Καταστροφικές Πλημμύρες

Ανταπόκρισις από τη Βραζιλία

Η τρομακτική δύναμις του νερού είναι πολύ γνωστή. Όταν η δύναμίς του χαλιναγωγηθή γίνεται ένας πολύτιμος υπηρέτης του ανθρώπου. Αλλά υπάρχουν περιπτώσεις οπότε η δύναμίς του εξαπολύεται σε ξαφνικά ξεσπάσματα ερημωτικής ισχύος.

Στις αρχές αυτού του έτους, η Βραζιλία δοκίμασε από πρώτο χέρι την καταστροφική δύναμι του νερού. Πρωτοφανείς πλημμύρες σκόρπισαν τον πανικό σε μια περιοχή που έχει έκτασι όσο η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Πορτογαλία μαζί. «Μια από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές που συνέβησαν ποτέ στην Βραζιλία,» έλεγε ένα περιοδικό. Ολόκληρη η πολιτεία της Μίνας Ζεράις, μεγάλο μέρος της Εσπίριτο Σάντο, το Βόρειο μέρος του Ρίο ντε Ιανέιρο και τέλος η Νότια Μπαΐα επλήγησαν άσχημα. Το πλημμύρισμα των δύο κυρίων αυτοκινητοδρόμων, που οδηγούν προς τα βορειοανατολικά της Βραζιλίας, έκοψε την χώρα στα δύο.

Ένας αυτόπτης μάρτυς περιγράφει τι συνέβη καθώς επιχειρούσε να ταξιδεύση από το Βορειοανατολικό μέρος της Βραζιλίας στο Σαν Πάουλο ενώ η καταστροφή βρισκόταν στο αποκορύφωμά της.

Στην Περιοχή της Καταστροφής

«Το λεωφορείο μας έφθασε στο Λινάρες της Πολιτείας Εσπίριτο Σάντο. Η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν τραγική. Οι 40 μέρες βροχής περίπου, είχαν ερημώσει την περιοχή. Ο Ποταμός Ντόσε είχε πλημμυρίσει την περιοχή και σάρωνε ό,τι εύρισκε στο πέρασμά του.

«Κατά μήκος του ποταμού, τα νερά ανέβαιναν στις όχθες τόσο γρήγορα ώστε δεν προλάβαινε κανείς να τρέξη σε ασφαλές μέρος. Τα κτηνοτροφικά αγροκτήματα εξαφανίσθηκαν τελείως.

«Θα μπορούσαμε να συνεχίσωμε το ταξίδι μας προς το Σαν Πάουλο; Η στρατιωτική αστυνομία διέκοψε την κυκλοφορία. Ο κύριος αυτοκινητόδρομος είχε υποστή μεγάλη ζημιά. Πολυάριθμες γέφυρες είχαν σπάσει από τα νερά σαν σπίρτα. Η προσπάθειά μας να διασχίσωμε τον ποταμό με κανώ, με την ελπίδα να πάρωμε κάποιο λεωφορείο από την άλλη πλευρά του ποταμού, αποδείχθηκε μάταιη.

«Οι μέρες περνούσαν η μια μετά την άλλη. Εμείς, οι άντρες, κοιμόμασταν στο λεωφορείο, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά φιλοξενούντο την νύχτα από ευγενικούς ντόπιους κατοίκους. Πολλοί δεν είχαν χρήματα. Μια γυναίκα στο λεωφορείο μας δεν έτρωγε δυο μέρες για να μπορέση ν’ αγοράση φαγητό για την επτάχρονη κόρη της. Μια άλλη μασούσε άγουρα αβοκάντος (είδος Αμερικανικού αχλαδιού) επειδή τα χρήματά της είχαν τελειώσει. Φυσικά, όταν αντιληφθήκαμε την κατάστασί τους αποφασίσαμε μεταξύ μας να μαζέψωμε χρήματα και ν’ αγοράσωμε τροφή για όλους, καθώς επίσης και γάλα για τα παιδιά.

