανο

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Μια επισκέπτρια από τις Ηνωμένες Πολιτείες απολαμβάνει τη συντροφιά νέων φίλων στη συνέλευσι της Σεούλ, Κορέα

[Εικόνες στη σελίδα 21]

Μια καφετήρια με άφθονο ρύζι για τα άτομα που παρακολουθούσαν τη συνέλευσι, λειτούργησε στην Ταϊπέη· και μια μητέρα από τη φυλή Αμίς με το μωρό της

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Σήμα υποδοχής στη συνέλευσι που έγινε στην Παπούα της Νέας Γουινέας στο Πορτ Μόρεσμπυ περιλαμβάνει οδηγίες στις γλώσσες Πίτζιν και Αγγλική