Μολυσμένα Κέρδη

«Ο χρυσός σας και ο άργυρός σας εσκωρίασε, και η σκωρία αυτών θέλει είσθαι εις μαρτυρίαν εναντίον σας»—Ιακ. 5:3

« Άσκοποι Θάνατοι»

«ΟΙ καπνέμποροι στρέφονται προς τον Τρίτο Κόσμο, όπου σπάνια είναι υποχρεωμένοι να τυπώνουν προειδοποιήσεις για την υγεία επάνω στα πακέττα των τσιγάρων, πράγμα που μειώνει τις πωλήσεις στις άλλες χώρες. Ξεφορτώνονται τον θανατηφόρο, κατώτερης ποιότητος, καπνό σε ανύποπτους αγοραστές, ενώ τα ντόπια μέσα μαζικής ενημερώσεως, άπληστα για τα κέρδη από την διαφήμιση του καπνού, δεν κάνουν σωστή ενημέρωση. Τα τσιγάρα που πουλιούνται στον Τρίτο Κόσμο, συνήθως περιέχουν διπλάσια καρκινογόνα πίσσα απ’ όσο τα τσιγάρα της ίδιας μάρκας στις άλλες χώρες.»—Επιθεώρηση Παγκοσμίου Τύπου, Απρίλιος 1980.

Η βιομηχανία καπνού άρχισε να βλέπει τις χώρες του Τρίτου Κόσμου σαν τεράστια παρθένα αγορά, όταν οι πωλήσεις μειώνονταν στη Β. Αμερική και στην Ευρώπη. Άρχισε εντατική διαφήμιση, με σκοπό να δημιουργήσει, και να εκμεταλλευτεί, τη ζήτηση στις χώρες αυτές, πράγμα που αποδείχτηκε τραγικά αποτελεσματικό. Η κατά κεφαλή κατανάλωση τσιγάρων, ανάμεσα στα 1970 και 1980, αυξήθηκε λιγότερο από 4% στις ΗΠΑ, όμως εξακοντίστηκε στο 33% στην Αφρική και στο 24% στη Λατινική Αμερική. Ανάμεσα στο 1971 και 1974, η ετήσια μέση αξία του εξαγομένου καπνού στις ΗΠΑ ήταν 650 εκατομμύρια δολλάρια. Το 1979 ο αριθμός αυτός είχε φτάσει τα 2.150 εκατ. δολλάρια.

Τα Χρήματα των Φόρων Συνεισφέρουν σε Άσκοπους Θανάτους

Τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων βοήθησαν στην αύξηση της κατανάλωσης και της εξαγωγής καπνού. Μονάχα το 1979 περισσότερα από 337 εκατ. δολ. από τα χρήματα των φόρων δαπανήθηκαν για την ενθάρρυνση της ντόπιας καπνοπαραγωγής. Η κυβέρνηση δεν χρησιμοποίησε τους φόρους μόνο για να επιχορηγήσει την ανάπτυξη του καπνού· αλλά και τους χρησιμοποιεί για να αγοράσει μέρος της πλεονάζουσας παραγωγής. Εκατομμύρια τόννοι έχουν σταλεί σε λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, σαν μέρος του προγράμματος Τροφή για Ειρήνη. Τροφή για ειρήνη; Αποτελεί ο καπνός τροφή για τα εκατομμύρια που λιμοκτονούν; Τι παραλογισμός!

Μέχρι το 1977 ακόμα, περισσότερο από 13 εκατ. μετρικοί τόννοι, υπολογισμένης αξίας 55 εκατ. δολλαρίων στάλθηκαν στο εξωτερικό από τις ΗΠΑ. Οι φόροι των ΗΠΑ στηρίζουν την Παγκόσμια Τράπεζα και το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του ΟΗΕ, και τα ιδρύματα αυτά χρηματοδοτούν σχέδια για να επεκταθεί η υπερπόντια καλλιέργεια του καπνού.

Στις ΗΠΑ, η κυβέρνησι απαιτεί τα πακέττα των τσιγάρων να φέρουν την προειδοποίηση ότι τα τσιγάρα είναι επιβλαβή για την υγεία, όμως ενθαρρύνει και χρηματοδοτεί την κατανάλωση καπνού στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Οι Τάιμς της Ν. Υόρκης, στις 13/4/1980, σχολιάζουν το αποτέλεσμα: «Δημιουργείται το σκηνικό για τις νέες επιδημικές ασθένειες, απόρροιες του καπνίσματος, στα λιγότερο ανεπτυγμένα έθνη.»

Και το άρθρο της Επιθεωρήσεως Παγκοσμίου Τύπου, το οποίο παραθέσαμε στην πρώτη παράγραφο, σχολιάζει: «Ο Τζόζεφ Καλιφάνο, τέως υπουργός Υγείας, Εκπαιδεύσεως και Ευημερίας των ΗΠΑ, είπε στην συνάντηση της WHO (Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας) που συγκροτήθηκε στην Στοκχόλμη, ότι για τους νεαρούς η πρόσκληση «Ελάτε στη γεύση του καπνού» είναι το εισιτήριο για τον κόσμο του καρκίνου. Η Ειδική Επιτροπή καπνίσματος της WHO υπήρξε ακόμα πιο κατηγορηματική: ‘Η ανεύθυνη συμπεριφορά της παγκόσμιας βιομηχανίας καπνού προκαλεί (άμεσα) σημαντικό αριθμό άσκοπων θανάτων.’»