«Επτά λεωφορεία ακινητοποιήθηκαν στο Λινάρες. Επειδή τα τρόφιμα λιγόστευαν στην πόλι, μας ελέχθη να συνεχίσωμε την πορεία μας. Αλλ’ οι επιβάτες φοβούντο. Τελικά, ένας καταστηματάρχης ήλθε προς βοήθειά μας και μας επέτρεψε να χρησιμοποιήσωμε την αποθήκη του, η οποία βρισκόταν περίπου δύο χιλιόμετρα (πάνω από ένα μίλι) έξω από την πόλι. Εδώ η κυβέρνησις μάς παρεχώρησε συσσίτια.

«Η αναμονή και η αβεβαιότης, οι οσμές από τους σπασμένους αγωγούς αποχετεύσεως και από τα πτώματα δημιούργησαν έντασι. Άρχισαν μερικοί διαπληκτισμοί, αλλά κανένας πυροβολισμός δεν σημειώθηκε στο λεωφορείο μας. Άλλοι δεν ήσαν τόσο τυχεροί. Ύστερα από πέντε μέρες τα νερά σταμάτησαν ν’ ανεβαίνουν και μας επετράπη να συνεχίσωμε το ταξίδι μας. Όταν φθάσαμε στο Σαν Πάουλο, ευχαρίστησα τον Θεό. Έμοιαζε με το τέλος ενός εφιάλτη.»

Τα Θλιβερά Αποτελέσματα

Μέχρι τα μέσα του Φεβρουαρίου, υπολογίζετο ότι είχαν χάσει τη ζωή τους περισσότερα από 300 άτομα, αλλά πολλοί χαρακτήρισαν αυτόν τον επίσημο αριθμό ως πολύ χαμηλότερο απ’ ότι ήταν στην πραγματικότητα. Πράγματι, στην κοιλάδα του Ποταμού Ντόσε ελέχθη ότι τουλάχιστον 330 άτομα σαρώθηκαν στον ‘υγρό τάφο’ καθώς ο πλημμυρισμένος ποταμός εξαπέλυσε το μένος του. Άλλοι θάφτηκαν όταν γκρεμίσθηκαν τα σπίτια τους από κατολισθήσεις εδάφους. Από τα 14.000.000 κατοίκους αυτής της περιοχής, περισσότερα από 8.000.000 άτομα επλήγησαν άμεσα.

Και ενώ οι απώλειες ζωής δεν μπορούν να υπολογιστούν με βάσι τα χρήματα, οι υλικές ζημίες υπολογίζονται σε εκατομμύρια δολλάρια. Οι επίσημοι συνολικοί υπολογισμοί των θυμάτων και των καταστροφών δεν είναι πλήρεις, αλλά σύμφωνα με το Υπουργείο Συντονισμού Πολιτικής Αμύνης, μόνο στην Πολιτεία Μίνας Ζεράις επιβεβαιώθηκαν οι ακόλουθοι αριθμοί: 250 νεκροί, 172.400 έχασαν τα σπίτια τους, 16.000 σπίτια και 172 γέφυρες καταστράφηκαν, 90 δρόμοι κομματιάσθηκαν και 294 πόλεις επλήγησαν. Η συνολική ζημιά μόνο στην πολιτεία της Μίνας Ζεράις ανήλθε στο ποσό των 2,8 δισεκατομμυρίων κρουζέιρος (113.017.154 δολλάρια Η.Π.Α.).

Ανθρωπισμός

Μολονότι αναφέρθηκαν μερικές κλοπές και ωρισμένα άτομα εκμεταλλεύθηκαν τους συνανθρώπους τους, υπήρξαν και πολλές περιπτώσεις ανθρωπισμού. Οι κυβερνητικές δυνάμεις εργάσθηκαν ακούραστα στο έργο διασώσεως και στην παροχή τροφίμων και φαρμάκων.

Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Βιτόρια ήλθαν σ’ επαφή με τους αδελφούς τους στις περιοχές που επλήγησαν από τις πλημμύρες. Με τοπική διευθέτησι συγκέντρωσαν τρόφιμα, ρουχισμό και κουβέρτες και τα έστειλαν αμέσως σαν βοήθεια, μιμούμενοι τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος.—Πράξεις 11:29, 30· 12:25.

