Οι Μυς που Δεν Μπορούν ν’ Αλλάξουν
«Μπορείτε να εκπαιδεύσετε ένα δρομέα ταχύτητας μικρής αποστάσεως να γίνει δρομέας μεγάλης αποστάσεως, αλλά δεν μπορείτε να μετατρέψετε ένα δρομέα μεγάλης αποστάσεως σε δρομέα μικρής αποστάσεως,» λέει ο Δρ Μπενγκτ Σάλτιν, φυσιολόγος της Δανίας. Δεν μιλούσε για την αθλητική τέχνη, αλλά για τη «μυϊκή σύσπαση.»
Η «σύσπαση», ή συνολκή, είναι ο τρόπος με τον οποίο δρουν οι ίνες των μυών για να παραγάγουν την ενέργεια που χρειάζεται. Μερικές ίνες «ανάβουν» γρήγορα για να παραγάγουν μεγάλες ποσότητες ενέργειας, αλλά και κουράζονται γρήγορα. Άλλες δρουν πιο αργά, αλλά αντέχουν περισσότερο. Οι ίνες γρήγορης και αργής κινήσεως ίσως σας είναι καλύτερα γνωστές από το ανοιχτού χρώματος (γρήγορη κίνηση) και σκούρου χρώματος (αργή κίνηση) κρέας ενός κοττόπουλου ή μιας γαλοπούλας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν περίπου τις ίδιες ποσότητες από κάθε είδος μυϊκής ίνας. Αλλά οι φτασμένοι δρομείς μεγάλης αποστάσεως έχουν κατά μέσον όρο στους μυς των ποδιών τους 80 τοις εκατό ίνες βραδείας ενέργειας, και οι πετυχημένοι δρομείς μικρής αποστάσεως έχουν κατά μέσο όρο 75 τοις εκατό του είδους γρήγορης ενέργειας. Η αναλογία φαίνεται να είναι καθορισμένη στα γονίδια και δεν μπορεί να αλλαχθεί με την άσκηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι η άσκηση για αντοχή μπορεί να κάνει τις ίνες γρήγορης κινήσεως να δράσουν πιο αργά ή να αντέξουν περισσότερο, αλλά δε φαίνεται να έχουν κανένα αποτέλεσμα στις ίνες αργής κινήσεως. Πρόκειται για πράγματα που δεν μπορούν ν’ αλλάξουν.