«Η Κοιλάδα του Θανάτου»

Η μόλυνση του περιβάλλοντος προξενεί το θάνατο, προτού ακόμα γεννηθούν τα μικρά, σε μια πόλη της Βραζιλίας. Για αυτό την έχουν ονομάσει «η κοιλάδα του θανάτου.» Το Κουμπατάο διασχίζεται από τέσσερις ποταμούς, όμως και οι τέσσερίς τους είναι νεκροί. Η ίδια η πόλη βρίσκεται κάτω από μια δηλητηριώδη υγρή ομίχλη. Κάθε μέρα, η περιοχή αυτή των 50 τετραγωνικών μιλίων δέχεται πάνω της 473 τόννους μονοξειδίου του άνθρακος, 182 τόννους διοξειδίου του θείου, 148 τόννους στερεών σωματιδίων, 41 τόννους οξειδίου του αζώτου και 31 τόννους υδρογονανθράκων. Το 1977 σε μια φτωχογειτονιά που περιβάλλεται από τρεις από τις 24 συνολικά βιομηχανίες της πόλεως, μία μηχανή ελέγχου και παρακολουθήσεως της μολύνσεως του περιβάλλοντος έσπασε από τη βαρειά μόλυνση.

Ο ένας από τους νεκρούς ποταμούς του Κουμπατάο αφρίζει από τα απορρυπαντικά που του ρίχνουν. Ο δεύτερος αναβράζει από τα χημικά που δέχεται. Ο τρίτος είναι τόσο ζεστός, ώστε διακρίνει κανείς τον ρου του από τον ατμό που βγάζει. Τα ψάρια που αλιεύτηκαν από την κοντινή εκβολή στον ωκεανό, βρέθηκαν τυφλά και παραμορφωμένα από τον υδράργυρο που καταπίνουν. Δεν υπάρχουν πουλιά, ούτε πεταλούδες, ούτε έντομα οποιουδήποτε είδους. Όταν βρέχει, το νερό μεταμορφώνεται σε οξύ που καίει το δέρμα.

Στα 1.000 μωρά που γεννιούνται, τα 40 βγαίνουν νεκρά και άλλα 40 πεθαίνουν μέσα σε μια βδομάδα από τη γέννησή τους. Τα περισσότερα από τα θύματα αυτά είναι παραμορφωμένα. Ο αριθμός των θνησιγενών και των παραμορφωμένων εμβρύων έχει αυξηθεί συνταρακτικά. Το μέσο βάρος των φυσιολογικών μωρών έχει μειωθεί αισθητά. Από τις 40.000 περιπτώσεις επειγούσης κλήσεως γιατρού, οι 10.000 ήσαν για φυματίωση, πνευμονία, βρογχίτιδα, εμφύσημα, άσθμα, και άλλες ρινικές και λαρυγγικές ασθένειες.

Όσοι Μπορούν, Φεύγουν

Ο δήμαρχος της πόλεως αυτής, που αριθμεί 80.000 κατοίκους, αρνείται να ζήσει εκεί. Μια ομάδα δημοσίων λειτουργών έφυγε μόλις τους αρνήθηκαν τις μάσκες αερίων που είχαν ζητήσει. Από τους 55.000 εργάτες στην πόλη, μονάχα το ένα τρίτο κατοικούν εκεί—αυτοί που δεν έχουν τα μέσα να μετακομίσουν. Παρότι οι βιομηχανίες έδωσαν στην πόλη το υψηλότερο μέσο ανά κεφαλή εισόδημα, από οποιαδήποτε άλλη πόλη στη Βραζιλία, τα κέρδη δεν κατανέμονται ισομερώς. Το 35% των εργατών ζουν σε συνοικισμούς με παράγκες χωρίς καθόλου κοινωνικές υπηρεσίες. Οι τυπικές εργατικές κοινότητες έχουν πολλές μικρές άθλιες καλύβες με ένα ράντζο μέσα, το οποίο είναι γνωστό ως «ζεστό κρεββάτι». Δεν προλαβαίνει να κρυώσει, γιατί τη μέρα κοιμάται εκεί ο εργάτης της νυχτερινής βάρδιας και το βράδυ ο εργάτης της πρωινής.

Ο γενικός διευθυντής της μίας από τις εταιρείες χάλυβος του Κουμπατάο παρατήρησε ότι η κατάφωρη μόλυνση του περιβάλλοντος από τις βιομηχανίες, δεν γίνεται πια δεκτή από τους γερά συνδικαλισμένους εργάτες των αναπτυγμένων, όπως λέγονται, χωρών. «Εν όψει των στοχασμών αυτών,» είπε, «η χαλυβουργία είναι μία δραστηριότης περισσότερο πρόσφορη για τις χώρες του τρίτου κόσμου.»

Όπως είναι φανερό, η πολιτική που ακολουθούν είναι: μόλυνε το περιβάλλον, όπου τούτο είναι επικερδές και επιτρέπεται. Και: πούλησε τα τσιγάρα όπου μπορείς, ανεξάρτητα από το πόσους άσκοπους θανάτους προκαλούν.

«Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς. Εις τους πλουσίους του κόσμού τούτου παράγγελλε να μη υψηλοφρονώσι, μηδέ να ελπίζωσιν επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν, να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί.»—1 Τιμ. 6:10, 17, 18.