Όταν οι εκκλησίες του Σαν Πάουλο και του Ρίο ντε Ιανέιρο πληροφορήθηκαν την καταστροφή, αμέσως, άρχισαν να στέλνουν δωρεές υπό μορφή χρημάτων, ρουχισμού και κλινοσκεπασμάτων για τους πάσχοντες Χριστιανούς αδελφούς τους, Όπου ήταν δυνατόν, επικοινώνησαν τηλεφωνικώς με όλες τις εκκλησίες που επλήγησαν με κάποιο τρόπο. Και ένας εκπρόσωπος του γραφείου της Εταιρίας Σκοπιά στο Σαν Πάουλο επισκέφθηκε αεροπορικώς τις περιοχές που επλήγησαν φέρνοντας οικονομική βοήθεια.

Τα τρόφιμα και το ρουχισμό τα μοιράσθηκαν με φίλους και γείτονες. Οι Μάρτυρες στο Γκοβερναντόρ Βαλαντάρες, επαινέθηκαν ιδιαίτερα από τις τοπικές στρατιωτικές και πολιτικές αρχές, για το πνεύμα που επέδειξαν σε καιρό απαράμιλλης καταστροφής. Μια Αίθουσα Βασιλείας χρησιμοποιήθηκε για να στεγάση γείτονες των οποίων τα σπίτια πλημμύρισαν. Μια άλλη εκκλησία χρησιμοποίησε την Αίθουσα Βασιλείας της για να συνεργασθή με τις αρχές στην παρασκευή και διανομή τροφής. Μέχρι την 13η Φεβρουαρίου, είχαν προσφέρει περίπου 30.000 γεύματα, χρησιμοποιώντας τον εξοπλισμό τους με τις πρώτες ύλες που τους είχε προμηθεύσει η κυβέρνησις. Η πείρα των Μαρτύρων στη διατροφή μαζών εκτιμήθηκε πάρα πολύ.

Εν τω μεταξύ, η κυβέρνησις της Βραζιλίας προέβη και σ’ άλλες ενέργειες και δαπάνησε 1,5 δισεκατομμύρια κρουζέιρος (67.415.730 δολλάρια Η.Π.Α.) για μέτρα εκτάκτου ανάγκης. Αλλά, παρ’ όλη τη βοήθεια που παρεσχέθη, ίσως απαιτηθούν χρόνια για να εξαλειφθούν τα σημάδια του μένους της πλημμύρας.

Υπάρχει Εξήγησις;

Η κατάστασις του καιρού ήταν πολύ ασυνήθιστη με πλημμύρες στο κεντρικό και ανατολικό τμήμα της Βραζιλίας, ενώ στο νότο επικρατούσε ξηρασία. Κανένας δεν μπορούσε να θυμηθή κάτι προηγούμενο που θα μπορούσε να συγκριθή μ’ αυτό. Αλλά γιατί συνέβη;

Μια αξιοσημείωτη έκθεσις που δημοσιεύθηκε στο «Ο Εστάδο ντε Σ. Πάουλο» λέει ότι οι επιστήμονες αναγνωρίζουν «ότι ο άνθρωπος ελευθερώνει πάρα πολύ διοξείδιο του άνθρακος—μέσω της καύσεως άνθρακος και πετρελαίου και της καταστροφής δασών. Εξ αιτίας τούτου, η θερμότης που παράγεται από το ηλιακό φως που διεισδύει στην ατμόσφαιρα δεν μπορεί να διαφύγη, προκαλώντας τη θέρμανσι των κατωτέρων στρωμάτων της ατμόσφαιρας και την παραγωγή περισσότερων βροχοπτώσεων σε μερικές περιοχές, μεγάλες ξηρασίες σε άλλες και την τήξι των πολικών πάγων.»

Όποιες κι αν είναι οι αιτίες είναι φανερό ότι, για να αποφεύγωνται τέτοιες καταστροφές ο άνθρωπος χρειάζεται βοήθεια από μια πηγή που μπορεί να ελέγχη δυνάμεις μεγαλύτερες από κείνον.

[Χάρτης στη σελίδα 12]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΒΡΑΖΙΛΙΑ

ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΟΥ ΕΠΛΗΓΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